Morgunblaðið - 15.07.1967, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 15.07.1967, Blaðsíða 14
14 MORGtj NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1967 { ÚitgefaTidi: Hf. Árvakur, Reykjavík. S Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson. 5 Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá. Vigur. { Matthías Johannessen. j Eyjólfur Konráð Jónsson. í Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson. r Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson. S Ritstjórn og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 10-100. í Auglýsingar: Aðalstræti 6. Sími 2!2-4-'80. • í lausasölu: 7.00 eintákið. > Áskriftargjald kr. 105.00 á mánuði innanlands. ER GÓÐÆRI ? F'ramsók'narforiingj arnár hafa * mjj(g tönnilazt á því, að á ísl’andi væri góðæri, en samt sem áður gengi erfið- lega að reka atvinn'uivegina, og um það kenna þeir stjórn- arvöHdawn. En er góðæri á ís- landi, hlafa aflliabögð og tíðar- far verið betrá en algengt er? Hefuir verðlag á ísienaikum útflliuitningsafujrðujm verið haig staðtt? Þessum spurningum er rétt að svara. Þess er þá fyrst að gæta, að veturinn var með vensta rnóti, bæði tif sjávar og svei'ta, og ol'lii erfiðlleikum, jajfnt útgerð siem landbúnaði. Og vorið var vissuitega lfka kaiit. Aiflalbrögð hafia verið lé'Leg og þanniíg miun afraksitur ver tíðariranar hafa orðið um 500 milliij. kr. minni en í fynra. Sfldveiðamar hafa fram að þeissu genigið erfi'ðlega, enda hafa skipin orðið að sætoja Tengst morður í haf. En alit er þettia autoaatriði hjá þvá, að verðiag á útfl'Utn'iingsafuirJð- uim otokar hefur l'ælkkað stór- lega, einlkum á síldarafurðiun um. Það er þess vegna því mliður hilð mesta öfiugmæili að taila um að á íslandi sé nú góðæri. HiJtt er anmað mál, að þráftit fyrir þan.n andbyir, sem við Ih/öfium haft, þá heflur tekizt að tryggjia framhaJld hinma góðu Mfetojara og almeraning- ur hieflur ekki orðið þess var, að nauðJsynilegt væri að skerða þau. Það hefur sem sagt ver- ið stjómað þafnnáig á íslandi, að þrátt fyrir milkla erfíð- IieiJka, sem að hafa steðjað, hieflur tekizit að varðveita beztu IJífekjör, sem Memzka þjóiðin nókfkru sinmi beflur við búið. Og aiuiviitað heflur þetita tiek- izt fyrst og frernst vegna þess, að við vorum betiur við- búnir en nókbru sinni fyrr að mæta aðstieðjaradi ertflið- Deilbum. Yið höfiuim tneyisit fjiárhag ókfear úJt á við og eig- uim giMa gjaJItíleyrisvara&jóðd. Við höfufm eradiurraýjað sfeipa tffflótann og eigum raú stoip, sem afllia sfldiarihnar, þriáJtt fyrdr ertfiiðlleilka, sem áður helfðu þýtit það, að ekki hefði ftemgidt branda úr sjó. Við höfluim rælktað llandið og byggt góð hús tifl. sjláivar og srVeita. Vilð eiguim mangfhátt- aðan iðnað, sem rii&ið heflur upp á sáðari árum, ölflkigar samgömgiur o. s. frv. Það er þesis vegna engira vá flyrir dynum, og vils&uiega rnuirau firamífarirnar vterða stórstíjgar, þegar