Morgunblaðið - 11.08.1966, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
FimmfucTagur 11. ágúst 1966
Viðræður um stofnun síldar-
sölusamlags
Frá aðalfundi Félags síldarsaltenda
á SuÖvesturlandi
MIÐVIKUPAGINN 3. ágúst sl.
var haldinn í Reykjavík aðal-
fundur Félags síldarsaltenda á
Suðvesturlandi. Félagssvæðið
nær frá Vestmannaeyjum til
Vestfjarða. og eru meðlimir þess
síldarsaltendur á þessu svæði.^—
Fundarstjóri var Sigurður Ág-
ústsson, útgerðarmaður í Stykk-
ishólmi og fundarritari Gunnar
I. Hafsteinsson lögfræðingur.
Formaðurinn, Jón Árnason,
framkværrdastjóri á Akranesi
flutti skýrslu stjórnar félagsins
fyrir sl. starfsár. Segði hann að
vegna afiabrests hefði síldarsölt
un verið minni á starfsárinu en
nokkru sinni áður frá því að fé-
lagið tók til starfa. Söltunin
. hefði minnkað á þrem undan-
íörnum áium úr tæpum 140.000
tunnum í 36.000 tunnur. Ræddi
hann um nauðsyn þess að síldar-
leit og síldarrannsóknir, við Suð
ur- og Vesturland yrðu stóraukn
ar. Einnig væri nauðsynlegt að
auka flutninga á fersksíld til
söltunar frá fjarlægum miðum.
Nokkuð hefði verið flutt af síld
til Suðvesturlands ásíðustu ver-
tíð frá Austurdjúpi og hefði sölt
un á þeirri síld tekizt mjög vel.
Þá skýrði Jón frá því, að fé-
laginu hefðu bori/.t óskir frá Fé-
lagi síldarsaitenda á Norður- og
Austurlandi um viðræður varð-
andi möguleika á stofnun heild-
arsölusamtaka allra síldarsalt-
enda á landinu. Gat formaður
þess, að stjórn féiagsins myndi
leggja fram tiilögur varðandi
þessi mál og er þeirra getið hér
á eftir. f sambandi við tillögu
saltenda á Norður- og Austur-
landi um stofnun sölusamlags
kvaðst Jcn vilja taka það sér-
~ staklega fram að síldarsaltend-
ur á Suður- og Vesturlandi væru
ánægðir með störf Síldarútvegs-
nefndar og skrifstofu hennar, en
stjórn félagsins teldi þó rétt að
verða við beiðni Félags síldar-
saltenda á Norður- og Austur-
landi um viðræður um mögu-
Ieika á stofnun heiidarsölusam-
taka síldarsaltenda, enda væri
stjórnin beirra skoðunar að eðli-
legast sé að jafnaði, að samtök
framleiðenda annist sjálf sölu
viðkomandi sjévarafurða.
Að ósk félagsstjórnar flutti
Gunnar Flóvenz framkvæmda-
stjóri S’ldarútvegsnefndar í
Reykjavík, erindi um markaðs-
mál saltsíldar o. fl. Sagði hann,
að enn væri of snemmt að spá
nokkru um söluhorfur á Suður-
landssíld á komandi vertíð. —
Markaðirnir á Norðurlöndum og
í Bandaríkjunum vildu einungis
kaupa mjög stóra síld eða stærri
síld en undanfarið hefði veiðzt
við Suðurland. Austur-Evrópu-
— Náði bátnum
Framhald af bls. 28
vikur, en tók hann upp að síð-
unni er inn í höfnina kom.
Reynir var á leið frá Reykja-
mlr na út á miðin á draenóta-
þjóðir hefðu stóraukið eigin salt
síldarframleiðslu á undanförnum
árum og væru sumar þeirra farn
ar að flytja út saltaða síld. Þó
hefði til þessa tekizt að selja
töluvert magn til þessarra landa
í gegnum vöruskiptaverzlunina.
Sölumöguieikarnir til V-Þýzka-
lands, Beneluxlanda og Frakk-
lands færu að verulegu leyti eft
ir því, hvernig síldveiðarnar í
Norðursjó og Pkagerak gengu,
en aðal sö.) unartímabilið á þessu
svæði væri fyrir nokkru hafið og
stæði yfir fram undir áramót.
