Morgunblaðið - 15.07.1967, Blaðsíða 18
18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1967
Helgi Erlendsson, Hlíðarenda
Minning
HELGI Erlendsson, Hlíðarenda í
Fljótshlíð, dó í Landss.pítalmum
4. þ.m. ef'bir stutta leglu.
Helgi var faeddiur að HLíðar-
enda 7. janúar 1892. Foneldrair
ha.ns voru aæmdarhjónin Man-
grét Guðmum.dsdófJtiir og ErtLend-
ur Erlendsson, Árnason.ar bónda
að Hlíðarenda.
Helgi ólst upp hjá foreLdrum
sínum að Hliíðanenda í systkina
hópi. Þau voru átta systkinin,
sem komuat til fullorðinsára,
fimm bræður og þrjár systur,
en þrjú dóu á un.ga aldri.
t
Faðir minn,
Vigfús Einarsson,
frá Keldhólum,
a.ndaðist á Sólv angi, Hafnar-
firði 13. júllí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Vigfúsdóttir.
t
Móðir okkar og tósturmóð-
ir,
Ingileif Eyjólfsdóttir,
Steinskoti, Eyrarbakka,
lézt í Sjúikrahúsinu á Selfossi
13. júií.
Daníel Ágústínusson,
Eyjólfur Ágústínusson,
Bjamdís Guðjónsdóttir.
t
Jón Hafliðason
andaðis.t í Wm.nepeg 26. júní
sl. Fyrir hönd van.damamna,
Agnes Tómason.
t
Þaikka innilega samúð og
vinarhug við andláit og útför
bróður míns,
Stefáns Guðmundssonar,
járnsmiðs,
Mjóstræti 8 B.
Una Guðmnndsdóttir,
Sjólyst, Garði
t
Þökíkium ai heilum hiug,
þeim möngu vinum og aett-
ingjum, sem auðsýndu okkur
sa.múð, hjiáip og huiggun við
ajidílét og ja.rðanför sona.r
olkkar og bróðir,
Kristjáns Sigurgeirs
Axelssonar.
Guð bllesisi jHkfcur ölL
Ágústa Sigurðardóttir,
Axel Reinhold Kristjánsson,
Guðrún Axelsdóttir.
Hliíðia.rendaheilmilið var allitaf
í töki betri heimiíla. Það haifði
orð á sér fyrir gestrisni, greið-
vinkni og mynda.rska.p.
Hlíð ane n.da -sysbkin.in voru ÖM.
mannivænlieg. Bræðurnir höfðu
orð á sér siern góðir Sþróltita-
menn, söngmenn og hiesitaimenn.
Var það liengi þainnig aiustiur
þa.r, að ekki þótti vel skipað
samlkvæmi nema sysitfcinin fré
Hlíðarenda vænu þábttakendur.
Helgi Erlendsson var ágætur
glímumaður. Hann glíim.di á
fynsta íþróttamótinu að Þjónsár
túni 1910, en í því mórti tótou
þátf í glímu 18 ágætir glímiu-
menn. Keigi varð ekki s.ilgur-
vegari í það sinn, enda 18 ára
gamalil. En síðar varð hann sig-
urvegari á Þjórsármóti og vann
Sk a rphiéð ins.skjöLdinn. Það hefir
löngum þótt ver.a góður vLtnis-
burður um hreysti og góða
gl'ímutætoni að ná þeim árangri.
Heligi kvæntist árið 1913
ágætri konu Krisitímu EyjóMs-
dóittur, æt'taðri úr Skaiftafells-
sýs'lu. Þau byrjuðu búskap að
Hlíðarenda sama ár,
HLíðarendi er gamalit höfuð-
ból, landstór og vel í sveiit sett.
Á dögu.m Gunnars vair korn-
rækt að HLíðarenda eins og
ku.nnugt er af sögunni. Það er
einnig frægt hversu útsýni er
gott þaðan, og einniig en ekki
síður fagurt til HLíðarinnar að
horfa af slétitlendinu sunnan
við Þverá.
Hlíðarendi á mitoið land sunn
an Þvierár. Þverá hefur lenigst af
verið smá lækur, eins og hún
er í dag eftir að hlaðið var fjrrir
Markafljót. Áður en hlaðið va.r
fyrir flijótið geystist Þverá ves.t-
ur með FLjótshlíðinni með stóra
tovísil úr Markafl.jóti. Braut áin
mikið land í Flfjótshláðiinni og
ógnaði byggðinni. Meðan vatn-
ið var mest í Þverá var erfiítf
fyrir Fljólt'shlíð.in.ga að nyfja
landið sunnan árinnar. AJlit
þetta hefir breytzt í seinni táð
til batnaðar. Fáir voru haimr
imgjusamari en Helgi á Hlíðar-
enda að &já að Fljótshlíðinni
var bjargað frá eyðilleggingu,
Átthagatryggð va-r Heiga í
blóð borin. HLíðarendi og Fljióts-
Míðin áttu huga hans. Hainn
t
Innilegar þakíkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarihjug við
fráfaál og útför eiginmanns
míns og föður Ototoar,
Ágústs Finnssonar.
