Morgunblaðið - 08.10.1915, Blaðsíða 4

4
MOKGUNBLAÐTÐ
>
COBRA
ágxta skósverta og skóáburður fæst hjá kaupmönn-
um. í heildsölu hjá
G. Eirikss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Frá því í dag
seljum vér alia olíu eftir vigt.
Tunnuna reiknum vér sérstaklega á 6 krónur. Allar þær tunnur,
er vér afhendum eftirleiðis, kaupum vér aftur á 6 krónur hingað
komnar oss að kostnaðarlausu.
Reykjavík 15. sept. 1915.
Hið Islenzka Steinolíuhlutafélag.
Brauðsölu- og kökubúð
I, joktóber opnaði eg undirritaður fyrsta flokks brauðsölu- og kökubúð
á Laugavegi 42
og mun eg eingöngu nota hin allra beztu efni til brauð- og kökugerðar,
og gera mér far utn að gera alla ánægða sem við mig vilja skifta.
Einnig fæst mjólk frá Sunnuhvoli.
Virðingarfylst.
V. Petersen, Sírni 524.
Neðamnélssögur Morgnnblaðsins eru beztar.
VÁ TP, YGGINOAF5
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm, G. Gislason.
Brnnatryggingar,
sjó- og strlösyátryggingar.
O. Johnson &, Kaaber.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsítrli 2J4.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Strí ðs vatry ggin g.
Skrifstofutími 11—12.
Ðet tyl octr. Brandassarance Co
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, husgögn, alls-
konar vöruiorða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
£ Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
___________N. B. Nieisen.
Garl Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 */*—7 V* Talsími 331.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0, Johnson & Kaaber,
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuna,
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis.
Sími 497.
IíOGMENN
Sveinn Björnsson yfird.iöt'a.
Frfklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202
Sknfstoíutimi kl. 10—2 og 4—6
Sjálfur við kl. 11—12 og 4'—
Eggert Claessen, yfirréttarmáJa‘
tíutningstnaður Péstbússtr. 17-
Venjulaga heima 10—II og 4—5. Simi I®'
•íón Asbjörnsson yfird lög®'
Hverfisgötu 45 (hús Matth. Einars-
sonar læknis, uppi). Simi 435.
Heima kl. 1—2 og 5—6 síðd.
Guðm. Olafsson yfirdómsiögm
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Skúli Thoroddsen alþm. og
Skúli S. Thoroddsen
yfirréttarroálaflutningsmaður,
Vonarstræti 12. Viðtalstími ki. 10
—11 f. h. og 5—6 e. h. Hittastá
helgidögum kl. 6—8 e. h. Sími 278.
Drengur
Áreiðanlegur drengur 14—15 ára,
laus við skóla, getur fengið atvinnu
á stærri skrifstofu hér i bænum.
Tiiboð merkt 999, sendist afgr.
þessa blaðs.
Regnkápur
karla, kvenna, drengja og telpö
panta eg undirritaður með því seiö
næst innkaupsverði, fyrir hvern ef
hafa vill. Fyrir kveufólkið úr 30 mis-
munandi gerðum (Faconer) að velja,
og fyrir karlmennina úr 12 gerðum-
Sýnishorn fyrirliggjandi, engin fyrir-
fram greiðsla. Fljót afgreiðsla.
Carl Lárusson.
Fyrst um sinn Þingholtsstr. 7, uppi.
Heima kl. 1—4. daglega.
Gríman.
47 Skáldsaga eftir
Katherine Cecil Thurston.
Framh.
— Má eg nú tefja þig um stund ?
mælti hann og bar ótt á eins og
Chilcotes var síður.-----------Við sjá-
umst svo sjaldan.
Hún hóf höfuðið og leit beint
framan í hann. Svipur hennar lýsti
bæði vandræðum og ótta og hún
var rjóðari í kinnum en venjulega.
Loder fékk ákafan hjartslátt.
— Þú veizt að þú getur ekki lát-
ið í móti mér?
Aftur roðnaði hún. Loder sá það
og vissi að það var hann sjálfur —
manndáð hans — sem hafði þessi
áhrif á hana. Hann hafði sýnt það,
þrátt fyrir grimuna, að hann var
Chilcote meiri. Nú hafði hann í
fyrsta skifti neytt þess valds, sem
hann gat haft yfir henni. Og ó-
sjálfrátt gekk hann nær henni.
