Morgunblaðið - 23.09.1939, Blaðsíða 8

JPIotgftttM&$$ð
Laugardagur 23. sept. 1939»
______ ____ _
wfáuyts&apuc I Orcztt baróttessa: EÍÐUHITITI
HARMONIKUBEDDI
óskast til kaups. Uppl. Grettis-
götu 40, eftir kl. 7.
^Jer gelið byrjað að fylgjast með i dag. — 19. dagur.
miniuiHiiiiiiininiiniuiiimiiiiiiiiiHiitiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiii!iiiiiiii
GLÆNÝR SILUNGUR
í FiskbúSinni, Frakkastíg 13.
fíími 2651.
Vz LÍTIL HÚSEIGN
til sölu, laus íbuð. A. v. á.
Komið aftur
SALTRATES RODELL
Pedicure, Aðalstræti 9.
PlANÓ TIL SÖLU
góð tegund. Bókahilla, tvö rúm
og barnastóll sama stað. Upp-
lýsingar í síma 1820.
NÝ SÍLD
Fisksalan Björg. — Sími 4402.
MEÐALAGLÖS, FLÖSKUR,
Fersólglös, Soyuglös og Tómat-
flöskur keypt daglega. Sparið
milliliðina og komið beint til
okkar ef þið viljið fá hæsta
verð fyrir glösin. Við sækjum
heim. Hringið í síma 1616. —
Laugavegs Apótek.
ÞORSKALÝSI
Laugavegs Apóteks viðurkenda
meðalalýsi fyrir böm og full
orðna, kostar aðeins 90 aura
heilflaskan. Lýsið er svo gott,
að það inniheldur meira af A
og D-fjörefnum en lyfjaskráin
ókveður. Aðeins notaðar ster-
ilar (dauðhreinsaðar) flöskur.
Hringið í síma 1616. Við send
um um allan bæinn.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð
mundsson, klæðskeri, Kirkju-
hvoli.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Bjðm Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
SPARTA DRENGJAFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
FORNSALAN, Hverfisgötu 49
selur húsgögn o. fl. með tæki
færisverði. Kaupir lítið notaða
muni og fatnað. Sími 3309.
Það, sem sheð hefir í sögunni:
Juliette frönsk hertogadóttir, er hef
ir svarið föður sínum þess eið fyrir 10
árum að hefna sín á Deroulede, fyrir að
hafa vegið bróður hennar í einvígi,
verður fyrir aðsúg af skrílnum í París
eftir stjórnarbyltinguna og er bjargað
inn í hús Derouledes þjóðþingsfull-
trúa. Hann fær óst á henni, en hún
heyrir á samtali bans og Bcmðu akur-
liljunnar (Sir Percy Blakeney) að
hann ætlar að reyna að bjarga Marie
Antoinette úr fangelsinu og skrifar
frönsku stjórninni ákæru á hendur hon-
um.
Merlin einblíndi glottandi á
Juliette. Um morguninn hafði
hann sjálfur læst klónum um
þunt pappírsblað, sem kæran á
hendur Deroulede var skrifuð á,
með barnalegri kvenrithönd. Og
eftir hugsunarhætti hans hafði
hann ekki verið lengi að draga
ályktanir viðvíkjandi hinum svo-
nefnda gesti.
„Yfirgefin ástmey“, tautaði
hann. „Þan hafa sjálfsagt orðið
ósátt. Hann er orðinn leiður á
henni, og í gremju sinni hefir hún
kært hann!“
Merlin var svo ánægður með
þessa útskýringu, að honum lá
við að vera kurteis við Juliette
Auk þess hafði hann nú komið
auga á ferðatöskuna og fans
stúlkan jafnvel hafa vakið at-
hygli hans á henni með augnaráði
sínu.
„Takið hlerana frá gluggun-
nm“, skipaði hann. „Hjer er dimt
eins og. í gröf!“
Einn af mönnunum hlýddi óð-
ara skipun hans, og sólargeisl-
arnir streymdu brátt inn í her-
bergið.
UNG DANSKER SÖGER
Arbejde ved hvad som helst.
Godt kendt með Landbrug. Til-
bud med Lön bedes sendt til
Gerh. Christensen, Brusserup
pr. Væggelöse, Danmark.
HARÐFISKSALAN,
Þvergötu, selur saltfisk nr. 1,
2 og 3. Verð frá 0,40 au. pr.
kg. Sími 3448.
LEGUBEKKIR
allar stærðir, vandaðir, ódýrir
Körfugerðin, Bankastræti 10.
„IBIS“,
útlend ofnsverta nýkomin.
Sápubúðin.
$!Ckynnimfac
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skóna af-
burða vel.
VENUS-GÓLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur. —
Ávalt í næstu búð.
FRIGGBÓNIÐ FÍNA,
er bæjarins besta bón.
HÚSMÆÐUR.
Látið Jón og Guðna
hausthreingerningarnar.
reynist best. Sími 4967.
annast
Það
Dá sneri Merlin sjer á ný að
Deroulede.