góðærið bemiur, og engiin ástæða er táfl. að ætiia araraað en að það sé á raæsitia lleáltii. í þeárri tnú hefuir þjóðin Mlfað og gerir enn. En á tiímum erfiðlieilba þarf að bregðast af kjarki og framsýni við vandamálluraum. Það hefur raúverandli ríkis- stjórn gert, og meðal aranars njótium við raú góðs af því að ákvörðun var tiekin um sitór- virtoijiun við Búfelll og bygg- iragu állbræðslliu. Pleiri öflliug fyrirtæki þurfa að riísa upp og að því mun verða umnið, úr þvi að þjóðin bar gæflu tiil þess í kiosningunum 11. júraí að tryggja sér áframhaltí- andi heilbrigt stjórraarflar. TOLLALÆKK- ANIRNAR Ij’iras og menn viltia er nú sú stiefraa ríkjamdli í heims- viðslkiptium að reyraa að iækka tióll'a og örva viðstoiptái miili þjóða. Við Ísíliendiragar höfum tekið þátit í Kennedy- viðræðuraum og hölfium haft af niðurstiöðum þeirra tialls- verðan áiviraniirag. Við hijót- um áfram að tatoa þátit í afl- þjóðasamsitanfi á sváJði vlið- stoipta tiifl. þess að tiryggja hagsmuni ókkar. Sjiáfflfir höfum við að eigira frumlkvæðá. IJæJkkað a/lmífeið tiólla á ýmsum neyzfliuivönumri, sem bætit heflur mjög hag afl- meraraingis, en hirau er etotoi að leyraa að tóll'ailiækíkuniuim fyflg ilr ætiíð raókkur varadi fyrir þaiu fiyrintæJkd, sem ráisið hafla upp í skjólá hárra tiofflá og h'efiur það að nókJknu lleyti toomið niður á ísáienzíkum iðn- aðtt. Bitit er þó miiisdkiflJnáragur, að það sé fyrdt og fremist þær tolflalætokanir, sem gerðar vonu fyrir mönguim ámuim, sem valda því að erfiðleitoar enu 'hjá sumium iðnfyrirtæikjiiun. Þau fyrintiælki geragu vell fyrst eflfcir að tiofllar vonu l'ætokaðir , era himsvegar hafla orðáð mikl1- ar kauphælkfkamir, eáinikum á árimiu 1963, og þær hafa að sjiállflsögðu gert samlbeppná&- aðsitiöðu ísfllenzíks iðnaðar erf- iðari en elllia væri. Verðsltiöðvunira raú hjiállþar íálenzlkuim abvimmuvaguim, þvá að nókíkrar kaupgjaldshælkk- amir eru í raágraranalöndiura- uim, á rneðan hér er kyrrð á því sivdði, og er það maít flllestra, að hagur fyxintiækj- larana miuni bnátt baitraa, ef á- fram verðuir urant að hafldJa Verðlagi og baupgjaffldi í sketfj 'Um, þðtt sjiállfsagt sé að at- híuga, hivort umrat sé að læflttoa itióffla á hrárVöu og véffluim iðra- aðariras tlifl þess að bæitla saim- keppnásaðstöðu haras fná því siem niú er. í tiól'lamJáflium er etoki uim að ræða neiraa stiöðn «!» J UTAN ÚR HEIMI „MacBird" — mis- heppnaö og eftirsótt NEW YORK, (Associted Press) — Barbara Garison, sem með leikriti sínu „Mac- Bird“ íhefur vakið heimsat- hygli, ex mjög vonsvikin, en þó engan veginn vonlaus. Ádeila hennar um amerískt stjórnmuálalíf er skopsitæling á „Macbeth" Shakespeares, en henni þykir afbökun frægrar setningar Ghurchills hæifa bet- ur árangri verksms: „Neveir has ®o much said so little to so many.