Morgunblaðið - 03.07.1951, Blaðsíða 10

MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 3. júlí 1951.
r lo
iiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHMiiitiMiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiuiiiiiiiiiiiiim! -
e"...... Framhaldssagan 2
1 STÚLKHN OG DAUÐINN
immimmiimimmmiiii
iiiiiiiiiiiiiiiih
Skáldsaga eftir Quentin Patrick
iiiiiifiiiiiiiin
„ÞaS er fyrsti dagurinn í dag,
sem leyfilegt var að heimsækja
hann", sagði jeg. „Þú hefur ekki
látið á þjer standa . • • ■ kæra
Korma“.
„Nei, auðvitað ekki .... jeg
varð að þakka honum fyrir orke-
díurnar, sem hann sendi mjer"
Hún strauk hendinni yfir blóm-
in á öxlinni. „Hann vildi að jeg
taeki stúdentamerkið sitt líka, en
jeg sagði að nálin væri ekki nógu
sterk til að halda svona stórum
vendi. Já, vel á minnst, þú getuv
víst ekki lánað mjer gamla nál
eða eitthvað til að festa blómun-
ummeð?".
Nörma vissi um tilfinningar
núnar gagnvart Jerry, og hún
neut þess að minna mig á það að
hún gerði sjer allt far um að ná
honum frá mjer. Innra með mjer
efaðist jeg stórlega um að henm
mundi takast það. Ekki vegna
þess að jeg gæti hindrað það. í
augum Jerry var jeg aðeins æsku
vinkona .... við vorum frá sama
bæ og höfðum alist upp saman.
En jeg þekkti Jerry. Það gat vel
verið að hann hefði leyft henn:
að hafa út úr sjer nokkrar orke-
díur og um stundarsakir þætti
honum kannske gaman að
skemmta sjer með honni. En jeg
var viss um að með timanum,
rr undi skynsemi hans opna augu
hans.
Hún gleymdi auðsjáanlega að
hún hafði beðið mig að lána sjer
r.ál og hjelt áfram með letilegu
rödidnni:
„Vesalings Jerry varð svo von-
svikinn þegar jeg vildi ekki taka
við nálinni hans. En þú veist
hvað það táknar og mjer dettur
ekki í hug að binda mig ennþá.
Mjer fellur auðvitað vel við
hann, en hann á ekki grænan
eyri, og hugsið ykkur hvernig
það væri að fá Grace fyrir mág-
konu, þá leiðinlegustu og ó-
skemmtilegustu...
Norma var aðlaðndi stúlka, en
hún hafði fráhrindandi hæfileiku
til að lítillækka aðra. Grace var
óvenjulega víðkvæm og Norma
hafði móðgað hana svo að Grace
bar næstum sjúklegt hatur til
hennar. Jeg beið með eftirvænt-
ir.gu eftir því að þær færu í
slagsmál.
Norma hafði til allrar ham-
ingju vit á að þagna þegar dyrn-
ax að baðherberginu opnuðust.
Grare stóð í dyrunum með brjef-
ió í hendinni.
Hún einblíndi á Normu, svo að
mjer varð um og ó.
„Það eru litlar líkur til þess
að þú eigir eftir að fá mig fyrir
mágkonu, því heldur vil jeg
deyja .... já, og sjá Jerry deyja
líka".
Það var eins og Norma kæmi
ekki upp nokkru orði. Slík heiít
lá í niðurbældri rödd Grace. —
Sjálf var jeg dauðskelkuð.
En eiginlega var þetta Grace
líkt. Hún gekk aldrei hálf til
verks. Með nokkrum orðurn
hafði hún umsnúið þessari hvers
dagslegu, en nokkuð illgirnis-
legu þrætu, upp í eitthvað ennþá
alvarlegra.
Við stóðum allar þegjandi
góða stund.
„Hættið þið þessu, stelpur",
sagði Elaine loks. „Við verðum
íið flýta okkur, annars drekka
þeir allt kampavínið áður en við
komum".
En Grace hreifði sig ekki.
„Jeg fer ekki á „Amber Club““,
s:gði hún og sneri sjer að mjer.
Eödd hennar titraði lítið eitt, þeg
m hún hjelt áfram: „Lee, viltu
gera svo vel áð gefa Stve skýr-
ir.gu á því hvers vegna jeg kem
ekki .... það er að segja, ef
haþn þá tekur eftir því að jeg er
ekgi með ykkur. Jeg hef fengið
skUaboð um það að kunningi
mmn er í New York i kvöid. Við
vitíum helst vera saman tvö eín“
pú, já, brjefritarinn", sagði
Eiaine áköf.
„Jeg hugsa að hann og jeg för-
um saman á „Pedre", Lee. Ef bú
ætlar ekki að nota aðgöngumið-
ann þinn, þá get jeg kannske
fer.gið hann handa honum?“.
Jeg var alveg eins undrandi og
Eiaine og Norma, en jeg sagði
auðvitað, að hún gæti fengið mið
ann. Jeg tók har.n fram og rjetti
henni.
„Þakka þjer fyrir", sagði Grace.
