Morgunblaðið - 15.12.1965, Blaðsíða 25

f MiSvnaidagur 15. des. 1965
MORCU N BLAÐIÐ
25
Fólk úr víbri veröld
{• Vildi heldur fangelsið.
Dómarirtn Marwin Farguson
I Baikersfielid í Kalifiorníu héit á
dögunum langa predikiun yfir
Dorothy Aipin, 32 ára gamalii
hósfreyju og 9 bama móður, sem
tákærð var fyrir og hraðan sússtur
og ýmis önnur brot á uimferðar-
reglunum, Dómarinn klykikti út
Btieð 'þessuim orðum:
— Þér komizt efkiki hjá hegn-
In'gu fyrir þetta athæf. Þér verð-
ið að borga 50 dala sekt eða fara
í fangelsi að öðrum kosti.
— Ég viil heldur fara í fangelsi,
svaraði frú Alpin. — Ég á von
á tíunda barninu í febrúar og
mér þætti værnt um að fá ofur-
iitla hvíid þanigað tU.
# Furðulegt minni.
Hið frábæra minni de Gaulle
bershöfðingja og stjórnmála-
unanns hefur ætíð vakið aðdáun
almennings og nokkurn ugg hjá
ráöherrum hans.
Hann getur hæglega þulið upp
bréf og skjöl, sem varðar þá, en
eem þeir hafa gjörsamlega
gleymt.
Annar maður 1 stjóm De
Gaulle hefur jafngott minni og
hann sjáifúr, ef ekki betra. Það
er dómsmálaráðherrann Jean
Foyer. Hann leikur sér að þvi, að
þylja utanbókar 10.000 kvæði —
og ötil á latínu!
Er menntamáiairáðherra Frakika
Ohristian Fouchet eitt sinn hiust-
aði á Foyer í „stuði“, roðnaði
hann lítið eitt og sagði:
— Ég ætti eiginlega að skaimim-
ast mín, en ég get varla munað
eibt einasta orð af latínu, sem ég
lærði í gamla daga.
• Heimskur er jafnan . . .
Eins og kunnu'gt er halda
Frakkar þvi fram, að Korsíku-
búar séu heimskustu menn í
heimi.
Nú telja þeir sig hafa fundið
heimsmeistrann í heimsku, og
það er að sjálfsögðu Korsíku-
niaður. Hann var svo heimskur,
að eitt sinn er hann ætlaði að
fara í dýragarðinn keypti hann
sér tvo miða, einn tii að komasit
inn og annan til að komast út!
• Þrælasala í góðgerðarskyni.
Það Æór heldiur illa fyrir
Nioola Pritehard og nfu öðrum
fallegum stúlkum í Bristol á dög
unum. Nicola og hinar stúllkum-
ar gerðust sjálfiboðaliðar á upp-
boði þar og átti að bjóða þær
upp í góðgerðarskyni. En á upp-
fooðið komu aðeins tveir merm
og enginn bauð penny í stúbk-
urnar, sem urðu furðu lostnar að
vontim. Þær hefðu þvegið upp
matarílát, gætt barna og þvegið
gólf, en íbúar Bristod virðast
heldiur viijá gera þetta sjálfir.
Nicola Pritohard, sem hefuir ver-
ið gift í tvö ár, segir:
— Þetta er allt uppboðstíman-
um að kenna — kvödd eru eklki
beziti táminn til að kaupa þræla.
Hvað hefði hún gert, ef ein-
mana piparsveinn hefði keypt
hana?
— Ég dkal segja ykkur leynd-
armál, segir Nicola. — Ég hefi
verið gift í tvö ár, en manninum
miínum hetfði staðið á sama þótt
ég reyndi að afla peninga til góð-
gerðastarfsemi á þennan hátt —
að vísu með því skilyrði að ég
ynni eingöngu heimilisvenk.
Camalt hús
Verkfræðingur í fastri og vel launaðri atvinnu óskar
eftir að kaupa stórt, eldra hús í Hafnarfirði. Væg
útborgun, en allt að 15.000 kr. mánaðarleg greiðsla.
Húsið þarf að vera laust til innflutnings eigi síðar
en 15. janúar. Upplýsingar í síma 40021, bezt eftir
kL 18.00.
'arry fStaines
LINOLEUM,
Parket gólfdúkur
Mikið úrval.
Parket gólfflisar
í viðarlikingu.
Söluumboð
Keflavík:
Bjöm og Einar

GRENSÁSVEG 22-24IHORNI MIKLUBRAUTAR) SÍMAR 30280 & 32262
Bezt aD auglýsa í MorgunblaDinu
'r Bandaríkjamaður og Frakki
voru að rífast um, í hvoru land-
inu fyndust stærri flugur.
— Ég sá einu sinni flugu
heima, sem var á stærð við með-
almann, sagði Bandaríkjamaður-
inn.