Gunnar gat þess, að síldarsölt-
un Hollendinga væri meiri nú
en á sama tíma í fyrra. Því
næst skýrði Gunnar frá því, að
Síldarútvegsnefnd hefði nýlega
fengið skýrslu frá Jakobi Jakobs
syni fiskifræðingi, um ástand
sunnlenzka síldarstofnsins og
veiðihorfur. Segði þar, að rann-
sóknir bentu eindregið til þess,
að um verulega rýrnun stofns-
ins hafi verið að ræða á undan-
förnum árum. Helztu orsakir
þessarrar rýrnunar teldi Jakob
vöntun sterkra árganga svo og
stóraukna sókn í hina yngri og
uppvaxandi síld. Nokkrar vonir
væru þó bundnar við árgangana
frá 1961 og 1962, en Jakob teldi
vafasamt, að þeir árgangar haldi
verulegum styrkleika, unz þeir
hafa náð þeim aldri og stærð,
sem síld hæf til söltunar verð-
ur að hafa.
Eftirfarandi tillögur félags-
stjórnar voru ræddar á fundinum
og samþykktar:
„Aðalfundur Félags síldarsalt-
enda á Suðvesturlandi beinir
þeim eindregnu tilmælum til
sjávarútvegsmálaráðherra að
hlutazt verði til um að skipuleg
síldarleit og rannsóknir hefjist
nú þegar á íslenzka síldarstofn-
inum (Suðurlandssíldinni) á svip
aðan hátt og gert hefir verið að
því er norsk-íslenzka síldarstofn
inn varðar.
Fundurinn bendir á, að hrá-
efnisskortur hafi síðustu árin
valdið söltunarstöðvun á Suður-
og Vesturlandi sívaxandi erfið-
leikum. Engar eða sáralitlar at-
huganir hafa verjð gerðar á því,
hvort síld sé að finna í hafinu
vestur og suðvestur af landinu,
enda hefir lítið verið um skipu-
lagða síldarleit fyrir Suður- og
Vesturlandi síðustu árin.
Aðalfundurinn bendir í þessu
sambandi á þá góðu raun sem
síldarleit fyrir Norður- og Aust-
urlandi undir stjórn Jakobs
Jakobssonar fiskifræðings hefir
gefið á undanförnum árum og
ekki sízt nú í ár; er tekizt hefir
að veiða mikið síldarmagn, þótt
veiðar er óhappið var. Skipstjóri
á Reyni er ívar Nikulásson. Skip
herra á Óðni taldi að ef ekki
hefði tekizt að ná bátnum strax
á flot hefði hann molnað niður
á flösinni í vaxandi norðaustan-
átt, svo sem fleiri skip hafa
eert. sem barna hafa lent.
engrar síldar hafi orðið vart
neins staðar ná’ægt ströndinni.
Fundurinn leggur áherzlu á að
skipulögð síidarleit fyrir Suður-
og Vesturlandi og rannsókn á
sunnlenzka síldarstofninum
megi ekki verða til þess að draga
úr síldarlelt né síldarrannsókn-
um fyrir Norður- og Austur-
landi.
Felur fundurinn stjórn Félags
síldarsaltenda á Suðvesturlandi
að fylgja þessu máli eftir“.
„Félag síldarsaltenda á Norð-
ur- og Austurlandi hefir óskað
eftir viðræðum við Félag síldar-
saltenda á Suður- og Vestur-
landi varðandi möguleika á stofn
un heildarsöiusamtaka síldarsalt
enda, er taki til starfa á næsta
ári og annist sölu og útflutning á
allri saltsíidarframleiðslu lands-
manna.
Með tilvísun til þessa, samþykk
ir aðalfundur Félags síldarsalt-
enda á Suðvesturlandi að lýsa
því yfir, að þrátt fyrir gott sam-
starf sem félagið hefur á undan-
förnum árum haft við Síldarút-
vegsnefnd, og skrifstofu hennar,
um verkun og sölu afurðanna, er
það álit féiagsmanna, að eðlileg-
ast sé að jafnaði að samtök fram
leiðenda annist sölu á útflutning
sjávarafurða og samþykkir fund
urinn þvi, að verða við þeim
tilmælum Félags síldarsaltenda
á Norður- og Austurlandi að
hefja viðræður um málið. Felur
fundurinn stiórn félagsins að
annast þær viðræður og leggja
síðan niðurstöður þeirra fyrir fé
iagsfund".
