Vísir - 13.03.1919, Blaðsíða 2

Vísir - 13.03.1919, Blaðsíða 2
WfemaM LEREFT bleikjað r varí: 1,35-1,00 pr.mtr. ^ Smjörlér. 0,50mtr. Egill Jacobsen Á lager: KveasliM Karlmauussliísi Drengj asliísí Hálshnappar lOr jóstíiiiappai* 4 IVlíinc iiett txliriíii>par og eru þvi falar svo aflmiklar sem hver vill hafa. Þess ber líka aS gæta, aö þó aö ió h. a. dráttarvélum fylgi 3 plóg- ar, — af þvi að þær megna oftast aö draga þá alla á eftir sér, auk þess að knýja sig sjálfar áfram — þá stendur oft svo á, að þeim er ofraun aö draga nema aö eins 2 viöeigandi plóga, — 2 brotplóga til að brjóta með, eða 2 moldar- plóga á plægða jörð, — ef að jörð- in, sem plægð er, er óvenjulega þétt eða stíf fyrir, eða mjög ó- greiðfær yfirferðar, — eða ef dýpra er plægt en venjulega. — Þetta er nú svo sjálfsagt og í aug- um uppi, að flestum mun vera það skiljanlegt ósagt. Og þá þvx fremur það, að 16 h. a. dráttarvél sé ofraun að plægja þýfða mýri með þrem moldarplógum (óviðeig- andi plógum til þess að brjóta með óunnið land, og þá einkum mýri). — Og eir það öllum tegundurn dráttarvéla sameiginlegt, eins og auðvitað er; og er þvi langsamlega yfirgengilegt, að þurfa að eyða orðum um svo sjálfsagða hluti, við ærlega nxenn með fullu viti. Allir geta nú séð, hvernig „Tíminn“ leikur sér að því, að rangfæra alt til ógildis þessari vél. Það segir sig þvi sjálft, að það getur ekki verið i mína þágu, að hann taki svo mikið sem „eitt orð“ aftur —- hvað þá meira :— áf þvi, sem hann hefir hér um skrifað. svo framarlega sem hann álítur að það alt sé sæmd hans og virðingu samboðið. — En sjálfs sin vegna ætti hann sannaidega að gera það. Enn um dráttarvélar. Svar til „Tímans". , - „Tíminn“ tilkynnir 21. des. f. á., að hann sjái enga ástæðu til að fcaka aftur eitt orð af því, er hann hafi áður sagt um (eða i sam- bandi við) dráttarvélina, sem eg útvegaði til Akraness s. 1. sumar. —■ Og svo endurtekur hann það, að hún eigi ekki við íslenska stað- háttu, vegna þess, að henni hafi verið „ofraun“ að brjóta þýfða mýri með 3 samsíða moldarplóg- iSffl. Nú er það kunnugt, — „Tíma“- ritstjóranum máske sem öðrum, meðal annars af þvi, sem aörir en „Tíminn“ hafa sagt opinberlega um þessa dráttarvél, — að engri vél, né heldur hestum, er ætlað að brjóta óplægða jörð (hvað þá mýri) með moldarplógum (akur- plqgum). — Til Jxess eru brot- ptógar einkum ætlaðir, — og þeirra er von, ásamt fleiru vélarpöntun f>essari tilheyrandi, með einhverri ræstu ferð frá New York, eins og eg hefi áður skýrt frá. — Og það 'veit „Timinn,,, en vill ekki látast vita það né viðurkenna, en heldur 1 þess stað dauðahaldi i það afl henni sé „ofraun“ að brjóta þýfða mýri með 3 moldarplógum; og á- íyktar svo, að því er virðist, — heint gegn betri vitund, — að hún eigi, þar af leiðandi, ekki við ís- íenska staðháttu. — Og má hann þ j vita það, að þessi vél er ein af þeim aflminstu af þeirri tegund, ems og eg hefi áður tekið fram. — Hún er sem sé sú næst minsta af þeim, eða að eins x6 h. a. En hii'.ar stærri af þeirri sömu tegund etr; alt að 60 h. a„ og þar yfir, Enn fremur segir „Tíminn“ þ. 21. des. f. á., að hafi sá verið til- gangur ininn, fyrst og fremst nxeð útvégun véla frá Ameríku undan- farin ár, — „sem hafi gert tölu- vert gagn“, — að létta mönnum vinnu og reisa við landbúnaðinn, þá ætti eg að mega vel við una. — En hvað ætti eg vel við að una, út af því, að áliti „Timans"? —- Hvort það, að þeim góða tilgangi værí náð, og að það ætti að nægja mér, — eða það, að geta nú vænst þess, að launum, fyrir það óeigin- gjarna 20 ára starf, að verða nú sendur til Ameríku i vélaútvegan- ir, sem launaður embættismaður þjóðarinnar, sem sjálfkjörinn öll- um öðrum fremur til þeirrar far- ar ? — Eða jxað, að vera nú svift- ur því starfi eða rægður frá því, (að því er dráttarvélar snertir a. m. k.), algelega að ástæðulausu? Urn það gefur „Tíminn“ engar skýringar. Setjum nú svo, að eg mætti og vildi vel við það una, að hafa náð hinum einkar góða tilgangi mín- um, þjóðinni til heilla, með véla- útvegunum mínum hin síðari ár- in, — þar með talið það, að hafa vakið hugmyndina um notkun dráttarvéla hér, til viðiæisnar land- búnaðinum, og að útvega hingað þá fyrstu. -— En virðist þá ekki svo gagnlegt starf þá ómaklega launað, með því nú að svifta mig j því bótalaust, einmitt þegar loks : virðist að þvi komið, að fólk hér ‘ \ sé farið að skilja