“ Þðtjt frú Gartson kunná að þýkj.a sér hafa miistlskiizt að vakja máLefinallieigia'r dieiliur mreð verlkli síniu, beiflur leólkrit- .ið ónieitaniiega viakið alllls kon- ar athyigflli, sÆðan það var fyrsit sett á sivið í .atvinnufleiilkíhúisi ultan Broadway fýrir tæpuim fiilmim mániuðium. í bðkartflonmi hefur verlkið verið prenitað í 400 þúisund eintalka uppllagli. Leilkiriltið hef u.r venið sett upp í atvinmiu- leJkhúisum í BoisJtion, Lots Anigelesi, San Fnanoisico, Chi- cagio, Amisterdam, Lonidion og Tðk.íó. Uppsietndnigar eru í uindirlbúniragli í Gen.úa, Biuenos Aires, Mionite Carllo og ýms- uim bongum Unuigay, Clhillle, Refligíu, Sviss^ NorðUr-Alfrállai og á Norðurlön.du.m. Þá haifla leyiflisfliausar útigálf- ur vierlksikis slkðtið upp koilILm- um í FðllLa.ndi og M'ex'ílkó. í báðuim þeilm llönidlum og Ajusti- ur-IÞýzikal'an'di heflur lleilkrdltið .einnig veráð sýnt í LeyfiisiLeysd höflundar. Bonizt heflur um- sðkn uim leyifi itifl! að gera 90 mínúitna sjónvairpsþátt efltlir leiikriltinu í Prag. Ulm 35 álhu/gamannalflolktoar halfa ileilkið. „MaoBind" í Amer íku otg sóitt hieiíur verið um leiyifli til um liOO annarra sLikra sýninga, eamlkviæimit uppilýsingum umi'boðlsmia.nns ifrú Gansons. Frú Garson. er 25 ára að .aflldri, fiaedd í hivenflinu Brook- ]lyn í Niew York. Hlún. virð'i&t gena sér Ljósa greiin fjyrir því, flnviMk 'guLLniáma þðtita verto er, sem í fiyrtsitu var aðeius 15 miínútina ælfinigalleilkrált fýr&r nemenidur Kaliiforiniíuhástoóla áirið 1965. „Við geturn steltizlt í helllgan sbein ag Lifað góðu UM það sem efltiir er aevinnar“, seigilr hún, en bætir sáðian við: „.Au'ðivitað má Litia öðruivísi á þetlta og segja sem svo, að gnóðinn sé ðkki meiri en árs- laun ýmissa amerískria kaup- sýsflumann.a“. „MacBird“-ævintýrið hefur hLotiið mairigslkonar undirtetot- ir. Með'ail' að'dáenda þess er t.d. ba,n.dar'ísika sikálldið Robert Lowe.ll, sem sagði: „Vertoið er ritaö af .einistalkrii sniMiigáiflu“. Peter Broolk, aðaiLleillœtijóri Royal Shalkiesipeare Gompany, saigðd: „Þetta er magnaðasitia am'er'isfca leikhúswerk, sem 'Sézt baflur í langan tím.a". E.n leikrit.i'ð heflur efclki vak ið minini andúð en aðdáun. Aulk þesis. geðjaðist flæsitum leilk'dtómen'dluim að verkiniu, New Yortk Times sagði m. a.: dy forseta. Nú segir hún, að mest sé deilt um síðiari hluta verlksins, siem íja.]fliar um á- flramhaildaindá valdaíbaráititu cng stiríðið í Vietnam. Enginn þeirra, sem vegið er að, hefur Sátið í Ljós áfllilt sitt. Frú Garson lýsir því yfir, •að hún sé andvíg mikLu vaidi á flárra höndum. „Ég er reið vagna tilliv'eru vaflldls, ég er reið vegna mlisibeiiit'inigaT valds“, heflur hún saigt nolktow- uim sinnum í viðitölkim við bLaðamienn. Þegar pólstour emlhaetitÍB- miaðiur, sem heimsátiti New Yorlk, sflió henni guMLhiam’ra fy.riir að hafla kjarfc tiifll sMkrar sikopsitælingar á .amierísikum miáliefnium, saigði frú Gareon við hann, að væri hún að’ Frú Garsom, höfundur „MacBird", á blaðamannafundi í New York fyrir skömmu. Hún er