Morgunblaðið - 26.09.1935, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagiim 26. sept. 1935.
^ ^ ^ '
W WiVVI ■VHnrV'Wl
,.Angóra“-garn, hvítt. Einnig
nokkur sett af útifötum-barna.
Versl. Lilju Hjalta.
Smábarna kjólar og treyjur,
aðeins fá stykki. Verslun Lilju
Hjalta.
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Jörð eða grasbýli, helst ekki
langt frá Reykjavík, verður
keypt í skiftum fyrir hús á góð-
um stað í Reykjavík.
Kaupi gamlan kopar. Vald.'
Poulsen. Klapparstíg 29.
Fleiri tegundir smárjettir alt-
af tilbúnir, heitir eða kaldir.
Komið og reynið viðskiftin.
Laugavegs Automat. Sími 3228.
Kjötfars og fiskfars, heima-
tilbúið, fæst daglega á Frl-
kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent
heim.
Fornsalan, Hafnarstræti 18,
kaupir og seiur ýmiskonar hús-
gögn og lítið notaðan karl-
mannafatnað. Sími 3927.
&ZCft4fnnin$aG
Munið fisksímann 1689 og
reynið viðskiftin.
Piano. Til leigu nýtt Grotrian
Steinweg píanó. Sími 4923.
Hver vill stríð?
1 Kent í Englandi gerði fræðslu
málastjórnin nýlega tilraun um
það hvernig börn sem fædd eru
1918, líta á stríð. Börnin voru 400.
Voru þeim fyrst sýndar ýmsar
kvikmyndir frá stríðinu og síðan
voru þau spurð hvort þau vildi að
stríð brytist út aftur. Svörin voru
skrifleg og ÖU börnin svöruðu
neitandi nema eitt. Það var stúlka.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
- -....-.
■* ■ . _
Tek börn til kenslu og les
með skólabörnum. Guðrún Dan-
íelsdóttir, Þingholtsstræti 9.
Postulínsmálning. — Byrja
kenslu 1. október. Væntanlegir
nemendur beðnir að gefa sig
fram. — Svafa Þórhallsdóttir,
Laufási, sími 3091.
PCií&ruB&i
Tvær stofur með eldhúsi í
Skerjafirði til leigu, fyrir fá-
menna fjölskyldu. Sími 2899.
Magnús Helgason.
— Konan mín hefir hlaupið á
brott með besta vini mínum.
— Hver er 'hann 1
—- Það hefi jeg ekki hugmynd
um.
Heimtur úr helju.
Þegar borgin Quetat í Indlandi
fell í rústir í jarðskjálftanum
mikla, var kaupmaður nokkur
staddur í búð sinni í kjallara und-
ir stóru húsi. Hiísið hrnndi alger-
lega, en kjallarinn stóð, grafinn
undir stórri lirúgu af grjóti, járni
og spýtnabrotum. Þó var hrúga
þessi svo sundurlaus, að loft
streymdi sífelt inn í kjallarann.
1 Það lá við að kaupmaður misti
vitið af hræðslu þegar húsið
; hrundi og bjósf hann við því á
| hverri stundu að kjallaraloftið
j mundi bila. En þegar hann sá
að svo mundi ekki fara, gerðist
honum hughægra. Fór hann nú
að athuga hvernig hann gæti lif-
að þarna sem lengst. í búðinni var
talsvert. til af grænmeti og nið-
ursoðnum matvælum og þar var
líka tunna með drykkjarvatni, svo
að hann var svo sem ekki á flæði-
skeri staddur. Samt sem áður
lifði hann mjög sparlega, því að
ekki var að vita hve lengi hann
þyrfti að treina sjer matvælin.
Svo fór hann nú að hugsa um
hvemig hailn ætti að komast út
úr kjallaranum. Hann hafði ekki
Til Keflavikur og Grlndavfkur
cru ferðir daglega
frá
BifreftHastöð Sfeftndórs.
Sími 1580.
t önnur áhöld til þess en ausur
þær, sem hann notaði til þess að
ausa sykri og grjónum með. En
, ineð þessum áhöldum tókst hon-
um smám saman að losa um steina
og rusl úti fyrir kjallaragluggan-
um og grafa þar holu í gegn. Og
á 47- degi gat hann skriðið iit um
'holuna.
Hann hafði þá fyrir löngu ver-
ið talinn af, og þegar hann hitti
kunningja sína, trúðu þeir því
ekki, að það væri hann sjálfur.
Var það ekki fyr en hann sýndi
lögreglunni holuna, sem hann
hafði skriðið út um úr kjallaran-
um, að honum var t.rúað, og síðan
er hann dýrkaður sem hetja.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FANGINN FRA TOBOLSK. 47.
„Við skulum reyna,“ sagði hertoglnn og lyfti
Símoni upp á axlir sjer. Það var ekki auðvelt verk,
en það gekk betur, þegar Símon var búinn að ná
taki á bjálka í loftinu. Hann kveikti á vasaljósinu
®g rannsakaði rifuna.
„Það er ekkert hjer fyrir ofan,“ mælti hann.
„Þetta hlýtur að vera útbygging. Þakið er tjarg-
að, og eldurinn hefir ekki náð hingað.“
Hann tók vasaljósið í vinstri hendi og byrjaði
á verkinu. Lausri múrskel og kalki, sem hann gat
náð burt, kastaði hann út fyrir. En þakpappinn
var harður og seigur og slæmt að rífa hann. —•
Verkið sóttist seint. Bæði varð hann að fara var-
lega, svo að ekkert hljóð bærist út til Mongólans
og eins varð hann oft að gera hlje, því að her-
toginn gat ekki borið hann lengi í einu. Eftir að
hafa baslað við þetta í klukkustund, var rifan
ekki orðin nema þrjátíu sentimetrar í þvermál.