— Iss, það er ekkert, svaraði
Frakkinn. Einu sinni um nótt
flugu tvær risaflugur — á stærð
við mig, inn um gluggann í her-
berginu mínu og settust á gólfið.
Ég heyrði að önnur þeirra sagði:-
*— Eigum við að éta þennan
þama í rúminu núna, eða taka
hann með okkur heim?
— Við skulum éta hann hérna,
•nnars getur verið að stóru flug-
urnar komi og éti hann frá okk-
»r.
Skógarhöggsmaður hafði misst
exi sína í fót sinn og var hann
fluttur til læknis, sem skyldi
gera að sárinu. Það var ljótt sár
og mjög sárt að koma við það, en
læknirinn gróf djúpt niður í það
til þess að finna bakteríur, sem
þar kynnu að leynasL
Þegar skógarhöggsmaðurinn
var að gefast upp vegna sársauk
ens, sagði hann: — Ef þér eruð
eð leita að öxinni læknir, þá er
hún enn úti í skóginum.
r Það var einu sinni í náttúru-
Ifræðitíma að kennarinn var að
útskýra fyrir börnunum, hvað
það væri hættulegt að kyssa
hunda og kettL
— Getur nokkur nefnt dæmi
«m það, spurði hann, og Pétur
litli rétti upp höndina, og sagði:
— Frænka mín kyssti einu
■inni hundinn okkar.
— Nú, já og hvað gerðist?
■purði kennarinn.
— Hundurinn dó.
<— Skauztu nokkrar rjúpur,
þegar þú fórst á skyttiríið hér
um daginn?
— Skaut og skaut ekki. Ég
■kaut enga, en skaut mörgum
■kelk í bringu.
1. Esikimóafrú: — Kemur
maðurinn þinn seint heim á
I vetramóttunium?
1 2. Eskimóafrú: — Það held
í ég nú. 1 gærkveldi kom hann
! ekki heim fyrr en eftir miðjan
jánúar.
, Dómari: — Þér eruð ákærður
, um að hafa hent tengdamóður
þinni út um glugganin.
— Ég jéta á mig afbrotið.
Ég gerði þetta í algeru hugsun-
arieysL
i Dómarinn: — Þú hefðir átt að
i gera þér grein fyrir því, hve
hættuleg't það hefði verið, ef
einhverjir hefðu verið á gangi
fyrir neðan gluggann.
FLEMING
— Þú býst við erfiðleikum, stjóri?
— Ég ætla mér vissulega ekki að leita
þá uppi . . . Mig langar einungis til að
komast á snoðir um hvers vegna dr. No
drap Strangeways liðsforingja og einka-
ritarann hans.
— Það var vegna þess, að þau fengu
áhuga á honum — alveg eins og við!
— Gæti skeð, að þessi forvitni okkaf
kæmi okkur í klípu, stjóri ...
J Ú M B <5 —-K~ K— ——-K— Teiknari: J. M O R A
Lífið á eyjunni gekk sinn vana gang
og- þeir félagar lifðu enn eins og þeir
væru uppi á 17. öld, enda þótt Júmbó
vissi auðvitað að tímaútreikningurinn
var tóm vitleysa. Þeir höfðu ætíð nóg að
starfa við ýmis konar atriði, og brátt tók
að hausta.
— Það er bráðum kominn vetur og
við eigum engan eldivið, sagði Júmbó
dag einn við prófessor Mökk. — Þú
hefur rétt fyrir þér, svaraði prófessor-
inn, ég hef bara ekkert hugsað út í það.
—En ég hef gert það, sagði Júmbó.
— Við verðum að hlaða stóran stafla af
eldiviði. Ég ætla að biðja Fögnuð aS
koma með út í skóginn og hjálpa mér —
hann er vanur erfiðisvinnu, svo við verð-
um varla lengi að þvL
KVIKSJA —X— —K — Fröðleiksmolar til gagns og gamans
BORGUN MEÐ FINGRA-
FÖRUM
Á tímum rafeindaheilanna
munu hlutir eins og peninga-
seðlar, smámynt og ávísanir
smám saman hverfa, sem gjald-
miðill, að því er bandarisk fyr-
irtæki álíta, þau, sem hafa með
hagræðingu gjaldmiðils að gera.
Peningaseðlar munu eftir sem
áður verða notaðir í sveitinni
og í smáþorpum, þar sem raf-
eindaheilinn hefur enn ekki lát-
ið til sín taka. En í stórborgun-
um munu menn — t.d. ef þeir
fara inn í verzlun og kaupa sér
skyrtu — einungis skilja eftir
fingraför sín við peningakass-
ann og öll þau smáatriði, sem
enginn I verölainni getur kom-
izt yfir, fara sjálfkrafa inn í
rafeindaheilann, sem reiknar út
á svipstundu, hvort þessi sér-
stöku fingraför gildi einnig fyr-
ir skyrtur. Á sama hátt munu
skattar verða borgaðir, sjúkra-
samlagsgjöld og önnur föst
gjöld.