Morgunblaðið - 02.06.1964, Blaðsíða 6
6
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 2. júní 1964
Fulltrúar á fundi S.V.G. að llótel Sögu.
Veitiiegamenn fagna nýrri löggíöf
um veitinga- og gististaðahald
en mótmæla breytingum á sölu sælgætis
AÐALFUNDUR Sambands veit-
inga- og gistihúsaeigenda var
haldinn að Hótel Sögu 25. maí sl.
Formaður SVG, Lúðvíg Hjálm-
týsson, flutti skýrslu stjórnarinn-
ar og skýrði frá þeim helztu
viðfangsefnum, sem stjórnin og
skrifstofa S.V.G. hafði með .að
gera á liðnu kjörtímabili.
Skýrði formaðurinn í upphafi
frá samningsviðræðum og samn-
ingum sem Samband veitinga-
og gistihúsaeigenda stóðu í frá
því, að seinasti aðalfundur fór
fram, en samningar við þau fé-
lög, sem SVG semur við hafa yf-
irleitt verið stór liður í starfsemi
SVG.
Fram kom á fundinum einróma
og mkil óánægja með þá ráðstöf-
un borgaryfirvalda Reykjavíkur
að svipta veitingamenn rétti, sem
þeir í skjóli síns veitingaleyfis
hafa haft um tugi ára og er
hér átt við sölu sælgætis í veit-
ingastöðum og hótelum, en slíkt
bann var látið ganga í gildi, er
breytingarnar um kvöldsöluna
náðu fram að ganga.
Á fundinum var einróma sam-
þykkt eftirfarandi tillaga:
„Aðalfundur SVG haldinn að
Hótel Sögu 25. maí 1964 mótmæl-
ir eindregið þeim breytingum,
sem gerðar hafa verið á afgreiðslu
háttum í veitinga- og gistihúsum
með tilkomu nýrra ákvæða í 19.
gr. lögreglusamþykktar Reykja-
víkur, sem tóku gildi 1. apríl sl.
Fundurinn lítur svo á að þessi
ákvæði skerði verulega rétt, sem
veitinga- og gistihúsaeigendur
hafa átt um áratuga skeið.
Framangreind ákvæði hafa
haft það í för með sér, að veit-
inga- og gistihúsin hafa verið
svipt rétti til sölu á sælgæti o. fl.,
sem fundurinn telur að sé liður
í sjálfsagðri þjónustu við við-
skiptamenn, enda eru aðrar kröf-
ur gerðar til veitinga- og gisti-
húsa en almennt er gert um sölu-
búðir. Með tilvísun til framanrit-
aðs og þeirrar almennu óánægju,
sem meðlimir SVG hafa orðið var
ir við hjá gestum sínum, skorar
fundurinn á háttv. borgarstjórn
að færa til fyrra forms 79. gr. lög
reglusamþykktar Reykjavíkur".
Er formaðurinn hafði skýrt frá
starfseminni á liðnu kjörtímabili,
ræddi hann um tvenn merk lög,
sem Alþingi hefur samþykkt og
gengið hafa í gildi á þessu ári.
Lög þessi eru hin nýju lög um
veitinga- og gistihúsahald o. fl.,
sem gengu í gildi 1. jan. sl., en
gömlu lögin um þetta efni, sem
mjög voru orðin úrelt, voru frá
árinu 1926. Áttu veitingamenn 2
fulltrúa í nefnd, er samdi lög
þessi.
í undirbúningi er og reglugerð
byggð á þessum lögum og verður
hún í 70 greinusn og hin ítarleg-
asta að því er varðar aðbúnað í
hótelum.
Veitinga- og hótelmenn hafa
átt mikinn þátt í að semja þessa
reglugerð.
Einnig ræddi formaðurinn um
gagnmerka laggjöf, sem nýlega
er gengin í gildi og er það hin
nýja löggjöf um ferðamál.
Hótel- og veitingamenn vænta
mikils góðs af þessari nýju lög-
gjöf og þá ekki hvað sízt þeim
nýmælum laganna, sem kveður á
um stofnun ferðamálasjóðs, en
hlutverk hans á að vera að stuðla
að byggingu gistihúsa og veit-
ingahúsa í landinu og með því
móti bæta móttöku og þjónustu
við innlenda og erlenda ferða-
menn, en á slíkt skortir verulega,
einkum úti á landsbyggðinni.
