Morgunblaðið - 10.02.1919, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
á ca. 300 pörum af
aíísk. vönduðum skófafnaði,
einknm á kvenmenn, tilheyrandi þrotabúi verzinnarinnar »Von«,
verður haldið
í dag 10. j). m. í GoodtemplaraMsinu
og hefst kl. 1 e. h.
Uppboðsskilmálar verða birtir á staðnum.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 7. febr. 1919.
Jóh. Jáhannesson.
W
Gólfmottur, margar tegundir. — Handlugtir. — Eldhúslampar. —
Trektar. — Brauðhnífar. — Eottugildrur, margar tegundir. — Strá-
kústar, ágætir. — Gólfkústar. — Gluggakústar. — Teppiskústar. —
Stufkústar. — Tannburstar. — Naglaburstar. — Fiskburstar, egta.
— Vatnsfötur. — Þvottabalar. — Olíubrúsar, og margt fleira.
Alt óvenjulega ódýjpt.
VEIÐARFÆRAV. LIVERPOOL.
* Sími 167.
Enskir
ullarsokkar afar ódýrir
nýkomnir í
Vöruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, ScotlancL
Annast sölu, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Útvega
iaðallega Botnvörpunga, Mótorskip
pg vélar í mótorskip. — Umboða-
mexm fyrir hina frægu ,,Beadmor«“
plíuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
yel að senda oss fyrirspurnir nm
alt viðvíkjandi skipum.
Trolle & Roíhe h.f.
Brnnatryggingar.
Sjó- og strlðsYátryggmgar
Talsími: 255.
Sjótjóns-eriiidrekstni'
stdpaflntmngar,
Talsimi 429,
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
ð. J0HNS0S & KAABER.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
*
---- 15
— Já, elskan mín, það veit eg, flýtti
Estella sér að segja. Þú ert áreiðan-
lega einhver sú bezta húsmóðir sem til
er. En nú er sorgartíminn út af láti
Jakobs frænda bráðum liðinn og þá
fáið þið Ronald áreiðanlega ótal heim-
boð og þú getur ekki annað því öllu
í senn, að vera góð húsmóðir og allra
gestur, hvað mikið sem þú vilt brjóta
þig í mola.
— Eg þori að ábyrgjast, að eg get
annað hvorutveggja, mælti Penelope og
skifti litum lítið eitt.
Estella leit hálfhrædd og undrandi
til hennar.
— Varztu reið við mig, elskan mín?
mælti hún og henni vöknaði um augu
nm leið. Eg ætlaði þó ekki að angra
þig. Það er alveg satt. Fyrirgefðu mér!
Hún stóð á fætur um leið, fleygði
sér yfir frænku sína, faðmaði hana og
kysti.
Penelope veik sér undan. Hún vissi
þó, að það va rekki rétt gert. En hún
var í æstu skapi.
Ronald brá. Það var ólíkt Penelope
að láta á sér sjá geðshræringu. Og hann
vorkendi Estellu veslingnum, að við-
kvæmni hennar skyldi vísað svo alger-
lega á bug.
Hann ætlaði því að hella olíu í hinn
ólgandi sjó með því að skerrst í leikinn
og ganga yfir að píanóinu.
— Ætlið þér að syngja eitthvað fyr-
.ir okkur í kvöld, Estella?
Estella hafði fagra en þó eigi mikla
söngrödd. En annaðhvort gat hún ekki
eða vildi ekki leika undir sjálf.
Á hinn bóginn var Penelope þannig
farið, að hún gat alls eigi sungið og
hafði enga rödd. En hún kunni að leika
vel á píanó og af tilfinningu.
Venjulega lék hún undir þegar
frænka hennar söng. En nú vildi hún
það ekki — og afsakaði sig með því,
að sér væri ilt í höfðinu og bætti svo
við með þreytubrosi:
— Þú ættir annars að læra það sjálf
að leika undir um leið og þú syngur.
