Vísir - 22.08.1922, Blaðsíða 4

ElllB

Gróðar og ódýrar
r«gnkápur
fást i
Yöjruhásiim
(Glóöarlampa)
seljum við á kr. 2.00 stykkið
Hcildsaia. Smásala.
Heígi Magnússon & Co
kr.
Ðngnr verslnnarmaðnr
■em hefir verið við nýlendavöru-
veralun í fleiri, ár, óskar eltir
versluoarstöðu. Meðmœli og upp-
lýsingar /yrri húabónda ef óskað
er. A. V.
Þrátt fyrlr alt
eru aluminíum-pottar, og flest
önnur eldhúsáhöld, ódýrnst i
Himalay, Laugav.3
Skraut-blómsturpottar, gler og
messing. Blómsturvasar.
Dömutöskur
afar ódýrar,
Saumakassar, veggmyndir og
ýmsar fleiri tœkifærisgj^fir. Selj-
ast nú ódýrara en áðnr.
Unm ]i
Klapparitig 1 C
tur.
Rif»agas-
flryggistappar
(Sikringer)
6 og '10 Amperes, á 40 aura
st. Þessa tappa kaupum við
aftur á 15 anra st. þegarlþeir
eru orðnir ónýtir.
Helgi M&guússon & Co,
Brunatryggingar allsk.
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.
Líf try ggingar:
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar né
ábyggilegri viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hús Eimskipafélags Islands
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
Lítil búð, helst meS herbergi inu
af, óskast 1. okt. Tilboð, merkt
,,Bú8“, sendist \ ísi. (,259
Stiilka, vön hreingerninguni,
óskast fyrir mána'Samót. Uppl.
Þingholtsstræti 24, niöri. (237
VTgna veikinda yantar stúlku í
cldhúsiS á VífilsstöSum. Sími 813.
RáSskonán. (244
Prjón er tekiS á Nýlendugötu
aiA. ' (-247
Ráðskona óskjist á fáment og
barnlaust heimili. A. v. á. (250
Duglegan kaupamann og kaupar
konu vantar mig, viku eSa hálfs
mánaSar tírna. Grimúlfur Ólafsson,
sími 622. (255
Roskiii kona, sem getur stundaS
Aeika konu óskast. .-V. v. á. (256
Nokkrir hænu-ungar til slátrun—
ar til sölu á Njálsgötu 36 B. (252'
Lystikerra meS tvennum aktýgi-
um til sölu á Njálsgötu 36 B. (253
Salonborö til sölu,. Lindargötu.
28. (254
Danskt og enskt veggfóSur ný-
koíniS. Ódýrt eftir gæSum. - MaS-
ur til aS línia upp, ef óskast. ASal-
stræti 6. (257
Stór húseign nálægt höfninni er
lil sölu. Ágætt fyrir versluni A. v.
á. (25S
Hreinar ullar-, prjóna- og vaS-
málstuskur, kevptar, háu verði á
argreiSslu „Álafoss“, Laugaveg 30.
(225
10 hænur og hani til SÖlu.'Uppl.
á Laugaveg 72. (248
Dökkur poki meS peninguni
tapaSist síSastliSinh fimtudag. —-
Skilist gegn góSum fundarlaunum.
RauSarárstíg 1. 262
d'apast h'éfir iitil rauS koral-
iiálsfesti. Finnandi beðinn aS pkila
til Sigurgisla hjá Zimsen. (260-
Brjóstnál hefir fundist siðast-
liSna vikú. Vitjist á G.re.ttisgötu.
26. (246-
Tapast hefir löpp af hvítuni;,
tófuskiniisbúa í miS- eSa vestur-
bæntmi. Skilist á afgr. Vísis gegn
fundarlaumun. (249-
Gleraugn (lorgnettur) í leSur—
hulstri, töpuðust í fyrradag. A. v,
á. (251
Skift um hlutrerk. 8
-— petta eru ljótu tíðindin, barnið mitt, en þú
verður nú að iara ein heim. pað er engin hætta á
]?ví, að þú villist. pað er undarlegt, að bifreiðin
bilar altaf, j?egar eg ek einhverjum gesti heim.
Eg ætla að líta eftir því, hvað að henni er, en
farðu bara lakieitt heim, þú getur ekki vilst.
Nei, það var. engin hætta á því, því að rétt í
þessu kom tungiið upp og varpaði Ijóma sínum
á grátt og langt steinhús.
— Á eg að ganga rakleitt inn? spurði eg Sii
Richard.
Eg kaliaði eins hátt og eg gat. En hann heyrði
ekki neitt, heldur fór að skoða bílvélina. Eg skildi
því við hann og gekk heim að húsinu. Eg greip
í klukkustrenginri.
Dyrnar voru opnaðar og gamall þjónn kom
út. Var hann feitur í andliti, með grátt kjálka-
skegg, en bar sig vel.
Nú byrjuðu vandræðin fyrst fyrir alvöru, því
að hann spurði mig: Hver á eg að segja að kom-
in sé ?
Hámingjan góða! Hvað átti eg að segja? Átti
cg að segja honum, að eg héti Rósa Whitelands?
Nei, það dugði ekki, því að vel gat verið, að
frú Meredith vildi ekki taka á móti framandi
gestum. pað yrði til þess að gera málið enn flókn-
ara. Eg réð því af að segja nafn hinnar. En hvað
átti það að vera? Átti eg að segja: Frú George
Meredith? Nei, það gat eg ekki. Eg er dálítið
hjátrúarlull og mundi eftir því, að það er mælt
að það valdi óhamingju, ef stúlka kallaf sig
frú, áður en hún er gift.