Sérstakar þaikkir vi/ltjum við
flytja starfsfélögum háns
Látna fyrir ómetanlega virð-
ingu.
Ágústa Björnsdóttir
og börn.
t
Hui^heilax þaktoir til afca.
þeirra er sýndu okitour samúð
og vinarhug í veikindum og
við fráfall eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
Þórarins Péturssonar,
ú tge rða rmanns,
Grindavík.
Sigrún Högnadóttir,
Bára Þórarinsdóttir,
Amgrímur Sæmundssom,
Þórarinn Arngrimsson,
t
Alúðarþakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarfaug við
andlát og útför
Guðmundar Magnússonar,
útgerðarmanns.
Guðrún Guðmundsdóttir,
böm, tengdaböm
og bamabörn.
faetfði getað tekið sér orð Gunn-
ars í munn og saigt: „Hér vil óg
una ævi minnar daga aila sem
iguð mér s.endir“.
Hielgi og kona hans eignuð-
uist Jimrn böm, tvö dóu ung en
þnjú eru á lífii. Guðjón. bóndi,
Raiuðiuskrið.um, en Rauðuskrið-
ur eru nýbýii úr Hlíðarenda-
landi, Gunnar erindreki, Reýkja
vík og Svava húsfreyja, Reykja
vík.
Hteigi miissti toonu sána árið
1942. Var það mikið áfail fyrir
hann og heimilíð, sem hann bar
með fcaplimennsfcu. Nokkru
seinna fókk hann ráðiskonu,
Guðmundlu Björnsdóttur frá
Rauðnefsstöðuim, sem faugsaði
prýðilega um heimilið og yfir-
gaf Helga ektoi meðan hann
lifði. Helgi bjó að Hlíðarenda í
54 ár. Hann var greinidur vel og
fýligdist með því, sem gerðist
bæði á opinberum ve'ttvan.gi og
innan bér.aðs. Hann rædidi oft
um þær rniklu bneytingar s.em
orðið hafa í þjóðllifiinu á fáiutm
áraitlugum. Áður en bilvegir
komu á flesta sta.ði sunnanlands
var oft leitað til Helga tii þess
að liðsiinna ferðamönnium, lána
hiesta og fylgja þeim á áfanga-
sitað. Oftast mun hann þó hafa
farið siem fylgdarmaður í Þórs-
mörik. Var efctoi möguiegt að
flara á toesttum í Þórsmörk yfir
vötn.in, nema að hafia með sér
góðan fylgdarmainn og traiusta
hesta. Þeir munu vera margir,
sem minnasf samfyLgdar HeLga
á siátoum ferðum. Óttinn við
vötnin og kvíðinn fyrir því að
fara yfir straiumþungar elfiur
hvanf, þegar HeLgi veittá ferða-
mönnunium leiðsögn og fylgd.
HeLgi átiti aLLtaf ágæta hesta.
Hann gladdilsit með vinium sín-
um á góðurn stundium. Hainn var
ágæbur oig tnaustur félagi, sem
fýllgdi fast þeim málistað, sem
hann taldi vera réttan.
HeLgi genigdi ýmsum opinber
udm störfum og brást aLdrei
þeim trúin.aði, sem honum var
sýndur. Hann var kirkjuihaldari
að Hlíðarenida, og safniaðanflull-
trúi. Hann lét sér m.jöig annt
um kiriguina og kirtojulega starf
semi.
HeLgi verður jaiiðsetltur að
Hláðarenda í dag.
Fljótsfatóðinigar og fjlda marg
ir aðrir munu fjöimenna að HMð
arenda og minnaist fall'ins vinar
og votta aðstandendum S'amúð.
I. J.
t
f DAG verður til moldar borinn
frá HLíðarendatoirkju, Helgi Er-
Lendsson, sem lézt í Landsispít-
ailan.um hinn 4. þ.m., á sjötugj-
aisfa og sjötta aMursári, fiædd-
ur 7. j.anúar 1892.
Þnátit fyr.ir Liangvarandi van-
heiLsu hans, höfðium við vinir
hans og frændflólk gert olkltour
vonir um að við fen.gjum að
halda hionium eitlthvað llengur
meðail okkar, en ©igi má sköp-
um rernna og þó að við honfðum
á vandfylLt skarð, sem myndast
heifur með fráfalli hans, ge'tium
við vel unmað honum hvíldar-
innar eifltár langam og ertfiðan
starflsdag.
