Morgunblaðið - 31.03.1919, Blaðsíða 1
Mármdag’
31
marz 1919
IIIORGONBLABI
6. árgangnr
138
tölublað
Ritstjómarsími nr. 500
Ritstjóri: Yilhjálmur Pinsen
í saf oldarprentsmið j a
Afgreiðslusími nr. 500
Laikfélaa H ifkiauíkur.
Nei
og
Hrekkjabrögö Seapins
leikia í kvöld og á moJ’gim — Aðgöngutniðar seldir í Iðnó.
íþróffafélag Heyfcjavíkur.
Old-loys flokkur
hætta æfingum i. apríl. Eftir þann tíma geta þeir úr flokknum, sem
vilja, sótt æfingar með i. flokki á tnáuudögum og fimtudögum kl. 7.
Erl. simfregnir.
(Frá fréttaritara Morgunblaðsins).
Kliöfn, 29. marz.
Flugsamgöngur í Þýzkalandi.
Milli Warnemiinde og Berlín er
nó haldið uppi daglegnm farþega-
flutningnm í lofti.
Peningamarkaðurinn.
100 krónur saSnskar kr. 107.10
100 krónur norskar — 102.80
Sterlingspund —: 18.30
100 dollarar — 399.50
Frú Sigrlöur Thordarsen
andaðis-t í gær hér í bænum að
heimili tengdasonar síns, H. Haf-
steins bankastjóra.
Flugið
Nú er flugfélagið komið á stofn,
<og mun þess mjög skamt að bíða
að það byrji á framkvæmdum. Má
ske verður það strax með vorinu,
og veitir ekki af, ef einhverjir
koma hingað til að fljúgá eða fljúg-
andi í sumar.
Það er eins og gumir lialdi, að
ei"' þurfi neins undirbúnings við
til þess að hefja jafnvel reglu-
bundnar Qugferðir. Að það meg'i
bvrjá pær hvenær sem vera skal,
að öllu óviðbúnu, að flúgvéi geti
haldið til staðar, sem hefir engan
afmerktan flugvöll 0. S. l’rv- Að
vísu getur það slampast af, cn a-
hættan við slík ferðalög er meiri
en svo, að menn með nokkurri á-
b^'gðartilfinningu vilji vera við
þau riðnir. Alt sleifarlag kostar
bæði manntjón og fjártjón, og
versti hnékkir, sem flugferðirnar
gætu beðið, væri sá, að óhöpp vildu
til í uPphafi. Það gæti lamað svo
framkvasindahug og trú fólksins á
málinu, að ekkert yrði aðhafst ,um
uiargra ára skeið.
Nei, j)ag þarf mikils undirbún-
ings við. Það þurfa að koma flug-
hafnir með fullkomnuin útbúnaði
víðsvegar ,um landið, með merkja-
^aupirðu góðan hlut,
mur.du hvar þú fékst hann.
Siguxjdn Póturaaon.
kerfum, vindhraðamælup o. þ. li.,
í samræmi við alþjóðareglur. Bczt
væri auðvitað, að þessar stöðvar
yiðu sem flestar, en útbúnaðurinn
er svo dýr, að varla mundi tiltöku-
mál að hafa þær nema svo sem
fimm í fyrstu, ef gert er ráð fyrir
flugi um alt landið. Auk þessa
þurfa að vera til margar lendingar,
lielzt eigi færri en 40 á öllu landinu,
og má þar komast af með tiltölu-
lega lítinn útbúnað, ef að eins er
gert ráð fyrir flugi að deginum til
og eigi yfir vetrartímann. Til flugs
árið um kripg þurfa stöðvar þessar
aö vera miklu betur úr garði gerð-
ar, m. a. þurfa þær þá að hafa full-
komiri Ijósmerlcjatæki.
Mikill þrándur er það í götu ís-
lenzkra flugferða, að eigi er kom-
in veðurathuganastöð í Reykjavík.
Hefir óforsvaranlegur dráttur orð-
ið á framkvæmd þeirrar nauðsynj-
ar, því si.glingar vorar og fiskveiða-
flot.i bíður óefað stórhnekki af því
árlega, að vita ekki veðra.von. Þar
sein um reglubundnar flugferð.r er
aS ræða, er nauðsynlegt að liafa
veðurathuganir gerðar af færum
mönnum, ]>ví það dregur stórum úr
iihaittunni. I'.I' öll ástæða. til þess
að ætla að athnganaskrifstofa kom-
ist. upp hráðlega, enda liefir það
verið á döfinni hjá þinginu um
nokkur ár.
Þetta, sem nú hefir verið drepið
á, þarf að framkvæma áður en
reglubundnar flugferðir hefjast.Til
tilraunaflugs er ekbi brýn nattðsyn
á ])ví; þó verður það að teljast
nauðsynlegt, að lendingar verði af-
merktar á víð og dreif um laudið
og að flugkort verði gefið út. yfir
XaupirSu góðan hhit,
þá mundu hvar þú fékst hann,
Sigurjón Pétnmon.
