Morgunblaðið - 30.03.1917, Blaðsíða 1

Ritstiórnarsimi nr. 500
Ritstjóri: Vilhjálmur Finsen Isafo'darprenrsmiðja j Afgreiðslnsimi nr. 500
I. 0. 0. F. 985329
0
Gamla Bio
Tvær mæðu
Sjónleikur í 3 þátium
f;á Pathé Fre.'i'S i P. ris, leikinu
aí beztu leikurnm' Parísaiborgar.
Afnfdlefi; og áhrifamikil rnynd.
Nýja FordbifreiBín
R. E. 27
fæst ávált fil leigu i lengri og sVeimnri
ferðir, fvrir sannejarna borgnn. BrfreifJ
ar8toðin er Kaffihrsið Fjallkonan, simi 322.
Xarl Morit^,
bifreiðarstj.íri.

Fundur í kvöid kl. 8‘/2.
Ailar stúiknr, þótt ut.ttifélags
séu, eru velkomnar.
Ferðamarmahestar.
Þ.ið er lofsvert fyiirtæk', sem
Dý raverndunarfélagið hér hefir tek-
ist á hendur að koroa í íramkvæmd,
að reisa hcsthús hér i bænum fyrir
aðkomuhesta.
Hugmyndina ir.uu það hrf 1 feng-
ið frá Ameríkaranum Schrader, setn
fyrir nokkru kom upp svona skýli
á Akureyri. Schrader gaf eitinig út
bók um islenzka hesta, og vitti þar
með réttu meðferð Isiendinga á
hestunum og gaf ýms góð ráð og
bendingar um rétta meðferð þeirra.
Bókin íú ætii að vera til á hverju
islenzku sveitaheimili, og hestunum
liði betur.
Tala aðkomuhesta er miklu meiri
i Reykjavik en á Akureyri. Þörfin
mikiu meira knýjandi hér, en nokk-
urntítna f>nr og þó varð að stækka
Akureyrarskýlið frá því sem upp-
runaiega var. Það ræður því að lík-
Oin að skýli það sem hér verður
reist, yr?i að vera stórt, en þar af
leiðandi dýrt. En af þvi leiðir aftur
menn þurfa að vera örlátir á fé
*d skýfisins þegar samskotin verða
hafin.
Að vísu eru hér til í bænnin
^esthúi, en þau eru hvergi nærri
til að fullnægja þörfinni. Hest-
‘^saskorturinn er tilfinnanlegur, eink-
um á haustin. Þi er það tíð sjón að
sji hesta ferðamanna híma í port-
um kaupmannanna, heugji niður
höfuðið og taka upp fætur til skift-
is, dofna og þreytta af beinhörðum
grjótfl jrnum. Það eru ófýsilegar
móttökur sem aumingja kláraruir
fá er þeir koma til höfuðst.iðarins,
þreytrir .-■{ fetðaiaginu. Hmstveðrin
eru cft hryssingshg og ekki eíu
þnr livnð hollust hest.,.nutn, sem
koma úr ferð og verða að híma
skjóllausir og skjáífandi í portunum
í Reykjavík.
Úr þestu ætlar nú Dýravernd-
unatfébgið að reyna að bæt.i. Og
vér voautn það, að það verði öllum
ljúft, að styrkja þetta siórgagnlega
og mannúðlega fyriitæki, bæði fljótt
og vel svo að þess verði sem skemst
að bíðr; að hér komi upp hestaskýli,
En þó þetta kæmist á, eru önn-
ur vandræðin efrir. Þeir sveitamenn,
\ '
setn koma hingað að vor- eða sum-
arlagi eru oftast í stórvaudræðum
með að fá haga handa hestum sín-
um. Girðingar bæjarins uppnagaðar,
þegar hægt er að fá hestageymslu
þar á annað borð. Og hér áður var
það altítt, að strákar sem fengnir
voru til að flytja hesta, stáiu þeim
bngar leiðir og tiðu þvi ekki altaf
prúðmannlega, svo hestarnir, þreytt-
ir undan ferðinni, fengu oft óþægi-
lega viðbótarvinnu áður en kæmust
i hagann. Ennfremur vildi það brenna
við, að hestar votu látnir týnast úr
haganum, og jaftivel j girðingum
geta ferðamenn ekki verið óhuitir
um að hestum þeirra sé stoiið.
