Morgunblaðið - 07.12.1917, Blaðsíða 1

Fðstudai
des. 1917
BLABID
5. árgangr
37.
tölublað
Ritstjórnarsimi nr. 500
Ritstjóri: Vilhjiímur Fínsen
ísafoldarprentsmiðja
Afgreiðsiusími nr. 500
I. 0. 0. F. 971279, E
> Gamla Bio 41
Vegna fjöldra áskorana verður hin skemtilega mynd
Lotta í sumarleyfi,
sýnd aftur í kvöid í síðasta sina.
>.
E
8
E
CD
Jtf
fm
cc
"35*
«0
cö
Danskur gamanleikur í 3 f)áttu*n. Aðalhlutverkið leikur:
Fru Charlotte Wsehe Berény.
Myndin stendur /fir á aðra klst. Töluselt sæti kosti 75 og 50 a,
Allskonar
blómlaukar
Hyacinter, Tulipanar, Paaske og Pinse-Liljur, Kokos o. m. m.
Pósthússtr æti 11 (búðinni) og Líiufásvegi 44.
__H. Gudmundsson.___________
Dattsieikur
íyrir þá sem bafa !ært að dansa hjá mér, bæði í vetur og áður, verður
haldinn laugar dagiun 8. þ. m. bl. 9.
Aðgöngumiða má vitja í Iðnó í dag kl. 1—4.
Staýanía Suémunósééttir.
Allskonar
Blómlaukar
nýkomnir til
Marie Han?en,
Bankastr. 14.
með íslenzkri áletrun,
nýkomin í myndabúðina
a
il.
cTuaupié cJKorgunBl
Gott orgel
óskast tii leigu. — Góð meðferð
ábyrgst. A. v. á.
Erl. simfregnir
frá fréttaritara Isaf. og Morgunbl.).
K.höfa 5. des.
Vopnahlé.
Opinbert vopnahlé er komið á
milli Rússa og Miðrikjaona.
Dukhonin drepinn.
Krylenko hefir tekið yfirráðin í
aðalherbúðum Rússa. — Dukhonin
hefir verið drepinn.
Ný íýövefdi.
Síberia, Krím og Kubanhérað eru
orðin lýðveldi.
Zula
greifaynja og glæpakvendi.
LeynilögregluBjónleiknr i 3 þáttum.
Giæpakvendið JL u 1 a og óaldar-
flokkur henna fara eins og logi yfir
akur og fremja hvert illdæöið á fæt-
ur öðrn.
——dlllll 'I'IMI———
ÞaQ tilkynnist vinum, nær og fjær,
að maðurinn minn,
Benteinn Th. Bjarnason,
andaQist að heimili sinu, Vesturgötu
26 B, þ. 6. þ. m.
Reykjavík 7. des. 1917.
Ingibjörg Olafsdóttir.
Kubanhérað er í Kákasus. íbúar
eru um 2 miljónir. Höfuðborgin er
jekaterniodor. Um héraðið fellur áin
Kuban og rennur bæði út í Svarta-
haf og Azovshaf. Eru þar mýrlendi
mikil, flóar og foræði. íbúarnir lifa
aðallega á akuryrkju og kvikfjárrækt.
Loftskeytastððin.
Það mun enn alveg óvist hvenær
landið tekur við loftskeytastöðinni.
Hún á að visu að vera fullger nú
þegar og afhendingarfær, en það hefir
enn eigi tekist að færa sönnur á
það að hún nái eins langt og henni
er ætlað. Með öðrum orðum: henni
hefir eigi tekist að ná neinu sam-
bandi. Astæðan til þess þarf eigi að
vera sú, að stöðin sé eigi fær um
að senda skeyti, heldur getur hitt
ráðið, að skiputn er t. d. bannað að
svara skeytum er þeim berast.
En stöðin getur tekið á móti loft-
skeytum frá Englandi og Þýzkalandi.
Þá munu og vera vandkvæði á
því að fá leyfi til þess erlendis að
stöðin fái að starfa. Meðan á stríð-
inu stendur er haft strangt eftirlit
með þvi, en þó vonandi að úr ræt-
ist hér innan skamms.
Að sjálfsögðu tekur landið eigi við
stöðinni fyr en það telur fullgildar
sannanir feDgnar fyrir því að hún
geti komið að þeim notum, sem
henni er ætlað að gera.
Kartöfluræktin
og atYinnubæturnar
Atvinnubótavinnan er nú byrjuð,
og má segja af talsverðum skynd-
ingi; er því tæpast von, að fullnaðar
ávörðun hafi verið tekið um það, að
hverju skuli unnið. 4. gr. laga um
alm. hjálp vegna dýrtiðar gerir ráð
fyrir að fénu sé varið til nýrra
mannvirkja, svo sem brúargerða,
vegabóta, hafnargerða, húsabygginga
og matjurtaræktunar i stórum stil.
Hingað til hefir aðallega verið unn-
ið að framkvæmd hinna fyrstu tölu-
liða; en margir gætnir menn hafa
látið í ljós þá skoðun, að það sé
stórt ábyrgðarspursmál á þessum
alvöruþrungnu timum, að verja
nokkru sem nemur af fé til mann-
virkja, sem engar beinar tekjur gefa
í náinni framtið, því að þótt þörfin
fyrir peninga hjá verkalýðnum, til
þess að afla sér brýnustu nauðsynja,
sé mikil, þá megi þó ekki gleyma
því, að peningarnir rynnu að mestn
út úr landinu fyrir aðfluttar lífsnauð-
synjar; straumur, sem fer vaxandi
eftir því sem framleiðslan minkar;
straumur, sem hvert miljónalán hlýt-
ur að sogast i og verða að engu, ef
framleiðslan hlypi þar ekki undir
bagga. Allir tímar hafa sýnt, að
tilveruréttur þjóðanna byggist á fram-
leiðslugetunni; en ófriðartímablið
hefir þó sýnt það bezt, að fram-
leiðslan gildir líf eða dauða sérhvers
þjóðélags. Það virðist því ekki fjarri
lagi, Þegar hið opinbera tekur á sig
Kaupirðu góðan hlut,
þá mundu hvar þú fekst hann.
Sigurjón Pjetursson
Síml 137.
Hafnarstrætl 1.8