Morgunblaðið - 25.05.1915, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
JL
DE
3IL==3L=3E
Nýkomið:
RYen-skinnhanzkar
i Nýtízka kragar
j Nýtizkn slæðnr |
Cachemirsjöl
H. P. Duus. Á-deild.
MiMð af Dýjum yörnm kom með Vestn.
% Meðal anDars:
stórt úrval af kjólaefnum
kveDkápam, — regnkápum.
nr=nnanr=nr
l F. DUUS
A-deild.
IIHII
hjá Stry, en úrslit hennar eru enn
ókunn.
Fyrir norðan Bolechow tókum
vér aftur nokkrar skotgryfjur, sem
vér höfðum mist deginum áður.
Loftför óvinanna flugu yfir Prze-
mysl og vörpuðu niður sprengikúl-
um, en þeir hafa ekki gert frekari
árás á vígið.
Kjósendafundir
á Eskifirði.
Sigurður Eggerz, fyrverandi ráð-
herra, hefir átt tvo fundi með kjós-
endum á Eskifirði. A fyrri fundin-
um var samþykt tillaga frá Birni
Stefánssyni um það að fundurinn
»lýsti ánægju yfir björgunartilraun-
um við stjórnarskrána, vildi eigi
dómleggja fyrirliggjandi skilmála
óséða, lýsti trausti á ráðherra Einari
Arnórssyni, aðhyltist enga skerðing
á landsréttindum né þrenging sér-
málasviðsins*. (Samþ. með 31:4).
Þetta gerðist á fimtudaginn. A
laugardaginn var aftur haldinn kjós-
endafundur og þá samþykt tillaga frá
Sig. Eggerz um það að haldið yrði
fast við fysirvarann og stjórnarskráin
ekki samþykt, nema honum yrði
fullnægt. Fundurinn skoraði á ráð-
herra að birta leyniboðin og vítti
framkomu þremenninganna. Þetta
var samþykt með 48 atkvæðum á
móti 20.
Þeir eru gamansamir þarna úti á
Eskifirði.
íþróttamenn.
iii.
Enn þi eimir að vísu eftir af
þessari iþróttahreyfingu, sem um
landið fór, en flest af þvi, sem þá
þaut upp, er nú að hjaðna niður.
Um það leyti ruddu Ungmenna-
félögin sér hér til rúms.
Ailir góðir menn bera virðingu
fyrir stefnu þess félagsskapar, en því
verður ekki neitað, að hér virðist
hann ekki vera á réttum bás.
Flest alt sem Ungmennafélagarnir
hér í Reykjavík hafa tekið að sér,
hefir farið í mola í höndum þeirra.
Aðalliðurinn á stefnuskrá þeirra er
efling iþrótta.
Þeir stofnuðu einu sinni leikfim-
isflokk. Hann leystist upp von bráð-
ar. Einu sinni ætluðu þeir að ryðja
skiðabraut á stórgrýttri hæð, sem
hver heilvita maður gat séð, að ekki
var hægt að nota fyrir slíka braut.
Þeir unnu að henni mörg sumur og
loksins var hægt að nota hana fyrir
kartðflugarð.
A svona hyggindalausum þrótt-
raunum lamaðist félagið hér.
Hvernig er það nú ? Þekkist svip-
urinn sem enn er af félaginu?
Nú er það málfundafélag. »Hvað
finnur þá óeðlilegt við það«. sagði
einn félagsmaður. »Orðin liggja til
alls fyrst*. Svo er það. Nú er fé-
lagið ef til vill að byrja að hugsa.
Það má segja félaginu til lofs, að
það gefur út blað, sem ræðir að
miklu leyti um íþróttir. 1 fyrstu
var ritnefnd úr félaginu sem sá um
efni þess og kvað þá heldur litið að
því. Nú hefir það fengið nýtan rit-
stjóra og verður því vonandi mál-
efninu til styrktar í framtíðinni.
Sem betur fer, er ekki eins farið
með öll Ungmennafélcg á landinu
og félagið hér í Reykjavík, sem átti
að vera hinum til fyrirmyndar.
IV.
Víðar er pottur brotinn en i Ung-
mennafélögunum.
Fyrir nokkrum árum var »Ar-
mann« aðalglímufélagið i bænum.
Þá hafði það fjölda af áhugasömum
og röskum félögum. A siðari árum
hefir dregið svo mjög af því, að nú
er það ekki nema skugginn af því,
sem það var áður. Hin árlega kapp-
glima um »Ármannsskjöldinn* hefir
borið þess ljósast merki, hversu mik-
ill þróttur er nú í félaginu. í vetur,
til dæmis, keptu um skjöldinn hálf-
vaxnir drengir, sem glímdu svo, að
ætla mátti, að þeir hefðu aldrei glimu-
tökum fyrr tekið.
