Morgunblaðið - 12.07.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 1966
MINNING:
Vigdís Magnúsdóttir
ÖLDUM saman féll líf íslenzku
þjóðarinnar í fastan og fábrotinn
farveg. Atvinnuhættir og þjóð-
menning tók litlum og . hagfæra
breytingum. Sonur gekk inn í
lífskjör föður síns og dóttirin tók
við af móður sinni í sama verka-
hring og kynslóð eftir kynslóð
Maðurinn minn
Finnbogi H. Finnbogson
Hofsvallagötu 23.
lézt í Landspítalanum þann
10. júlL
Fyrir mina hönd og barna
hins látna.
Rósalind Jóhannsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma
Kristín Jónsdóttir
Grettisgötu 31,
andaðist I Borgarsjúkrahús-
inu fimmtudaginn 11. júlL
Börn, tengdabörn og
bamaböm.
Eiginkona mín og móðir
okkar
Þóra S. Guðmundsdóttir
Skiphoiti 36,
andaðist á sjúkrahúsi Hvíta-
bandsins miðvikudaginn 10.
júlí.
Gunnar Þ. Þorsteinsson
og böra.
Eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma
Dagný Einarsdóttir
Túngötu 21, Seyðisfirði,
verður jarðsett frá Seýðis-
fjstrðarkirkju föstudaginn 12.
júlí.
Friðþjófur Þórarinsson,
böm, tengdabörn og
barnabörn.
hafði áður gert.
Á þessu hefir nú orðið grund-
vallarbreyting. Likur eru til að
engin kynslóð muni eiga eftir
að lifa svo algera umbyltingu
allra lífshátta og sú sem nú er
öldruð. Þá er það, þegar háaldr-
að fólk fellur frá, tekur það með
sér í gröfina þekkingu og lífs-
reynslu liðins tíma og er margt
af því með öllu óbætanlegt og
hvergi finnanlegt lengur sök-
um hinnar öru þjóðfélagsbreyt-
ingar. Þessar og þvílíkar hugs-
anir sækja á hugann, þegar við
kveðjum hinztu kveðju Vigdísi
Magnúsdóttur frá Stokkseyri, en
hún andaðist hátt á 103. aldurs-
ári þann 3. júlí sl. og var þá
elzt allra fslendinga. Útför henn-
ar verður gerð frá Gaulverjar-
bæjarkirkju í dag.
Vigdís Magnúsdóttir fæddist
að Bjálka í Landssveit 1. sept-
ember 1865 ,en þar bjuggu þá
foreldrar hennar, Magnús Magn-
ússon frá Austvaðsholti og Arn-
heiður Böðvarsdóttir frá Reiðar-
vatni, og var hún ein af 11 börn-
um þeirra hjóna, en þau eru nú
öll látin. 7 ára að aldri fluttist
hún með foreldrum sínum að
Holtsmúla í Landssveit og það-
an um fermingaraldur að Úthlíð
í Biskupstungum, þar sem hún
ólst upp til fullorðinsaldurs.
Nokkru eftir tvítugt fór hún úr
foreldrahúsum og fór þá vist-
ferlum að Hólum í Stokkseyrar-
hreppi til hjónanna Jóns Einars-
sonar og Ingveldar Þorvarðar-
dóttur er þar bjuggu. Þar var til
heimilis sonur þeirra hjóna Þor-
varður. Þau Vigdís felldu hugi
saman og gengu í hjónaband 29.
júní 1890. Þá um leið giftust
einnig Einar Sigurðsson frá Hól-
um og Ingunn Sigurðardóttir, er
lengi bjuggu að Tóftum í Stokks-
eyrarhreppi. Allt náði þetta
unga fólk sem þarna gekk út í
lífið, háum aldri þótt Vigdís yrði
þeirra langelzt. Bæði gátu brúð-
hjónin haldið gullbrúðkaup sitt
sameiginlega vorið 1940 eins og
þau höfðu haldið brúðkaupið
sameiginlega 50 árum áður, og
var þessa einstæða atburðar
minnst á verðugan hátt.
Þau hjónin Þorvarður og Vig-
dis hófu búskap í Mið-Meðal-
holtum í Gaulverjabæjarhreppi
og bjuggu þar mjög lengi. Voru
þá allir búskaparhættir aðrir og
örðugri en við nú þekkjum og
það svo, að unga kynslóðin mun
alls ekki geta gert sér þau lífs-
kjör í hugarlund þó frá sé sagt
Lífsbjörg fólks var þá að hálfu
sótt til sjávar og stundaði Þor-
varður um langt skeið sjó frá
Loftsstaðasandi og var þar for-
maður. Kom þá í hlut húsmóð-
urinnar að gæta bús og barna
eins og þá var altítt á sveitaheim
t Móðir okkar Þuríður Ingibjörg Klemensdóttir Klöpp, Seltjarnarnesi, verður jarðsett í Fossvogs- kirkjugarði laugardaginn 13. júlí kl. 10.30. Böm hinnar látnu. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við and- lát og jarðarför mannsins míns, föður og afa Einars Stefánssonar frá Möðrudal. Aldís Kristjánsdóttir Stefán Haukur Einarsson Viðar Stefánsson.

