Morgunblaðið - 07.11.1919, Blaðsíða 2

Morgunblaðið - 07.11.1919, Blaðsíða 2
H O « O V tf B X. A l> I Ð Iþróffafóíag Heyhjavfkur fjelcfur skemfifttnd í Iðnó íaugardagskvöfd kí. 9. alíLÁtK, llln „jj nkrit'a STeinar s.jáliur cða jai n íVllrr lict, ojj færri köunuðnst við þá j vel hcilar btekur, cn t-ekjurnar voru cn tui, hluta sinti í steinolíulindununi ckki nema jþrár dalir á viku. Hann var og tók að gcfa sig allan við stálbræðslu hræddur um að missa stöðuna, Jrví Hann hafði tckið við starfi Scotts við honum gekk illa að rata um bæinn og Pennsylvaníubrautina og honum datt þaö tafði fyrir útburðinum á skcytun- í hug' að það væri ráð að byggja brýrn- um, og hann var táplítill eftir kynd- ' av fyrir járnbrautina úr stáli, í stað MOEGUNBLAÐIÐ Ritftjóri: Vilh. Firnwn. Stjórnmálaritstjóri: Einar Arnórsson, Ritstjórn og afgreiðsla í Lækjargötn 2. Sími 500. — Prentsmiðjnsími 48. Kemnr út alla daga viknnnar, að mánudögnm nndanteknnm. Ritstjórnarskrrfstofan opin: Virka daga kl. 10—12. Helgidaga kl, 1—3. Afgreiðslan opin: Virka daga kl. 8—5. Helgidaga kl. 8—’-3.2. aravinnuna. Hann reyndi þó að bæta timburs, sem áður hafði verið notað. iþetta upp með því «ð vera nógu ið- Um sama leyti hafði Bessemer tekist inn og stundvfís og samfcímis því gerði að herða stál úr járni og Carnegie tók hann sér far um að lesa og 'læra eins þeasari umbót ,í iðnaðinum opnum rcikið og frístundir hans leyfðu. Á 1 örmum, og- reisti margar stálsmiðjur. morgnana, þegar hann kom á stöðina J>að voru þessar smiðjur sem festu við til þess að taka þar til, talaði vörður- liann nafnið: stálkonungur heiinsins. inn stundum við hann og tók hann I Carnegie varð hinn versti þrándur jótt eftir því að strákurinn hafðió- götu þeirra Rockefellers og' Morgans Auglýsingnm sé skilað annaðhvort mann að geyma. Hamýr þeir þeir gerðu «tál-„hringinn“. á afgreiðsluna eða 1 ísafoldarprenf kon(li honulu m'mritun, og það leið ekki '„Hringur" þessi hafði svælt undir sig smiðjn fyrir kl. 5 dagiun fyrir útkomn á löngu þangaö til lærisveiiininn varð allar helztu járnbrautir Bandarikj- blaðs, sem þær eiga að birtast í. Ijafnsnjall meistaranum. Nokkru seinna anna og átti feiknastórar stálsmiðjur Auglýsingar, sem koma fyrir kl. 12, fá gafst honum færi á að sýna livað hann 1 með 120 miljón punda starfsfé og nú að öllum jfanaði betri stað í blaðinu I gat. Einn morguninn, þegar liann sat voru ekki aðrir sem um munaði utan (á lesmálssíðum), en þær sem síðar | v símritunaráhaldið og var að æfa ' „hringsins* ‘ en Carnegie. Rockefeller koma. Anglýsingaverð: Á fremstn síðu kr 2.00 hver cm. dálksbreiddar; á öðmm síðum kr. 1.00 cm. sig, kom mjög áríðandi skeyti frá J og Morgan settu honum þann úrislita- Philadelpbiu. Dréngurinn tók á móti ( kost að selja þeim stálsmiðjur sínar skeytinu og ufgreiddi það áður en fyrir 10 niiljóuir punda — þ. e. sem símritariun koun inn. Petta vakti at- ;svaraði meðal árstekjum — eða þeir Verð blaðsins sr kr. L60 á mánuði en fyrir 10 miljónir punda Petta vakti at- | svaraði meðal árstekjum hygli símafólksins og bráðum fékk : gerðu út af við hann með samkeppn- Andrew símritarastöðu og 25 dala kaup ' inni. Garnegie svaraði hótuninni með |á mánuði. Þegar hann var 16 ára dó faðir hans og varð hann þá að sjá | fjölskyldunni farborða. Hann fékk | móður sinni alt kaup sitt en