Morgunblaðið - 01.07.1967, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. JÚLÍ 1967.
17
Sigrún Sigurðardóttir
frá Torfufelli
SIGRÚN fná Tonfuifelli er Iátin.
Sú fregn, barst að kveldi sólríks
vordags. Áhrilfin skópu mi'kið
tóm, sem ja,fnan er samifara því,
er lífið missir bjartan tón úr
hiörpu sinni.
Eyfirzk by,ggð er mun snauð
ari eftir. Ævidagurim.n var' orð-
inn langur, þreytan þung og
þrótturinn þrotinn og því vit-
að, að )rsenn kæmi sólarlag“.
Saimt er svo örðugt að hugsa sér,
að hún sé ekki lengur á meðal
okkar. Skilnaðarstundin er
tregasár. Þegar horift er inn í
•ólroðin lönd hinna Ijúfustu
minninga um alllar velgerðir
Sigrúnar frá Torfufelli og órj'úf-
andi vinartryggð, laugar tára-
dögg augu þeirra, sem unnu
henni og áttu þeirri auðnu að
fagna að eiga hana að vini og
deila við hana kjönum í gegn
um skin og sfcúrir dganna. —
Tilfinningum áistvina hennar er
ekki unnt að lýsa, slík sem hún
var þeiim.
Sigrún Sigurðardóttir fæddist
að GiLsá í Eyjaifirði þann 13.
júlií 1871 og var því niaer 96 ára
að alidri, þegar kallið barst að
búast í hinztu förina. Á Gilsá
dvaldist Sigrún fyrstu bernsiku-
árin og litHu siðar andaðist móð
ir hennar. En eftir það ólst hún
upp hjlá vanda.lausum á ýmsum
bæjum í Eyjafirði. Mun Sigrún
þá þegar hafa sýnt hvað í henni
bjó, að hún átti öruggan vilja
og iþann innri styrk, sem engar
raunir fengu þugað.
Eftir að Sigrún komst af
barnsalldri var hún í vistum all-
víða í Fraim-Eyjafirði og mun
þá oft hafa þurft að leggja
mijög hart að sér, að hætti þeirr
ar tíðar, þegar líflsbaráttan var
ytfirleitt sivo ströng. Lifið er hart
löniguim en það er líka milt og
Igjöfult. Litla flátæfca stúlfcan
frá Gilsá, spm stunduim hafði áitt
Svo birtuvana bernstoudaga átti
eftir að lifa óteljandi stundir,
þegar góðar dísir giælfu og gleði
færðu henni að gjöf hið dýrasta
gull og grædidu bióm á vegi
hennar. Ung að árum giftist
Sigrún Sigurði Sigurðssyni frá
Leynin,gi í Eyjaifirði, gáfuðum
Og gagnmerkum manni. Bjuggu
þau að Torfufelli í Saurbæjar-
hreppi nær allan sinn búskap.
Frá garði þeirra harst orðstír
um aæmd og risnu og menn-
ingu í hvívetna.
Ðörn þeirra Torfufellshjóna
urðu sjö. En af þeim liéitust tvö
f bernsfcu og einn sonuir á
bliómasfceiði. Með þeim ölluim
dóu bjartar vonir og harrnur-
inn brenndi sig djúpt í hjarta.
En þrlátt fyrir það var alltaf
hor>ft í átt til sólar og merkinu
lyft með þeim hætti að til sem
mestrar auðnu gæti orðið fyrir
ástvini, óðal og ættbyggð.
Eftir iát manns síns bjó Siig-
rnn áfraim í TorfufeLli um nokik-
urt skeið ásamt dætrum sínum
Og fóstursyni og syni og tengda-
dióttur, seim síðar tóku svo að
fulLu við jörð og búi, þegar hún
fLntítist tiH Akureyrar, þar sem
dætur hennar þrjár urðu bú-
settar, en ein var húsfreyja í
niálægð við æskulheimili sitt.