HeLgi var flæddur ag uppalinn
að Hlíðarenda, og hatfa aLLir
hans stanflskraftar verið hetlg-
aðir þeim stað, að undamiS'fciM-
um moikkrum vetrarventíðium,
þegar hanm stundaði sjóróðra
frá Þoriáksfaöfn og öðrum nær-
liggjandi útgerðarstöðvum, eins
ag þá tíðkaðist um unga mienn.
Helgi ólst upp í s'bórum syst-
kinafaóp, en nú eru aðeins þrjú
þeirra á Lifli, Guðmundur, bóndi
að Núpi; Ragnheiður og Gunn-
ar búsett í Reykj.avík.
Árið 1913 favænbist Helgi Krist
ínu Eyjólflsdóttur ættaðri úr Ör
æflum. Þau hóiflu þá þegar bú-
skap að Htóðarenda, fyrst við
heldur látill efni, en þeim tókst
með þeim dugnað'i, samheldni
og þrautseigju, sem bæði voru
svo rik aif að yfirstíga erfdðLeik
ana, og verða vel efnailega sjálf
stæð. Þeirn hjónium varð fimm
bama .auðið, og eru þrjú á
lífii. Svava, húsfriú í Reykjavík;
Guðjón, bóndi að Ra.uðuskrið-
um og Gun.nar, borgarfútótrúi í
Reykjavik. Kristín lézt árið
1942 efltir tæpiega 30 ária far-
sælit hjónaiband. Etoki var Helga
í huig að bætta búskap þrátt fyr
ir konumissinn. Réðlst þá til
hans Guðmun.da Björnsdóttir,
frá Rauðniesstöðum, hin mesta
gæða og myndar konia, og hafa
þaiu síðan rekið bú að HlLíðar-
enda, og þó að hvorugt þeirra
væri heilsu.hraus.t og hann mik-
ill sjúkLimgur umdamfarim ár, þá
tóksit þeim vel að halda búsíkapn
um í horflimu enda fór saman
bæði 'hiuigur og hömd til þess að
svo mættd vera.
Á Htóðarenda er að1 vonum
mjög gestkvæmt, þar sem bœði
er þar kirkjuistiaður, ag miargan
íerðalaniginn fýsir að kymnast
staðnum, vegn.a sögu hans, og
þó var það ©kfci ein.ungis þess
vegna, að margam bar þar aó
garði, margir áttu ©kfai anmað
erimdi ©n að heiLsia upp á bónd
amn á staðmum og hans heima
fióLk, sem ávallt var reiðubúið,
hvernig sem á stóð, jafnivel í
rnes-tu önnunum um slLáttitinn að
Leggj.a miður vinmu till að sýma
gesbum aillt það markverðasta
á sögustaðmum og kirfcjuna, sem
er ekiki sltór í smiðum, en þó
eim með fiegurstu sveitakiríkjv-
um á landinu og þótrtd Hfilga
mjög vænlt um hana og sá vel
um að ailikt væri _ í lagi í sam-
bandi við harna. ÖIL þessi fyrir
greiðsL'a svo og veittur beini,
sem HteLgi af sínu altounnia ör-
læti Lét í té, bæði skyldum og
vamdalausum, kunmugum og ó-
kumnugum, án mokkurs emdur-
gjalds amnars en þeirnar ánægju
sem hamn sjálfiur hafði atf að
gera öðrurn gott og vit-a þá
ánægða.
Með þessum .fláu línum er ekki
unnt að draga upp slkíra mynd
atf Hielga eins og hamm var. Hamm
var á yngri árum mjög góður
íþróttamaður, aðallLega laigði
banm stumd á glíimu ag var um
tíma einn af beztu gLLmium'önn-
um lamdsins. Hamm var ©innig
mjög sömgeLskur og hatfði góða
sömgrödd, amda stjórnaði hann
Lenlgi sömg í Hl.íðarend aki.rkju.
Meðarn Þverá og Mark.af!Ljó.t
vonu óbrúuð, og raunar len.gur,
anniaðist hamn. flólksflutntoiga á
hestum í Þónsmörk, og þó að
jökuiivötmin væru oflt æði óiflrýni
leg og svo ill yfirferðar að teLj-
ast miátitu ófær, .þá faaiflði faanm
ávaLítt d fiuLLu tiré við þaiu, og
varlkármi hams og hjálptfýsi sam
fara dugnaði og karlmenmsku
kam í veig fyrir að mokkrum
ferðialang hiJektoitiist á í hians um-
sjá ag mun ©ngimn atf ötóum
þedm fljiölda, sem hann iffliutti á
þesisari. hættuilegu Leið hatfa giet-
að hugsað sér eins góðam og ör-
uggann fýl'gdarsiveto.