Miss Vera Vayne — það var leikhúsnafn henn-
ar, náfnið sem s^óð á filmunum. Eða hét hún ef til
viil /leiri nöfnum? Hvað átti eg að segja?
pessh-r hugsanir þutu í gegnum heila minn á
fáeinum sekúndum. En svo rættist úr þessu af
sjálfu sér.
Eg heýrði að dyratjald var dregið til hliðar j
að baki þjóninum og sá að kona kom þar fram.!
Hún kom þangað sem eg var og hrópaði með!
yndislegii röddu:
— O, hér er hún, hér er hún komin!
Hún greip um hendur mínar og kysti mig. Og
svo sagði hún: Ó, hvað eg er fegin — Pritchard,
sáuð þér ekki undir eins, að þetta gat engin önn-
ur verið en frú George? Komið þér nú fljótt
með te. Og komdu inn með mér, barnið mitt.
E'g or móðir George.
Húri var há vexti og í gráum kjól (ekki svört-
um), irieð gráum loðbryddingum í hálsmáli og í
ermum. Hún hafði mikið hvítt hár og eg sá það
undir tins á* andliti hennar, að hún mundi hafa
verið ixíð.í æsku. Mér leist ágætléga á hana og
fann það, að mér mundi ekki veitast erfitt að
segja hc-nni upp alla sögu.
En eg varð nú samt að bíða með það, vegna
1 þess, að það voru gestir hjá henni -^- þrjár aldr-
aðar konur og tvær ungar stúlkur, hver annari
alúðlegri.
—- Sestu hérna hjá mér, barnið mitt, sagði frú
Merédith blíðlega. Eg settist hjá henni, því að
eg þóttist ekki geta gert annað. Eg drakk te og
fékk með því smurðar tvíbökur. Á meðan svip-
aðist cg um í herberginu. Á veggjunum héngu
höfuð af steingeitum og elgsdýrum. Fyrir framan
arininn var gríðarstórt tígrisskinn.
Hvcr sá, er hér kom inn í fyrsta skifti, eins
og eg nú, hlaut að finna það þegar, að hér var
heimili, þar sem ágætisfólk ,hafði át.'t heima í
marga liði og unað vel hag sínum. páð er ekki
hægt að kaupa „heimili", eircs og Sutcliffe Smiths
hafði keypt Borg. pað fann eg undir eins er eg
virti iyrir mér þetta heimili og það sem þar var
inni, gömul vopn á veggjunum, fallega sykuf-
kerið og rjómakönnuna, sem var úr silfri, en hafði
gengið svo lengi í ættir, að áletrunin var afmáð,
indversk teppi á legubekkjunum, koparstungur í
svörtum umgerðum, hornhillur með leirtaui og
bókahillur með fornlegum bókum. Smám saman
hafði öllu þessu verið safnað saman, þangað til
heimilið var orðið að því, sem það nú var.
Og eg er ákaflega næm á áhrif frá umhverfi í
mínu. Samræðurnar voru mjög þýðar^og vingjarn-
j Iegar og snerust bara um daginn og veginn, svo
að eg gat látið mér nægja að taka að eins und-
ir með eins atkvæðisorðum við og við. Mig minnir
að talað væri um veðrið, tunglsljósið og ferðalag.
mitt, alt ómerkilegt hjal, en eg fann, að olt var
sagt í þeim vingjarnlega tilgangi, að mér skyldí
ekki leiðast og að mér fyndist eg vera heima.
Hvernig hefði mér þó átt að líða vel, er eg
gat ekki um annað hugsað en það sem eg átti
fyrir höndum, þá er gestirnir færu.
Rétt þegar þeir voru farnir, kom Sir Richárd
inn. Hann brosti hlýlega til mín og neri kaldar
hendur sínar. Á hæla honum kom stór, hvítur
bolahundur.
Eg var að hugsa um það, hvernig eg ætti að
hyrja á sögu minni, en í því kom hundurnin til
mín og stakk trýninu í kjöltu mína. Hann blés
mæðilega og mændi á mig gáfulegum auguin og
í þeirn gat eg lesið bæn: Við skulum vera vinir!
— Nei, nú er mér öllum lokið! Hundurinn
hans George hefir þegar valið þig að vini, hrópaði
Sir Richard. Straf, gamli vinur, fanstu það á þér,
að þttta er kona húsbónda þíns?
Eg sneri mér andvarpandi að Si1' Richard og
lók nú fyrst almen.nilega eftir því, hvað hann var
laglegur og góðlegur maður.
— Sir Richard, mælti eg um leið og eg klapp-
aði hundinum. Eg verð að segja yður það, að
eg er ekki — —
pá mundi eg alt í einu eftir því, að hann var
heyrnarlaus, og þagnaði skyndilega., pað hafði
enga þýðingu að tala við hann.
Eg sneri mér því að lafði Meredith, sem hafði
sest aftur á bekkinn hjá mér. Um leið rétti hún
fram höndina og mælti glaðlega:
Nei, líttu á, Richard!
Mér til undrunar svaraði hann: Líttu á hvað,
góða mín
Hafði hann heyrt hvað hún sagði? Nei, en
hann hafði lesið orðin af vörum hennar, eins og
hann Iæsi á bók.
— Líttu á, mælti hún aftur. Eg vissi það, að
hún mundi vera með gjöfina frá mér.