Morgunblaðið - 21.01.1918, Blaðsíða 1

Morgunblaðið - 21.01.1918, Blaðsíða 1
Mánudag 21 jan 1918 5. árganer 78. tðlabla* K.!tstiórnars{mi nr. 500 Ritétiöri: Viihjáímur Finsen ísafoldarprentsmiðja 610 Reykjavíkur Biograph-Theater BBKSBW BIO KappiB um Rembrandtsmyndiaa I.eynilögreglusjónl. í 3 þáttum eftir Alfred Nervö Tekin af >Svenðka Bíografteatern< Myndin er áhrifamikil, skemtileg og sérlega vel leikin Aðalhlutverkin leika okkar góð- kunnu sænsku leikarar: Nic. Johansen, Greta Almroth, J. Eckman. Erí. simfregnir frá fréttar. Isafoldar og Morgunbl. Khöfn 19. jan. Friðarsamningunum í Brest Litovsk er haldið áfram. Harðar deilur eru í Þýzkalandi út af kosningalagafrumvarpinu. Caillaux-málið er nú aðal-umræðu- efni frönsku blaðanna. Rotböll ráðherra hefir sagt af sér. Sly s. Að Kröggólfsstöðum i Ölvesi vildi það slys til aðfaranótt laugardagsins, að ofn í herbergi, þar sem hjónin Engilbert Sigurðsson og Sigþrúður Eggertsdóttir sváfu, rauk svo mjög, að þegar komið var inn til hjón- antia um morguninn, voru þau bæði meðvitundarlaus. Gisli Pétursson læknir var þegar sóttur út á Eyrarbakka og tókst hon- ttm að lifga konuna eftir nokkurn tima. En Engilbert var enn i fasta svefni, þegar siðast fréttist, kl. um S i gærdag. Símað var þegar til Reykjavikur til þess að fá Kotwáð lækni Kon- táðsson til að koma austur, en hann hefir áður verið læknir þeirra hjóna. ^ór Konráð í bifreið héðan siðdegis * Rær og ætlaði að Kolviðarhóli, en Þsðan mun hann hafa verið fluttur ti^andi austur yfir fjall í nótt af Sig- *rði á Kolviðarholi. ■ Mjög kvað vera ivisýnt um líf Eogilberts bónda. Hann er bróðir , tJgnmndar skólastjóra i Flensborg, er oddviti í Ölveshreppi og mesti dugnaðarmaður. Verzlunin „Gullfoss“ er íliitt í Hafnarstræti 15. 3 bjarndýr drepin. Sú fregn hefir boriit hingað að norðan, að einn maður hafi lagt þrjú bjarndýr að velli i Núpikötlu, með haglabyssu. Segja sumir, að það hafi verið fullorðin dýr, en aðrir segja að það hafi verið birna með tveimur stálpuðum húnum. Hið síðara mun sennilega rétt, enda ber það saman við fregn, sem landsima- stöðin hérna hefir fengið frá Brekku í Núpasveit. Merkiisgur fundur. »íslendingur< getur þess, að i sumar, þegar verið var að leggja veg rjett sunnan við Þorvaldsdah árfoss við Eyjafjörð vestanverðan.hafi fundist dys og í henni beinagrind af manni og hesti, sömuleiðis hjá mannsbeina- grindinni lítið lrgvopn. Mannabein- in voru fremur smá, líkust því að þau væru af ungum manni. Kjörskráin. skrána, en ekki eru þar vegna þess, að þeir hafa ekkert greitt af útsvar- inu, er að greiða upphæðina nú þegar, og mun nafn þeirra þá verða sett á kjörskrána. Sem sagt, það má tæplega búast við því, að kjörstjórnin b:eyti stefnu sinni. Verður þá gengið til kosn- inga eftir skránni eins og hún er úr garði gtr, hvort sem það er lögum samkvæmt eða ekki. Komi þi kæra fram eftir kosninguna, mun koma til stjórnarráðsins kasta að ákveða, hvort gera skuli kosnioguna ógilda éða ekki. Því hefir verið haldið fram, að kjörstjórnin haíi með þessu viljað taka atkvæðisréttinn af verkamönn- um bæjarins, þvi að flestir hinna skuldugu borgara séu úr þeirra hóp. Það mun ekki hafa við nein rök að styðjast. Það sem sennilega fyrir kjörstjórn vakir, er að fá úrskurð um það, hvernig beri að skilja lögin, hvort allir, sem skatt eiga að greiða, hafi kosningarrétt, eða þeir einir, sem greitt hafi að einhverju leyti þá upp- hæð, sem lögð hefir verið á þá. — Og hitt mun vera rétt, að það eru menn af öllum stéttum, sem eiga ógoldin bæjargjöld, eigi fleiri verka- menn en menn annara stétta. Það er