Morgunblaðið - 27.02.1965, Blaðsíða 14
14
MORGUN** AÐIÐ
Laugardagur 27. ^brúar 1965
Oskar
Cortes, fiðluleikari
Minningarorð
Guðmundur Friðgeir Jósefsson
f DAG verður gjörð frá dóm-
kirkjunni í Reykjavík útför
Óskars T. Cortes fiðluleikara.
Óskar var fæddur hér í Reykja-
vík 21. janúar 1918 og lézt að
heimiii sínu Safamýri 52, Rvík,
að morgni þess 22. febrúar sl.
Hann var sonur Emanuels Cortes
heitins fyrrum yfirprentara og
konu hans.
Óskar var einn af sex syst-
kinum þeirra hjóna. Hann nam
íiðiuieik hér í Reykjavík og var
síðar við framhaldsnám í Sví-
þjóð. Hann var vel þekktur hér
lendis sem hljómlistarmaður.
Hann réðist sem starfsmaður til
Ríkisútvarpsins á árunum eftir
1940 og lék þá í Útvarpshljóm-
sveitinni og síðar Sinfóníuhljóm-
sveitinni, þegar hún var stofnuð
1950. Óskar kvæntist eftirlifandi
konu sinni frú- Jóhönnu Cortes
og eignuðust þau hjón tvær dæt-
ur, Jónínu Kolbrún, 17 ára og
Björgu 12 ára.
Það var sem strengur hefði
skyndilega brostið í miðju tón-
verkinu er það hljómaði sem
fegurst Það varð djúp þögn með-
al okkar samstarfsmanna hans —
„harmþrungin General-pása“ —
þegar við fengum fregnina um
lát góðs félaga og vinar, Óskars
T. Cortes. Við Óskar áttum sam-
leið um æfintýraheima tónlistar-
innar og kynntumst fyrst þegar
við stigum okkar fyrstu spor á
þeirri leið, en það var í fiðlutím-
um hjá Þórarni Guðmundssyni
vestur í bæ. Okkar fyrsti sam-
leikur opinberlega var á Sumar-
daginn fyrsta 1930 í nemenda-
sveit Þórarins. Síðar hittumst
við oft þegar við sóttum tíma hjá
Stepanek í Hljómskálanum en
þá vorum við nemendur í hinum
nýstofnaða Tónlistaskóla. Mér
fannst frá fyrstu kynnum mín-
um við þennan nýja vin, ég finna
bjá honum einhverja persónu-
töfra sem mér geðjaðist svo vel
að. Síðar þegar ég kynntist Ósk-
ari betur fékk ég að sannprófa
þessa skynjun mína. Þá kynntist
ég hans mörgu mannkostum, sem
við féiagar og samstarfsmenn
hans munum ætíð muna begar
nafn hans er nefnt. Við urðum
vinnufélagar í Útvarpshljóm-
sveitinni og svo í Sinfóníuhljóm-
sveitinni, þegar hún var stofn-
uð. Um tíma höfðum við enn
nánara samstarf, en það var þeg-
ar við æfðum af kappi samleik
í strengjakvartettinum okkar er
nefndist „Fjarkinn". Ég er nú
þakklátur honum fyrir þær
stundir.
Hans dagsdaglega listiðkun
með boga á streng var aðeins lít-
ill vottur um hina miklu feg-
urðarþrá sem með honum bjó
og var í samræmi við eðli hans.
Ég votta eiginkonu hans, dætr-
um og öðrum ættmennum inni-
lega samúð mína. Far þú í friði,
kæri vin; heillavættir vaki þinni
velferð yfir á þínum nýju leið-
um.
Þorvaldur Steingrímsson.
Kveðja frá starfsfélögum.
í D A G fylgjum við til grafar
einum okkar ágætasta vini og
samstarfsmanni, Óskari Cortes,
sem lézt langt fyrir aldur fram
22. febrúar sl. aðeins 47 ára að
aldri.
Með Óskari er gengin einn
þeirra bjartsýnu manna, sem
lögðu út a þá tvísýnu og torfæru
braut að gera tónlist að lífsstarfi
í fámenni landsins og fýrirsjá-
anlegu mótlæti. Hann hóf tón-
listarstarf ungur að árum eða
skömmu eftir 1935 og má því telj-
ast til brautryðjenda okkar ungu
starfsgreinar. Hann tók virkan
þátt í félagsbaráttu hljóðfæra-
leikara og var valinn til margra
ábyrgðarstarfa í þágu þeirra.