Það eru svona opinberar sýningar,
sem drepa íþróttina.
Hér i bæ stendur mönnum ímu-
gustur af islenzku glímunni.
I vetur hefir »Ármann« starfað
litið sem ekkert. Er það furða hvað
líf leynist lengi með honum. Til
dæmis um í hvaða horf glimuiþrótt-
in er komin hér, ætla eg að skýra
frá því, að »Armann* og Ungmenna-
félagið, sem eru einu glímufélögin í
bænum, ætluðu að hafa sameiginleg-
ar æfingar í vetur, til þess að geta
með þvi móti dregið saman nógu
marga menn til að glíma. En þetta
fór eins og búast mátti við. I allan
vetur komu aldrei svo margir menn
úr báðum félögum, að hægt væri að
halda æfingu. Mest mun hafa komið
sjö eða átta menn. Oftast komu
þrír og fjórir. Stundum kom ekki
nema einn.
Hvað veldur? n.unu menn spyrja.
III sköp og óvættir, mundu sumir
segja. En þvi er ekki þann veg
farið. Meðlimir félaganna eru að
vísu tómlátir, eins og i öllum öðr-
um félögum, en forgöngumennirnir
bera að miklu leyti sökina. Eg veit
það, að í vetur sá enginn ákveðinn
maður um æfingarnar, svo að stund-
um bar það við, að enginn kom til
að stjórna þeim. Þeir menn, sem
komu, sáu að ekki var til neins að
sækja æfingarnar, þegar forvígis-
mennirnir komu ekki alt af.
Þetta er ekki heilbrigður félags-
skapur.
Það á ekki að vera að eyða kröft-
um í það, að fá svona við til að
grænka. Það er heimska að ætla
sér að byggja ofan á svona ormét-
inn félagsskap.
Þessi tvö félög, sem minst hefir
verið á, áttu að hafa forgöngu i
iþróttum hér í bænum, en þau hafa
unnið þeim skaða. Þau áttu að reisa
við íþróttalífið, en þau hafa dregið
það niður i aurinn. Margir hafa
sömu tilfinningu fyrir iþróttunum
nú orðið, eins og vörum, sem þeim
eru boðnar af kaupmanni, sem hefir
svikið þá á varningi sínum áður.
Frh.
B—n—O.
Sjálfsmorð.
í dönsku blaði frá 25. f. mán.
Nykomið:
KveDSokkar
BarDasokkar
SvuDtnr
Borðdúkar
Ateikaaðir dúkar
Strágólí'dúkar.
H. P. DUUS
A-daíld.
IIHI
er þess getið, að íslendingur, Móses
Jóhannesson að nafni, hafi framið'
sjálfsmorð i Kaupmannahöfn nokk--
urum dögum áður. Hann bjó í
Vævergötu 8 og var daglaunamaður,-
40 ára að aldri. Hann hafði verið
atvinnulaus um hrið og verið í'
miklum peningavandræðum.
Lonsdale.
Mikið hefir verið rætt í brezkum
blöðum um mann þann, er Lonsdale
heitir. Þjóðverjar handtóku hann i
haust og hefir hann verið í varð-
haldi siðan. I vetur henti hann sú
slysni að leggja hendur á varðmann-
inn, sem átti að gæta hans og fyrir
það var honum stefnt fyrir herrétt.
Vissu menn þá þegar — eða þótt-
ust vita — að hann mundi eigi eiga
griða að vænta. Ameríski sendi-
herrann i Berlin reyndi hvað hann
gat til þess að fá manninn sýknaðan,
en svo fór það samt, að hann var
dæmdur til lifláts. Dómnum var
þó eigi fullnægt þegar siðast fréttist.
í tilefni af þessu segir þýzka
blaðið »Frankfurter Zeitung«:
Vér álítum að það væri vel gert,
ef keisarinn breytti dauðadómnum 'l
fangelsisvist. Þjóðverjar mundu ekk-
ert græða á þvi að lífláta manninn,
og væri dauðadóminum eigi fullnæg1,
mætti eigi liggja Þjóðverjurn á báU
fyrir það, að þeir létu hefndarfýsn*
ina hlaupa með sig í gönur. Þegaf
þessari styrjöld lýkur, eiga þjóðirnaf
aftur friðsamleg viðskifti. Þjóðverjaf
munu þá halda sína beinu braut, en
það yrði þeim eigi neinn hagnaðaf'
auki að vekja þá gremju í Englandb
sem yrði ófriðnum langlífari.