Vísir - 17.12.1957, Blaðsíða 9

ÞriBjudaéinn Í7. desember 1957
vísia
Dr. Óiafur Dan. Daníefsson.
Jrs ineeBaoriant
• Um miðjan júní árið 1891 urðu stærðfræðinnar. Hann tók mag-
2 ungir Skagfirðingar — annar isterspróf í stærðfræði við Hafn-
á 14. en hinn á 16. ári — sam-: arháskóla árið 1904, en þrem ár-
I ■
I á
! r
ferða inn Blönduhlíð í Skaga-
firði. Þeir voru á
fyrir Norðanpóst á suourleiö. fór hann
I um áður hafði hann hlotið gull-
leiðinni í veg medalíu háskólans. Árið 1909
Daginn eftir komu þeir feðgar skóla og
Hannes og Hans póstar að Ytra-
Vallholti í Hólmi og tóku dreng-
ina með sér, því að förinni var
heitið til Reykjavikur. Þar ætl-
uðu þeir að ganga inn í „sjálfan
latínuskólann". Nærri má geta
aftur til
kom heim
Hafnarhá-
með dokt-
fie; : 'störf hans, sem hér eru ó-
taíin.
■iustu árin var heilsa hans
vöKíim fæti, en þó naut hann
rar aðhlynningar dætra
s n og tengdasona. Sá ég það
ofí og dáðist að.
Dr. Ólafur Dan Danielsson
fæddist í Viðvík í Skagafirði 31.
okt. 1877. Foreldrar hans voru
Daníel Ólafsson prestur í Við- |
orsnafnbót fyrir stærðfræðirit-
gjörð. Hann var kennari við
Kennaraskólann i Rvík árin
1908—1920 og siðan 21 ár við
Menntaskólann. Stærðfræði-
deild skólans mun minnast hans
að þeir hlökkuðu til fararinnar,' um langan aldur með þakklæti
enda var það enginn smávið-: og virðingu, enda voru þeir dr.
burður á þeim aldri og á þeim j Ólafu'r og Þorkell Þorkelsson
árum að fara 6 daga ferð ríð- veðurstofustjóri aðalhvata-
andi til ReykjavíkUr, og eiga menn að stofnun hcnnr.r 1919.
von á að vera orðnir „virðulegir
skólapiltar", þegar aftur væri
komið hcim tii foréícfranna, sem
höfðu Iánað drengjum sínum
sína beztu rciðskjóta og fceðið
Guð að blessa ferðalagið allt.
Þessir piitar voru Ólafur Dan
Daníelsson frá Ytri-Brekkum og
undirritaður. Það var fyrsta
samferð okkar en ekki sú síð-
asta, því að 6 ár urðum við sarh-
ferða um Latínuskólann og
stundum milli Suður- og Norð-
urlands.
Langbezt rnan ég þessa fyrstu
ferð: Það var allt svo nýstárlegt,
sem bar fyrir augu og eyru á
hverjum degi, og þeir feðgar,
..............
Þc:r sau emmg um útgáfu al-
manaksins fyrir Þjóðvinafélagið
um langt skeið (1923—1941).
! Reikningsbækur dr. Ólafs urðu
margar og vinsælar, eins og
vik, söðlasmiður og bóndi í Hof-
| staðaseli og viðar, og kona hans
! Svanhildur Loftsdóttir í Hrísey.
Kona dr. Ólafs var Ólöf Sveins-
dóttir kaupm. í Rvík, f. 6.9. 1881,
j dáin 3.4. 1937.
! Fimm barna þeirra náðu.full-
orðins aldri, Daníel heildsali í
Rvík og Svanhildur kona Sig-
urðar Guðmundssonar arkitekts
eru bæði dáin nú.
Hin eru Anna Vigdís, kona
Baldvins K. Sveinbjörnssonar
lyfsala, Rvík, Kristín kona Axels
Kaaber skrifstofustj., Rvík og
Snorri yfirlæknir á Kristnes-
hæli.
Sigurbjörn Á. Gislason.
Magnús Sigurðsson og Guðrún
Eiríksdóttir. Þau hjónin eign-
Solveig Magnúsdóttir, ættuð
írá Votamýri á Skeiðum.
Solveig var fædd 17. októ-
ber 1861 að Votamýri og var
Hans og Hannes, gættu þess vel því rúmiega 96 ára> er hún lézt.
að við færum gætilega yfir árn- jForeldrar hennar voru hjonin
ar, sem vitanlega voru allar ó-
brúaðar á þeim árum.
Skólaminningarnar eru flest-
ar góðar, en bjartast finnst mér
þó vera yfir minningunum frá
skólapiltaferðunum, enda ekki
laust við að vér norðanmenn
hálfvorkenndum þeim skóla-
bræðrum, sem ekki þurftu í
langferðir til að komast til skól-
ans.