Svo snjeri hún sjer að Elaine:
„Það verður engin krók-ur fyrir
ykkur þó jeg fái að fylgjast með
ykkur. Cambridge-Ieikhúsið er
beint á móti Amber Club“.
Það var þegar hún stakk áð-
göngumiðanum í handtöskuna að
jeg tók eftir því fyrst aí svo
mörgu undarlegu, sem jeg átti eft-
ir að minnast seinna. Þegar hver
sá hlutur sem Grace hafði gert
eða sagt, þetta kvöld hafði fengið
svo örlagaríka merkingu.
Hún hafði alltaf haft næstum
hlægilega andúð á hvers konar
andlitsfarða. En nú hafði hún tek-
ið ríkulega til sín af snyrtivör-
unum mínum sem stóðu í baðher-
berginu. Hún hafði málað á sjer
varirnar og borið allt of mikinn
rauðan lit á kinnar sjer.
Hún hjelt enn á brjefinu og gekk
að speglinum. Hún setti á sig litlu
demantsnálina, sem var eini skart-
gripurinn sem hún átti eftir, eftir
gjaldþrot föður hennar. Jeg sá að
hendumar áhenni titruðu. Svo
gekk hún að klæðaskápnum og tók
fram kvöldkápuna, Hún var gömui
og slitin með kanínuskinni á krag-
anum.
Jeg veit ekki hvemig á því stóð,
j en allt í einu sárkenndi jeg í
I brjósti um hana.....Grace, sem
' alltaf hafði látið sig dreyma um
ástina, var nú loks að fara í leik-
húsið með manni sem hlaut að
elska hana innilega. Þetta var í
j fyrsta sinn sem hún fór út með
honum, og kinnarnar á hcnni voru
| alltof rauðar og kápan hennar
slitin og gömul. Jeg gat ekki að
því gert, en jeg kenndi í brjósti
um hana.
) „Þú mátt gjarnan lána loðkáp-
una mína, Grace", sagði jeg. „Jeg
ætla hvort eð er ekki að nota
hana“.
Hún snjeri sjer hikandi að mjer.
' Eæði hún og Jerry höfðu verið
ákaflega viðkvæm síðan þau misstu
allar eigur sínar. Þau vildu aldrei
þiggja neitt af öðrum.
„Er þjer alvara?“
„Já, auðvitað“.
Norma brosti kaldhæðnislega.
Grace fór í loðkápuna og stakk
brjefinu í vasann. Snöggvast
strauk hún vanganum viðjanjúkan
jkragann. Þó að hún væri, alltof
mikið máluð í framan og áugun
í henni hefðu óeðlilegan gljáa, var
ekki hægt að neita því að á þessu
augnabliki var hún falleg . ...
, einkennilega falleg, eins og postu-
línsbrúða.
) ,jÞákka þjer xyrir, Lee. Þakka
þjer kærlega fyrir. Jeg skal gæta
hans vel“. -
| Jeg hef oft velt því fyrir mjer,
hvernig mjer mundi hafa liðið éf
jeg hefði nokkra hugmynd um 'allt
þá ótrúlegu og hryllilegu atburði
'sem áttu eftir að koma fyrir, áð-
ur en jeg sá loðkápuna mína aft-
ur ....
Við töluðum ekki mikið saman
á leiðinni til New York, enda þótt
það væri næstum klukkutíma ferð.
Einhver óþægindakennd sat í okk-
ur eftir áreksturinn á milli Grace
og Norrnu. Norma stöðvaði bílinn
fyrir utan Cambridge-leikhúsið og
Grace fór út án þess að kveðja.
og hvarf inn. Við Elaine fórum
á eftir henni inn í anddyrjð og
biðum þar, ef ske kynni að eiþhver
kennaranna birtist. Á meðan' kom
Norma bílnum fyrir hinu megin
við götuna fyrir utan Amber Club.
„Jeg vildi gefa mikið til að fá
að sjá þennan vin Grace“, sagði
Elaine. „Þennan sem skrifar þessi
glóandi ástarbrjef. Heldurðu að
við fáum að sjá hann hjer?“
„Ekki ef Grace fær að ráða“,
sagði jeg. Lengra komst jeg ekki,
því Elaine kleip í handlegginn á
mjer og starði með opinn munn
yfir öxlina á mjer.
„Nú sitjum við laglega í því“,
hvíslaði hún. „Þarna er Penelope
og Hudnutt. Og hvað sje jeg.
Marcia Parson er með þeim ....
og feiti Appel. Allur bófaflokkur-
inn“.
Jeg snjeri mjer við og sá Pene-
lope og manninn hennar meðal
ARNALESBOK
MlorgimblaSsuis 4
UPPREISN I AFRl
EFTIR J. BOSTOCK
6.
— Nawamba, kallaði hann. — Hvar er Sikandi húsbóndi þinn?
Svarti maðurinn náði varla andanum af æsingi og mæði. Hann
i kastaði sjer niður fyrir fætur Merrills.
| — Herra, sagði hann. — Það eru Osaris-svertingjarnir, sem
: hafa unnið þetta ægilega hermdarverk. Þeir hafa tekið Sikandi
húsbónda minn höndum. Þeir voru margir og vopnaðir. Jeg
ílúði og faldi mig í skóginum.
