Morgunblaðið - 10.01.1919, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Sötarascarfið
Settir til að gegna því starfi fyrst um sinn eru þeir Ólafur Hró-
hjartsson, Hverfisgötu 69, fyrir Austurbreinn, niður að Lækjargötu,
og Krjstinn Árnason, Skólavörðustíg 25, fyrir Vesturbæinn, austur
að Lækjargötu. — Þeir, sem þurfa að fá reykháfa hreinsaða strax,
snúi scr til þessara manna. ' »
Að gefnu tilefni skal það tekið frara, að hreinsanir á reykháf-
um eiga eingöngu að fara fram innanhúss, og eru í því skyni lög-
skipaðdv nægilega margar hrcinsidyr á reykháfunum.
Reykjavík, 7. janúar 1919.
Slökkviliðsstjórinn.
P Ingimundarson.
7/7 söíu
er jörðín HHðarendi við R ykiavÞ, ásamt mannvHj m,
Tilboð serdist und tituðum fy ir lnk ianóatmánaðar þetta ár.
Reykj vik 8 j m. 1919.
I un boði skiftaráðend 1.
Jó 7 Stgurðsson,
skp.ijUi. Hverfisgötu 7$.
Sjövetlingar
lmgbiz ir og 1 ng te kastir.
Hanzkabúðin, Austuistræti 5.
r„ Vsitrytíqiaq^r
Trondtijems vátry^gia^arféU
Aflsk bru tttrygtgtrue
Aðaiarnbitðí r> ,ðu
C***v Ptiuiva
S<ÓL 'Örð iStlg
Skrifstofau ,l/t—ó 7»:’- H ;
Stunrtar
sk pamiðlari,
Kafnarstrae!) 15 (upr'
Sknfstofan opm ki. 10—« s -oS
Sjé-, Stríflls-, Brunatryoo'ntiaf
Ttisitr heims «
Det octr. Brandíusofigei
Kaupmannahöf
vátryggir: hú». bús(rðjtri »* !»•"
konar rðrntorða o.s.n g*
eldsvoðs fynr lægsw iðe-ia
Heima kl. 8—12 f. h. og 2
i Ansturstr. 1 (Búð L. K 1
N. B. Nf“>- v
»$UN INSURANCE OFFif t*
Heimsins elzta og stasrsr > í§“
ingarfélag. Tekur að séi aar
brnnatryggingar.
Aðlamboðsmaður hér í H ú
Matthías Matthiaswori
Moltl, Tslsitr
c3 runatrxjgging a r,
sjó og stríðsvátryggmgs
O. lopnsor & Jiaabor.
Smápeningar
gjðar endast tengst ef þið
kaupið i
Vöruhásinu!
Trolle & Rothe h.í.
HrnnatryKginfíHr.
Sjó* og stríðsYátry^ingr
Falsimf: 235.
Sjótjóns-erÍDdrekstnr oi
skipafÍQtíMUtíH'
Talsiml 4-20.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
A,'alumboðsnienn:
. 0 JOHNSON & KAABER
Bookless Biothers
(Ship Broking Depnrtment)
(Ship Brokers and Surveyors
Aberdeen, Scotland.
An' a^t sölu, kaup, 1 ð ir oa leitu
i allskomr skipun . Útveyn aðtllega
Bot'v'öipung.t, M to k p ot véUr í
móto sk p — U ' Ho s nenn fvrir
hina fiæ-u »Beadmote« ohu é fyr-
ir fsxlskp. — Gerið svo vel að
sendt oss fyrirspur )r um ~a t við-
yikiai di skipum.
F.ugfiskurirm,
fikáldsaga úr heimastyrjöldinni 1921,
Eftir Övre Richter Krtch.
---- 52
— Já, mælti hún. Dýratemjarinn frá
Eppeudorp var kennari minn. Þér
drápuð hann og gerðuð okkur öll hin
friðlaus. Og þér settuð handjáruin á
Taques Delma, hezta cin minn, sem
Beinr.a var eltur út í dauðann. Það var
líka vður að kenna, Péld læknir. Þér
hafið ínargar syndir á samvizkunni.
No.'ðmaðurinn horfði fast á hana.
— Þektuð þér Jaques Dalma? spurði
hann.
— Þekti eg hann ? mælti hún hvat-
lega. Jú, eg held nú það. Hann var
kenn..'.ri minn, vinur minn ...
Hjii þagnaði alt í einu, því að Asev
greip um handlegg hennar og hratt
henn: frá.