Voríð 1897 urðum við Ólafur
stúdentar í allstórum hópi — á
þeirra tíma mælikvarða. Vorum
20 alls, 19 piltar og ungfrú Elín-
borg Jakobsen sú 20.
Leiðir skildu þá um hríð og
ólíkir urðum vér að ýmsu leyti,
en alltaf hélst gömul vinátta
þegar fundum bar saman.
Á 25 ára stúdentsafmæli voru,
gátu 14 fundist, 2 voru vestan
hafs og 4 látnir. Á þeim fundi
var því heitið að vér skyldum
Soiveig Hiageiúsdóltir.
Hdinningarorð.
Aðfaranótt hins 1. desembers bjuggu þau sæmilega góðu búi
sioastliðins andaðist her í bæ og voru ætíð fremur veitandi en
háöldruð sæmdarkona, ekkjan þiggjandi, enda munu þau hafa
verið sament í því sem öðru.
Og um Solveigu er það áreið-
anlega satt og rétt, að hún vissi
engan hlut yndislegri en að
mega gefa og veita öðrum góð-
gerðir af sínum litlu efnum.
Helgi Helgason átti lengi við
heilsuleysi að stríða, þótt hann
léti það ekki á sig bíta lengi vel,
enda var hann maður harðdug-
legur og ósérhlífinn. En árið
1913 var svo komið, að þau
hjón urðu að hætta búskap
vegna vanheilsu hans og flutt-
ust þau þá hingað suður til
Reykjavíkur, og hér andaðist
Helgi árið 1915.
Þau hjónin, Solveig og Helgi,
’ eignuðust 5 börn, en misstu
eitt þeirra við fæðingu, en hin
■fjögur eru enn á lífi: 1. Guðrún,
giftist Helga Snjólfssyni, en
hann lézt á 40. aldursári; þau
eignuðust þrjá syni. 2. Arndís,
gift Ársæli Brynjólfssyni, sjó-
manni í Reykjavík; þau eiga 9
1 börn. Á heimili þeirra Arndísar
cg Ársæls dvaldist Solveig
á hvérjúm bæ ög taka til handa
inni eða úti, þegar veður var
gott. Fannst henni mikils misst,
þegar hún varð að leggja þessar
orlofsferðir niður.
Eins og að líkum lætur, voru
niðjar Solveigar orðnir margir,
er hún lézt. Munu þeir, þegar
allt er talið, börn, barnabörn og
barnabarnabörn, vera talsvert
yfir 50 á lífi í dag.
Síðustu tvö árin, sem Solveig
lifði, hrakaði sjón hennar og
heyrn mjög og síðasta misserið
lifði hún í algeru myrkri, en
fótavist háfði hún svo að segja
ti lsíðasta dags.
Útför hennar var gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík fyrra
mánudag. Séra Þorsteinn
Björnsson jarðsöng, en Sigurð-
ur ísólfsson lék sorgarlög á
orgel kirkjunnar og annaðist
sönginn.
Við kveðjum þessa látnu
sómakonu með eftirfarandi
ljóðlínum Hallgríms Pétursson-
ar, sem við vitum að voru henni
kærar:
„Svo að lifa, ég sofni hægt,
svo að deyja, að kvöl sé bægt,
svo að greftrast sem guðsbarn
hér,
gefðu, sætasti Jesú, mér.“
Þ. B., E.
Th. Thostrup.
Hinn 14. þ. m. lézt í Kaup—
mannahöfn Th. Thostrup er-
indreki, sem um mqrg ár var
búsettur hér í bænum. Hann
var fæddur 7. febrúar 1882 og
var því á 76. pldursári. er har’n
lézt, eftir hálfs mána'ðar dvöí
í sjúkrahúsi.
Thostrup lagði stund á far-
mennsku á yngri árum, eftir að
lokið var þjónustutíma hans í
danska flotanum, og var all-
mörg ár stýrimaður á hafskip-
um. Hér starfaði hann sem sjó-
tjónserindreki hjá vátrygginga-
fyrirtækinu Trolle & Rothe, og
eins eftir að hann fluttist aftur
til Danmörku fyrir allmörgum
árum. Hann kvæntist hér Þór-
unni Thorsteinsson, dóttur
Steingríms Thorsteinssonar
skálds, og lifir hún mann sinn,
ásamt þremur börnum, Finni
Steingrími kafbátsforingja,
Atla verkfræðingi og Inger,
sem gift er í Danmörku.