sjálfur hélt hann að eins smáþóknunum, sem hánn fékk frá blöðunum í Pittsburg If'yrir ýmsa smágreiða og þeSsar auka- | þóknanir urðu fyrsta spariféð hans. — Margir komu á símstöðina og tóku |eftir yngsta siímritaranum, meðal ann si's vfírumsjóuarmaður Pennsylváníu- I brautarinnar, sem réð bann fyrir einkaritara sinn fyrir 10 döluui hærra kaup á mánuði, eu hann fékk á stöð lit'.ni. l>að leið ekki á löngú þangað til | Scott umsjónarmaður festi traust t #sagði hahn Carne |gie, að hann gæli grætt á að kaupa þjónn þeirra sjálfur. Hann misbeitti |h,utabréf ; „Adams Kxpress“ fyrir •JSi 1VJV VJST ‘Hjy "WJV Carnegie. Bikasti maður i heimi? því að reisa nýjar verksmiðjur, sein voru nógu stórar til þess «ð geta kept við „hririginn“, og bjó sipf undir að byggja nýjar járnhrautir til þess .að Circus Aclolpli Strassburger í Prag geta seit stálið þar sem markaðuriim :í Bujheimi, bauð liverjuni þeim, sem stæði liann í 5 mínútur, eitt þúsund mörk að launum. Boðinu var tekið af glímumeistaranum Gustav Pris- teiisky, sem kom frá Vínarborg, en Jóhannes feldi hanu 6 sinnum á þrem mínútum. — Vegna þessara óvænfu leiksloka, urðu áliorfend- urnir sem óðir, þeir grenjuðu, æptu skutu og köstuðu grjóti að sigur- vegaranum, svo að lögreglan varð að fylgja lionum hcim til sín til þess að vernda hann fyrir fðlsku lýðsins. — var beztur. Þá var hiuum nóg boðið og létu undiaii síga. En Carnegie dró sig skömmu síðar út úr viðskiftalífinu og helgaði liíf sitt störfum til alþjóðaheilla upp frá því. Síðari ár æfi sinnar gaf hann ó- grynni fjár til almennra þarfa. Hann stofnaöi bókasöfn og lestrafélög um Ameríku þvera og endilanga, reisti spítala, leikhús, sönghaliir, gaf háiskól- mn ógrynni fjár og setti á stofu vís- indastofnanir. Eigi verður með tölum 1 talið alt sem hann gaf. Samt hefir hann að líkindum verið ríkasti maður heinisins þegar hann dó. Rotschild barún átti „að eins“ 500 miljón krónur, en menn gizka á að Carnegie hafi átt 30—40 milj. pund um aldamótin þegar hann hætti iðn rekstri. Eign sína í stálíelagihu mikla, Carnegié Steel Works 'í Pittoburg seldi hann fyrir 250 miljónir dala árið 1900 en ári seinna var talið að hanu væri húinn að gefa 11 milj. sfcerninj pund til þjóðnytja-fyrirtækja. Því hefðu víst fáir spáð þegar hann var að róta öskunni úr stónni forðum. ( Að mestu eftir ,,Börsen“). Carnegie er sá af „guilkongum“ heimsins sem. íyrir margra hlula j sakir þykir hafa vei'ið mestur mað- urinn. Því hann kuiHÚ að láta P«m- honum Eiu kve](1 ingana þjóua sér, en varð ekki \ 500 dali. Hlutabréfin fengust fyrir 60% og Scott Jofaði honuni 100 dala láni ef hann gæli lagl hi.fct fram ,sjá ur. Carnegie tók ráðinu strax fegins ína sér. heldur ekki því valdi, sem auðs- ógryjini leggja mönnum í hendur, en v&r,hugsjónamaður og notaði féð ti þess að -koma hugsjónunum í fram- kvæmd. Þess výgna lifir «afn hans|hendij þó enga hefgi hann hugmv„d I um hvar hanu ætti að fá peninganá. kýfinga, sem gera auðinn og ágirnd- sjá]j.