það svæði, sem flogið skal um, áður
en fyr.sta flugvélin lætur í loft á
íslandi.
Hvað sjálfum flugtilraununum
viðvíkur, þá eru tveir vegir t.il.
Annar sá, að flugfélagið kaupi vél-
ar og ráði menn til þess að fljúga,
en hinn sá, að það semji við flug-
vélasmiðjur um að sýna hér flug, og
borgi þeim ákveðna upphæð fyrir,
og mundi það verða ódýrara í svip-
inn, en síður til frambúðar. En vilji
félag'ið kaupa vélar, þá þarf það að
trygg'ja sér menn um leið, sem vissa
er fyrir að því haldist á. Að kaupa
vélarnar og hafa svo engan, sem
með þær kann að fara, eftir svo
sem tvo mánviði, mælir á móti sér
sjálft. Ef við fáum vélar, þurfum
við að fá íslenzka flugmenn um
leið, menu sem eru kunnugir ís-
lenzkum staðháttum, og það ætti að
vera hægt, því menn læra að fíjúgá
á filtölulega stuttum tíma. Hius
vegar þyrftum við að hafa útlenda.
vélamenn — lielzt frá somu smiðj-
tinni, sem smíðað hefir vélarnar. Og
áhöld til viðgerða þarf að fá undir
eins og' fyrsta vélin er keypt.
Það er því síður eu svo, að eigi
þurfi uridirbúnings og tilrauna.
Hvert einstakt atriði þarfnast íhug-
unar, og þetta nýja mál, sem orðið
getur þjóðinni hið mesta velferðar-
'mál, stendur og fellur með því,
l.vort vel verður í haginn búið eða
eigi. Flugfélagið hefir því mikið
verk að vimia. Og starf þess er þess
eðlis, að vænta má að það verði lát-
ið njota ríflegs styrks af opinbcru
fé. Fé það, sem félagið hefir til
umráða og einstakiy menn liafa
lagt fram, er enn þá svo lítið, að
Ksupirðn góðan hlut,
þé inuudn hvar þú fékst. hanm
Sigurjóu Pétuweou
óhugsandi er að hægt sé að ráðast
í verulegar framkvæmdir með því.
En væntanlega á félagið eftir að
stækka mjög á næstu vikum, r.llur
þorri manna hefir lítið sem ekkert
vitað um undirbúning þess. Og
jafnframt ])ví mun ])ví aukast fé að
miklum mun frá því sem nú er.
Almenningur veit lítið um flug-
listina enn þá. Það helzta, sem blöð-
in flytja fregnir mn, eru flugslys-
in og í heriiaðártilkynningunum
var mest um það talað, hvað sá
eða sú þjóðin hefði mist margar
flugvélar á ákveðnum tíma. Hefir
þetta leitt til ])ess, að almenningur
hefir mjög skakka skoðun á öryggi
flugferða. Flugferðirnar eru tald-
ar glæfraferðir. Eitt af hlutverk-
um flugfélagsins er það, að gefa
almenningi rétta hugmynd um horf
það, sem flugvélar nútímans eru
komnar í
Það ræðúr að líkindum, að flug-
félagið þurfi að fá tryggingu fyr-
ir því, að framkvæmdir þær, er það
leggur fé í, verði þeirra eign í fram-
tíðinni. Því þá væri unnið fyrir gíg,
ef að annað félag kæmi til skjal-
amia og notfærði sér alt það, sem
félagið hefir gert, án þess að það
gæti við ráðið. En of langt mál yrði
að fara út í það nánar í þetta skifti.
Liikhíisið.
Það er hvorki Jimigmelt né tor-
skilið efni í leikritum þeim, sem
Leikfélagið býður nú upp á. Það
eru tveir gamanleikar, og er eng-
inn efi á því, að fólki gezt betur að
slíku heldur en „dramatisku“ efni.
Vera má og að slíkir leikar, sem
þessir, séu betur við liæfi leikend-
anna — að kraftar þeir, sem Leik-
félagið hefir á að skipa, njóti sín
bezt. á þessu sviði.
Smáleikinn „Nei“ kannast. víst
flestir borgarbúar við. Hann fer
ekki illá úr hendi, en gæti farið
betur. Vantar í hann það líf og
fjör og hikleysi, sem til þess ] arf,
að hann verði eðlilegur. Leiksviðið
er leiðinlegt og mundi þó eigi verða
til þess tekið, ef svo væri vel leikið,
að áhorfendur gæti orðið hrifnir.
En það er ekki. Skal þó ckki sagt
um 1169111 Sérstakán leikanda, að
b aiin fari illa með hlutverk sitt.
en hitt verður licldnr eigi sagt um
neinn þeirra, að hann fari vel með.
Fólki getur samt þótt gaman að
þessu og mörgum kemur ,þaft til
að brosa.
Hinn leikurinn, „Hrekkjabrögð
Scapins“, fer miklu betur, aðailega
fyrir hinn ágæta leik Ólafs Otte-
Faupirðu góðan hlut,
mnndu hvar þú fékst bann.
Sigurjón Péturrson.