Th. Thostrup var maður
traustur í lund og einarður,
festi ekki skap við alla, en
mikill dr<?ngskaparmaður, hlýr
og raungóðúr og góður heim-
ilisfaðir, og mikils virtur af
öllum.
a.
uoust 11 börn, en af þeim munu
10 hafa komizt upp og flest
hafa þau náð háum aldri, og lengst eftir að hún vaið ekkja,
____ eru nú tvö þeirra systkina á lífi, e^a um ar- Jen> bóndi í
leitast við að finnast árlega á af- Sigurlaug í Arakoti á Skeiðum Litla-Saurbæ í Ölfusi, kvæntui
mælisdaginn meðan mætti Við og Guðmundur á Blesastöðum Margréti Kristjánsdóttur, þau
í sömu sveit. | eiga 8 b5rn- 4- Kristín, gift
Solveig Magnúsdóttir var al- norskum manni, Erling Nielsen,
in upp við vinnusemi, dugnað t>au búa í Osló í Noregi, barn-
og sjálfsbjargarviðleitni, eins laus-
og þá var títt, en ekki mun! Solveig Magnúsdóttir var
hafa þurft að hvetja hana mjög alla ævi mjög heilsuhraust
til verka, því að hún var alla þrekmanneskja, sívinnandi
tíð hugmanneskja mikil og dugnaðarforkur, og hugurinn
hamhleypa til verka, sérstak- svo mikill, að hún gat eins og
lega var því viðbrugðið um
vinnu hennar við heýska’p og
tóvinnu og prjón.
Solveig dvaldist í foreldra-
það varð samheldnin meiri, —
0g því fleiri sem fóru, því þétt-
ar stóðum vér saman, sem eftir
vorum.
Síðustu 2 árin vorum við dr.
Ólafur einir eftir hérlendis, —
Jóhannes læknir Jóhannesson
var vestur í Kaliforníu og hefur
ekki komið nema einu sinni til
íslands í hálfa öld. — Og nú er
dr. Ólafur farinn, -— en ég sit
einn eftir með hugann fullan af
góðum minningum um horfna
bekkjarbræður og vini. Kunnugir
vita að þeir urðu nýtir menn, og
þótt jafnöldrum vorum fækki
aldrei stöðvað sig til lengdar á
sama stað, ef hún hafði ekkert
vérk har.da á milli, nema hún
hefði 'góða bók til lestrar, en
húsurh, þar til hún var 29 ára hún las mikið o^ marglas þær
að aldri, en á því aldursári, ár- ^bækur, sem henni þótti veigur
ið 1890, giftist hún Helga í. Söngvin var hún og lagVís og
árlega, býst ég við að allmargra Helgasyni, ættuðum
frá
verði getið a. m. k. fram yfir
næstu aldamót.
Stærðfræðingarnir muna dr.
Ólaf bezt. Stærðfræðin var eftir-
læti hans í skóla, bæði námsárin
og kennaraárin. Aldrei gleymdi
hann gleði sinni og þakklæti, er
Björn Jensson, kennari okkar,
opnaði honum völundarhús
Hvammi í Landssveit, en hann
hafði dvalið öll sín uppvaxtar-
ár á Galtafelli. Byrjuðu þau
búskap í Stóru-Sandvík, þar
sem þau munu hafa búið í 5 ár,
en fluttust síðan að Vesturkoti
á Skeiðum. Varð sambúð þeirra
hjóna prýðis géð og þau mjög
samhent um búskapinn, enda
raulaði löngum á efri árum
andleg ljóð við vinnu sína.
Aldrei gat Solveig slitið þau
bönd, sem tengdu hana við
uppruna sinn, sveitina, og hélt
hún þeim sið fram að níræðis-
aldri, að fara austur fyrir fjall
á sumrum ein síns liðs og heim-
sækja frændur og vini í Ölfusi
og á Skeiðum og dvelja tíma
Nylonkjólar á telpur 2ja—8 ára, glæsilegir, plydseraðir í
fjölbreyttu úrvali. Ennfremur vandaðar telpukápur á
3ja—10 ára.
Nýkomið: - |
Eftirmiðdags- og selskabskjólar á dömur. i ' i'
Dötnubúðin Laufið
Aðalstræti 18.
iw* !iTy.‘'é?y.?cy,
INGAR í REYKJAVfK
Bætur verða ekki grciddar milli jóla og nýjars og er því
óskað eftir, að bótaþegar vitji bóta hið allra fyrsta cg eigi
síðar en 24. þ.m.
Revkjavík, 17. des. 1957.
Tryggingastofnun ríkisins.
Kristinn 0. Guðtnundsson hdl.
Hafnarstræti 16. — Sími 13190.
Máiflútningur — Innheimta — Samningsgerð.
TIL SÖLU
Borðstofuborð og sex stólar, lítið buffet, stofuskápur og
Sunbeam hrærivél. Tækifærisverð. Til sýnis Birkimel 6 III.
hæð til hægri kl. 4—7 þriðjudag og miðvikudag. .