(ir hafði hanll SJ>arað 50 dalí, og í meira að nýju skilmngarviti ál það aleiga hanS; en móðir hans Ikunni ráð. Hún veSsetti alt sem liún Hann lifði iujög blátt áfram alla I atti, Camegie keypti hlutabréfin og æfi sína, reykti ekki og .bragðaði ör- Iþau urðu hyrningarsteinninn að stór sjaldan . áfenga drykki. Enda hafðd auði }iaiis. Félagið gaf líluthöfum 1% hann ágæta heilsu allu æfi og fyrir I (, mánuði. þá sök var hann þolbetri en ella og SíÖan varð 8cott aðstoðarmaður hjá lundarfar hans síglatt og hristi af sér I hermálaráðherranum í borgarastyrjöld- allar áhyggjur, Síðustu árin átti hann i„ln og var Carnegie enn með honum. búgarði sem hann I Haim var þá 24 ára og tókst á hend hafði keypt á bernskustöðvum sinurn L eftirlit með flutningi herliðs o, í Skotlandi. I vista og símuni og járnbrautitm. Þó Andrevv Carnegie var tæddur í Ieigi væri hann hermaður sjálfur, var Dunfermlins einum elsta bænum þar|ha„„ þrjðji maðurinn sem satrðist, í landi og var íaðir hans blátátækur I þvj ritsímastaur féll á hann og særði v?fari. Þegar hann var 11 ára. bar það Lann mjög á andliti. Hann var oft viö- við að faðir hans kom einu sinni heim Lfaddur orustur og við Bull-Run yfir- I"jög raunamteddur og kvaðst vera I gaf ha„„ vígvöllinn síðastur manna. orðinn atvinnulaus. Vefnaðar-iðnað-1 Nokkru eftir að hann kom heiin úr urinn hafði gjörbreyzt við það að tek- slríðinu hitti han„ á jar„bramnrferð ið var. að nota nýjar vélar. Tók fjöl-|mann „okkurn, er spurði harn hv >rt skyldan það ráð, að flytja tid Penn-Ihann þokti nokkurn, sem hefði ein- sylvaníu. Þar fékik faðirinn atvinnu hver afskit'ti af Peimsylvaníuibraut- við bomullarverksmiðju, en Andrew, Iin„t) og þegar Carnegie svaraði ját- sem þá var 12 ára, lékk atvinnu við Iamli, sýndi ókunnugi maðui' nu honum að „knipla og einn dul á viku í kaup- Jfyrirmyiid að svefnvagni. Carnegie sá Hann varð að sitja við frá morgni til |strax að hugmyndin var ágæt, Hýtti kvölds og hafði 40 míuútna hvíldar- Ljr lil Scotls og sagði honum i'rá mál:.- tírnía um miðjan daginn. Ári s%r I v«xtuin. Swdt náði á tillðguina>miuii og varð hann kyndari og átti að gæta lét gera tvo vagna tii reyusllt hamirt gufuvélarinnar sem rak tóvélarnar. | íélaginu. Tilraunin gekk svo vel, að Ábyrgðartilfinnmgin ýtti undir fram- Ltofnað val. þá þegar ,v,f'1;vag,luféiag sóknarhugsuli drengsins og þroskaði|og Vilrð Carnegie þátttakandi í því. hann fljótt, en erfiðið ofbauð taug- [ Þurfti hann til þeas 120 dali, «esn hami unum og hann var sí og æ hugsandi f'ékk að láni í banka gígn veði í um það, að siys. gæti hlotist af ef j hiutabré-fumim í „Adams Express“ w I íslenzk glíma erlendum blöðum. Afrek Jóhannesar glimukappa. Jóhannes Jósefsson fór engan al- faraveg, er iiann réðist í það fyrir 9 árnin að fara að t'erðast, nrn ver- óídina og sýna útlendingum íslenzka glímu á l'jöíleikahúsum stórborg- anna* Þá braut hafði enginn íslend- ingur farið áður og líklega hefðu flestir „orðið úti‘ nema Jó- hannes. Því eigi var það við meðal- manns liæfi að vinna bug á örðug- leikum þeim, sem mættu lionum fvrstu árin. En Jóhannes var meira en meðalmaður og það reið bagga- muninn. íslenzk glíma, eða öllu Jieldur sjálfsvarnarglíma Jóhannesar, er orðin miklu þektari en ahnenningur gerir sér í hugarlund. Og það er Jóhannesi að þakka, Hér á landi eru hálfgerð dauðamörk á glím- nni. Menn nenna ekki að glíma og ðrir nenna ekki að horfa á. ■*— Til þess að sýna, að í slendingar séu í þessu ólíkir öðrum þjóðum, þó öf- ugt sé þáð við það sem vera ætti, skulum vér birta hér kafla úr um- niælum ýmsra blaða í Evrópu og Ameríku um glímuna og hvernig Jóhannes notar glímubrögð til varnar. Ummælin eru tekin