nokkuð vonsvikin, þótt henni hafi græðzt ógrynni fjár á leikritinu, þar sem henni þykir á deila hennar ekki hafa tekizt sem skyldi. „Ádeilain nær flitvergi táigangi sínium“; Lilfle: „SáralllíitilHI ár- anigu.r varð af ölLu þesisu bram bofllti"; New Yoöker: „Le:ik- riltið er hatraimimara. og gnóf- ara en orð tflái lýat“. Tvö bllöð í New Yorlk neituðU mieiira að segja að hinta auglýsd.nigu um sýninigar á „MacBird". „Ég býslt við, að tiLvilLj'un hiaífi náðið miesitu um það, hive aðlsðknAn hefur verið góð“, segi'r flrú Gansion. „Ég héltit, að gaignrýnim yrði áhr.ifamitoiiL, en meira á bak við tjiöidiiln hjá fóltoi allmen.nt“. 'Hún segisit tafea etflbir breyt- ingu í bfllaðaistoniflum um „Mac Bird“, síðian sýnámgar hófust. ÁðlU'r var að.álflfi.ga næltit um simietoíkleyisá sögulþnáðarins, þar sem MaoBird (Madbetih), aug lljós akopstæfliinig á Johnson flonsetai, stienduT fiyrir moirðá Ken O’Duinc (Dunoan), sem er- gróf efltiirl'ílki'nig aif Kemne- storifa í Pólilaindi, mumdu sikeyti hennar beinasit að pólis'kium stj.ónnmálamönnuim“. „í inn.anl.andsmálum“, sieg- ir hún, „haLda. marigir að ég sé maestium hægrisinnuð“. Hiún neflnár s.ig sósíalista, fyl.gjamdi pensónufr.ellsii, an.dvíga bverri þeirri ríkisstjórn, seim reymi að stýra lífi bongar.anma í smiá.a'tri’ðium. Þetita eigi dkki sízt vi'ð Sovétrítoin, stsgir hún. „FrjáÍ'S!Lyn.dlir“, bætir húm við, „'geta ekki' kaLLast því nafnd, ef þeir eru í vasa eiins. sitijórm- máilaifi!ölkks“. Frú Gamson toveðtet mjög uiggamdi uim uippsetningar á „MacBird" uitam Bamdarílkj- anna. „Leiikriti'ð er byggt u;pp í uim'hlvenfi, sem fiólfkið bér í Amierílku þeklkir", aegir hún. „Þegar ver'k'Ið er tefcið úr þessu uimlhivenfi, er því hiætt við að aifl'agas.t". ran eða aligilltía regll'U. Þau miáfl Iþairlf að endunslkoða frlá ári UJl árs mteð tiillíitii tiJI hia@s- miuraa ativiranu[I!ífe!ilni& oig þjólð- arlhleildaráranar. MELINA MERCURI 'etita raatfn, Mefl'ina Merouffi, Iþeklkitiu ekki ýkja miangir fyirir niokkrium döguim, en nú er það á hvtens manras vörum. Hierifariragjiasjtj’órn'in í Grikk- Iiandi hefur gent þesisa gríefcu llleólkkionu frægari en hún sjláfllf saigt htefði makikurn tiíma orð- dlð a.f eilgin gerðum. Húin var svilpt riíkilsibongararétitd sínuim í GrákkJlaradi ásamt niokk'rurai öðruim Grlifckjuim fyrir það iað gagnrýnd stjárraarvöMáin, Enn heflur það sannazt, að Iþeir, aem haiidnir eru ofbeld- islhneigð, hiliaiupa á sig og gena það, sem heáimiS'k'uflieigast er, og fá þanniig allla frjáll&huiga 'mienra tiil að beina oitihyigli sinni að óhæfuverkumum. Þeir meran, sem nú hafa vöttd in í Grdfcklandi, geta ekki vænzt þess að n'Okfcurn tíma verði á þó l'itiið sem hei1!- briigða og eðfl'il’laga stjónn Grifclktiarads, fremur en að rfkilsis tjórnir kommú nflat arílkj - anraa vterði nokkru silnni tiafid- ar rífcÍEisitjórrair fóflksiiras.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.