nauðsjm véla • svo, að nokkurs verðra ómaks- j launa sé að vænta fyrir útvegun , þeirra í framtíðinni? Svo mundi j liklega flestum þykja, og ,,Tíma“- j ristjóranum lika, ef að hann væri ; hér i mínum sporum. En þótt nú eg vildi möglunar- ‘ laust una vel við slika ósvífni, ! slíka illgirni og óþakklæti, — af j fágætri undirgefni undir hinn ; gráðuga vilja „Tima“-ritstjórans, j sem píslarvottur íslenskra fram- | fara-hugmynda, — sem naumast j ar „trakteringar" eru vissulega i engum manni boðlegar, og þá ekki heldur mér. — Þá væri það mér og því síður þjóðfélaginu nokkur sæmd eða ávinningur, og „Tíma“- ritstjóranum jafnvel ekki heldur, þó hann kynni með þvi að ávinna sér eða flokki sínum einn eða tvo undirgefna skjólstæðinga til, í hátt launuðum óþörfum embætt- um á kostnað þjóðarinnar. i En ef svo hefði verið, að til- gangurinn með vélaútvegunum mínum hefði verið af algengustu tegund, n. 1. fyrst og fi-emst sa, að ávinna mér tekjur og þær sem riflegastar, þá hefði það starf eigi að siður átt að hafa fullan rétt á sér (og hefir það að lögum líka), sem hver annar, algengur, heiðar- legur atvinnurekstrur. — Og jafn- vel þvi fremur, ef hann var stofn- aður með fiam með nokkru tilliti til almenningsheilla. Hver svo sem tilgangur „Tim- ans“ kann að hafa verið, með á- minstum fullyrðingum um van- gildi þessai-ar dráttarvélar, — hvort sá, að gera mig eða ein- hvern annan, að vélaerindreka ís- lands i Ameríku, eða eitthvað enn annað, — þá er það augljóst öll- um þeim, sem fylgst hafa með 5 ]iví máli, að fullyrðingar þær hafa við alls engin rök að styðjast, eins og eg hefi nú og fvrri sýnt ljós- lega fram á. þvi að það eina, sem að vél þessari hefir rerið fundið, ef nokkuð, er það, að hún hafi raynst heldur afllitil til þess að plægja (brjóta) þýfða mýri með 3 samsíða moldarplógttm í eftirdragi. En frásögn þessi var reyndar aldrei gefin út til þess, að rýra gildi vélarinnar að neinu levti, að þvi er mér skiidist, heldur að eins blátt áfram sem írásögn um það, sem og hvert annað atriði viö. reynslu hennar hér, sem til greina væri takandi, þó að „Tíminn“ hafi gert sér gott af því, á þann hátt sem kunnugt er. Nú er það upp- lýst, að vélar þessar fást með því afli sem hver óskar, og vegna þess kemur það gildi þeirra og ágæti lítið við yfirleitt, hve marga eða fáa plóga sú næst rninsta af þeini getur dregið á eftir sér í þýfðri mýri, fyr en þá að verð og afl- megin hennar er metið til saman- burðar. Og svo að endingu vil eg taka það fram, að eg útvega hverj- um sem er dráttarvélar af þeim geröum og með því afli (10—80 h. a.), sem hver vill, með verk- smiðju vei-ði, framfærslu laust al- veg, og án nokkurra fjáríramlaga af landssjóði (ef vill) til þeirra hluta, — úr þvi að hann gat látið sér sæma — og Bún.fél. ísl. einn- ig — að neita nauðsynlegum og sjálfsögðum stuðningi til útvegun- ar þeirra fyrstu. Vilji „Tíminn“ samt sem áð- ur halda því til streitu, að fá stofn- að sérstakt véla-konsúlsembætti, að óþörfu, handa mér eða öðrum, þá er vonandi að hann reyni að finna eitthvað veigameira og sann- ara því til stuðnings en það, að jiessi dráttarvél eigi ekki við ís- lenska staðháttu, eftir þeirri reynslu, sem þegar er af henni fengin. Rvík, 4. mars 1919. Stefán B. Jónssou. BolshYikingaliræðsla. | Óttinn við bolshvikingastefnuna er afskaplegmr úti um heiminn. — Bæði í Englendi og Bandaríkjun- um er verið að gera sérstakar ráð- stafanir, til þesS að koma í veg fyrir innflutning og útbreiðslu hennar. Alstaðar, þar sem „þessa heims gæðum“ er svo misjafnt skift, að annar helmingur þjóðar- innar lifir við auð og allsnægtir, en hinn við sult og seyru, þar er góður jarðvegur fyrir kenningar bolshvikinga. Hitt skiftir minna máli, hvernig stjói'narfyrirkomu- lagið er. Hér á landi virðist jarðvegunnn fyrir bolshvíkingastefnuna vera íremur lélegur. Allmikill munur er hér að visu á lífskjörum manna, en þó miklu minni en meðal stór- þjóðanna. Og hér vantar algerlega aflið, til að bera stefnuna fram tií sigurs, afl Öreigalýðs og skrils stórborganna. Það stoðaði þvi lit- ið, þó að hér risi upp einhver bolshvíkinga-spámaður, heima-al- inn eða aðsendur; hann mundi vafalaust fá marga tilheyrendur, en fylgismenn fáa eða enga, þegai- til sfórræðanna ætti að taka. Þó hefir óttinn við bolshvíkinga einnig gert vart við sig hér „norð-

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.