Morgunblaðið - 28.10.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, I>RIÐJUDAGUR 28. OKTÓBER 196Q
Eiríkur Einarsson
arkitekt — Minning
Fæddur: 10. apríl 1907.
Dáinn: 20. okt. 1969.
SYSTURKVEÐJA
í H uldairh vammi
er horfin sóL
Ásrún Magnúsdóttir,
Sunnubraut 6, Grindavík,
lézt 26. október. Jarðarförin
ákveðin síðar.
ÞórhaUur Einarsson,
Helga Ásmundsdóttir,
Magnús Mag-nússon,
Kristinn Þórhallsson,
Helga Hrönn Þórhallsdóttir.
Maðurmn mimn
Kristján J. Matthíasson
Laufásvegi 19,
andaðist
þ. m.
iaugardaigifnn 25.
Margrét Einarsdóttir.
Enn sést hún franwni
við Fagurtiól.
Þar löngum var ég
að lesa ber
— því fer ég þangað
og flýti mér.
Þegair árin fænast yfir, týnast
ae fleiri úr lestinni af samferða-
mönnunum hérna megin. Þetta
fylgir því að verða gamall. Þá
er sem ský dragi fyrir sól í
heimahvaimmi. En sólin Skín þó
jafn skaert og fagurt frammi við
Fagurhól endurminninganna, svo
að geislar hennar brotna í tárum
ofekar. Því að þar gengur sólin
aldrei undir, heldur skín út yfir
gröf og dauða. Svo reyndist mér
við fráfall þessa vinar mkis, sem
raunar var mér óskyldur, en
reyndist mér sem bezti bróðár fná
því að við kynntumst um tvítugt
til sinnar hinztu stundar, er við
skildum hér á jörðu bæði rúm
lega sextug.
Hún Ásthildur litla frá Úfi, hún
átti ekki systur né bróður, segir
Björnsson í einu af sínum fallegu
kvæðum. Svo var mér, er ég sett
ist að á heimili föreldra hans, í
Skjóli frænöcu hans, aðeins 19 ára
gömul. Ástrika systur, eina
systkinið, hreif dauðinn frá mér
þegar ég var 15 ára gömul. Móð-
ir mín sat í þeim andlegu her-
fjötrum, sem geðveikin býr þeim
er hún saekir heim, frá því að ég
fór að muna eftir mér. Og við
föður minn hlaiut ég að skilja til
t Móðiir ofckar Steinunn Þorsteinsdóttir, Lundi, Vestmannaeyjum, t Þökfcum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við aradlát og jarðarför korau minnar og móður
anidaðist laugardaginin 25. þ. m. á Borgairsjúbrahúsiirau. Önnu G. Helgadóttur
Margrét Sveinsdóttir Unnur Sveinsdóttir Benedikt Sveinsson. Pálmar Sigurðsson og börn.

t Maðúirinn minn t Konan mín
Tryggvi Samúelsson aradaðist í Hei]suverndarstöð- iirarai 26. október. Sigríður Jónsdóttir frá Broddanesi. Silfa Brynhildur Jónsdóttir verður jörðuð frá Fossvogs- kirkju miðvíkud. 29. okt. kl. 10,30 f. h. Páll S. Br. Bjarnason Bústaðabl. 8.

t Maðuriinn mirai, faðir og tengdafaðir t Eyrún Grímsdóttir frá Syðri-Reykjum,
Sigurður Ólafsson Vesturgötu 54 A, andaðist þann 27. okt. lézt sunraudaginn 26. okt. Jarðsett verður frá Dóm- kirkjuraú laugardaginn 1. nóv. kl. 10.30 árdegis.
Guðrún Ámadóttir Olafur Sigurðsson Erla G. Einarsdóttir. Vandamenn.