t Útför eiginmanns míns, föður og tengdaföður Hinriks Einarssonar Strandgötu 37B, Hafnarfirði, fer fram 1 dag föstudag 12. júlí kl. 2 e.h. frá Hafnarfjarð- arkirkju. Stefanía Einarsdóttir böm og tengdaböm. t Astkær eiginmaður minn, fa’ðir, tengdafaðir, afi og langafi Guðmundur R. Magnússon Bræðraborgarstíg 5, lézt í Borgarsjúkrahúsinu að- faranótt 11. júlí. Svanhildur Gissurardóttir, böm, tengdabörn, bama- böra og barnabarnaböm.
ilum. Þrátt fyrir erfiðar aðstæð-
ur voru þau hjón þó fremur
veitendur en þiggjendur, og var
gestrisni þeirra viðbrugðið.
Um 1930 brugðu þau hjón búi
og fluttu til Stokkseyrar, þar
sem þau bjuggu um allmörg ár,
en Þorvarður andaðist 1946, þrot
inn að heilsu og kröftum, og
hafði þá verið blindur í mörg
ár.
Þeim hjónum varð 7 barna
auðið. 3 dætur misstu þau í
bernsku og hina fjórðu, Ingi-
björgu að nafni, um tvítugt. Syn-
ir þeirra voru 3. Jón bóndi í
Meðalholtum, nú í Reykjavík,
kvæntur Vigdísi Helgadóttur,
Ingvar, múrarameistari í Reykja
vík, nú á Hrafnistu, kvæntur
Ingibjörgu Jónsdóttur sem nú er
látin og Magnús, bóndi í Meðal-
holtum, dáinn 19217, kvæntur
Ragnheiði Jónsdóttur. Að auki
ólu þau upp systurdóttur Vig-
dísar, Aðalheiði Eyjólfsdóttur,
en hún kom til þeirra á fyrsta
ári, en þá fluttu foreldrar henn-
ar til Vesturheims. Reyndist Vig
dís henni sem bezta móðir. Galt
Aðalheiður henni og vel fóstur-
launin, því Vigdís dvaldi hjá
henni og manni hennar Stur-
laugi Guðnasyni um 16 ára skeið
eftir að hún var orðin ekkja,
fyrst á Stokkseyri og síðar í
Reykjavík.
Síðustu 6 æviárin dvaldist Vig
dís hjá dóttur Aðalheiðar, Mar-
gréti Sturlaugsdóttur og manni
hennar Herði Pálssyni, að Snæ-
felli á Stokkseyri. Naut hún þar
svo góðrar umönnunar og alúð-
ar sem mest mátti verða, enda
var þakklæti hennar og ástúð
til þeirra hjóna mikil og börn-
um þeirra unni hún mjög. Jafn
einlæg og brestalaus sambúð
æsku og elli og þar mátti sjá
er mikill hamingjugjafi, en því
miður of fátíður.
Enginn sem kynni höfðu af
Vigdísi Magnúsdóttur duldist,
að hún var bráðgreind, minnug
og fróð. Henni var það gefið af
lifa lengst allra af sinni kyn-
slóð. Hitt var þó meira um vert
að hún hélt andlegu þreki óbil-
uðu til hinztu stundar. Einnig
hafði hún ferlivist allt þar til
hún varð fyrir slysi fáum dög-
um fyrir andlát sitt.
Ég, sem þessar línur rita, átti
þess alloft kost að ræða við Vig-
dísi á síðustu æviárum hennar.
Þau viðtöl verða mér lengi minn-
isstæð. Hversu þessi háaldraða
kona var gædd miklum kjarki
og hugarró og var létt í lund og
Framhald á hls. 8
t
Þökkum samúð og vináttu við
fráfall og jarðarför föður
okkar og tengdaföður
Björns Jóhannssonar
fyrr. skólastjóra, VopnafirðL
Ivar Bjömsson
Ragnar Bjömsson
Aðalbjörg Ingólfsdóttir
Hörður Bjömsson
Þórhalla Kristjánsdóttir
Jóhann Björnsson
Freyja Jónsdóttir
Magnús Bjömsson
Hildur Einarsdóttir
Sigurður Bjömsson
Þuriður Eyjólfsdóttir
Björn Bjömsson.