Þegar nú jarðmeslkar leitfar
friænida míms eru flluttar tiil
hinztiu hvildar, að fæð'iimgarstað
hams, verða mér á vörum þess-
air ljóðlínur Jóhamms G. Sigurðs-
sonar:
Hlær við mér hlíðin,
hóllinn og balinn.
Velkominn segir mig
sveitin mín fríð.
Nú kem ég sunnan,
sveitin mín góða
lúinn af göngu.
Ljáðu mér hvild.
Hajnrn fær nú að hviLa í þeirri
moid, er faamn unnd mest, á
þeim s'tað er hamm viissi ifle.gursit-
am á jarðríki og var honum
hjairtfÖignastur, þeim stað sem
hann gait ekki fremur em Gunn-
ar fynirrenmard hans huigsað ttó
að yflirgefa fyrr em yfdr Laufc, þar
sem sólto gytóir jökuMnn og
lækirn.ir og jökuLflljótto gmauða
í eyrai, þar sam .allar hans voim-
ir, vonfarigði, sorg og gleði er
samtvinnað, þar ljær FljótshMð-
in hans fríðai, lúnum líkama
hans hinztu favíld.
Ég kveð þig nú kæri fmændí
og vinur með djúpu þatokLœti
fyrir allt það sem þú varst mér
og mtou fólki, sérstaklega vtó
ég þakka þér fyrir faönd barma
mtona og systira atóla þá góð-
sermi og umhyggju, sem þú og
þibt heimili lézt þeirn í té, sem
og öLIlum öðrum börmum í þinní
umsjá því það var atót til fyrir-
myndar. Þú vísaðir öðrum veg-
inn á hættulegum leiðum, nú
mun þér verða laumuð sú leið-
sögn, nú mun hönd Drottins
leiða þig tifl. enn fleguxri hLáða en
þeinra. er þú flegurstar þekktir
hér á jarðríki. Þar sem aldrei
dregur siký fyrir sólu og eilíft
sumar rikir.
BLessuð sé m.innimg þín.
Jónas Gunnarsson.
Leikfélag Nes-
kaupstaðar sýnir
víða á Aust-
fjörðum
Nesikaupstað, 12. júl:
STJÓRN Leikfélags Neskaup-
s'taðar boðað.i fréttamenn út-
varps og blaða á sinn fund 1
dag. AðaLtillefni fundarins var
það, að Leikféliag Nieskaupstað-
ar er nú að taka sýmingar upp
að mýju á leikritinu Júpiter hlær
eftir A. J. Cromin. Leiikriibið var
'fruimsýnt hér 12. mad sl. og hetf-
ur verdð sýnt alls sex sinnum til
þessa, þrisvar í Neskaupstað,
eirnu stoni að Sta'ðarborg í Breið
dal og tvisvair á PásfcrúðsiEirði.
í júlimánuði eru fyrirhiugaðar
eftirtaJ’dar sýnin.gar: Hornafirði
laugardaiginn 15. jútó, Nteskaup-
sitað flöstudaginn 21. júLí, Vopnai-
flirði laugardag 22. júlí, Egilsi-
stöðum sun.niudag 23. jútó, Eski|-
firði föstudag 28. jútó, Seyðis-
firði siunnuidag 30. jútó. Ennfrtem
ur er fyrirfaiuguð sýnirng á Reyð-
arfirði, en sýnin.ga.rdagu.r ekki
enn ákveðinn.
Þetta mun vera í fyrsta sinn
sem Leik.félag Nesikaupstaðar
sýnir á Hornafirði og á Vopna-
firði. Leikrit þetta heiflur orðið
atfar yinsælt hiér og verið mikið
sótt. í því eru tíu leikendur. —
Leikstjóri er Erfliimgur E. HaJtó-
dórSS'on. — FréttaritarL
Þökk fyrir mér sýndan
faeiðiur á áttræðiSatfmœLi mínu
10. þess.a mánaðar.
Árni Jónsson,
Norðurstíg 5.
Ég þafcfca kæritega kveðjur,
igjatfir og vinarfaug ættingja,
vtoa oig kunnimgja á 75 ára
aflmæiLi mínu. Sérstaklega
þaikka ég sitarfls'flóLki hj(á Rfkisv-
skip mér semda aflmæfliisgjötf
og þakkarorð er ég læt mú atf
sitörtfum hjá því fyrirbæki.
Ingólfur Jónsson,
DísardaJS.