Morgunblaðið - 16.04.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Prjónatuskur
og
Yaðmálstuskur
keyptar hæsta verði
(hvor tegund fyrir sig)
í
Voruhúsinu.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Beitusfld
fyrirtaks góða, höfum vér til sölu.
Sildin er til sýnis í íshiisi voru,
ef menn óska.
SANNGJARNT VERÐ
Simar 259 og 166.
H.f. Isbjörninn við Skothúsveg.
2 dnglega háseta
vantar mig á lítinn mótorbát nú þegar
Jón Steinason,
Njálsgötu 40 b.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 140
Svo reia hann á fætur. En allur
Ifkamsþróttur hans varþrotinn. Hann
hrataði og féll niður á gólf og var
þegar dauður.
Indverjarnir ráku upp akeltíngar-
óp þá er þeir sáu þetta. Svo gekk
gamli Bramiuinn að lfkiuu og mælti:
— Béttlátur maður er látinn I
Og allir Indverjarnir tóku undir
það einum rómi.
— Berið lfkið inn í bofið og geym-
um það þar þangað til það verður
6t hafið.
Nokkrir Indverjar báru líkið brott
og komi svo að vörmu spori aftur.
— Nú skulum við velja okkur nýj-
an fursta, mælti gamli Bramininn.
Við skulum velja þann manu, sem
þjóðiu treystir, en er þó svo festu-
laus að við getum ráðið yfir honura.
Og eg skal segja ykkur það hver sá
maður er. — f>að er hinn helgi.
— Hinn helgi tóku allir Indverj-
arnir undir einum rómi og var auð-
heyrt að þeir voru uppástunginni
eigi mótfallnir.
— Hann kemur hingað eftir klukku-
stund og þá tökum við í móti hou-
um sem fursta.
Tilkynning.
Þegar skip kemur til Reykjavíkur, skal skipstjóri sam-
kvæmt 14. gr. haínarreglugjörðarinnar tatarlaust snúa sér til
hafnarskrifstofunnar, og sömuleiðis skal skipstjóri, samkvæmt
37. gr. hafnarreglugjörðarinnar, mæta á hafnarskrifstofunní
áður en skipið fer.
Samkvæmt reglugjörð um hafnargjöld í Reykjavík, skulu
skipstjórar eða afgreiðslumenn skipa, sem flytja vörur til
Reykjavíkur eða frá Reykjavik, gera grein fyrir vörunum á
hatnarskrifstotunni strax og skip kemur og áður en það fer.
Apríl 19L8.
Hafnarstjórinn í Reykjavík.
Þór. Kristjánsson.
Ferð til Vestmmneyja
Vátryggingar ^
A-'— ,->=,U«'."TJLIL 1 1 1 ■ 1 ..
cRrunatryggingar,
sjó- og striðsvátryggingar.
0. Jofjnsoti & Jíaaber.
Det kgl. octr. Brandassurance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn. alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. NieJsen.
>SUN INSURANCE 0FFIC«
Heimsins elzta og stærsta vátryggingarfél.
Teknr að sér allskoaar brnnatryggingar.
Aðalomboðsmaðar hér & landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497.
ALLSKONAR
V ATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33. Simar 235 & 431
Trolle & Rothe.
Síunnar Cgiíson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsimi heima 479
Seglskip, sem er á förum héðan til Vestmanna-
eyja, getur flutt þangað nokkuð af vörum. Þeir,
sem óska að fá flutning, snúi sér til
Emil Strand,
skipamiðlara.
— Já, við gerura það! hrópuðu
hinir.
— Eu nú tekur að halla að degi og
því verðum við að hugsa um fóru
gyðjunnar, svo að húu veiti okkur
lið. Við skulum því kynda bál og
fórua villutrúarmönnunum.
Nokkrir Indverjar fóru þá þegar
inn í hofíð og sóttu þangað mikið
af eldsneyti og hlóðu úr því köat
umhverfís fótstalla er stóð í miðjum
salnum. Var hann hæstur fótstall-
anna og á honum var illa gert líkn-
eski af gyðjunni Siva.