„Við höfum móttekið nafnlaust
brjef — kæru á hendur yður“,
sagði hann. „Þar er okkur tilkynt,
að þjer hafið í fórum yðar brjef
eða skjöl, viðvíkjandi Capet-ekkj-
unni. Mjer hefir verið falið að
rannsaka þetta mál og krefja yður
til reikningsskapar, ef skjölin
finnast á heimili yðar“.
Deroulede hikaði augnablik.
Strax og birti í stofunni hafði
hann tekið eftir því, að skjala-
mappan var h'orfin og á stellingu
Juliette skildi hann, að hún hafði
falið hana. Hann var henni að
vísu innilega þakklátur fyrir til-
raun hennar til þess að hjálpa
honum, en þó óskaði hann þess
af alhug, að hún hefði látið þetta
ógert. En hann þorði ekki að líta
á hana, til þess að koma ekki upp
um sig við Merlin, sem hvesti á
hann augun, áfjáður í að finna
hjá honum eitthvað, er gæti sann-
að sekt hans.
„Þjer eruð seinir til svara,
borgari“, hvæsti hann út úr sjer.
„Þessi móðgun er ekki svara-
verð, borgari“, svaraði Deroulede
rólega. „Þjónusta mín í þágu
þjóðarinnar er vel þekt. Og jeg
hefði haldið, að stjórnin virti að
vettugi nafnlausar kærur á hend-
ur dyggum þjóni hennar“.
„Stjórnin þekkir sína köllun“,
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimirtiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiittitfitirrtttiniiiiK.
*
borðinu, og mennirnir tveir byrj-i Og þegar Merlin kom með tví-
uðu að róta öllu dótinu út á gólf. ræðar háðsglósur í hans garð„
í skrifborðinu voru aðeins nokkr-
ir reikningar viðvíkjandi heimil-
inu og uppkast af ræðum, sem
Deroulede hafði haldið á þing-
fundum. Þar á meðal voru nokkr-
ar setningar úr hinni miklu varn-
arræðu fyrir Charlotte Cordayr,
hripaðar fljótfærnislega niður á
blöð. Þau hrifsaði Merlin græðg-
islega til sín.
í ferðatöskunni var ekkert
grunsamlegt að finna, er benti á
að Deroulede hefði haft brjefa-
skifti við hinn óhamingjusama
fanga. Þar var aðeins ýmislegt
smávegis, sem hann þurfti að
nota þann mánaðartíma, sem, hann
ætlaði að vera í fangelsinu.
Meðan mennirnir voru önnum
kafnir að leita, lá Merlin makinda
lega í einum hægindastólnum og
hamraði með óhreinum nöglum á
bríkina. Hann átti bágt með að
dylja vonbrigði sín yfir því, að
heimsókn hans ætlaði að reynast
árangurslaus.
Yið og við leit hann á Juliette,
eins og til þess að leita hjálpar
hjá henni. Hún skildi hvað hann
fór og svaraði ótrauð augnaráði
hans og stjórnaði beinlínis rann-
sókninni með því að benda mönn-
unum með augunum hingað og
þangað. Deroulede horfði undr-
andi á hana. ITann furðaði sig á
svaraði Merlin hrottalega. „Ef á- því, hve vel hún ljek hlutverk
kæran reynist röng, gerir yður
það ekkert til. Og jeg geri ráð
fyrir“, bætti hann við, „að þjer
sýnið enga mótspyrnu, meðan
þessir borgarar og jeg gerum hús-
rannsókn hjá yður“.
Deroulede rjetti honum lykla-
kippuna sína án þess að segja
orð. Hann vissi, að það var þýð-
ingarlaust að malda í móinn.
Merlin hafði gefið skipun um
að leita í ferðatöskunni og skrif-
sitt frá upphafi til enda.
Merlin fann, að hann hafði ver-
ið gabbaður, er mennirnir höfðu
lokið hinni árangurslausu leit
sinni og stökk á fætur, blindaður
af bræði<
„Leitið á honum!“ skipaði hann.
Deroulede beit á jaxl, en sagði
ekkert, þó að hann yrði að beita
allri sinni skapstillingu til þess
og þola þessa svívirðilegu með-
ferð.

D
HREINGERNINGAR
leysum best af hendi. Guðni og
Þráinn, sími 2131.
BARNAFATNAÐUR
prjónaður, heklaður, saumaður.
Sokkaprjónastofan, Bræðraborg
arstíg 15.
MATSALA
mín byrjar 1. október í Thor-
valdsensstræti 6 (gamla apó-
tekinu). Þeir, sem vilja panta
fæði, hringi í síma 5105. —
Guðrún Eiríksdóttir.