— Nú er nég komið, mælti hann
öskrandi vondur. Sá maður, sem á að
deyjn efiir tíu mínútur getur ekki haft
gaman af gömlum ástarsögum.
Anna Speranski dopaði eitt skref.
— Varaðu þig, Asev, mælti hún
hægt. Hér er eg hásráðandi og það er
eg, scm hér hefi vald á lífi og dauða.
Innan þessara fjögurra veggja hefir
þú CKkort vald. Ef mér sýnist svo, þá
sker eg fjötrana af þeim báðum og
lofa þe m að fara.
Féld reis upp við alnboga. og kink-
aði hughreystandi kolli til Bergljótar.
Hann sá að tárin stóðu í augum henn-
ar, en það var enginn æðrusvipur á
henni. Hún beit á vörina eins og sá
sem er einráðinn í því hvað gera skal.
.... Svo sneri Péld sér að Önnu Sper-
anski.
— Eg þakka yðir fyrir það, maaam-
oiselle, mælti hann, að þér verndið
okkur fyrir þessu skriðdýri þarna. Eg
hefi heyrt talað um menn, sem drápu
óvini sína bundna, en þeir heita hvers
manns níðingar. Það hefði Jaques Del-
ma aldrei gert. Eg þekti hann að betri
dreng en því.
Anna Speranski brosti hæðnislega.
— Viðkynning ykkar varð honum
dýr. Og þér megið eigi krefjast neinn-
ar miskunnar af mér.
— Eg bið eigi um neitt, mælti Féld.
En mér þykir gott að tala um Delma.
Eg þekki engan mann, sem eg vildi
fremur eiga að vin. Hann var stór-
glæpamaður, en góður drengur. Þér
munið enn eftir honum? .... Gott!
Þegar Asev hefir kyrkt mig, þá skul-
uð þér taka vasabókina mína. Hún er
í brjóstvasanum hægra megin. í henni
eru tvö bréf. Annað þeirra er frá Mexi-
kó. Það er frá manni, sem þér hafið
víst aldrei heyrt nefndan. Hann heitir
Giafferi og á hina miklu haeienda de
Velasco. En eg býst við því að þér
ættuð að þekkja rithöndina.
— Við hvað eigið þér?
— Eg á við það, að Giafferi þessi,
sem hefir grætt auð fjár undir \ernd
Bandaríkjanna, er Jaques Delma, kenn-
ari yðar og vinur.
Anna Speranski laut yfir Péld.
— Er þetta satt? mælti hún lágt.
Lifir Delma cnn?
— Já, svaraði Péld, hann lifir. Og
hann kallar mig bezta og tryggasta
vin sinn. Ef þér trúið því ekki, þá
getið þér litið á bréfið ....
Anna Speranski hikaði augnablik.
Svo fór hún í vasa hans og tók upp
Vasabókina. Hún var skjálfhent, er hún
fór að leita í blöðum þeim, er þar
voru. Svo rakst hún á þykt bréf ...
— Þarna er skriftin hans, hrópaði
hún fegins hugar. Eg mundi geta þekt
hana hvar sem eg sæi hana. Við Delma
unnum einu sinni saman við „Le Jour-
nal“. Og þér eruð vinur hans. Það
skil eg ekki ....
— Það er þó auðskilið, mælti Péld.
Eg bjargaði honum úr klóm lögregl-
unnar. Og seinna börðumst við hlið við
hið á mexikönsku hásléttunni gegn
Emiliano Zapata.
— Hinum alkunna ræningjafor-
ingja?
— Já, og hann beið ósigur.
— Drápuð þið hann?
— Já.
Anna Speranski brosti.
— Mér virðist sem þér mnnuð haf*
mörg mannslíf á samvizkunni.
— Það er satt, en eg hefi alt af
komið drengilega fram og mér er ekki
um að vera lagður launmorðingjaknífi
í bakið eða hengdur eins og ketling-
ur ....
Hann komst ekki lengra. Anna Niko-
lajevna dró upp úr stígvéli sínu breið-
blaða kníf og skar snarlega á fjötra
Példs.
— Vinir Delma eru líka mínir vin-
ir, mælti hún.
Þetta voru seinustu orð Önnu Niko-
lajevna Speranski.
—Þá er mér að mæta, var grenjað aS
baki hennar.
Asev stökk fram og rak langan kníf
í bakið á henni. Hún teygði ofurlítið
úr sér og greip með hendinni að bijósti
sér. Hin björtu augu hennar störðu
beint út 1 loftið og hún varð gul í
framan. Svo hneig hún niður á gólfí®
án þess að hljóða — án þess að kveinh®
sér hið allra minsta.