Að stundarfjórðungi liðnum var alt
tilbúið og þá var búrinu rent niður
í salinn og Helena dregin út úr þvf.
— Lofið mér að sjá föður minn
einu sinni enn áður en eg dey, stam-
aði húu.
— Nei, mælti hinn gamli Bram-
ini. pú skalt eigi fá að saurga Hk—
ama hins sannhelga framliðna
manns með því að líta á hann eða
snerta hann.
Og jafnframt greip hann tækifær-
ið til þess að hæða Helenu og sví-
virða hana f orðum. En við það
óx henni hugrekki.
— Fantur! hrópaði hún og rétti úr
sér, þér mun hefnast fyrir glæpi þína
þegar þú kemur til annars heims.
— Eg hygg fremur, mælti Kyrkj-
arinn glottandi, aðgyðjau muui lauua
mér verk mfn ríkulega. Sjáðu, hér
eru tveir landar þínir, sem eiga að
fá þá ánægju að vera brendir með
þér.
þegar Heleua leit við og sá hverj-
ir þar voru komnir, hugði hún fyrst
að sig væri að dreyma, því að mað-
urinn, sem hún hélt að væri ram-
götdróttur og gæti alt, stóð þarua
bundiuu og átti að brenuast á báli.
Húu fórnaði höndum og hrópaði
með grátraust:
— John og Bobert! Eru það þið
sjálfir ?
— Já, Helena, mælti Bobert og
leit ástúðlega til hennar.
— Attu þá þessir að verða endur-
fundir okkar, elskau míu ? hrópaði
Helena og lagði hendur um háls
hoDUm og kysti hann.
— Eg get ekki þrýst þér að hjarta
mér, elskan mfn, mælti Bobert. En
eg get sagt þér það að eg elska þig
og er hiugað kominn þín vegna.
— |>að er þá mín vegna að þú
átt að deyja svona ungur, mælti
Helena grátandi. Ó, eg skyldi gefa
líf mitt tíu sinnum fyrir það, að
frelsa þig.
Og án þess að hirða nokkuð um
það, þótt svo margir hor'ðu á þau,
kysti hún Bobert hvað eftir annað.
— Við eigum nú brátt að skilja,
elsku Helena, mælti hann. En við
Bjáumst aftur hinum megin.
— Skilja? endurtók John Francis.
Hver veit hvað fyrir kanu að koma?
Og það lók bros um varir hans.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f,
Alisk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Capl Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. —61/* sd. Tals. 331
það var svo að sjá sem ekkert gæti
bugað hugrekki hans.
Meðan þessu fór fram voru Ind-
verjar önnum kafnir við það að búa
alt uudir bálfórnina. Og uú gaf
gamli Bramininn bendingu um það,
að bera þau upp á bálköstinn og voru
þau látin standa þannig að þau sneru
baki að fótstallanum. En í sama
bili og Iudverjar ætluðu að binda
þau föst við fótstallann, hrópaði
John Francis:
— Aður en eg dey, Iangar mig
til þess að skýra ykkur frá leyndar-
máli, sem er mjög mikilsvarðandi
fyrir ykkur. fið ætlið að taka vígi
Kalkútía i nótt með áhlaupi. Eg
get kent ykkur ráð til þess að koma
þúsundum manna hættulaust iuu f
vígið.
Nú varð þögn í salnum, en eftir
nokkra stuDd mælti gamliBraminiun:
— Talaðu þé, en hafðu hraðan á,
þvi að tíminn er dýrmætur.
— Eg læt ekki leyndarmálið uppi
nema því aðeius að við félagar sé-
um leystir.
— Sú bæn skal veitt, mælti Bram-
ininn.
Voru þeir nú báðir leystir. Bobert
faðmaði þá Helenu að sér, en John
Francis hallaðist brosandi upp
fótstallanum.
Indverjar slógu hring um bálköst-
inn og bvo mælti Bramininn:
— Begðu okkur nú í skyndi tti
leyndarmólinul