Morgunblaðið - 10.09.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Nærföt.
Vinnuföt.
Hvar er mestu úr að velja?
Hvar eru vörugæðin mest?
Hvar fær maOur vöruna ótíýrasta?
Vöruhúsinu.
Stúíka
sem hefir góð meðtræli, öskar
eftir atvinnu við akriftir frá
I. okt.
Tilboð merkt »Atvinna« leggist á
áfgr. blaðsins,
Tvö herbergi
og eldhús
hefi eg verið beðinn að útvega frá
i. október handa barnlausum hjón-
am. Há leiga.
C. Proppé.
DrP.J.OIafson
tannlækni .
er fyrst um sinn að hitta í
Kvennaskólanum við Frikirkjuveg
kl. IO—II Og 2--3
á virkum dögum.
gj LeYerpostei gj
id. áðsum
Heimtið
E.s. Sterlins
fer héðan i strandferð austur
og norður um land
18. september
kl 9 árdegis, og kemur við á
þessum höfnum:
Vestmannaeyjum, Djúpavogi (ef veður
leyfir), Fáskrúðsfirði, Seyðisfirði, Húsavík,
Akureyri, Siglufirði, Sauðárkróki, Blöndu-
ósi, Hvammstanga, Borðeyri, Hólmavík og
ísafirði. Þaðan beint til Reykjavíkur.
Tekið á móti vörum:
Fimtudaginn 13. september til
ísafjarðar, Hólmavíkur, Borðeyrar og Hvammstanga.
Föstudaginn 14. september til
Blönduóss, Sauðárkróks. Siglufjarðar, Akureyrar og Húsavikur.
Laogardaginn 15. september til
Seyðisfjarðar, Fáskrúðsfjarðar, Djúpavogs og Vestmannaeyja.
H.f. Eimskipafélag Islands.
Piatio
óskast til leigu frá i. október til 14.
mai. Ritstj. vísar á.
Winna
Dugleg og þrifin stúlka óskast í
vist á fáment heimili i Miðbænum.
(Hjón og tvö stálpuð börn). Hátt
kaup. R. v á.
VAJI^YGGINGAI|
Bruna tryggingar,
sjö- og stríðsvátryggingar,
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl, octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hás, hósgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8 —12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »W OLGA«
Aðalumboðsm. Halldór Eirihson
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daniel Berqmann.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (uppi).
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Skrifstofan opin kl. 10—4
Allskonar
vátryggingar
Tjarnargotu 33. Símar 235 & 429.
cKrolíe & cRotRo.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustíg 23
Skrifstofut. s'/a'^Va s'd. Tals. 331
Geysir
Export-kaffi7
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. lohnson & Kaaber
kirkjunni eina og þýðustu organ-
tónar. Og hermenDÍrnir, sem höfðu
komið þangað í vígahug, urðu undir-
leitir og skömmuðuBt sín fyrir það
að hafa truflað helgi þessarar stundar.
En það stóð eigi lengi. Klerkur
áttaði sig skjótt. Og þótt haun væri
allur ataður í leðju og mold, þaut
þann upp að prédikunarstólnum.
— Handtakið hann! hrópaði hann
til hermannanna. þetta er svikari
og morðingi. Eg befi lesið um hann
í blöðunum. þa ðer »orangutang«-
inn frá »Hánum«.
Nú lenti alt í uppnámi. Karlmenn-
irnir stukku á fætur úr sætum sínum
og konurnar hljóðuðu af hræðslu.
Hermennirnir hikuðu og vissu eigi
hvað þeir áttu að gera. ,f>að var að-
eins einn maður fullkomlega rólegur
þarna inni.
Og þesBÍ maður var Pétur Pleym.
Hann var einmitt með vandasama
útikýringu á því hvernig bezt mundi
að haga trúboðsstarfinu og hverja
— 331 —
þýðingu það hefði fyrir heimsverzlun
Breta. Og hann var eigi á því að
láta trufla sig.
Tveir hermennirnir hertu upp hug-
ann og réðust upp i prédikunarBtól-
inn til þess að sækja þangað hinn
mælska sjóræningja. En sú för varð
þeim eigi til frægðar. Vanskapningur-
inn sparkaði í þá með hinum vanskap-
aða fæti sínum og þeir komu báðir
veltandi niður aftur eins og jarðskriða.
1 þetta tafði ræðumaun aðeins um
tvær sekúndur — og svo hélt hann
áfram ræðu siuni með sama krafti
og áður. En fyrir öryggis sakir
lagði hann tvær Mauser-marg-
hleypur á prédikunarstólÍDn hjá
sér og gátu allir séð það á því hvern-
ig hann handlék þær, að hann kunni
eigi sfður að beita þeim heldur en
tungunni.
Tveir hermannanna miðuðu byssum
sínum á þennan ósvífna helgispilli,
en gamli klerkurinn gekk þá í milli.
Hann var góður og friðelsbdr maður
— 832 —
og hann vildi eigi að blóði yrði út-
helt þarna í kirjunni, þar sem hann
hafði prédikað friðarboðskapinn í
fjölda mörg ár.
Enn reyndu tveir hermenn að gera
áhlaup á pródikunarstólinn. þeir
höfðu byssustingina á undan sér til
þess að eigi fengi þeir sömu útreið
eíns og félagar þeirra áður. En
þaim farnaðist illa. Pétur Pleym ginti
þá upp f prédikunarstólinn til sín,
en þar var svo þröngt, að þeir gátu
eigi beitt vopnum sínum. Og svo
læsti hann í þá hinum hræðilegu
gorilla-fingrum sfnum og fleygði þeim
að höfðinu niður sömu leið og þeir
höfðu komið.
Og svo hélt hann áfram ræðu
sinni eftir sem áður. Hann lamdi
með marghleypunum í prédibunar-
stólinn svo að tréflísarnar flugu i
allar áttir.
En hann hafði mist tökin á áheyr-
endum. Safnaðarmenn fór að tfnast
út úr kirkjunni, hikandi og hræddir.
— 333 —
Gat það verið, að þessi Jósúa, sem
prédikaði svo guðdómlega, væri sjó-
ræningi og morðingi? ....
Pétri Pleym hafði skjöplast þá er
hann greip til marghleypanna. Hin
löngu, gljáandi hlaup þoirra, sem
hann beindi að mönnum til skiftis,
drógu úr guðmóði safnaðarins, og
breyttu honum i ótta.
Honum sárnaði að sjá það hvern-
ig söfnuðurinn, sem áður hafði vérið
svo hrifinn af honum, snóri nú alger-
lega við honum bakinu. |>etta voru
vauþakklátir þorparar, sem ekki
þektu sinn vitjunartíma! . . .
Að lokum voru eigi aðrir eftir í
kirjuuni en meðhjálparinn, presturinn
og hinir tíu hermenn, sem höfðu
gert sér brjóstvígi úr stólum og
bebkjum og biðu nú skipunar um
það að skjóta.
Pétur Pleym stóð sem steini Iost-
in, f>að var eins og hann vaknaði
af vondum draumi. Hann bæröi enn
varirnar, en það var líkast því þegar
öldungur tautar í skegg sitt.
— 334 —