Sjálfur kynntist ég Óskari fljót-
lega eftir að ég lagði út á sömu
braut og eignaðist í honum sí-
ungan, glaðlyndan og tryggan vin
sem flutti með sér birtu og yl
hvar sem hann fór og mönnum
leið óhjákvæmilega vel í nám-
unda við. Nutum við í ríkum
mæli hans góðu ráða og heil-
brigðu dómgreindar. Að Óskar
skuli hafa verið kallaður burt
frá okkur svona skyndilega og
fyrirvaralaust gerir missinn enn
sárari, því engan grunaði annað
en að við ættum eftir að njóta
hans návistar um ókomin ár.
Skoðanir geta verið skiptar um
tilgang lífsins, dauðleika eða
ódauðleika sálarinnar, en um það
blandast engum hugur að með
framkomu sinni og persónuleika
hafa menn áhrif á samferðafólk
sitt, — áhrif sem lifa áfram eft-
ir hérvistardaga þeirra. Minn-
ingin um góaðn dreng og félaga
mun lifa í hugum okkar sem
kynntumst Óskari á meðan við
dveljum hér og þökkum við því
honum fyrir samveruna.
Við vottum konu hans og dætr-
um okkar innilegustu samúð við
missi ástríks eiginmanns og föð-
ur.
G. E.
Innilega þakka ég ykkur, er sýnduð mér vinarhug
á sjötíu og f.mm ára afmælinu.
Egill Hallgrímsson.
Þökk kæru íslendingar!
Við höfum fengið stórkostlegar móttökur hjá yður,
meðan á heimsókn okkar stóð. Það sem við upplifðum
hér geymum við í huga okkar alla ævi. Hjartans þakkir.
Scengángarna — Fássbergsskolan, Mölndal,
Sven Olander.
Þökkum innilega auðsýndan vinarhug og samúð við
andlát og jarðarför föður okkar,
EBENESERS ÞORLÁKSSONAR
frá Rúfeyjum.
Börn hins látna.
Á AKRANESI verður í dag bor-
inn til grafar Guðmundur Frið-
geir Jósefsson, en hann lézt í
Sjúkrahúsi Akraness eftir langa
legu. Með honum er fallinn í val-
inn hugstæður maður, góður
drengur og gegn bongari.
Guðmundur fæddist 10. júlí
1887 í Hlíð í Súðavíkurhreppi, en
þar bjuggu þá foreldrar hans,
hjónin Jósef Jespersson og
Kristín Guðmundsdóttir.
Á fyrsta ári flutti hann með
foreldrum sínum að Lambadal í
Dýrafirði. Þar ólst hann upp í
stórum systkinahópi, en hvarf úf
föðurgarði 25 ára að aldri og flutt
ist til ísafjarðar.
Á ísafirði byrjaði Guðmundur
nám í skipasmíði, en sökum fjár-
skorts á þeim erfiðu tímum varð
hann að hætta námi. Flutti hann
þá til Súgandafjarðar og hóf sjó-
róðra, en skömmu síðar fluttu
foreldrar hans og systkini einnig
þangað.
Mestrar gæfu varð GuðmUndur
aðnjótandi, er hann kvæntist
eftirlifandi konu sinni, Matthildi
Jónsdóttur, árið 1913, en henni
kynntist hann á Súgandafirði.
Með mikilli sæmd hefur hún æ
síðan staðið við hlið manns síns
í lífsbaráttunni.
Þau hjónin eignuðust tvö börn
Samúel Kristinn, en hann lézt á
fyrsta ári, og Guðbjörgu Jónu,
sem gift er Friðrik Jónssyni frá
Súgandafirði, verkstjóra í Reykja
vík.
Tvö fósturbörn tóku þau hjón-
in á heimilið, Rannveigu Lárus-
dóttur, er kom til þeirra fjögurra
ára og var hjá þeim til 16 ára
aldurs, ag Willy Blumenstein,
sem var tekinn í fóstur ársgamall
og dvaldi á heimilinu til fullorð-
insára.
Jóhannes, sonur Guðmundar
býr á Súgandafirði.
Guðmundur stundaði sjóróðra
bæði á eigin og annarra skipum.
Hann lauk skipstjóraprófi fyrir
smærri fiskiskip árið 1916.