þvi fjarstæða að ætla, að kjör- stjórnin hafi gert þessa ákvörðun af hlutdrægni við nokkra sérstaka stétt bæjarmanna. —o— Það er varla um annað meira tal- að hér í bæ um þessar mundir en þá ráðstöfun kjörstjórnar að skrifa ekki nöfn þeirra kjósendi á kjörskrá til bæjrrstjórnarkosninganna, sem i hönd fara, en þeirra, sem hafa greitt útsvar sitt fyrir árið 1917. Hefir þessi ráðstöfun mætt mót- mælum af hálfu alþýðuflokksins og kæra verið send bæjarstjórninni. — Hún hefir svo sem kunnugt er vfs- að kærunni frá sér til kjörstjórnar, en það eru engin líkindi tii þess, að hún breyti stefnu þeirri, sem hún hefir einu sinni tekið. Þetta er í fyrsta sinni, sem kjör- stjórn lætur slikt koma til fram- kvæmdar, og mun enginn hafa átt vo% á þvi. Lögfræðingum ber eigi saman um það, hvernig beri að skilja lögin. Aftnr á móti hefir kjörstjórn- in haldið því fram, að kjörskráin sé ekki endanlega samin enn þá. Eina ráðið fyrir þá, sem vilji komast á Bjartsýni. »Hvað er íturhyggjumaður?< spurði bóndasonur nokkur föður sinn. »Já, Jón«, svaraði faðir hans. »Þú veist að eg get ekki svarað því nákvæm- lega fremur en svo mörgu öðru. Þó hefi eg nokkra hugmynd um merkingu þess. Sennilega manstu ekki eftir honum Hinrik föðurbróð- ur mínum, en hann tel eg hafa ver- ið íturhyggjumann, ef nokkur er það. Honum leið ávalt vel en einkum þó er hann var við stritvinnu. Þá var oft eins og hann skemti sér bezt. Til dæmis slátturinn. Ef nokkuð gat mætt mig, þá var það að slá í sólarhitanum. En þegar eg fór að dragast aftur úr, leit Hinrik upp og sagði: »Nú, nú Jim, þegar við höf- um slegið þessa tvo bletti og 18 i Afgreiðsiusími nr. 500 w íi. H Greifadótfirin sem mjallakona Mjög skemtilegur danskur gamanleikur. Aðalhlutverkin leika: Frú Clara Wieth. Oscar Stribolt. Henry Seemann. viðbót þá erum við hálfnaðir<. Og þetta sagði hann svo glaðlega, að hann hefði ekki getað virst ánægð- ari þó að öil spildan hefði verið bú- in, og eg vissi líka varla hvernig við lukum henni. En slátturinn var þó nautn ein hjá versta verkinu okkar — að rífa upp grjótið. Við fengum ótæpt að að glima við það á gamla búgatð- inum okkar, ef eitthvað átti að spretta. Þegar við vorum ekki önnum kafn- ir við annað, þá var nóg af grjótinu lil að rifa upp og flytja burtu. Hve- nær sem plægt var, komu hnullung- arnir í Ijós, og þá urðum við að taka til óspiltra málanna aftur. Ef þú hefðir verið með Hinrik, þá hefðirðu imyndað þér að ekkert i heiminum væri jafn skemtilegt og að rifa upp grjót. Hann leit ekki á það sömu augum og aðrir menn. Einu sinni þegar kornið hafði verið slegið, en grasið ekki fullsprottið og eg var að fara til fiskjar, kom faðir minn og lét okkur fara að rífa upp grjót vestanvert við bæinn, þá lá mér við gráti, en Hinrik mælti: »Komdu Jim, eg veit þarna af fólgnu fé«. Óg viltu vita, hvað karl átti við? Hann gerði sér það að leik, að láta sem túnið væri gullnáma og hann fékk mig til með sér. Og eg gæti svarið, að mér fanst eins og eg væri í gullnámunni í Kaliforníu allan dag» inn — svo skemtilegt átti eg. En er dagsverkinu var lokið, sagði hann : »Við getum grætt á þessum »mol- um«, — en gróðinn er fólginn í því, að losna við þá«. Það hafði mér ekki dottið í hug áður. Vinnan hafði verið eins og ljúfur leikur, og við höfðum flutt i burtn feiknin öll af grjóti þann daginn. En eins og eg sagði þér áðan, þá get eg ekki skilgreint vel, hvað itur- hyggja er, en hafi Hinrik föður- bróðir minn ekki verið iturhyggju- teiÆftkuhan, -Sigurjón Pjetursson- Síml 137. HJa f n a r s tjr œ t i 18

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.