MINNING:
Emelía E. Söebech
í DAG verður til moldar bor-
in frá Fossvogskirkju Emelia
EUsabet Söebech, sem andaðist
þann 7. þ.m.
Emelía var fædd þann 26. júlí
1886 að Reykjafirði í Árnes-
hreppi. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Friðrik F. Söebech
bóndi og Karólína F. Thoraren-
sen, dóttir Jakobs Thorarensen,
kaupmanns á Reykjafirði og
Guðrúnar konu hans Óladóttir
Viborg. Foreldrar Jakobs afa
Emeliu voru þau Þórarinn, verzl-
unarstjóri í Kúvíkum, og Katrín
Jakobsóttir Havstein. Foreldrar
Friðriks Söebec'h voru Jóhann
Karl Söebech beykir og kona
hans Steinunn Jónsdóttir.
Milla, eins og hún var kölluð
af vinum og ættingjum ólst upp
í föðurbúsum með systkinum
sínum 13 þar til hún fluttist ung
að árum að Ósbakkaeyri í
Strandasýslu og var þar nokkur
ár sem barnfóstra hjá Marinó
Havstein og konu hans, og tók-
ust með þeim óslítanleg vinátta
upp frá því. Árið 1908 fluttist
hún til Reykjavíkur og fór til
Guðnýjar Ottesen og var þar sem
fósturdóttir hennar þar til Guð-
ný dó, en síðan setti Milla upp
kostsölu, sem hún rak með mikl-
um skörungsskap, bæði á Skóla-
vörðustíg 22, Laugaveg 27 og
síðustu 18 árin að Barónsstíg 25
eða þar til hún veiktist fyrir
um það bil ári.
Milla eignaðist marga vini,
sem margir eru farnir, en þeir,
sem enn lifa, minnast hennar
með hlýhug, því hún var hvers
manns hugljúfi, og ég sem þess-
ar fátæklegu línur rita, minnist
hennar sem minnar annarrar
móður, sem vildi allt fyrir alla
gera og mátti ekkert aumt sjá.
Elsku Milla mín, svo kveð ég
þig fyrir hönd fjölskyldu minnar
og bið góðan Guð að annast þig
og blessa minningu þína.
K.F.H.
MINNING:
Grétar Hafnfjörð
Þorsteinsson —
F. 14. okt. 1948. D. 27. maí 1968.
KVEÐJA FRÁ MÓÐUR
ELSKU drengurinn minn, aðeins
nokkur þakkarorð til þín. Þegar
é-g fylgdi þér niður að höfn, þar
sem þú varst búinn að taka þér
far með einum af stærsta far-
kosti okkur til útlanda, í þitt
fyrsta sumarfrí, svo glaður og
fullur eftirvæntingar, þar sem
þú stóðst og veifaðir til mín,
hvarflaði ekki að mér að þetta
yrði þín hinzta för, elsku Grétar
minn, þú sem varst búinn að
vera svo lengi á bátum, frá því
að þú varðst aðeins 14 ára gam-
all. En hvað ég hafði oft mikl--
ar áhyggjur þín vegna, þegar
vond voru veður, en þú varst
hugrakkur drengur, Grétar
minn. Og allsstaðar varst þú eft-
Oddur Hannesson
rafvirkjameistari
Fæddur 5. febrúar 1909
Dáinn 17. júní 1968
| Einum færra afbragðsmanna
autt er sæti, vinur kær.
Hugstæður þó okkur ertu
eins og þú hefðir kvatt í gær.
Lengi verður góðs manns getið
geislum dreifir minning skær
Þegar heim þig sorgin sótti
sýndir þrek á raunastund.
Börnunum varstu stoð og styrkur
stækkaði æ þín hetjulund.
Aldrei mun sú góðvild gleymast
græddi hlýjan djúpa und.
Þú varst einn af vorsins vinum
vökumaður, hreinn í lund.
Ef við marga ættum slíka
yrðu færri lokuð sund.
Bjartsýnn maður, brautryðjandi
böli eyddir hverja stund.
Vornótt bjarta, berðu kveðju
blessun færðu í sorgarrann.
Láttu guðdóms geisla þina
gleðja og hugga syrgjandann.
Hljóður opnar, hljóður læsir
hann sem hverju barni ann.
Ég sendi öllum ástvinum hins
látna mínar innilegustu samúð-
arkveðjur. Minning þín mun lifa
meðal vor, kæri vinur.
Ólafur Th eodórsson.