af liandaliófi, sum frá fyrstu útivistav-1 árum J óhannesa r, Önnnr frá síðnri arum. Og ef vera mætti að slæða yrði clregin frá áuguin einhverra peirra, sem ekki sjá íþróttagildi glimunnar, við lestur þessara út- lendu uinmæla, er tilgangi voriim áð. hann gætti- ekki vélarinnur nógu vel. og féJ.igið dafnaði svo vel að haim Það eitt, að hann átti ágætt heimili, gllt keyp't uý h’utibréf í sífellu. Kftir gerði honum mögulegt að halda ^fram. | l;okkurn tíma gat h.uin borgað öll lán, Þegar Andrew var f jórtán ára, út- | sem hann haf'ði fengið hjá. móður sinni, vegaði kumiingi hans honum sendil- (lg ' bankanum, og útti álitlegn fúlgu stöðu við símann. Varð það til þess, að afga„gs. hann fór að hafa viðkynningu af blaða- <gv0 fár haim ið leita að steinolíu, mönnum og brátt fór hann að dreyma |því hann var einn þeirra fáu, sem sáu | þá hverja þýðing hún mundi hafa í London Times, 19. des. 1910: ,Glíman“ (íslenzka glíman og sjálfsvörnin) er liraðvirkasta og augljósasta tegund glímu, sem nú 11 þekkist og tilbreytni hennar sýnist Beykið • • Kings’ Own cigaretter. Tilbúuar að cins af Teofaui. heiminum. Hann stofnaði félag með vinum slíinun og þeir keyptu land það, sem kent er við Storey og-frægt var fýrir oííunáma, fyrir 8000 sterlinngs- púnd. Á því varð hann ríkur alt í einii. Síðan seidi hann vini sánmn er fúocke- meistarinn, sigraði þanmg í A1 óendanleg. En sú tilbreytni er svo mikil og nm leið leyndardómsfull, að til þess að læra hana þarf heiian mannsaldur, svo jafnvel liinir ensku aflraunamenn, með alla sína æf- ingu, geta varla vænst eftir að ná hiimi glæsilegu en þó að því er virð- ist fyrirhafnarlausu leikni Jólianu- esar Jósefssonar. Við daumst að honum, en dirfumst ekki að reyna að ná fræknleik hans. Euemmj Times, 20. des. 1910: JóhánnesJósefsson, íslenzki glímu- hambra leikhúsinu í gærkvöldi, aö okkur verður að spyrja sjálfa okk- ur, livort. uokkur maðnr sé til í Jieiiniinim, sem sé fu-r um að tak- ast á við liaiin. — Menn héldii að Diabutzu, sem t*r viðurkendur hinn allra bezti Jin Jitzu glímumeistari, myndi hafa meiri líkur en nokkur annar, sem enn þá hefir verið beitt á móti liinum unga íslendingi. — En reynslan er búin að sýna, að Japanhin fékk ekki enu sinni tíma til að átta sig á að liann stæði á kiksviðinu fyr en búið var að leggja hann a liakið. Jóhannes gerði meira en skyldu sína, því hann óttaðist að Dibutzu væri ef til vill ekki ánægður með leikslokin og bauð honum að reyna aftur, en það fór á sömu leið. Jóhaunes á því fullan rétt á að krefjast þess að vera skoðaður sem fræknastur allra glímumáuna. Hólmgönguáskorun hans stendur eim þá og allir, alt frá Ilaeken- smith og niður á við*eru velkomnir af reyna sig við liann. Það er orðið alkunnugt livernig fór í gærkvöldi. Dibutzu er frægur fyrir glímu sína og liaiiu gekk svo ótrauður að glímunni, að hann liafði á orði, að liann skyldi fella íslendiiiginn, en samt sem áður átti að borga hönum fimtíu ptuidin, sem lögð höfðu verið undir, ef hann stæði j' Jóhannesi í 5 ínhiútur. — Þeim sem ekki þekkja glíinuna, gat virst glíma þessi all áhættumik- il íyrir íslendinginn, eu svo reynd- ist, að liúu varð lioiium iiin auð- veldasta. Sumuin af áliorfendunuin varð það á að loka augunum í nokkrar sekúndur, og mistu af öllu, sem fram fór. Maður einn sem kveikti á eldspítu tii að