En, þó að Sigrún flyttist frá
þeim stöðvum, þar sem hún
biafði frá fyrstu stundu lifað og
slbarifað, liðið og notið, lúðz.t og
hvílzt, þá sleit hún ekiki hina
tíraustu taug átthagaástarinnar.
i’Rætur hennar lágu djúpt 1
isfcauti hins eyfirzka dals, sem
óil hana. Þar undi hún í anda
Langar stuindir og brás.t aldrei
sínu Berurjóðri, Á fyrri árum
siínum á Afcureyri divaldist Síg-
nún Líka oft langdivölum hjá ést-
vinum sínum og ættinigjum
firamimi í Firðinum fagra. En
seinni árin var hún nær óslitið
hjá diætruim sínum á Akueryri,
síðaist hjá Kristbjörigu dlóttur
sinni að Hvannaivöillum 4. En
hún annaðist móður sína unz
yfir Iauik, af svo frábærri fórn-
•xlund og ástúð, að óglLeyman-
legt verður öllum, sem að því
urðu vitni. Og allar voru þær
systurnar frá Torfuíelli, dætur
Sigrúnar, óþreytandi í ást sinni
og umhyggju fyrir henni og ein
læg virðinig og elsfcuseimi féll
henni í skaut frá barnabörnum
sínum og frá öllum aðilum hins
stóra ættgarðs og þeirra, sem
honum tengdust.
Engum, sem átti samleið með
Sigrúnu frá Tortfúfelii hlandað-
is,t hugur um að þar fór hin
merkasta kona, enda urðu vin-
sældir hennar _í samræmi við
þessa reynsilu. Sveitungar henn
ar mátu hana mikils og sýndu
henni til hinztu stundar ein-
Læga virðingu Qg vinarblýju,
vinir hennar munu minnast
hennar. hvenær sem þeir heyra
góðrar konu getið og ástvinum
sínum var hún sú fyrirmynd,
sem þeir sóttu til traust og ör-
yggi og þá elsiku, sem aldrei
brást.
Trúin var ríkur þáttur í eðli
Sigrúnar frá Torfufelli — heit
og örugg trú á þann kærleiks-
ríka anda, sem „heyrir sínum
himni frá / hvert hjartaslag þitt
jörðu á“ — trú á sigur ijóssins
yfir myrkrinu, trú á vorblóm-
ann á bafc við vetnairbyljina.
Þegar þungir harmar sóttu
Signúnu heiim og heiiLsan brast
og þreyta hins langa dags þrýsti
að á alila vegu, þá brást þessi
bjarita trúarviss,a, né stynkur
skapgerðarinnar henni efldki.
Það var ekki einunigis að hún
'héldi reisn sinni í átötounum við
örlaigadómana — hún óx við
hverja raun — og var til hinztu
stu-ndar æðrulaus hetja.
Efalaust Ihefir Sigrún frá
Torfufelli metið þá reynstu, sem
varð hen-ni til aukins þrosfca,
enda þótt djúpur siársiauki væri
hen-ni samfara — og sólskin lífs-
ins varð hen-ni ætíð tilefni
heitrar þalfckargerðar til guðs og
góðra manna.
Einhver virkasti þáttur ham-
inigju hennar var aá, h-vers-u
börn hénn-ar ölil reyndusit r-ílk að
mannkostum og menningarertfð-
um, hversu þau og fósiturson-ur
hennar unnu hen-ni hugástum
og eýndu það í verfci með þeim
hætti að etoki gleymdist. Langa
ævi fékk hún notið þess að vera
á með-al þeirr-a — að gleðjast
með þeim vinum þeirra í siól-
sikini siæl-la situn-da og vaika yfir
þeim og veita þeim af aiuðlegð
hjanta síns í stríði daganna, þeg
ar á mióti blés. Um þetta get ég
dæm-t af fyllstu sannindum eftir
áratuga kynningu og vinéttu
við Si-gnúnu frá Torfufelii og
marga þá, sem stóðu hjarta
hennar nœist. Marigar eru þær
orðna-r yndiss-tu-ndirnar, sem ég
átti með henni ein-ni — og í
hópi ásitvin-a. Frá þeim statfar í
minninigunni gleðigeisilum in-n í
h-uga minn. Vorið sem bjó i
barrni þessarar elskulegu konu
vermdi s-vo marga, þeirra á
meðal mig og mína nénustu
vandam-en-n, líikt og ari-nyLurinn
frá heknilum dætr-a hen-nar og
órofa vinsemd þeirra. Fyrir það
vildi ég nú flytja einlægar þafck
ir. En orðin fá ekki til fulls
tjáð það sem bugurinn geymir.
