Morgunblaðið - 30.10.1917, Blaðsíða 1

Þriðjudag
30
okt. 1917
4. árgangr
356
tðlublað
Ritstiórnarsi’T'i nr. 500
Ritstióri: Vilhjáimur Finsen
íssfoidarprentsmihja
Afgreiðslnsimi nr. 500
IBÍÖÍ’
Reykjavikur |BI0
Biograph-Theater
Tlíjtt ágsett
f
prógram
i kvötd.
Hérmeð tilkynnist vinum og vandamönn-
um að sonur okkar, Hafliði. andaðist að
heimili efnu, Lindargötu 9 b, mánudaginn
29. þ. m.
Ingibjörg Þorláksdóttir
Jón Hafliðason.
Erl. simfregnir
frá fréttaritara Isaf og Morgunbl.).
Khöfn 27. okt.
!»íóðverjar hafa hörfað
undan hjá skurðunum
milli O se, Aisne og Cha-
vignon.
f»að er húist við því, að
ítalir muni rnlssa allar
þæ** stöðvar. er þeir náðu
í síðustu sókninni hjá
Isonzo.
ítalska stjórnin hefir
sagt af sér.
Frakkar hafa sótt fram
milli Diegrachten og Drai-
hank.
Bandamenn hafa hafið
fótgöngultðsáhlaup norð-
an, norðanstan og austan
við Ypres.
Ástæðan, sem vavð til
þess að Brasilía sagði Djóð
verjum stríð á hendur, er
sú, að Þjóðverjar skutu í
kaf brasiliskt skip, er
»Macao« hét.
Tapast
hefir af Landakotstúoi rauður ’nest .r,
heldur litill, flatjárnaður á þremur
fótum. Þeir er kynnu að verða hans
varir, eru vinsamlega beðnir að geta
viðvart sem fyrst til J. Servaes í
Landakoti gegn ómakslaunum.
HafnarfjarðarvegiiriQn
Herra ritstjóii!
Eg heyri sagt að nú sé i ráði að
gera nýjati veg til Hafnarfjrrðar frá
Reykjavík og vandt hann sem bezt.
Meðal annars sem sagt er um þenn-
an fyrirhugaða veg, er það að hann
eigi að leggjast vestan Oskjuhliðar
og inn með Fossvogi, tii þess að
sneiða hjá brekkunum. Þetta er
ágætt, en um hitt virðist mér sem
enn séu skiftar skoðanir, hvar veg-
urinn á að byrja hér i Reykjavík.
Sumir segja að helst sé i ráði að
hann verði framhald Suðurgötu og
lagður yfir melana. Það virðist mér
ákaflega óheppilegt: Skal telja til
þess þá orsök fyrsta, að Snðurgata
er mjó, brött og lokuð og því illa
hæf fyrir mikla umferð. En það er
áreiðanlegt að umferð um þennan
veg margfa’dast á nokkrum árum
frá því sem nú er, og er húu þó
þegar ærið mikil. Sérstaklega mun
bifreiðafetðum eftir veginum fjölga að
miklum mun, og er þá óheppilegt
að flutningsstraumurinn leodi í lok-
aðri götu. Það væri llka úr leið
að flytja veginn vestur á Mela.
Langréttast mundi það, að hinn nýi
Hafnarfjarðarvegur yrði framhald
Fríkirkjuvegar. Það liggur beinast
við og þar yrði opin braut inn i
miðbik bæjarins, þar sem mest er
umferðin og þó greiðast að fara um,
því að Fríkirkjuveg mætti breikka
talsvert ef þess gerðist þörf, og svo
tekur Lækjargata við, einhver hin
breiðasta gata í bænum. Og hún er
eigi lokuð eins og Suðurgata, held-
ur endar hún á torgi og þar mæt-
ast allar höfuðgötur borgarinnar.
Þar verður miðstöð allrar umferðar
næstu árin og að henni ætti þessi
nýja þjóðbraut að eiga sem greið-
astan aðgang. Væri því mjög van-
hugsað, ef samgöngunum milli
Reyjavikur og Hafnarfjarðar yrði
hnekt með því að stífla þær í Suð-
urgötu.