kveikja sér í vindli, var ekki fyr liúinn að því, en Dia- butzu var að rísa á fætur á leik- sviðinu, eftir eitt liið meistaraleg- asta fall, sem hægt er að hugsa sér. Sjaldan hefir nokkur hlutur ver- ið gerður með eins aðdáanlegum flýti, og íslendingurinn liafði fylsta rétt til að vera ánægður með sjálf- an sig. Das Programme (Berlín), *- 18. agúst 1911. • Joh. Jósefsson, sem verið hefir. í H. P. DUUS A-DEILD Hafnarstræti 18. Prjónavörur. — Enskir sokkar handa fullorðnum og börnum. — Höfuðsjöl, — Tauhanzkar. — Mik- ið úrval af Moire-millipilsum. —• Regnhlífar. Thc BrooJclyn Eugle, 22. apr. 1913 Alt liið bezta, sem Circusinn lief- ir sýnt áður fyr, Jiefir nú verið endnrtekið með mörgum nýjum og góðum kröftum, svo sem hinni undraverðu sýningu á íslenzka flokknuni haiis Jóhannesar, sem sýnir glímu og sjálfsvörn eins og liún liefir verið notuð af íslend- i’igum síðan á elleftu ökl. Þegar hinn sterklegi Jósefsson sýndi möimum, Jivernig liægt væri að verjast árásum þriggja alvopnaðra maiina og fleygði þeim auðveldlega og léttilega alt í kringum sig og hpnti skammbyssum þeirra og hníf- um sínu í liverja áttina, þá varð jafnvel Jiiiin rólyndasti áliorfaiidi neyddui' til að fylgjast með í fagn- aða rærslum fjöldans. Victoriu (Can.), 25. jan. 1915: .... Aðalpóstui' sýningariimar er það livernig ísleuzku giímumenn- irnir sýna sjálfsvörnina, sýna Itvernig eigi að verjást ölluin árás- um á þann liátt, sem aldrei hefir áðtir sést. Jóhannes Jósefsson, sig- urvegarinn frá Olympisku leikjun- um, stjórnar flokknum, og það sem hann gerir, er sannkallað meistara verk. Hann verst árásum þriggja raanna, sem ráðast að honum í einu með kuífa og skammbyssur, og yfir- Imgar þá með þvílíkri -siiilli og flýti að slíki er algerlega einsdæmi. San Frunsisco, 22. febr. 1915: .... Jóliannes Jósefsson og glítnuflokkui' hans sýiidu lrina ein kennilegu ísleiizku sjálfsvörn, .Jó hí:nnes og samVerkaiileiin lians voru að eins 6 raínútur á leiksviðinu, en a þeim stutta tíma höfðust þeir svo mikið að, að þó ekkert hefði fengist meira fyrir inngangseyririiin, þá var Jtann nægilega borgaður. Oulduhd (CaI.), 21. febr. 1915: . . . Ilið fyrsta og merkilegasta á dagskráuni er flokkur Jóh. Jósefs- sonar, sem sýnir íslenzku glímuna. Hún er svo stórfengleg að saman- borið við Jiana er liin fræga jap- anska ,.jiu jitzu“-glíma að eins barnaleikur. ■ipringfield Daihj News, 5. febr.’16. ..., Það var ekki fyr en nú fyrir sköromu, að heimurinn vissi að glím- aii íslenzka var til, þessi aðdáanlega glíma, sem tekur langt fram ja-p- önsku jiti jitzu glímuimi. Fyrir ís- lenzktim glímuiiianni stendiu* liinn bezti aflraunamaður og hnefaleik- í'ri lijálparlaus. Mörgttm sinmim er Jóhannes Jósefsson búinn að fella hina allra heztu glíiuuiueiin ammra þjóða, og það svo auðveldlega, að það er uæsta yfirnáttúrlegt...... .... Áhórfendttr komust í æsing, þegar Jóhannes, vopnláus, gekk á móti manni vopnttðuin með skamm- byssu, sem skaut á hann hvað eftir annað, þrælslegum dóna, með kníf, sem leitaðist alt af við að stinga hann, og blámanni, digrum eins og berserki. En liaim varðist þeint öll- mn. Blámanninum kastaði hann svo lirottalega kring uiii sig, að maður óttaðist að liann mundi brjóta eitt- hvað nteð hontim. Maðuriiin með kuífiun stakk og stakk, en hitti ekki nema út í loftið. Skaminbyssuskot- in