Morgunblaðið - 09.10.1918, Blaðsíða 4

4
W.O Rt> UNB L A Ðí Ð
*
Fafþegar til Ameríku.
Þeir farþegar, sem ætla sér að fara með
skipum vorum til Ameríku, eru beðnir að
gefa sig fram á brezka konsúlatinu í 8Íð-
asta lagi 14 dögum áður en skipið fer
héðan, til þess að fá farsrleyfi. —-—
Jif. EimsktpQfélaq ísfands.
MWBMMIMIWraWMMiiMMflHHgaMBM aSIH i'M WfflffBIIMMBMBIiMIHMIBraiMM
Trolle & Rothe h.f.
Brnnatryggingar.
Sjo- og striðsYátryggingar
Talsími: 235.
Sjótións-ermdrekstur og
skipaflntningar.
Talsími 429.
Glitolnar abreiður
*6a gömul sððulklæði; verða keypt
háu verði.
R. v. á.
Geysir *
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Verzl. Stefáns Stefánssonar
Norðfirði
óskar eftir tilboði í 3—400 kg. saltaðar sauðargærur, sem hægt er að fá
með Sterling og 60 sútuð skinn hjá Þórði Sveinssyni Reykjavik.
Brauðbúð mín
verður lokuð í dag (MIÐ VIKUDAG) 9. október
frá fcl. 10 f. b. til kl. 2 b. b.
Sveinn M. Hjartarson.
Kenslu fyrir börn
byrja eg 15. þ. m. Kenni einnig, íslenzku, dönsku, ensku og stærðfræði.
Jóhannes Líndal, Kárastíg 6.
Heima 7—8 e. h.
Áreiðanlegan dreng
vantar strax 1 dag til að bera út lsafold,
Vátryggingar
*3&runairyggingar,
sjó- og stríðsvátiyggingar.
o. Tofjnson & Kaaðer.
Det kgt, octr. Brandassnr&ncf
Kaupmannahöfu
vátryggir: hús, hÚ8gögti, all*-
konar vðruforða o.s.frv. gcgs
eldsvoða fyrir lægsta iðgjsíd.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 c.á„
í Austurstr. r (Búð L. Nielsenj.
_______________N. B. Nielsen
Sunnar £gifson,
skipamiðlari,
Hafnarsíræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Slmi 60S
Sjd-, StríSs-, Brunatrygglngar
Talsími heima 479.
Aílsk, brnnatrygglKgar.
Aðalumboðsmaður
C*rl Fimsen,
Skólavörðustlg 25,
Skrifstofot. sVa—61/ísd- • Tíds.
»SUN INSURANCE OFFICE*
Heimsins elzta og stærsta. vátryg^-
ingarfélag. Tekur að sér allskona
branatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landr
Mafthias Mafthiassou,
Holti. Taisimi 497
PJugfi3kurinn.
Skáldsaga úr heimsstyrjöldinni 1921.
Eftir Övre”Richter Frich.
--- 8
V.
Maðuriuu með kopar-
þ r æ ð i n a.
Hver er sá sem ekki kannast við
Asev?
Hann var ötuIaBti forvígismaður
Btjórnleysingja í Rússlandi, og jafn-
framt ákafasti sporhundur rússnesku
lögregluunar. Hann var rekinn úr
fiokki Rihilista og dauðinu vofði
yfir honum. Lögreglan útskúfaði
houum og það var með naumindum
að hann komst hjá því að |vera
hengdur.
En Asev kom altaf fótunum fyrir
Big. Menn gátu eigi verið án slæg-
vizku hans og óbifandi jafnaðargeðs.
f>egar minst varði hélt hann öllum
þráðum stjórnleysisstefnunnar f sínum
höndum, eða þá að leynilögreglan
i Pétnrsborg sneri sér til hans og
bað hann hjálpar. Hann var öllum til
gagns, hinn slungnasti njósnari heims-
ns.
!
f>essi litli, fölleiti maður, var eins
og Kameleon og skífti Iit eftir um-
hverfinu. Haan gat greajað af bræði
Út af þjóðskipulaginu og hann gat
steytt knefana að byltingamönnnn-
nm. Allir þektu hann. Hann var
jafnkunnugur í Soho og Whitecnapel
eins og í Moabit og patignolles.