Formaður lýsti f.h. veitinga-
og gistihúsaeigenda þakklæti fyr-
ir þann skilning, sem samgöngu-
málaráðherra Ingólfur Jónsson
og ríkisstjórnin í heild hafa sýnt
veitinga- og gistihúsastarfsem-
inni í landinu með því að hrinda
í framkvæmd framangreindum
lagabálkum.
Að lokinni skýrslu formanns
las Jón Magnússon, framkvæmda
stjóri SVG, upp reikning sam-
bandsins og skýrði þá, en fjár-
hagsafkoma SVG varð góð á
liðnu ári.
Síðan fóru fram frjálsar um-
ræður um ýmis mál og loks stjórn
arkjör. Hin nýkjörna stjórn er
þannig skipuð, Lúðvíg Hjálmtýs-
son, formaður, en meðstjórnend-
ur: Pétur Daníelsson, Friðsteinn
Jónsson, Sigursæll Magnússon,
Þorvaldur Guðmundsson, Ragnar
Guðlaugsson og Konráð Guð-
mundsson.
Ekkert gerzt á Saurum
■ hálfan annan mánuð
Bandaríkjamaður safnar upplýsingum
um Sauramálið
SKAGASTRÖND, 1. júní. —
Engra hreyfinga hefur orðið vart
á Saurum ía.m.k. hálfan ann-
an mánuð. Um það leyti sem
Mangrét Benediktsdóttir, hús-
freyja á Saurum, fór í sjúkra-
hús á Blönduósi í byrjun apríl,
hættu hreyfingar á húsgögnum
og öðru og hafa ekki orðið síð-
an nesma eitthváð smávægilegt
20. apríl.
Laugard. 23. mai kom séra
Svein Víkingur að Saurum og
með honum bandarískur sálfrsað
ingur, se*n mun vera forstöðu-
maður félagsskapar eða erfða-
sjóðs, sem hefur það á stesfnu-
skrá sinni að alhuga og skrá
ýms fyrirbrigði. Háfði hann leg-
ið grein um fyrirbrigðin á Saur-
um í New York Times 19. maí
og þar eð hann var á leið til
Englands, kom hann hér við til
að athuga málið, þó vitað væri
að þessu var lokið. Har*n kom
með séra Sveini norður, féklc
frásagnir fólksins á bænum og
annarra og fór til Akureyrar til
að tala við Láru Ágústsdóttur
miðil. Sl. miðvikudag komu þeir
séra Sveinn aftur við á Saiu-
um.
Skollaleikur
Jæja, þá ætla þeir að senda
þá ungversku í Þjóðleik'húsinu
heim til föðurhúsanna. Þetta
hlýtur að koma sér illa fyrir þá
stjórnarskrifstofu sem annaðist'
sendingu söngkonunnar hingað
og sér um að kynna ungverska
list í útlandinu. Vonandi verður
samt enginn á skrifstofunni
„hreinsaður" fyrir vikið — og
mér finnst miklu eðlilegra að
þeir segi, að auðvaldsþýið
kunni ekki að meta ungverska
list — og láta þar við sitja.
Þetta ætti ungverska sörugkon
an líka að segja við sjálfa sig
til þess að firra sig hugangri,
því þegar öllu er á botninn
hvolft er hún mannleg vera
eins og við hin — og fyrirvara-
laus heimsending með þessum
hætti hlýtur að snerta fínu taug
arnar í söngkonunni. Éig geri
ekki ráð fyrir ag neinn vildi
ganga í gegn um slíkt. — En
úr því að fjarlægt eyland á í
hlut — og það er „öfugu“ meg-
in við járntjaldið — í þokkabót,
þá ætti þetta að gleymast fljót-
lega þarna fyrir austan.
Það er sem sagt hæigt að
gleyma þessu allsstaðar í heim-
inum nema á íslandi, því hér
getur enginn huggað sig við að
„auðvaldsþýið" kunni ekki að
meta listina. Hér kann enginn
að meta vinnubrögð sem þessi
— bæði vegna hinnar erlendu
söngkonu, vegna innlends lista-
fólks og vegna þess skollaleiks,
sem hér er allsráðandi — og
bitnar á þeim, sem njóta eiga —
og borga brúsann. Þetta dæmi
sýnir einfaldlega algert virðing
arleysi viðkomandi aðila fyrir
íslenzkum leikhúsgestum.