V.eii það ekki ntögulegt Dýrá-
verndunatíélaginu, að koma á um
lestirnar leiðbeiningarskrifstofu fyrir
ferðamenn, sem ráðiegði þeim hvar
þeir ættu helzt að koma hestum sín-
um í geymslu og útvegaði drengi,
sem vitaulegt er um að hafa samúð
með skepnum og ekki fara illa nteð
hestana, til þess að flytja þi í hag-
ann og sækja þá úr honum. Það
þyrfti eigi að kosta félagið neitt, því
fcrðamenn mundu fúslcga borga.
Þó sveitamenn séu ekki mikið gefnir
fyrir að fleygja út peningum, munu
þó flestir vilja gefa talsvert til þess
að vita hesta slna óhulta í haga, og
geta feugið þá aítur á þeim tima
sem þeir viija.
Dýravetndunarfébgið á mikið starf
og þarflegt fyrir hönum. En oss
dyist það eigi, að það séu fyrst og
fremst húsdýrin, sem ber að halda
hlifiski'di yfir. Þar en hættan rnest,
að gengið sé of nærri tiifinningum
dýranna, þvi að kynnin miili manns-
íns og þeirra eru svo mikil. Og
fyrsta verk félagsins ætti að vera það,
að opna augu fóiks fyrir ýmiskonar
óréttri meðferð þess á dýrnnum,
sem gerð eru i hus>sunarleysi. Því
þeir menn munu, sem betur fer,
vera sárfáir, sem \isvilandi vinna
óskast til kaups eða í skiftum fyrir annað. — Tiiboð merkt: Húsakaup,
sendist ritstjóra Morgunblaðsins.
á fiská.
Verðlaganefndia hefir ókveðið hámark sölaverða
á ný.jnm ficki. óskcmdum, þar til öðru vísi verður
ákveðið:
óslægður smáfiskur og ýsa 24 au. kg.
slægður en óflattur smáfiskur og ýsa 28 — —
óslægður þorskur 28 — —
slægður en óflattur þorskur 32 — —
heilagfiski (lúða) 40 — —
Ba:j rrfógetinn í Reykjavik, 29. marz 1917.
setfur.
dýrunum tnein. En vegna hugsunar-
leysis verður meðférðin oft ómann-
úðleg, og gamlar venjur blindr svo
marga. Væri það þarft verk, að
brýna fyrir fólki þó ekki væri nema
t. d. að hafa bjartari peningshús en
nú gerist, að maður nefni eitt dæmi
af mörgum. Það er lika dýraverndun.
Dýravertidnnarféiagið fer vel á
stað. En það þarf að ná meiti vexti.
Það eiga að myndast í hverri sveit
deiidir, sem starfa að takmarki fé-
lagsins.
Þá breytist hugsunarháttu’inn og
hugsunarleysið hverfur.
HSjómleikar
Theódórs Arnasonar.
Fyrsta hljómleik sinn hélt hr.
Th. Árnason í Bárubúð í fyrra-
kvöld eftir utanför sína og mátti
þar heyra að framförum hefirhann
tekið allmiklum, sérstaklega hvað
fimleik snertir. Það var ekkert
barnameðfæri sumt af því sem
hann þar lék, t. d. »Zigeuner-
weisen« eftir Sarasate, »Fantaisie«
eftir Beriot, >Legende« eftirWie-
niawski 0. fl. Hefir honum auk-
ist mjög áræði og leikur hans er
töluvert öruggari nú en áður og.