Morgunblaðið - 11.10.1918, Blaðsíða 4

vnTintv«v» o«ío
ÆÐARDÚNN
óskast keyptup.
Tilboð sendist
Trolle & Rothe hl
BruDatryggingar.
Sjó- og striðSYátryggingar
Talsími: 235.
Sjótjóns-erindrekstnr og
skipafintnmgar.
Talsími 429.
Glitofnar abreiður
eða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði.
R. v. i.
Geysir
Export-kaífi
er bezt.
Aðaiumboðsmenn:
0. J0HN80N & KAAER
Carl Höepfner h.f.
Reykjavík:.
Wétorkútter
20 tonn, í ágætu standl, fæst keyptur nú þegar.
Afgr. vísar á seljanda.
Ofnar
af öllum stærðum.
Rör, hnérör, eldfastnr leir, eldfastir steinar
fæst hjá
Carl Höepfner h.f.
Sími 21.
Gærur Gærur
kaupir
Garöar Gislason.
szsa**
<3!runafrifggingar?
sjó- og stríðsvátiyggingar.
0. 7cf}tisott & Tisabsr,
Det kgt octr. BranöasEnrMici
Kaupmannahðfo
vitryggir: hús, húsgögn, aii«-
konar vöruforða o.s.frv, gcg?
eldsvoða fyrir lægs'ra iðgjaid.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—g n
i Austnrstr. r (Bdð I., Nielser.).
N. B. Nieisen
Sunnar Ggiiscn,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (nppi)
Skrifstofan opin kl. ro—4. Sími 6of
Sjé-, Striðs-, Brunatryggingar
Taisími heima 479.
Allsk. brunátryggiugar.
Aðalumboðsmaður
C«**l Ftit9»©si.5
SkólavðrSustig 2 f
Skrifstofut. s1/#—6Vs«!> Tais ■'%
»SUN INSURANCE 0FF!CE«
Heímsins elzta og stærsta vátrt; 1 ■■
iry arfélag. Tekur að sét allskoi;*
brunatryggingar.
Áðiamboðsmaðnr hér á íaud
Matthias Matthiassotí,
Bolti. Talsimi 497
Fiugfiskurmn.
Bkáidsaga úr heimsstyrjöldinni 1921.
Eftir Övre Ríchter Frich.
---- 10
Alt í einu rétti hann úr sér. f>að
var eins og hann hefði verið snort-
inn rafmagní. Og hann starði, eins
og hann væri dáleiddur, á mann
nokkurn, sem nú gekk hægt út úr
skugganum. f>að var hár maður og
herðabreiður og nokkuð klunnalegur
í gaugi. Og þegar rafmagnsbirtuna
bar á andlit hans, sá s*l a v i n n að
hér var kominn binn svarni fjand-
maður hans. |>ví að þarna kom
germaninn, hinn ljóshærði og
bláeygði afkomandi Cimbra og Tev-
tóna, bardagmaðurinn með barnshjart-
að.
§>að var sannarlega tilkomumikill
maður, sem þarna hafði bæzt í hóp-
inn og hafði hann á sér öll einbenni
höfðÍDgja sem vanur er að drotna
þæði í blíðu op striðu og sjálfkjörinn
til þess.
Hann var ekki fríður í andiiti, en
það var framúrskarandi karlmensku-
svipur yfir því. Og ef Asev hefði
verið mannþebbjari þá mundi hanu
hafa séð það að þessi jötunn, sem
hafði hrifsað sigurinn úr höndum
hans, var ljóssins barn.
Erko flýtti sér til hans, eins og
þegar barn hleypur til föður s(ns.
— Eg faun það að þú varst að
koma, mælti hann og var óðamála.
Eg fann að þú varst einhversstaðar
nálægur. Við vorum komnir f Ijótu
klípuna! . . . Margra ára starf okkar
útti að ónýta. þrællinn þarna hafði
það á sínu valdi. Ó, guði sé lof fyr-
ir það að þú bomst!
Hinn stórí maður strauk blíðlega
um kollinn i dvergnum.