„Aðalfundur Félags síldarsalt-
enda á Suðvesturlandi haldinn í
Reykjavík, 3, ágúst 1966, sam-
þykkir — að gefnu tilefni — að
skora á viðkomandi stjórnar-
völd að halda óbreyttu verzlun
arfyrirkoinulagi við hin svoköll
uðu jafnvirðiskaupalönd. Þar
sem fundurinn lítur svo á, að
verði horfið að frjálsum gjald-
eyrisviðskiplum við þessi lönd,
muni okkur ganga mjög illa að
selja þeim þær vörutegundir,
sem okkur er mest þörf fyrir að
selja til þeirra, en það eru síldar-
og fiskafurðir saltaðar og fryst-
ar.
Fundurinn mælir því eindreg-
ið með því, að í þeim samning-
um, sem gerðir kunna að verða
á næstunni við þessi lönd, verði
haldið óbreyttu því fyrirkomu-
lagi sem nú er“.
í fundarlok var kjörinn stjórn
og varastjórn svo og fulltrúaráð
og endurskoðendur. í aðalstjórn
voru kjörnir þessir menn:
Jón Árnason, Akranesi form.;
Ólafur Jónsson, Sandgerði, vara
form. og meðstjórnendur þeir
Guðsteinn Einarsson, Grindavík
Beinteinn Bjam.ason, Hafnarfirði
og Margeir Jönsson, Keflavík.
(Frétt frá Félagi síldar-
saltenda á Suðvesturlandi)
— Abba Eban
Framhald af bls. 2
að vera til. Sagan hefði sannað
hið gagnstæða og því hefðu
þjóðir heims skipað sér í fylk-
ingar sem bandalög eins og
Nato, Varsjárbandalagið og
Seato bera gleggzt vitni. Stór-
þjóðirnar væru á marga lund
háðar hinum smáu.
Hið sama gilti á efnahagssvið
inu. Þjóðir væru nú í óða önn
að mynda með sér bandalög,
felldu niður tolla og almenningi
yrði frjálst að vinna innan
hvaða bandalagsríkis sem er.
Hin mikla bylting, sem hefði
orðið við það, er hin nýfrjálsu
ríki heimtu sjálfstæði sitt hefði
ékki komið af stað efnahags-
legu róti.
Han kvað ávallt verða til
menn, sem litu á sjálfa sig sem
föðurlandsvini, en náungann,
sem þröngsýnan þjóðernissinna,
en athyglisvert væri, hve menn
Varðskipið Óðinn með Reyni á síðunni í Keflavíkurhöfn.
(Ljósm. Heimir Stígsson)
Hinn nýi föstuhökull
NÝR fjólublár föstuhökull
hefur verið gefinn Skeggja-
staðakirkju í Bakkafirði í
Norður-Múlasýslu. Það er
Unnur Ólafsdóttir, sem hefur
gert hann að alkunnri smekk
visi og listfengi.
Við komum í gær á hið
fallega og sérstæða heimili
frú Unnar að Dyngjuvegi 4
hér í borg, og hittum lista-
konuna að máli.
„Hvað langan tíma tekur
að gera svona hökul? Þeirri
spurningu get ég ekki svar-
að“, segir frú Unnur. „Verkið
er unnið, þegar andinn kem-
ur yfir mig til að vinna, og
verður tæpast unnið öðruvísi.
Annars höfum við Ásdís
Jakobsdóttir Björnssonar lög-
regluvarðstjóra, unnið að
þessum hökli saman, en hún
er ákaflega listfeng stúlka,
sem hjálpað hefur mér mik-
ið á undanförnum árum.
