Morgunblaðið - 26.11.1963, Blaðsíða 8

8
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 26. nóv. 1963
Jaqueline Kennedy heldur í hönd májs síns, Robert Kennedy, er kista forsetans kemur til her-
flugrvaJIarins við Washing-ton. Sjá má blóðblettina á pilsi hennar. Umkomuleysi skín úr svip
HÚN kraup á gólfið í bif-
reiðinni, þar sem forsetinn
lá alblóðugur, og þannig
reyndi hún að skýla hon-
um fyrir frekari árásum.
Meðan bifreiðin geystist
í áttina til Parkland sjúkra
hússins, rann blóð forset-
ans, og blóð John Connally,
ríkisstjóra í Texas, í ullar-
dragt hennar, án þess, að
hún tæki eftir því — en þá
bað Jaqueline Bouvier
Kennedy fyrir lífi eigin-
manns síns, 35. forseta
Bandarikjaníia.
Er fyrsta skotið reið af,
og forsetinn kastaðist að
henni, þá hrópaði forseta-
frúin: „Ó, nei“. Samt sem
áður reyndi hún strax, eða
um leið og ökumaðurinn
ók burt, að koma manni
sínum til hjálpar.
Hún og ríkisstjórafrúin
reyndu að búa sem bezt að
eiginmönnum sínum þá
stuttu stund, sem það tók
bifreiðina að komast til
sjúkrahússins. Lögreglu-
bifhjólin fylgdu með.
Föt frú Kennedy voru
útötuð í blóði, er hún gekk
inn í slysavarðstofuna, eft-
ir að forsetinn hafði verið
borinn inn.
Brottför hennar
Tæpum tveimur stundum
síðar, var lík forsetans flutt í
hvíta sjúkrabifreið, og augna-
bliki síðar birtist frú
Kennedy, en hún fylgdi með
á leiðinni til flugvallarins og
forsetaflugvélarinnar.
Þúsundir Texasbúa höfðu
komið til flugvallarins, en
lögreglan hélt mannfjöldan-
um í um 50 metra fjariægð
frá hliðinu, sem sjúkrabifreið
in fór um.
Bak við sjúkrahúsið stóð
hvítur forsetabíllinn, og í bak
sætinu var enn rósavöndur-
inn, sem frú Kennedy hafði
verið færður á flugvellinum,
nokkrum stundum áður.
Frú Kennedy leit einu sinni
í áttina til fólksins, er hún
gekk að sjúkrabifreiðinni. Síð
an settist hún við hliðina á
ökumanninum, og horfði
beint fram, er bifreiðin rann
af stað. Lögreglubifhjól fóru
á undan.
Nokkrum stundum síðar,
horfði Jaqueline Kennedy
á Johnson sverja embættiseið
sinn. Það gerðist í forsetaflug-
vélinni, þeirri sömu, sem flutt
hafði Kennedyhjónin til Tex-
as.
Er Johnson hafði unnið eið-
inn, kyssti hann frú Kennedy
á kinnina. Hún herpti saman
varirnar. Þá loksins sáu menn
að hún grét. Síðan gekk hún
rólega aftur í flugvélina, og
settist við hlið kistunnar, og
þar var hún þær þrjár stund-
ir, sem flugið til Washington
tók.
í Washington beið hennar
það erfiða hlutverk að segja
börnunum tveimur, Caroline
og John, sem varð þriggja
ára í gær, mánudag, að faðir
þeirra hefði verið ráðinn af
dögum.
Þannig lauk ferðalaginu til
Texas.
Kosningabaráttan.
Margir höfðu haft orð á
því, að frú Kennedy, sem er
hæglát og jafnvel feimin að
eðlisfari, hafi verið allt önn-
ur í framkomu í þessari ferð,
en hún átti vanda til. Þetta
var í fyrsta skipti, sem hún
hafði raunverulega tekið þátt
í kosningaferðalagi. Er maður
hennar átti í kosningabarátt-
unni 1960, átti hún von á
hennar.
barni og varð að hafa hægt
um sig.
Sagt er, að hún hafi verið
nokkuð taugaóstyrk, er hún
kom til flugvallarins í San
Antonió á fimmtudag, en hún
hafi þó fljótt jafnað sig. Fólk
tók henni þar mjög vel, og
hrópaði „Lifi Jackie“, en hún
veifaði mannfjöldanum, er
forsetabifreiðin rann gegnum
borgina. í Houston beindist
allra athygli að henni, er hún
kom á dansleik, sem haldinn
var um kvöldið.
Jafnvel forsetinn virtist þá
hverfa 1 skuggann af konu
sinni. „Til þess, að orð mín
verði enn Ijósari", sagði hann,
„þá ætla ég að biðja konu
mína að segja nokkur orð
líka.“
Frú Kennedy var þá klædd
í dökkan síðdegiskjól, skreytt
um perlum. Hún gekk að
hljóðnemanum, og ræða henn
ar féll í góðan jarðveg. Hún
lýsti ánægju sinni yfir að vera
komin til Texas.
Erfitt hlutverk hennar.
Nokkrum mínútum síðar
klöppuðu gestirnir, 2,500 tals-
ins, fyrir forsetahjónunum, og
þeim voru hvoru um sig færð
Texas-stígvél.
Forsetinn virtist hafa mik-
inn áflhuga á því, að athyglin
beindist að konu sinni, og
hann hvatti hana til að veifa
til fólksins, m.a. eitt sinn til
skólapilta, sem kölluðu:
„Halló, Jackie.“
Eitt af því óhugnanlegra
við heimkomuna til Washing-
ton var, að starfsfólk Hvíta
hússins hafði ekki tíma til að
fjarlægja skreytingar, sem
settar höfðu verið upp, vegna
afmælis John litla. Tími gafst
ekki til þess, frá því atburð-
urinn spurðist til Hvíta húss-
ins, og þar til frú Kennedy
kom aftur þangað. Mörgum
litlum drengjum hafði verið
boðið til afmælisins.
Á morgun, miðvikudag, er
afmælisdagur Caroline, sem
þá verður sex ára. Ætlunin
hafði verið, að Kennedy-fjöl-
skyldan kæmi þá saman í
Hyannis Port
Er forsetaflugvélin lenti á
Andrews Air Force flugvelli,
þá stóð frú Kennedy þögul
hjá, er lyftari lagði bronz-
kistu forsetans á jörðina. Hún
var róleg, en rauðir dílar voru
í andliti hennar, og augu henn
ar grátbólgin. Blóðblettir voru
á fötum hennar og sokkum.
Hún gekk virðulega fram
hjá herverðinum, og Sté inn
í gráa sjúkrabifreið, sem
flutti lík forsetans í Bethesda
sjúkrahúsið. Þá ræddi hún
stutta stund við mág sinn,
Robert Kennedy, dómsmála-
ráðherra. Síðan dró hún sig í
hlé með börnunum.
9. ágúst sl. lézt sonur
Kennedy-hjónanna, Patrick
Bouvier Kennedy, 2 daga
gamall. Hann hafði fæðzt með
skemmd öndunarfæri,
Á föstudagskvöldið hvíldi
sú þungbæra skylda á frú
Kennedy að skýra fyrir Car-
oline og John, hvað hefði
komið fyrir.
Þessi mynd sýnir Kennedy, frú Kennedy, ©g Connally, ríkisstjóra, við flugvöllinn í Dallas, skömmu áður en forsetinn var
skotinn til ólífis og ríkisstjórinn særður hættulega.