STOFA VIÐ MIÐBÆINN
til leigu fyrir 1 eða 2 skilvísa
menn. Fæði gæti fylgt. Upp-
lýsingar á Grettisgötu 16.
avid Lloyd George gamli,
sem á þessu ári á 50 ára
afmæli sem þingmaður í enska
þinginu, hitti í sumar Chamber-
lain f orsætisráðherra á lítilli
^sveitajárnbrautarstöð. Stjórnmála
mennirnir tóku tal saman og
gleymdu alveg tímanum, svo lest-
in var nærri búin að fara á und-
an þeim. Þeim tókst þó að hlaupa
upp í III. farrýmis vagn. í þess-
um vagni sat námumaður einn,
sem reykti pípu. Chamberlain og
Lloyd George fanst slæm lykt af
pípureyknum, svo Chamberlain
bauð verkamanninum vindil. Hann
þáði vindilinn, stakk honum í vas-
ann og sagði: „Þenna ætla jeg að
reykja á sunnudaginn“. Og svo
hjelt hann áfram að totta pípuna
sína.
En Chamberlain er þektur fyr-
ir þrautseigju < sína og nokkrum
mínútum síðar bauð hann verka-
manninum annan vindil. Maður-
inn tók boðinu fegins hendi og
stjórnmálamennirnir gátu haldið
áfram viðræðum sínum án þess
Chamberlain fór út úr járn-
brautarvagninum á undan Lloyd
George, og er hann var farinn
sagði námumaðurinn-.
— Þetta var greiðvikinn náungi.
Hvað ætli hann heiti?
— Chamberlain forsætisráð-
herra Breta, svaraði Lloyd Ge-
orge.
— Ne, sagði verkamaðurinn
undrandi. Hvað ætli hann haldi
að við sjeum? Jeg hefi ekki rak-
að mig í heila viku og það er að
minsta kosti hálft ár síðan þix hef-
ir klipt þig.
'k
— Margir vegfarendur ganga
um göturnar eins og þeir eigi fylgja fjela„a þínum tn iæknis-
þær.
— Já, og sumir bílstjórar aka
eins og þeir eigi bílana, sem þeir
aka í.
★
Um allan heim eru gistihús, sern
heita „Bristol“. Talið er, að sam-
tals sjeu rúmlega 7000 gistihús í
veröldinni, sem heita þessu nafni.
★
að verða fyrir óþægindum pípu-j — Jeg er nýbúinn að slrrifa
reyksins. Iharmleik í fjórum þáttum.
— Nei, nú þyldr mjer kárna.
gamanið.
k
Dvergar í Ameríku hjeldu ný-
lega ársþing sitt. Það var risa-
þátttaka.
★
Tveir strákar sátu í biðherbergl,-
læknis.
— Hvað gengur að ykkur?
spurði kona, sem sat í biðstof-
unni.
— Jeg gleypti 25-eyring, semti
læknirinn á að reyna að ná upp
úr mjer, svaraði annar strákur-
inn.
— Og þú ert góður drengur að;
ins, sagði konan vingjarnlega.
— Jeg neyddist til þess. Jeg k,
nefnilega aurinn.
MONT-BLANC sjálfblekungur
tapaðist á pósthúsinu. Finnandr
skili á afgreiðslu Morgunblaðs-•
íns.
krepti hann hnefana, svo að negl-
urnar skárust inn í holdið, til þess-
að stilla sig um að reka honum
löðrung. Annars sýndi hann ekkia
á sjer nokkur svipbrigði og stóð
hreyfingarlaus, meðan hermenn-
irnir sneru við öllum vösum hans.
Juliette hafði setið þegjandi all--
an tímann og fylgst með Mer-
lin, sem var eins og ránfugl yfir ■
bráð sinni. Nú var hann í mesta.
vanda.
Hann þóttist vita, að það væri
Juliette, sem hefði kært Derou-
lede, og skildi ástæðtma. En af
því að hann var sjálfur svo rudda
lega dýrslegur að eðlisfari, datt:
honum ekki sannleikurinn í hug.
Hann grunaði ekki, að þessli
fallega unga stúlka hefði við tvö
öfl að stríða, sjúklega trúhneigð'
og skyldurækni annarsvegar, og
hinsvegar gott og heiðarlegt eðli.
Þessvegna ljet Merlin hana L'
friði og ljet sjer nægja að koma
með gamansamar atliugasemdir-
Um það hlutskifti, sem hún hefðit
átt í vinnu dagsins.
Juliette skildi framkomu Mer-
lins og gat sjer þess til, að kæra..
hennar hefði komist í hans hend-
ur. En öll hennar hugsun snerist
um það eitt að frelsa manninn,.
sem hún elslraði, frá afleiðingunx ■
hins svívirðilega glæps, sem húm
hafði framið gagnvart honum.
Hún varð að draga allan grunt
frá honum. Hin órjettlátu lög
Merlins máttu ekki bitna á hon-
um.
Þegar Merlin slepti Deroulede •
eftir hina smánarlegu meðferð,
leit hann í kringum sig á báðunr>
áttum. Hvernig átti hann að losna/
úr þeirri klípu, sem hann hafðf:
komið sjer í?
Framh.