— Komdu, við skulum komast
út úr þessari þröngl
Hún svaraði engu, en draup höfði,
og Loder þóttist sjá, að þótt hún
væri stærilát, þá þætti henni þó
vænt um það að láta ráða yfir sér.
Loder tók undir hönd hennar og
gengu þau svo nokkur skref áfram,
en urðu bá að staðnæmast.
— Eftir hverju er beðið? spurði
hann mann nokkurn, sem stóð fyrir
framan hann og náði honum tæp-
lega á öxl.
Maðurinn sneri sér við, og Loder
sá stórt brosandi andlit með rauðu
varaskeggi og glerauga.
— Ha Chilcotel Eruð það þér?
Eg vona að eg hafi ekki troðið yð-
ur um tær?
Loder brosti.
— Nei, ekki var það, svaraði
hann. Standið að eins kyr — ef
þér væruð svo sem einum þumlungi
hærri, þá mundi eg bæði vera sjón-
laus og sundur marinn.
Hún hló. Honum kom það ó-
kunnuglega fyrir að sjá Chilcote svo
glaðværan í þessum þrengslum.
— Eg held það hljóti að vera, að
við séum að bíða eftir einhverju,
mælti Loder.
■ Svo þagnaði hann skyndilega.
— Er nokkuð merkilegt á ferð-
um? mælti Eva.
. Hann svaraði ekki og hreyfði sig
ekki. Hugur hans og tunga höfðu
lamast skyndilega.
Maðurinn fyrir framan þau lét
gleraugað sitt detta niður, en setti
það þó þegar í skorður aftur.
— Alveg réttl hrópaði hann.
Hér kemur vor nafnfræga spákona.
Eg held, svei mér þá, að það sé
hennar vegna að við stöndum hér
eins og sauðir i rétt. Loder mælti
ekkert. Hann horfði að eins beint
fram yfir höfuð hins.
Lillian Astrupp kom svífandi inn
ganginn, án þess að skeyta nokkru
þeirri athygli er koma hennar vakti.
Það var bros á andliti hennar, gul-
bleikt hárið féll niður með vöngnm
hennar og liðaðist yfir enninu. Það
var eiukennilegur glampi í augum
hennar. Og lýsti hann fremur geðs-
hræringu heldur en sigurgleði. Bros
hennar var dálítið óeðlilegt, og hún
skygndist um salinn fram og aftur
— eins og hún leitaði einhvers með
augunum.
Loder sá þetta og hann vissi þeg-
ar hver það mundi vera sem hún
leitaði að, og hugur hans flaug í
einu vetfangi langt aftur í tímann.
Hann sá eins og í draumi: Það
var nótt, í litlu þorpi suður á Ítalíu.
Alt var á tjá og tundri. En innan
um alt irafárið sá hann brosandi
andlit, sem varð enn fegurra vegna
þess að máninn varp töfrabirtu sinni
á það. — Hinar óljósu endurminn-
ingar, sem rödd Lady Bramfells og
rödd konunnar í tjaldinu höfðu vak-
hjá honum, hans eigin skammsýni
og ótrúlega dirfska — alt þetta stóð
honum nú Ijóst í einu vetfangi.
Lillian kom nær. Hann fann það
með sjálfum sér að hún mundi ætla
inn í matsalinn, en hann hreyfði
sig hvergi — það var eins og hanö
væri negldur niður. Hann brá ekki
svip þótt hann sæi hana nálgast)
og þessa stuttu stund þótti honuö1
vænt um það að finna hve tíminO
hafði læknað vel sár hans.
Eftir því sem Lillian nálgaðis1
skildist honum það Lietur hverni#
henni mundi vera innanbrjóst. Hd15
talaði altaf, hló stundum, en
voru á hvíldarlausu sveimi.
Alt í einu kom hún auga á Lod®f
og augu þeirra mættust. Hann s^
þegar í augum hennar, að
mundi þekkja sig — hún ruddist
áfram. —----------
En svo breyttist svipur henOaf
skyndilega, varir hennar skulfu °%
hún roðnaði af geðshræringu.
Það greiddist ofurlítið úr þjön8'
inni við dyrnar og rauðhærði
urinn varð í vegi fyrir henni.
#