— Kæri Erbo, mælti hann, ham-
ingjan er okkar megin. Eg vissi
ekki að óvinurinn var svo nærri. Hver
er þessi maður?
Rúasinn sneri sér að komumanni.
Hapn hafði nú uáð jafnvægi aftur.
— Nafu mitt sfcal óma ( eyrum
yðar á dauðastnnd yðar, mælti hann
með skjálfandi rödd. Takið eftir því
sem eg segi. §>að hefir altaf farið
illa fyrir þeim, sera sletta sér fram
f mál Asevs.
— Nú, þér eruð Asev, mælti hinn
stóri maður án þess að gefa hótun
hins nokkurn gaum. §>að gleður mig
að sjá yður og það gleður mig enn-
þá meira að við fáum nú gott tæfci-
færi til þess að stöðva glæpaferil yð-
ar um stund .... En vel á minat,
við áttum einu sinni sama vin báðir.
Rússinn leit undrandi á hann.
— §>að er hæpið, tautaði hann.
— Mér skjöplast eigi. §>að eru
nú mörg ár síðan að eg hitti hann
á amoríksbu herskipi, sem sigldi milli
Colon og San Prancisco. Haun var
ef til vill ennþá meiri glæpamaður
heldur en þér, en tæplega jafn mik-
i» níðingur.
— Og hvað hét þá þessi ágætis
maður, sem þór sagið að hafi verið
vinur minn? mælti Asev hæðnislega.
— Við töluðum margt um alþjóða-
glæpamenn og njósnara, hélt hinu
áfram. Og hann sagði mér frá öll-
um þeim belztu. Ef eg man rétt,
þá setti hann yður á bekk með þeim
dugleguBtu, hættulegustu og Bvívirði-
legustu. Asev er hinn hálasti áll,
sem eg þekki, mælti hann. §>ví að
hann er eigi aðeins fantur að eðlis-
fari, heldur af ásettu ráði .... §>ér
voruð að spyrja um nafn hans? . . .
Jú, hann hét Jaap van Haysmann!
Asev hnykoi við.
— §>ektuð þér Jaap van Hays-
mann? Hvernig gat úlfur sá um-
gengist óbrotna borgara?
— Eg bjargaði einu sinni lffi hans
og hann stuðlaði til þess að mínu
Hfi var bjargað, þegar hitasóttin ætl-
aði að gera útaf við mig í Colon. Já,
hann var úlfur! En f hinni þrjózku
sál hans lifði þó frjókorn, sem hefði
getað borið ávöxt hvenær sem var
og breytt honum í -saklaust lamb,
Hann var ólíkur yður, því að haun
þráði hið glataða Kanaan Iffsins En
Jaap van Haysmann bomst aldrs*
þangað, þótt hann Ieitaði þess fram
í andlátið .... Hann dó í örmum
mínum.
Rús8Ínn strauk heudinni um enni
sér eins og hann reyndi að átta sig
á þessu.
— Nú, það voruð þér? mælti hann
hásum rómi. §>á veit eg hvað þér
heifcið. Nafn yðar hefir urgað 1 eyr-
um mér síðustu þrjú árin. Menn
hafa aldrei þorað að nefna það upp-
hátfc. §>ví hefir verið hvíslað eins
og ógnum, það hefir legið í loftinu
eins og hætfca, eins og þung hönd
er svínbeygði hina stærsfcu glæpa-
menn.........En varið yður, læknir!
§>ér eigið öfluga mótstöðumenn. Og
það mun reka að því, að þér bölvið
þeirri stund, þá er þér slettuð yður
fram f málefni Asevs.
— §>að er engin hætfca á því í
næstu fjóra mánuði.
— Hvers vegna?
— Vegna þess, að þann tfma verð-
ið þér lokaður inni einhversstaðar<
þar sem þór getið eigi haft
hamaskifti eins oft eíns og þér haf'
ið fataskiffci. Nú eru hættulegi*
fcímar — og við meigum eigi missS1
leyndarmál okkar vegna njósnara. Við
viljum vera f friði hérna við Grafn-
ingssund.