Vona eg að þessar bendingar verði
teknar til greina, ef þér, herra rit-
stjóri, viljið leyfa þei
yðar.
i, rúm i blaði
Orœkja.
Jlýja Bió
Tálsnðrur sfórborgarlifsinsj
Sjónleikur um örlög og ástir.
Þessi fallega og efnismikla mynd hlýtur að koma við
hjartað í hverjum manni, sem ekki er alveg ú finningalaus.
Með viðkvæmum huga fylejast menn með sögu hinnar ungu
og saklausu sveitastúlku, er sogast inn í hringiðu stórborgarlifsins.
Myndin st ndur yfir á aðra kl.st. — Tölusett sæti.
Pantaðir aðgöngum. sækist fyrir kl. 9 — annars seldir öðrum.
Innilegasta þakklæti til allra þeirra er auðsýndu hiuttekningu við
JarBarför mannsins míns, Brynjólfs Einarssonar. Og sérstakar þakkir
til starfsfólks Landsímans, fyrir höfðinglega gjöf er það færði mór.
Ingibjörg Pétursdóttir.
Jarðarför mannsins míns, Bjarna Jónssonar snikkari
frá Alfsnesi, fer fram miðvikudaginn 31. október kl. t2
frá heimiii hans, Vítastíg 17.
Ósk hins látna var að menn gæfu ekki kranza á
kistu hans.
Diljá Ólafsdóttir.
Sleðarnir
í Hegningarhúsinu.
Það er auglýst í blöðunum, að
sleðarnir, sem undanfarna vetur
hafa verið teknir af börnum hér
á götunum, verði nú látnir lausir
úr hegningarhúsinu.
Þessi litla auglýsing verður al-
veg óvart að dálítilli skopmynd af
röggsemi lögreglunnar, og í raun-
inni af öllum þeiml sem ættu að
annast þessa ungu lögbrjóta, sem
hafa horft á eftir sieðanum sín-
um upp í Steininn. Kanske hefir
mörgum þeirra fundist að þar
færi eina ánægjan.
En krakkarnir á sleðunum hafa
fótbrotið fólk á sjáifu Aðalstræti,
og tept götur eða gert þær ófær-
ar með sleðaferðum. Ekki verður
lögreglunni láð það, þótt hún
reyni að afstýra slíkum ófögnuði.
Og refsingin, að taka sleðana af
sökudólgunum, er í sjálfu sér hár-
rétt; hún er að jafnaði hlutfalls-
lega þung, en hún er eðlilegust.
Börnin skilja þetta samt illa,
og lögregluþjónarnir, sem gera
skyldusína, verða fjendur þeirra.
Það er hér sem oftar, að hið
opinbera skerst of seint í leikinn;
það refsar fyrir unnið verk, en
gerir lítið eða ekkert til að koma
í veg fyrir afbrotin á annan hátt.
Það hefir ekki verið og verður
varla annað en kák, að taka
sleðana af þeim börnum, sem eru
svo óslyng, að ganga í berhögg
við lögregluna. Og þessi skolla-
leikur við lögregluþjónana æsir og
lokkar.
Það er vafalaust ábyrgðarhluti
að þverbrjóta þessa heilbrigðu
löngun og hollu gleði barnsins, að
renna sér á sleða. Það mundi
verða öllum ánægjulegra, og ekki
sízt lögregluþjónunum, ef börnin
ættu sér eitthvert athvarf með
þessa löngun sína, í stað þess sem
nú er, að eiga sér ills von, hvar
sem þau sjást með sleðann sinn.
Hið opinbera ætti að gera sleða-
brekkur, líta eftir þeim og halda
þeim við fyrir börnin, og beina
þeim á þann hátt burt af götunni
í stað þess að taka af þeim sleð-
ana, öllum til leiðinda.
Þessar sleðabrekkur þyrftu að
vera sem flestar, til þess að af-
stýra örtröð, og mætti víst með
lítilli fj'rirböfn laga þær til með
þá mundu hvar þú fekst hann. Sigurjón Pjetursson
Siml 137.
Hafnarstrætl 18.