— Hvenær gerðist þetta? spurði Merrill snögglega. — Óg
hvert hjeldu Osaris-svertingjarnir að ódæðisverkinu aflokriu?
Nawamba hjelt uppi tveimur fingrum.
—- Þetta var fyrir tveimur klukkutímum. Síðan benti hanr,
aftur fyrir sig og sagði. — Þeir fóru sömu leið og þeir kpmu,
aftur heim í sitt hjerað. *" •
Merrill hugsaði andartak. Síðan tók hann blýant og blokk upp
úr vasa sínum og skrifaði orðsendingu í flýti. Hún var stíluð
á Maitland og hljóðaði á þessa leið:
— Grunurinn reyndist rjettur. Osaris-svertingjarnir hafa gert
árás á trúboðsstöðina. Þeir hafa rænt Alexander trúboða. Jeg
mun veita þeim eftirför. „Ljónið“ strandaði á sandeyri í fljótinu.
Og Merrill sagði við Nawamba: — Sjáðu nú til, bak við trjen
liggur eldbáturinn strandaður á leirbakka úti á miðri á. Þar
muntu hitta Abikóu liðsforingja minn. Afhentu honum þetta
skeyti. Segðu honum að lesa það og síðan á hann að senda það
með einni brjefdúfunni til Maitlands umboðsstjóra. Skilurðu
þetta, serh jeg hef sagt? Og síðan skaltu segja honum þetta: Að
ef honum tekst að losa skipið af eyrinni, þá á hahii áð sigla eins
hratt og hann kemst án þess að sprengja katlana upp til Bawali-
þorps. Skilurðu mig?
Nr 9/ 1951
Auglýsiny
frá skömmtunarsfjóra
Samkvæmt heimild í 3. gr. reglugerðar frá 23. sept.
1947, um vöruskömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu
og afhendingu vara, hefur verið ákveðið að úthluta
skuli nýjum skömmtunarseðli, er gildir frá 1. júlí 1951.
Nefnist hann „Þriðji skömmtunarseðill 1951“, prentað-
ur á hvítan pappír með svörtum og Ijósbrúnum lit.
Gildir hann samkvæmt því, sem hjer segir:
Reitirnir: Smjörlíki 11—15 1951 (báðir meðtaldir) gilda
fyrir 500 grömmum af smjörlíki, hver reitur.
Reitir þessir gilda til og með 30. sept. 1951.
Reitirnir: SKAMMTUR 10, 1951 gildi fyrir 500 grömm-
um af smjörli. Skammta-reitur þessi gildi til
og með 31. ágúst 1951.
„Þriðji skömmtunarseðill 1951“ afhendist aðeins gegn
því, að úthlutunarstjórum sje samtímis skiláð stofni af
„Öðrum skömmtunarseðli 1951“, með árituðu nafni og
heimilisfangi, svo og fæðingardegi og ári, eins og form
hans segir til um.
Allir aðrir skömmtunarseðlar fyrir smjöri og smjör-
líki en þeir, sem hjer hafa verið nefndir, falla úr gildi
frá og með deginum í dag. Geymið vandlega „SKAMMTA
•11—13“ af þessum „Þriðja skömmtunarseðli 1951“, ef
til þess kæmi, að þeim yrði gefið gildi síðar.
Reykjavík, 30. júní 1951.
SKÖMMTUNARSTJÓRI.
rjesmíðafjeíag Hafnarfjarðar
TILKYNNÍR KAUPTAXTA.
Sveinar kr. 15,59 pr. klst.
Meistarar og verkstjórar kr. 17,44 pr. klst.
Eftirvinna er 60% hærri en dagvinna.
Nætur- og helgidagavinna er 100%'hærri e'n dagvinna.
Vegna óhagstæðra innkaupa á verkfærum fá sveinar og
verkstjórar auk þess 15 aura í grunnkaup á klst.
STJÓRNIN
BlLSTJÓRI
sem hefur góðan bíl með sturtum getur fengið nokkra
tíma atvinnu á dag fyrir sig og bílinn á síldarstöð við
Norðurland, og þegar ekki er atvinna fyrir bílinn getur
bílstjórinn fengið aðra atvinnu.
Tilgangslaust er fyrir aðra að sækja um þetta en dugn-
aðármenn.
Lysthúíendur sendi nöfn sín og bílnúmer, merkt:
„463“ til blaðsins fyrir miðvikudagskvöld.
r,a„a,1!, a „ 1,(11 ■■■<>■■•>■■■ ■■■ ■■■ ••••■■••••••••••••••...4
ef flutt
vcrslun mína úr Bankastrseti 4 í Þingholtsstræti 1.
Hólmfríður Kristjansdóttir.
ilý lceypt daglep
á netavcrkstæði mínu við Hraðfrystihiisið Frost h. f. í
Hafnarfirði.
Jön Gíslason

«>IW,4