Morgunblaðið - 15.04.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Prjónatuskur
og
Vaðmálstuskur
keyptar hæsta verði
(hvor tegund fyrir sig)
i
Voriihásinu.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON k KAABEB.
Indverska rósin.
Skildsaga
eftir C Krause. 139
— Eg hygg, mælti John Francis,
að það getam við ekki af ráðið fyr
en þar að kemur og að við verðum
fyrst að komast eftir því hvort Hel-
ena er á meðal Indverjanna. það er
því mitt ráð, að við skiftum okknr.
|>að er bezt að þú Samson farirmeð
Crafford lækni og læðist aftur fyrir
bækistöð Indverjanna, en við Robert
höldum beint af augun. Á þann
hátt getum við betur njósnað um
þá. Eftir tvær klukkustundir hitt-
umst við avo hjá brotnu súlunni
sem stendur upp úr kjarrinu.
j?eir Samson og Crafford skildu
nú við þá, en John Francis og Ro-
bert héldu beint áfram. |>egar þeir
nálguðust bækistðð Indverja urðu
þeir að fara mjög varlega og lædd-
ust þeir áfram og hleruðu í öðru
hvoru spori.
Eftir hálfa klukkustund voru þeir
feomnir að hallargarðinum. Heyrðu
þeir þá mannamál og að horn var
þeytt. Og er þeir gægðust fram úr
fejarrinu sáu þeir fjölda ludverja
safnast saman á grasflötinni fyrir
framan hofið.
Nokkra
duglega verkamenn
vantar enn við kolagröft í Stálfjalli. Finnið
O, Benjamínsson
(Hús Nathans & Olsens milli kl. ; og 7 siðdegis.
Kjöt-,
Síldar og lýsis-tunnur
eru smíðaðar og annað sem að beykis-
iðn lýtur. Verð eftir samkomulagi, á
BeykisYÍnnustofunni Litla Holti.
Sími 652.
þeir Robert sáu að hallarsalurinn
var tómur, en rétt á eftir kom öld-
nngur nokkur inn um hinar lágu dyr
i enda salarins og fylgdu honum
margir Braminar.
Alt í einu greip Robett í handlegg
John Francis og benti honum ábúr-
ið sem hékk uppi undir lofti i saln-
um.
— John, mælti hann með öndina
f hálsinum. j>ú sérð betur en eg.
Er ekki stúlka lokuð inni í búrinu
þarna?
John Francis leit þangað og um
leið hörfaði haun aftur á bak
— Jú, það er Helena.
— Helena? hrópaði Robert utan
við BÍg af angist. Helena? Og við
stöndum hér ogreynum eigiaðbjarga
henni. Komdu John, við skulum
bjarga henni þótt við þurfum að
berjast við þúsund Indverja.
John Francis hnykti við þegar
Robert gat eigi stilt sig betnr þvi
að hann þóttist vita að Indverjarnir
mundu hafa heyrt til hans.
— Ertu genginn af vitinu! hvísl-
aði hann.
Robert ætlaði að svara, en í sama
vetfangi kom gamall Indverji út
úr kjarrinu að baki þeirra. Hann
var með Kyrkjaraslöngn i hendi og
fleygði henni yfir höfuð Roberts. Um
Ieið sneri John Francis aér við. Hann
var eigi seinn á sér að gripa rýting
sinn og reka Indverjann í gegn með
honum. Féll Indverjinn dauður til
jarðar, en i sama bili kom fjöldi
Indverja út úr runnunum alt í kring
um þá Robert. Urðu þar skjót um-
skifti. Voru þeir teknir höndum og
bundnir ramlega. Og svo voru þeir
dregnir inn í salinn og fram fyrir
hásætið þar sem furstinn af Bena-
res hafði sezt aftur.
Robert leit áhyggjulega til búrsins
þar sem Helena var, en hún hafði
lagat niður og fóí andlitið í höndum
sér svo að hún sá eigi hvað fram
fór i salnum.
Nýir herskarar komu nú til hall-
arrústanna og geugu inn í salinn
og skipuðust í raðir meðfram veggj-
unum.
Furstinn sat lengi hljóður með
hönd undir kinn, en að Iokum hóf
hann höfuðið og leit á baudingjana
tvo sem lágu fyrir fótum haus.
— Hvérjir eru þið? mælti hann
á ensku.
Hvorugur þeirra svaraði.
— j>ið hafið fundist Bkamt héðan,
búuir sem Hindúar og þó eruð þið
Englendingar. Vitið þið hvaða hegn-
ingu lög vor ákveða fyrir njósnir? —
j>að er dauðinn.
— Við getum ímyndað okkur það’
mælti John Francis fyrirlitlega, og
við sknlum sýna það að við kunn-
um að deyja.
— þið haldið víst að þið fáið að
falla fyrir skoti eða sverði? Nei, þá
Vátryggingar
Ærunafryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jobnsoti & Tiaaber.
Det kgl. octr. Brandassurance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: liús, húsgðgn. alls-
konar vornforöa o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
>8UN INSURANCE 0FFIC<
Heimsins elzta og stærsta vátryggingarfél.
Teknr að sér allskonar brnnatryggingar.
Aðalnmboðsmaðnr hér & landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497.
ALLSKONAR
V ATRYGGIN6AR
Tjarnargötu 33. Slmar 235 & 431
Trolle & Bothe.
Sunnar Cgiíson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti ij (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479
Trondhjems fátryggingarfélag U,
Allsk. hrunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Capl Flnsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. jVs—61/a sd. Tals. 331
Bkjátlnst ykkur. j>að á að brenna
ykkur lifandi. Viljið þið einnig sæta
þeim dauðdaga?
— Já, mælti Róbert og hvesti á
hanu augun, og við hæðum þig og
þorparalýð þinn, ræningjakóngur.
Furstinn greip til sverðs síns, en
áttaði sig fljótt og sneri sér að
Bramínanum.
— Aumkist yfir mig og hlífið dótt-
ur minni, mælti hann. Lofið henni
að dvelja hjá mér um hríð og eg
skal þá fá talið hana á það að taka
trú vora. j>ið getið ekki búist við
því að hún kasti þegar þeim átrún-
aði, sem hún hefir haft frá barn-
æsku.
Illur kurr fór um raðir Indverj-
anna.
— Gefið mér dóttur mína, gefið
mér dóttur mfna! hrópaði furstinn.
— Gleymið þór því harra að við
höfum heitið gyðjunni því að fórna
henni þrem fyrstu kristnumönnunum
sem fóllu í hendur okkar? Og trú vor
hótar þeim manni hörðustu hegningu
sem svíkur gyðjuna um fórn. Eiga
allar fyrirætlanir okkar að fara úli
um þúfur? Nei, dóttir þín verður
að deyja og skal deyja.
Furstinn andvarpaði og allur Iík-
ami hans skalf eins og lauf fyrír
vindi.
— Eg vil deyja í stað barnsinS
míns, mælti hann lágt.