Þegar á allt er litið mætti
ætla, að sá, sem sendur var út
af örkinni — með ærnum kostn
aði alla leið til Ungverjalands
— til þess að velja þá einu
réttu í hlutverkið — hafi ekki
skoðað leikhúsin i Budapest,
heldur spilað bingó.
Einkennisklæði
og snyrtimennska
Mörgum fer einkennisbúning
urlnn vel. Margir karlmenn
hafa þar af leiðandi ánægju af
einkennisfötum, en tiltölulega
færri fá samt tækifæri til þess
að klæðast þeim hér á íslandi
en víð:a í útlöndum. Engan höf-
um við herinn.
Ástæðan til þess að ég minnt
ist á þetta er sú, að mér finnst
það áberandi hve íslendingar
beTa einkennisbúning ver en út
lendingar. Bkki vegna þess að
okkar men séu minni að vöxt-
um, siður en svo. En það vill
verða misbrestur á að þeir
tileinki sér þá snyrtimennsku,
sem nauðsynlegt er að viðhafa
ATHUGIB
að borið saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
til þess að viðkomandi embætti
rýrni ekki í augum almennings
við að sjá mann íklæðast bún-
ingi þess.
Óklipptir
Það þykir sjálfsagt og eðli-
legt að karlmenn bursti skó
sína reglulega. Vanræksla á því
er þó aldrei meira áberandi en
hjá lögregluþjónum, sem
þramma um igötur í nýpressuð-
um buxum og með gyllta
hnappa. Það er hægt að spegla
sig í skóm enskra lögreglu-
þjóna — og þannig á það að
vera. Stundum, þegar ég mæti
okkar lögreigluþjónum á götu,
hef ég það á tilfinningunni, að
þeir noti sömu skóna í steypu-
vinnu í fristundum.
Ég hef oftar en einu sinni séð
borðalagða íslenzka flugstjóra
ræða við erlenda stéttarbræður
í erlendum flughöfnum — og
yfirleitt hefur sá íslenzki s'kor-
ið sig úr vegna þess, að hann
var ókliptur — með hárlubbann
niður á kraga. Það sama vill
brenna við hjá lögregluþjónum,
tollþjónum og öðrum borðalögð
um hér á landi.
Ég er alls ekki að segja, að
þannig séu allir. Síður en svo.
En svartir sauðir eru innan um
— og oft vill bera meira á þeim
en hinum. Mér finnst, að allir
þeir, sem láta starfsmenn sína
ganga í einkennisbúningi, ættu
að hafa strangar reglur ura
snyrtimennsku, Ef slíkar reglur
eru til, þá er þeim ekki fylgt
nógu vel.
Ferlegt ryk
Um helgina ók óg út úr bæn-
um, austur fyrir fjall — og ryk
ið á vegunum var ferlegt, því
umferðin var mikil. Víða eru
vegirnir afburða lélegir — svo
að maður finnur til með bíl-
unum. Það er í rauninni ó’hugn-
anlegt, að fólkið, sem kaupir
þessa rándýru nýju bila, skuli
svo neyðast til að aka þeim eft-
ir þessum vegum, sem víða eru
aðeins ruðningur. Þeir eru líka
margir, bílarnir, sem liðast í
sundur á nokkrum árum.
Það væri engin sanngirni a3
krefjast þess, að malbikaðir og
steyptir vegir lægju yfir ísland
þvert og endilangt. Til þess eru
vegirnir of margir, vegalengd-
irnar of miklar — og lands-
menn of fáir. Hins vegar verð-
um við að fara að gera ráð fyrir
því að einhverjar úrbætur fáist
í náinni framtíð — hvað snertir
fjölförnustu leiðirnar. Nýbygg-
ing Keflavíkurvegar er mikití
framfaramál. En það er ekki
endalaust hægt að benda á
þennan veg (sem þó er aðeins
hálfnaður) og láta sem þar me(5
sé vandinn leystur. — Er hugs-
anlegt, að árið sem almenningur
byrjar ag ferðast með hraða
hljóðsins yfir Atlantshaf — aki
íslendingar (auðvitað í nýjustu
fáanlegum bílum) milli Reykja-
víkur og Þingvalla á hálfgerð-
um grjótruðningi og skilji
„púströrið“ eftir hér — og
„hjólkoppana" þar?
BOSCH
loftnetsstengurnar
fáanlegar aftur i miklu úrvali.
Bræðurnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3.