Flest hinna lifandi mála kunni hann.
reiprennandi og hann gat undir eins
samið sig að siðum þeirra sem hann
umgekst. Honum var jafn lagið að
koma fram sem greifi og verkamað-
nr og altaf Iék hann hlntverk sitt
með rÓBemi og elskulegri ósvifni.
f>annig var hann þessi maður, —
sem Btóð í húsagarðinnm hjá Erko,
með tvo koparþræði í höndanum,
og beið þess brosandi að Erko segði
af eða á.
Rt'kisráðið hafði eigi skilið eitt orð
af þvf sem þeim fór i milli. En nú
varð honnm Ijóst hvað á seiði var.
— Eruð þér Rússi? spnrði hann.
— Eins og yður þóknast, herra
ríkisráð, mælti Asev á sænsku. Rússi,
Finni eða Pólverji. Mér þykir leitt
að þurfa að blanda mér f þetta mál,
og mér þykir blátt áfram fyrir þvf
að þurfa að setja ykkur tvo kosti.
En Rússland vill ekki að neitt bættn-
legt vopn kolni sér á óvart þegar til
úrslitanna kemur. Seljið okkur upp-
götvunina, ella verð eg að ónýta hana.
Erko hafði nú náð sér aftur. Og
m

hann skimaði í kring um sig eins
og hann vænti bjálpar.
— |>ér gleymið þvf, mælti rfkisráð-
ið að þér eruð á okkar valdi og að
við látnm Rássland sæta ábyrgð fyr-
ir það að þér hafið brotist hér inn
á annars manns eign, og fyrir þær
skemdir, sem þér kunnið að gera.
Rússinn ypti öxlnm.
— þér munuð fljótt geta sannfærst
um það að hótanir yðar hafa eigi
raikið gildi, mælti hann rólega og
hampaði koparþráðunum. því að í
fyrsta lagi er ekki gott að segja að
nokknr maður komist Iifandi úr
þessari sprengingu. Vítisvélin, sem
eg hefí grafíð nndir vegginn þarna,
er að vfsu ekki stór. En sprengiefn-
ið er af góðri tegund. — Eg hefi
leyft mér að nota »Ekko« endurbætt
frá sprengiefnasmiðjunni í Nítedal.
J>að er alveg óskiljanlegur fítonskraft-
nr, sem því fylgir. Eg minnist þess,
að einu sinni .....
— Við nennum ekki að hlusta á
sögur yðar, herra njósnari, mælti
Erko. Lofið okkur heldur að heyra
hvaða boð þér hafíð að bjóða.
Asev sneri sór skyndilega við. f>að
var eins og rósemi dvergsins gerði
hann hann tortryggan. Hann leit
hvössum augum inn { dimma krók-
inn að baki sér. Var nokkur þar á
ferli?..........En ekkert heyrðist.
þöglin ein grúfði yfir Grafningssundi.
— það pleður mig, mælti Rússinn
að lokum, að þór viljið athuga málið.
Eg hefi að vísu eigi opinbert umboð
en á skömmum tíma get eg þó gef-
ið yður tryggingu fyrir þrem miljón-
um bróna. Bg hefi hugsað málið.
Við gefum norsku stjórninni eina.
miljón fyrir það, að afsala sér öllum
rétti til þessarar uppgötvunar. Sjálf-
ur fáið þér tvær miljónir króna f
peningum og auk þess háa þóknun
fyrir hverja nýja vél, sem þér smíð-
ið. A þessu græða allir málsaðiljar.
Noregur er hlutlanst ríki og hefir
ekkert við uppgötvunina að gera. En
við........
— þetta er vel boðið, mælti dverg-
urinn hugsandi."
Nú var honum horfinn allur ótti.
|>að var eins og hann ætlaði að
sætta sig við þetta.
— En segið mér, mælti hann enn
dálítið hæðnislega, hvernig þér ætlið
aðtryggjayður það, að við rjúfum ekki
Ioforð okkar þegar þér hafið slepfc
koparþráðunum. f>að er ef til vill
heimska af mér að minna yður á
þetta. En eg býst við því að þér
séuð svo reyndur maður, að þér haf-
ið hugsað um þetta. Og ef rétt er
á litið, þá er sú skuldbinding sem
þér neyðið okkur til að gera áþenn-
an hátt, alveg ógild.
Asev svaraði ekki þegar í stað-
f>að kom einhver ókyrð í hann affcur.
Hann skimaði aftur í kringum sig
og sperti eyrnn, eins og hann vserf
að hlera eftir einhverju.