þútu meinleysislega. alt t kring um Jóháiuies, ineðan iiauu með í’ót- tniura-ték þarnug á skyttuua að liún áð síðustu lá úti í herm. Á - Sýninguuni í gUrkvöidt komu nokkrir af áhorfetidttnum sér sam- an mtt, að það þyrfti 27 lögreglu- þjóna með annari mamihjálp til að taka Jóhamies fastan, en þó að oins nteð því móti að Jiann gæfi það eft- ir með góðu • The Davenpost Ncws, 1. des. 1916: Glíman er þjóðleikur íslendinga. liún er sjálfsvörn. Til dæmis ef lier- flokkur ræðst á þig með brugðnum bröndum, þá taktu ttpp greiðuna þína og vasaspegilinn, greiddu þér vel, taktu svo nokkur lagleg fóta- brögð og reyndu „g)ímu“ á þá. Eft- ir 5 niínútur verða þoir á hröðum flótta, sem ekki liggja þegar á jörð- umii. —- Svartur knefaleikari kom frarn og Jóhannes sló hann niður á fvrsta bragði. Næst honum kom maðttr vopnaður 14 knífum í belti. Un liann koiit aldrei lagi á Jóhaiui- e.s. Ýmist hélt Jóhannes honttm í skefjum með litlu tánui eða böglaði honuni saman með litlafingrinum. Glíman er aðdáanleg. Með 14 kníf- urn varð aldrei komið lági á Jó- hanues og jafnvel þegar ráðist var á hann með skammbyssuskotliríð, var óinögulegt að hitta liaim.. Allir þeir sem unna lireysti og liarðfengi ættu að lifi'a glímu, en hvað sem \ boði væri, vildiun við ekki vimia til fyrir öli heimsins auðæfi, að lát.a hendur og fætur Jóhannesar leika sér með okkttr í 5 mínútur. Pecria Dispatch, tles. 1916: Jóhaunes Jósefsson, stór Jjós- hærður íslendingur, sem lítur út eins og Víkiugur nýkominn úr sigur- sælli víkiug, sýnir hina stórkostlegu íslenzku glínni og sjálfsvörn. Þrátt fyrir stærð sína, •er hann ákaflega fimur og fljótur í lireyfinguin, og fótaburðurimi er ótrúlegur. Þó að lieiidur lians séu bmidnar á bak aft- ur, verst liaiin liverjum sem á hann ræðst, með fótuiium.Morðingi,vopn- aður með kníf, eða knefaleikari af beztu teguiul eru jafn lijálparlausir i viðeign við hann. Ilami berzt, jafn rólegur og auðveldlega við þá eins og eimi. Evening Times, lowa 5. des. 1916: Slórfenglegasta atriðið á dag- skránni lijá „Majestic“ er Jósefssou og Islendingar lians, — hópur af mömium frá Norðurheimsslcautinu, sein eru aðdáanlega fimir í sálfs- vörn. Þeir nota ekki vopn til að verja sig meiðslum og árásuin, þó notaður sé á þá knífur eða skamm- byssa, heldur verjast að eius með rá ðkænsku og þeim vopnum sem guð hefir gefið þeim, lieilbrigðri liugsuu og lííkamslimunum. Framkoma hiiis - fagra flokks Jóhamiesar er aðdá- iinai'verð. St. JjO uis, 1917: Jóhannes Jósefssoh og íslending- ar lians, sem nú eru hið niikilfeng- legasta sem sýnt er í New Grand leikhúsinu, er líklega liin stóri'engi- legasta nýung sem leikhúsin liafa að hjóða nú á dögum. Glíman er álitin eða var bezta sjálfsvörnin sem þekkt ist í heiminum. Jóhannes Jósefsson og aðstoðarmenn lians, sem allir eru nnfæddir Tslendingar sýna hvernig einn maður fær varist árásuin ?riggja vopnaðra niaiina í einu. Fort Waijne, Indiana 4. marz 1917: íslenzka glíman var öldum saman óþekt neirva í laudinu sjálfu og Ls- leiídiiigar vildu ekki kenna liana Sðrurn, en nú verður liúu sýnd í New Palaee í kvöld og er það atriðið sem mest dregur áliorfendurnar að. Glínian er sögð að taka fraiu jin jitsn, að því leyti að lítill maður og jafnvel kvenmaður getur lagt að

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.