Estella gekk að píanóinu og varir
hennar skulfu um leið og Ronald varð
litið á hana.
— Ó, hvað mér þykir fyrir því að
hafa gert Penelope gramt í geði, mælti
hún lágt um leið og hún setti sig.
Ronald sagði ekkert. Hann var for-
viða á þessu og háifgramur Penelope
fyriv það að hafa gert þannig á hluta
frænku sinnar, en sá þó að hann mundi
geta barið Estellu þá þegar fyrir það
sem hún hafði sagt.
Estella valdi viðkvæman söng og létt
lag. En meðan hún söng, mátti heyra
það að henni var skamt til gráts.
Ronald stóð hjá henni, horfði alt a£
á hana og augu hans sögðn meira en
hann mundi viljað hafa sagt.
Þessi söngur hafði mikil áhrif á
hann. Það var sami söngurinn, sem
Estella hafði sungið fyrir hann kvöld-
ið áður en hún fór til Skotlands —
meðan þau voru ókunnir elskendur.
Og hann var að hngsa um það, hvort
hún mundi hafa valið þennan söng af
ásettu ráði.
Þegar söngnum var lokið, réði hanu
ekki við sig lengur. Hann laut niður
að henni og hvíslaði svo lágt, að Pene-
lope gat ekki heyrt það.
— Hvort eg man? svaraði hún grút-
klökk. Haldið þér að eg muni það ekki ?
Ó, Ronald, nú er langt síðan það kvöld
leið. Þér komuð til þess að kveðja mig.
Þér lituð þá' á mig — og eg hélt að
þér munduð ....
Hún komst ekki lengra fyrir geðs-
hræringu. Höfuð hennar hneig niður
3SQ(HU&fc':
Allsk. bninatryggingar.
Áðzlamboðsmzöur
C®b»1 Flnmn,
Skólavörðustig 25.
Skrifstofut. 51/*—61/*sd. Tals. 33 E
£Siunnar ögihon,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (nppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
$jé-f Stríðs-, Erunatryggíngau
Talsími hcima 479.
M tyí octr. Bnnðusnnnt
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, Siásgöga, alla-
kontar vöruiorða o.s.frv gsgE
eldsvoða fyrir lægsta iígjald.
Heí ma kl. 8—12 f. h. og 2—8
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielssn).
N. B, Niels©s«.
>SUN INSURANCE 9FRCE«
Heimsins eista og stærsta vátrygf*
ingarfélag. Tekur að sér al'.sko#.&;
branatryggingar.
Aðlumboðsmaðar hér á landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsími 497
Ærunaírgggingar,
sjó- cg stríðsvátryggingar.
O, iQfymom & Haabvr.
á hrjóstið og tvö tár féllu niöur á hvít-
ar liendur liennar.
Um leið var hurðin opnuð og jienni
skelt aftur hátt.
Larry stökk upp í stólinn, sem hús-
móðir hans hafði yfirgefið, lagðist þar
fram á lappir sínar, lygndi augnnum
og beið þess að hún kæmi aftur.
— Estella, mælti Ronald viðkvæní-
ur — í guðs bænum grátið þér ekki.
Við verðmn að þola þetta — við verð-
um að hjálpast að því.
— Eg ætti að fara héðan, mælti hún
með sorgarhreim í röddinni. En hvert
á eg að fara? Jæja, þegar eg er orðin
frískari ....
Ronald tók í sig kjark.
— Þér farið nú alls ekki héoan,
mælti hann og tók að ganga fram og
aftur um gólí'ið. En við verðum aS
bjálpast að því að bera þetta — endur-
tók hann hvað eftir annað. Við verð-
um að hjálpast að því!
— Já, svaraði húu dauflega. En
hvernig?
Hann sá á vanga hennar, og í hálf-
rökkrinu og kyrðinni þarna inni, þar
sem hana bar við hvít gluggatjöldin —•
þá var hún meira en aðdáanlega fögur.