Guðmundur var mikill félags-
og atorkumaður. Hann þráði að
vinna af alhug að áhuga- og fram
faramálum héraðsins. Hann var
einn af stofnendum Leikfélags
Minning
Súgfirðin.ga og var formaður fé-
lagsins í 20 ár. Hann tók mikinn
þátt í leikstarfseminni og öðru
félagslífi staðarins og kvað þá
stundum kíminn brag.
Það ber vott um framtakssemi
Guðmundar, að hann var fyrsti
Súgfirðingurinn, sem kom með
vörubíl til staðarins. Um svipað
leyti gerðist hapn beinakaup-
maður, kevpti hann bein, sem
hann seldi síðar verkuð. Við
þetta starfaði Guðmundur í 10 ár.
Með þessu starfi annaðist hann
einnig brauða- og kökusölu fyrir
bakara frá ísafirði.
Síðan hóf hann aftur sjóróðra
og stundaði sjósókn, unz hann
fluttist til Akraness árið 1947, en
ári áður hafði dóttir hans setzt
þar að.
Fyrstu árin á Akranesi stund-
aði Guðmundur almenna vinnu,
en gerðist síðan umsjónarmaður
Gagnfræðaskólans á Akranesi o.g
síðar Iðnskólans. Gegndi hann
þessum störfum með aðstoð konu
sinnar í nokkur ár.
Starf hans í þágu skólanna varð
styttra en búast mátti við. Á
skammri stund skipast veður í
lofti. Vegna veikinda varð hann
að hætta starfi, og síðustu 5 árin
dvaldi hann að mestu leyti í
Sjúkrahúsi Akraness, þar sem
hann naut góðrar hjúkrunar.
Sá sem þetta ritar, átti því láni
að fagna að kynnast Guðmundi
Jósefssyni persónulega, eftir að
hann flutti til Akraness, og njóta
mikillar gestrisni þeirra hjóna.
Á þeim samverustundum ræddi
hann oft hugðarefni sín, skáld-
skap ag fagrar listir, og hann
fylgdist af áhuga með öilu því,
sem bæjarfélaginu og þjóðinni
allri mátti til heilla verða.
Oft tók hann penna í hönd og
ritaði um þessi áhugamál sín.
Hann var greindur og hafði yndi
af að láta aðra njóta þess, sem
honum sjálfum þótti fagurt og
gott. Kom þetta greinilega í Ijós
í skólunum. Hann þráði að hafa
bætandi áhrif á æskuna. Bæði
í bundnu ög óbundnu máli hvatti
hann hana til dáða, og hann naut
vinsælda í hennar hópi.
Löngu ævistarfi er lokið, og
við fráfall góðs vinar votta ég
konu hans, börnum og öðrum
vandamönnum einlæga samúð og
bið þeim blessunar Guðs.
Sverrir Sveinsson.
„Hann he>ur
ekki sungið
síðan“
Fort Worth, Texas, 23. feb.
— AP.
FRÚ F. A. Farham telur að
kanarifugl sinn, sem heitir Joéy
Boy, hafi fengið óhreinlega út-
reið.
Síminn hringdi er frú Farham
var að ryksuga búrið hans. H.m
snerist á hæli til þess að taka
upp símann, og — ssss — Joey
Boy sogaðist upp í ryksuguslöng-
una og niður í pokann.
Frú Farham reif sundur ryk-
suguna í ofboði og náði Joey Bov
út úr pokanum. Hún hristi síðan
rykið af honum, en Joey Boy var
eftir sem áður óþekkjanlegur,
svo hún setti hann undir vatns-
krana. Til þess að tryggja að fugl-
inn fengi ekki kvef af þessu, setti
frú Farham hann síðan í hár-
þurrkuna sína.
„Hann hefur ekki sungið síð-
an“, sagði frú Farham í dag. „En
hann borðar vel.“
JCB verksmiðjurnar framleiða nú fimm mismunandi gerðir og stærðir af
bjólaskurðgröfum og nú er e.nnig hafin framleiðsla á JCB—7, sem er skurð-
grafa á beltum og öll vökvaknúin. JCB framleiðir nú um 60% af allri skurð-
gröfuframleiðslu Bretlands, enda stærsta verksmiðja sinnar tegundir í he.m-
inum.
Ef samið er strax getum við boðið afgreiðslu á öllum tegundunum í april n.k.
Leitið upplysinga um verð og greiöSiUSKÍimála.
CLOBUS HF.
Vatnsstíg 3 — Sími 11555.