„Þetta gengur aldrei,“ sagði Símon örvænt-
andi. „Rifan verður að vera þrisvar sinnum stærri
til þess að við komumst í gegn.“
„Nei, nei. Ef við komumst með axlirnar, er alt
gott. Víkkið rifuna um þrjár tommur á hvern
veg, og þá skuluð þjer sjá, að við komumst í
gegn. Við verðum máske illa útleiknir, en hvað
gerir það?“
Símoni fanst varla köttur geta skriðið í gegn
um opið. Neglur hans voru blóðrisa og hann
verkjaði í fingurna, en hann hjelt ótrauður
áfram.
Næst þegar þeir hvíldu sig, sagði hertoginn
uppörfandi:
„Klukkan er ekkert orðin, varla tíu. Eftir
klukkutíma erum við komnir hjeðan. Þei-þei;
hvað var þetta?“
Þeir hjeldu niðri í sjer andanum og hlustuðu.
Þetta þrusk kom ekki utan frá ganginum. Eitt-
hvað þungt mjakaðist eftir þakinu. Dimmur
skuggi huldi rifuna og alt í einu skein bjart ljós
framan í þá. En það var óðara slökt aftur, og
sjer til mikillar hugarhægðar, þektu þeir málróm
Rex.
„Hamingjan góða, hvað jeg er feginn að sjá
ykkur!“
„Guði sje lof, að þú ert lifandi,“ hvíslaði Sí-
mon. „Það stendur rauður dáti fyrir utan dyrnar.
En ef þú getur hjálpað mjer til þess að víkka
þetta op, skríðum við út til þín.“
Símon klifraði á ný upp á axlir hertogans, og
þeir hjálpuðust að við verkið, alt hvað af tók.
„Heyrðuð þið lætin áðan?“, hvíslaði Rex. „Tveir
af þessum halanegrum smakka líklega aldrei
framar á „vodka“. Jeg rakst alt í einu á þá.
Hjelt reyndar í fyrstu, að það væruð þið!“
„Hvernig gastu fundið okkar?“
„Snjódrotningin okkar var orðin áhyggjufull,
þegar þið komuð ekki aftur, svo að jeg varð að
svipast um eftir ykkur. Síðan skothríðin byrjaði
hefi jeg haldið mig hjer á þakinu, eða því, sem
eftir er af því. — Gott að jeg er æfður eftir
bjargsigið í fyrra. Svo sá jeg ljósið ykkar og
hönd, sem var að kasta þakpappa út. — En nú
held jeg, að þið komist út.“
Símon rendi sjer niður á gólf og þeir lýstu á
opið.
„Ágætt,“ sagði hertoginn. „Upp með yður,
Símon.“
„Nei, þjer farið fyrst.“
Hertoginn svaraði með því að lyfta vini sínum
upp. „Þjer eyðið aðeins tímanum.“
Símon rjetti hendurnar upp.
„Taktu ekki í þakið. Það getur látið undan.“
Rex tók úm úlnliði hans og dró hann upp. Eftir
nokkuð þrusk og hávaða var Símon kominn upp
á þakið. Hertoginn horfði óttasleginn til dyranna.
Mongólinn hlaut að hafa heyrt þetta. Hann flýtti
sjer að klifra upp á koparketilinn, og er hann
hallaði sjer áfram, náði hann hjerumbil upp að -
opinu með höndunum.
„Flýttu þjer!“, hvíslaði Rex, og rjetti honum
hendurnar, Hertoginn hallaði sjer áfram eins
langt og hann komst, tók í hendur hans og spyrnti
í ketilinn. Kalkið var laust og nokkrir múrsteinar
hrundu niður á gólf.
Hurðin var óðara þrifin upp á gátt og mon-
gólinn kom þjótandi inn, með Ijóskerið í annari
hendinni og byssuna í hinni.Þarna hjekk hertog-
inn augliti til auglits við þetta grimmilega og
Ijóta andlit. Mongólinn þreif til hans, en hertog-
inn gaf honum spark, ,svo að hann misti byssuna.
„Togaðu í“, hrópaði hertoginn til Rex, en sjer til
skelfingar, fann hann alt íeinu að Rex hafði slept
taki á annari hendi hans, og að hann hekk í lausu
lofti á annari hendi, og var að re'nna niður.
Mongólinn gaf sjer ekki tíma til þess að leita
að byssu sinni, en rjeðist á hertogann og dró hann>
niður.
de Richleau fann ógurlegan þyt rjett við eyrað,.
svo að við lá að hljóðhimnan springi. Náunginn
losaði átakið, fjell fram og gaf frá sjer einkenni-
legt hljóð. Rex hafði skotið í gegnum munn hans.
Þegar hertoginn kom aftur til sjálfs sín, var
hann kominn upp á þakið, og voru þeir Rex og
Símon að baslast við að flytja hann til. Þeir heyrðu
greinilega, að hlaupið var fram og aftur fyrir
neðan og sáu ljós frá mörgum Ijóskerum. Nú var
eitthvað kallað upp og síðan var skotið af byssu.
Kúla straukst rjett við höfuð hans, — og nú byrj--
aði skothríðin fyrir alvöru.
SEYTJÁNDI KAPlTULI
Bardaginn á þakinu.
Kúluregnið dundi á veggnum, sem þeir höfðu
hallað sjer upp að rjett áður.
„Skjótið ekki fyrir alla muni,“ hvíslaði Rex
hásum rómi, er þeir skriðu. meðfram þakrennunni,.