Morgunblaðið - 12.02.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Rúmstæði
Og
Rúmfafnaður
beztur
f Vöruhúsinu
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
JSeieja
Barnlaus hjón óska eftir íbúð 14.
maí, 2 herbergjum og eldhúsi. Til-
boð merkt »Barnlaus hjón«, sendist
á afgreiðslu blaðsins.
B ú ð við Laugaveg rneð forstofu
og geymslu til leigu frá 14. mai.
Semjið við Gunnar frá Selalatk.
aTapaé
Litið kvenúr, i hulstri, tapaðist í
fyrradag. Borið um úlflið. Skilist
á Bergstaðastig 26 B, gegn fundarl.
Úr tapaðist í Kirkjustræti i gær-
kvöldi. Skilist á skrifst. Morgunbl.
Vátryggingar,
cRrunalnjggingar,
sjó- og striðsvátryggingar.
O. Jofjnsoti & Tiaaber.
á Epium og Kartðflum,
sem”hafa frosið,
þriðjudaginn 12. þessa man.
kí. 10 f. f).
Det kgl- octr. Brandassurance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
í portinu 1 LIVERPOOL.
4 stúlkur á aldrinum 17 til 21 árs geta fengið atvinnu við landssíma-
stöðina hér nú þegar. Eiginhandar umsóknir, siílaðar til landssímastjór-
ans, sendist undirrituðum fyrir 16. þ. m. Vottorð um kunnátu og heil-
brigði fylgi. Heilbrigðisvottorðin skal skrifa á þar til gerð eyðublöð, sem
fást hjá undirrituðum.
Símastjórinn í Reykjavík 11. febrúar 1918.
Siisíi c?. Qíqýson.
Brunatryggið hjá „W OLG A*
Aðalumboðsm. Halldór Eiríksson,
Reykjavik, Pósthólf 385. Sími 175.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Bergmann.
ALLSKONAR
VATRYGGING AR
Tjarnargötu 33. Símar 2355:429
Trolle & Rothe.
Trondhjems Yátryggingarfélag h.f,
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
C a p 1 Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 5x/2—6^/a sd. Tals. 331
Hátt verö
er borgað á afgreiðslunni fyrir mánndegsblaðið
28. ]anúar 1918.
Sunnar Cgilson
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími6o8
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsimi heima 479.
Indverska rósín.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 91
— Bjáið þér það ekki — þarnal
mælti RoDert og benti á eftir vof-
unni.
— það er ekkert, evaraði hinn
kæruieysialega. |>að er einhyer aft-
urganga sem reikar hér um i tungls-
ljósinu. En ef þér eruð hræddur þá
getum við snúið við.
— Nei, mælti greifin með áherslu.
Hann hélt ódeigur áfram. Skamt
framundan var ofurlítill hóll og bauta-
steinD þar á. Var það líkast ættar-
grafreit.
— Hér er ákvörðunarstaðurinn,
mælti grímumaður, og benti á graf-
ardyrnar. |>ér verðið að fara einn
inn í gröfina. f>ér gangið þarna inn
á milli bautasteinanna. Að baki
þeirra er trappa niðnr í gröfina. Tek-
ur þar við gangur, og eigið þér að
halda til hægri og þaugað til þér
komið að annari tröppu. þar er hurð
Berjið þar þrjú högg og segið til yðar.
— Gott, mælti greifinn og ætlaði
ftð fara. *
— Eg verð fyrst að biðja yður að
afhenda mér sverð yðar.
— Hvers vegna?
— Lög félagsins krefjast þess.
Robert spretti frá sér sverðinu og
afhenti honum það.
— f>að er gott. Farið þór nú,
mælti grfmumaður.
Robert gekk inn í grafhvelfinguna,
og kom að hurðinni. Barði hann
þar þrjú högg.
— Hver ber að dyrum? var spurt
fyrir innan.
— 8á sem þér eigið von á.
— Hvað heitir sá?
— Robert Cumberland greifi.
Dyrnar opnuðust þá þegar og Ijós-
haf blindaði augu greifans.
XIV.
Nú víkur sögunni til Lunu. Lengi eftir
að þeir Samson og John Francis voru
farnirhélduþau þrjú kyrru fyrirí fylgsni
BÍnu og það var eigi fyr en Joseph
kðm heim aftur neðan frá ánni, þar
sem hann hafði haldið vörð og sagði
að.öll hætta væri úti, að þau gengu
aftur fram i stofuna.
— Hversu lengi ætlið þið að halda
mér hér nauðugri? mælti Luna.
— þangað til jungfrúin kemur heim
— Hvðnær verður það?
— J>að veit eg ekki. Ef til vill
kemur hún heim í kvöld, en ef til
ekki fyr en i fyrramálið.
Svo leið nóttin og næsti dagur að
hvorugt kom, John Franeis eða Hel-
ena. |>að var fyist klukkan átta
næsta kvöld að vagni var ekið þang-
að heim að húsinu.
þar kom Helena. Hún gekk inn
með broB á vörum, og greip hönd
Zigaunadrotningarinnar og hrópaði:
— Ó, ef þér vissuð hvað eg hefi
þráð fund yðar!
Luna kipti að sér höndinni og svar-
aði engu.
— J>ér eruð móðir hans elsku Ro-
berts míns! hrópaði Helena enn.
— Yður skjöplast, mælti Luna
kuldalega. Eg á engan son.
— 0, eg veit hvers vegna þér
segið það. |>að er til þess að sonur
yðar fái að njóta auðs og metorða.
|>ér berið ekki fullkomið traust til
mín og það getur verið rétt frá yð-
ur sjónarmiði, því að yður hefir
sjálfsagt verið sagt það, að eg sé
fjandmaður sonar yðar. En það
veit guð, að eg elska hann!
Hún lagði höndina á hjartað og
leit til himins.
— Jungfrú Forster, mælti nú Luna
Eg þekki ekki þann mann sem þér
talið um. En þótt eg væri móðir
hans, þá gæti eg eigi treyst þeirri
konu sem hefir iátið taka mig hönd-
nm og halda mér hér nauðugri.
— Hver segir að það sé gert að
skipan minni, mælti Helena eins og
henni hefði stórum verið misboðið.
*
En það mun þýðingarlaust fyrir mig
að reyna að eyða tortygni yðar. Eg
hefi því eigi annað að segja en að
þér eruð frjáls.
Lunu lá við að refca upp gleðióp.
— Frjálsl mælti hún og ætlaði
þegar að fara.
En í sama bili heyrðist jódynur
fyrir utau og einhver kallaði með
hárri raust.
— Hvar er jungfrú Helena?
|>ær flýttu sér út Luna og Helena
f>ar mættu þar þjóni frá Cumber-
land greifa og rétti hann Helenu hréf.
— J>etta bréf er frá herra mínum,
mælti hann, f>ér meigið ekki hika
eitt andartak ef þér viljið bjarga lífi
hans.
|>að mátti sjá það á manninum
að hann var í mikilli geðshræringu.
Helena opnaði bréfið í snatri og er
hún hafði lesið það, hneig hún aftur
á bak í faðm Lunu.
Luna setti hana á tröppurnar 0g
tók upp bréfið, sem Helena hafð*
mist. Hún las það:
Elsku Helenal
Eg er gengin í gildru og verð
drepinn eftir klukkustund ef þú bj»r8'
ar mér ekki. Eg hefi lent f klónuDJ
á Hreysikatta-félaginu.
Roberli'