Morgunblaðið - 30.05.1916, Blaðsíða 4
4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
Westminster heimsfrægu Gigarettur
ávalt fyrirliggjandi, hjá
G. Biríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Tóíg.
Boð óskast gert í 4/500 kilo af góðri Tólg f. o. b. höfn á Austur-
landi. — Lokað umslag merkt „Tólg“, afhendist Morgunblaðinu strax.
íífboð.
Þeir, sem vilja taka að sér að byggja vatnsgeymi ór járnbendri stein-
steypu fyrir Reykjavíkurbæ, geri svo Vet að snúa sér til undirritaðs um
allar upplýsingar fyrir 1. júní.
Bærinn leggur til cement og járn.
Hafnarverkfræðingurinn í Reykjavík, 25. mai 1916.
Pór. Jirisfjánsson.
TTlisíingavarmr í
Vesfmannewum
Samkvæmt beiðni sýslubúa og með ráði landlæknis hefir
Stjórnarráðið fyrirskipað að lögvörnum gegn misiingum
skuli beitt í Vestmannaeyjum. Þess vegna tilkynn-
ist hérmeð að e n g u m verður leytð landganga í Vestmanna-
eyjum sem ekki getur fært sönnur á að hann hafi haft mis-
linga.
Sýslumaéurinn i ^esímannaaifium.
t>eir,
sem kynnu að hafa að láni frá mér 21., 22. eða 24. bindi af Strand-
Magazine, eru vinsamlegast beðnir að skila mér þeim sem fyrst.
Magnús Stephensen, Skálholtsgötu 7.
*/
Dömuklæði, Alklæöi, Cheviot
nýkonaið
í Aústurstræti 1.
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
Angeia.
Eftir Georgie Sheldon.
121 (Framh.)
þessu starfi. Ungfrú Rochester virt-
ist einnig i miklu betra skapi, eftir
að Norman var komina heim, því
þótt hún væri staðráðin i að giftast
lækninum, þá var það samt Nor-
man, en ekki læknirinn, sem hún unni
hugástum í hjarta sínu, og hún fann
það einnig glögt að Norman var
maðnr sem gat endurgoldið ást henn-
ar. Svo á meðan frú Rochester varð
stöðugt að dvelja inni hjá Salome,
og Winthrup læknir var ekki orðinn
svo hress að hann gæti gengið um
húsið, gaíst þessum elskendum ágætt
tækifæri til að örfa þann ástarblossa
er kviknaður var í hjörtum þeirra
beggja.
Norman Winthrup elskaði þessa
stúlku heitt og innilega þrátt fyrir
hina hvimleiðu erfðaskrá, er lá sem
óyfirstiganlegur farartálmi á leið
þeirra, og þótt ungfrú Rochester
hefði heitið því i hnganum að ná í
Rochester og Hamiltons eignirnar þá
krafðist hennar léttúðga hjarta æfin-
týra og skemtana; hún undi sér því
hið bezta við i endurgalt sem mann
að daðra við sömu mynt og var að
öllu leyti svo hændur að henni.
Frú Rochester sá að vísu hver
hætta var á ferðum en gat ekki við
neitt ráðið. Salome var mjög veik
í viku, en ekki með óráði nema
fyrsta daginn. Hún vildi ekki láta
vitja læknis, og sagði frú Rochester
að ef hún fylgdi leiðbeiningum sín-
um, gæti hún vel komist af án lækn-
is, þar eð hún hefði ekki neinn al-
varlegan sjúkdóm, en þarfnaðist aðeins
hvíldar, og nokkurra algengra meðala.
Frú Rochester var glöð yfir því
að þurfa ekki að sækja lækni, því að
hún vissi að heimsókn hans mundi
vekja grun meðal heimilisfólksins,
fyrst Winthrup læknir þarfnaðist nú
ekki lengur læknis aðhjúkrunar. Hún
var ákveðin i því að halda dvöl Sal-
ome þar I húsinu algeúega leyndri
ef unt væri.
Eftir að vika var liðin frá því að
Salome veiktist, fór hitasóttin að
réna, og úr því hrestist hún skjótt
og eftir tæpar þrjár vikur kvaðst hún
fær um að halda af stað til borgarinnar.
— Hvað ætlar þú þérað starfa þegar
þú ert orðin fríski spurðifrú Rochester
eitt sinn erþær voru aðræða um burtför
Salome.
— Eg hefi i hyggju að halda
áfram að starfa í sjúkrahúsinu svar-
aði Salome.
Frú Rochester gat ekki sætt sig
við þessa ákvörðun Salome, því ef
Winthrup læknir starfaði þar fram-
vegis gat það komið fyrir að þau
hittust þótt það virtist að Salome
kærði sig ekki um að opinbera sig
fyrir honum. Ef hún gæti aðeins
fengið hana til að fara af landi burt
þá fanst henni ekki nauðsynlegt að
framkvæma hinn glæpsamlega ásetn-
ing sinn, að loka hana inn í ein-
hverju geðveikrahæli.
— Þú ert ekki nógu hraust til að
gegna hjúkrunarstörfum. Hvers vegna
ferðu ekki heim aftur til Ameríku?
spurði frú Rochester, þú gætir flutt
í gamla húsið okkar og dvalið þar
þangað til við komum heim.
— Eg kæri mig ekki um að flytja
þangað, sagði Salome kuldalega.
— En það er ekki allskostar gott
fyrir þig að dvelja hér ein þíns liðs
í París, þú getur hæglega lent I vand-
ræðum á þann hátt, sagði frúin með
óþreyju. •
— Eg er ekki ein míns liðs —
eg er sem stendur undir vernd grá-
nunnufélagsins.
— Hefir þú í hyggju að gjörast
nunna ?
— Nei, eg starfa aðeins undir
vernd þess félags.
— Máske þú hafir i hyggju að
leita sátta við Winthrup lækni; þú
heldur ef til vill að þér takist að fú
hann til að viðurkenna þig sem eigin-
konu sina, eða öllu heldur ginna
hann til að endurnýja hjúskaparsamn-
inginn er gjörður var í Boston. Var
það erindi þitt hingað? spurði frú
Rochester og horfði á Salome með
rannsakandi augnaráði.
— Nei, eg mun aldrei reyna tU
láta hann viðurkenna mig sem eigiö'
konu úr því hann hefir einu sinoi
rekið mig í burtu af heimili sínOi
sagði Salome með gremjublardinni
viðkvæmni. Eg vissi alls ekkert utn
að Winthrup læknir var í París þaofí'
að til eg hitti hann i sjúkrahúsino-
Það hýrnaði yfir frú Rochester ef
hún fekk þetta að heyra. — Mér fiosf
þetta mjög skynsamlegt hjá þér, sagðf
hún. — Auðvitað gætir þú ekk|
búist við þvi, að hann tæki þté
sátt aftur, síst af, öllu nú þegar haoO
er heitbundin annari.
— En meðal annara orða, hver ef
hún þessi Harriet Winther sem koo3
hingað til að hjúkra okkur, eftir
tilvísun, spurði frúin forvitnisle£3’
hún var sannfærð um að stúlkan
frá Ameriku og largaði því til 3