Ég lauk við þennan hökul
í gær, og á morgun verður
hann sendur austur að
Skeggjastöðum. Þetta er
fjólublár föstuhökull, og á
baki hans eru svartir geislar,
silfurbryddir með ekta silfur
þræði. Á lengsta geislanum,
þeim sem niður snýr, er inn
greyptur kross úr ekta gulli,
og á hann eru greyptir 7
glerhallar úr Glerhallarvík,
sem þar var safnað fyrir 16
árum á páskadagsmorgni.
Hökull þessi er gefinn
Skeggjastaðakirkju af frú
Önnu Halldórsdóttur, Efsta-
sundi 9 í Reykjavík og bræðr
um hennar Birni, Kristjáni
og Guðna til minningar um
foreldra þeirra, Halldór
Kristjánsson f. 1665, d. 1928,
og konu hans, Sigríði Guð-
mundsdóttur, f. 1867, d. 1952.
Frú Áslaug Zoega hefur ofið
klæðið í hann.
Á framhlið hökulsins eru
stafirnir I H S, fangamark
Krists.
Presturinn á Skeggjastöð-
um, séra Sigmar Torfason,
hefur sagt mér, að Skeggja-
staðakirkja sé yfir 100 ára
gömul, og mjög falleg
kirkja“.
Lengur töfðum við ekki
frú Unni að sinni, en mynd-
ina af höklinum tók ljósm.
Mbl. Sveinn Þormóðsson.
— Fr. S.
legðu mikla áherzlu á að lifa I
fullvalda ríkjum. Þótt t.d. S-
Ameríkuríkin starfi saman á al-
þjóða vettvangi og þær töluðu
margar hverjar sama tungumál
og hefðu sömu trú, vildu þær
ekki sameinast. Um þetta mætti
segja eins og Bernard Shaw
sagði um Bandaríkin og Bret-
land forðum, að hið eina, sem
aðskilur þessar þjóðir er hið
sameiginlega tungumál þeirra.
Abba Eban kvað smáríkin oft
hafa lagt mikið af mörkum í
meningarsamskiptum þjóðanna,
þar kæmi fjölmennið að engu
haldi heldur væri það þekking-
in og andi einstaklingsins, sem
allt ylti á. Á gullaldartímabili
sínu hefðu t.d. Grikkir, sem þá
voru um 100 þús. getið af sér
fjölda heimspekinga og hugsuða
á einungis einni öld, menn, sem
enn lifi á spjöldum sögunnar.
Það hefðu verið Gyðingar og
Grikkir, smáþjóðir, sem lagt
hefðu grundvöll að því þjóð-
skipulagi, sem við þekkjum
bezt í dag, sagði Abba Eban að
lokum.
í gærkvöldi sat Abba Eban og
frú kvöldverðarboð Emils Jóns-
sonar, utanríkisráðherra og frú-
ar hans í ráðherrabústaðnum.
Auk heiðursgestanna og gest-
gjafa voru þar eftirtaldir gestir:
dr. Gylfi Þ. Gíslason, frú B.O.
Kronemann, Arthur Loure, frú.
Ólöf Bjarnadóttir, Geir Hall-
grímsson, frú Björg Ásgeirsdótí-
ir, Sigurgeir Sigurjónsson, frú
I. Rager, Hörður Bjarnason, frú
Álfheiður Guðmundsdóttir, E.
Shimoni, frú Sigríður M. Kjar-
an, Birgir Finnsson, frú A.
Loure, Tor Myklebost, frú Eva
Jónsdóttir, J. K. Penfield, frú
Guðrún Vilmundardóttir, Natan
Bar-Yaacov, frú Arndís Árna-
dóttir, Gizur Bergsteinsson, frú
Erna Finnsdóttir, Sigurjón Sig-
urðsson, frú Katla Pálsdóttir,
Páll Ásgeir Tryggvason, Izhak
Rager, séra Emil Björnsson, frú
Regína Sigurjónsdóttir, Agnar
Kl. Jónsson, frú Ágústa Thors,
B. O. Kronemann, frú Dagmar
Lúðvíksdóttir, Ingólfur Jónsson
og frú J. K. Penfield.
Á borðum var kjötsveppasúpa,
soðin og steikt skarkolaflök með
rækjum og hollands-sósu, steikt
ur lambshryggur með aspas,
brúnuðum kartöflum og græn-
salati. Á eftir var diplómatbúð-
ingur.