Sigrún frá Torfufelli gleymdi
a-Idrei að þafcka guði gjafir hans
og.handleiðslu, né að biðj-a hann
um blessun til handa þeirn
bræðrum og siystrum, sem með
henni vor-u á veginum. Mlálleys-
ingjan-a mundi hún 1-ilka og fanm
t-il m.eð þeim, hestinum, sem
háði stríð á vetrar-gaddinuim,
lambinu, sem leitaði móðurla-ust
að gróðurnál og svalandi lind
og féll síðar svo un-gt og f-ugl- *
inum, sem flögraði um fann-
barða j-örð, eri söng síðar, þeg-
ar upp birti avo s-ætt við glugg-
ann hennar. Ómana frá rödd
hans auðnaðist henni að heyra,
þótt a-ugun fengju ekki lengur
greint mynd söngvarans. Ætíð
er ég sá Sigrúnu fré Torfufelli
urðu mér Lj'ós þau sannindi að
„fögur sál er ávallt un-g / undiir
eilfurhærum."
Það bná-st ekki að af fu-nli
henna-r fóru m-enn skyggnari á
f-egurð lífsins. Blær voroins
andaði umhvenfis hana. Jafnvel
á allra siðustu ár,um, þegar ljós
a-ugna h-ennar var sloikknað,
þrekið bnotið og oft þolraun að
ber-a sjúkdlómsþrautir, bjarmaði
aLlita-f af björtum degi í nálægð
hen-nar. Þegar ég sa-t við hvíllu
hennar, hélt um þreytíta hönd
hennar og horfði á andlit henn-
ar mankað rúnum áran-na, þá
sfcein alltaf í gegn einhver
geisli, sem var vorinu svo skyld
ur, að mér varð ekki fyrst fyrir
að hu-gsa um ha-ust ag hrörn-un,
þraut og þáttaslkil, heldiur um
miátt bj-artsýni og bænaranda
— um innri auðlegð og hið ljúfa
vor með „Ljós og angan / með
blóm í fangi og bros um vang-
ann-“.
Þannig er mynd hennar
greypt í vitunid mín.a. Þannig
sé ég hana hverfa till sumar-
la-n-dis eiil-ifð-arinnar til þess
„meira að starfa guðs um geim.“
Sigrún frá Torfufelli hefir
verið tovödd hinzt-u toveðju —
hér á hinu sýn-ilega sviði.
Viandamenn og vinir haf-a sign-t
yfir hvíluna hennar og fundið
þafck-ar- og tregatárin verma
vanga sinn.
Sveitin hennar, sem hún unn-i
sivo h-ei-tt, h-efir teikið han.a í
arm,a sér til að v-eita henni
hvíld í mjúku ska-u-ti.
Það slær geislaroða á Torfu-
felLsihnjúk og blærinn strýkur
yfir grasið á túnin-u í Hóðum,
þar sem siporin lágu til hinztu
fylgdar við hana, sem vermdar-
vættur dalisins hefir nú boðið
veJikomnia heim.
Jórunn Ólafsdóttir
frá Sörlastöðum.

RITSTJORN • PRENTSMIÐJA
AFGREIÐSLA»SKRIFSTOFA
SÍIVII ID'IOO
Lokað vegna sumarleyfa
13. júlí til 8. ágúst.
GLER OG LISTAR H.F.,
sími 36645 — Dugguvogi 23.
MÚRVERK
Rúmlega þrítugur maður óskar eftir að komast að
sem nemi við múrverk. Tilboð er greini kaup og
kjör sendist blaðinu fyrir 7. júlí merkt: „Fjöl-
skyldumaður — 2543“.
Verzlunin Helma
erfluttaf
Freyjugötu 15
í HAFNARSTRÆTI sími 11877.
Verzlunin Guðný
opnar á Freyjugötu 15. — Sími 13491.
Helma auglýsir
Rýmingarsala verður í Hafnarstræti mánudag, þriðju
dag og miðvikudag. Mikil verðlækun á eldri vörum.
Helma
Hafnarstræti. — Sími 11877.
Tilboð óskast í smíði og uppsetningu loft-
ræstikerfis í hús Handritastofnunar og
Háskóla íslands.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri
gegn kr. 1.000.— skilatryggingu.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 10140
Golftreyjur
Vorum að taka upp óvenju glæsilegar þykkar
kvengolftreyjur. Mjög mikið handunnar. Fyrir-
sjánlegt að þær seljast fljótlega upp. Komið strax.
Verö kr. 675-
Miklatorgi, Lækjargötu 4.
í pólsku tjöldunum er
fyrsta flokks dúkur og
frágangur mjög vandaÖur