t Faðiir miinin Björn Finnsson Grandaveg 41, Rvík, lézt í Lamdspítalanuim swranu- dagiran 26. okt. Fyriir hönd aðstandenda. Hilmar Björnsson. t Maðurinn minn Finnur Jónsson Marargötu 4, verður jariðsuraginn frá Foss- vogskirkju miðvikudaigiran 29. þ. m. kl. 13.30. Fyrir míraa hönd og ann- arra vandamamna. Málfriður Kristjánsdóttir.
þess að sjá mér farborða með
einhverju öðru en sveitavinnu,
sem ég þoldi e/kki heilsunnar
vegna. En það er efcki eama,
hvar æs'kumaðurinn lendir, er
hann hleypir heimdraganum. Að
tilhlutan góðrar konu lenti ég á
heimili Einars heit. Helgasonar
garðyr'kjustjóra í Göimlu Gróðr-
arstöðinni á Laufásvegi 74. Þar
átti ég heimili hjá Guðrúnu syst
ur Einars um 30 ára skeið, síð
an hjá Eiríki syni hans, er bor
inn er til moldar í dag.
Hefur þetta blessaða heimili
nú veitt méT skjól í 43 ár. Og
meira en það. Þar eignaðist ég
nýtt vandafóik. Móður og föð-
ur þar, er þau voru systkinin
Einar og Guðrún. Og trygga, ást
ríka frænfcu, þar sem kona Ein-
ars var, Kristin Guðmundsdóttir
frá Þorfinnsstöðum í Önundar-
firÖi. Loiks tvo e'istouiega bræður,
Eirík jafnaldra minn og fóstur
bróður hans, Aðalstein Norberg
ritsímastjóra. Loks bættist hún i
hópinn, systirin góða, er Eirífcur
kvæntist sinni ágætu konu,
Helgu dóbtuT Heliga Sveimsscmar
banikastjóra á ísafirði og Krist-
jönu Jónsdóttur frá Gautlöndum.
Hvað ég varð þó rífc í alflri minni
fátækt. Og fleiri bættust smátt
og smátt í hópinn.
Þau eignuðust 4 yndisleg börn
— og mér fannst ég vera orðm
bæði föðursysitir og móðuirsystir.
Loks eru 3 þeirra búin að stað
festa ráð sitt og eignast böm. Og
nú finnst mér ég vera orðin bæði
afa- og ömmusystir. Svo rifcuilieg
gæfa fellur ekki hverjum ein-
stæðingi í skaut. Ég fjölyrði hér
ekki um starf Eirífcs heit. Það
Iranáiegar þafckir fyrir auð-
sýnda vináttu og samúð við
amdlát og útföir dóttur miranar
Kristínar Sigurgeirsdóttur
Rauðalæk 45.
Sigurgeir M. Ólsen
og fjölskylda
Þökfcum innilega auðsýnda
samúð við andlót og jarðarför
föður ofcfcar og tengdaiföður
Guðmundar
Guðmundssonar
bónda frá Sæbóli,
Ingjaldssandi.
Halldóra Guðmundsdóttir
Sigurpáll Sigurðsson
Sigurvin Guðmundsson
Gnðdís Guðmundsdóttir
Herdis Guðmundsdóttir
Guðmuridur Jónsson
Knstbjörg Guðmundsdóttir
Pétnr Thomsen
Árný Guðmundsdóttir
Ilögni Jónsson
Jensína Guðmundsdóttir
Hjörtur Hjartarson
Guðrún Guðmundsdóttir
Trausti Pálsson
Ragnheiður Guðmundsdóttir
Pétur Pétursson.
heifuir kyrant sig sjiáílifit, erada veirð-
ur gieirt af öðruim. Þar réð með-
fædd listgáfa, góð menntun og
fegurðarskyn. Ég átti að vini
húsasmið, mætan dreng, er vann
nokkurt skeið að opkiberri stór
byggingu undir stjórn hans. Sá
maður annélaði samviztkusemi
Eiríks gagnvart því, er hann átti
að gæta. Fara orð hans hér á
eftir: „Hún var Siík að hamn
taldi sér allt til skuldar, er mis-
fór þar, er hainn átti að gæta“.
Ég sá Eirík tvisvar reiðan. í ann
að slkipti, er hann var borinn ráð
um í nefnd þeirri, er um húsið
fjallaði, og það látið gilda, er
siður skyldi. í hitt sfcipti, er
hnaðað vur atf verki í trássi, svo
að það varð ekki að hans Skapi.
Lét hann þá óðar gera það að
nýju. Eiríiki var ekki nóg að
teikna húsið og reikna með stök
ustu nákvæmni, heldur taldi
haran sér skylt að allt færi sem
bezt úr hendi, er að venkinu laut,
smátt og stórt. Litstfengi og hand
lag var honum í blóð bo.rið, svo
að yndi var að sjá hann hand-
leika jafravel einföldustu hluti.
Skap hans var stórt og heitt og
hann var fagurkeri í starfi sírau
og traustur einnig. Ég hugsaði
mér stundum að ef hann yrði
þess var að sér hefði mistekizt,
yrði honum fyrir að óska þesis að
hann væri orðinn að risa með
stóreflis sleggju, svo að hann
gæti brotið allt að grurani og
byggt að nýju. Menn sem hafa
þannig lagaða akapgerð, eru
þyngri á bárunni en aðrir og
svo var um Eirík. Umdir bjuggu
svo eðlisikostir beggja ætta,
tröllatryggð og hjartagæzka, er
efckert mátti aumt sjá. Þegai
Guðrún föðursystir Eirílks lá
banaleguna, í góðri umsjá Helgu
konu hans, var ég vistamaður á
Vífilsstöðum, þó efldd með
benfcla. Fékk ég því otftlega að
vera heima tíma og tíma og
hjólpa til að sibunda hama. Þegair
ég kvaddi eftir jarðarför henin-
ar, fylgdi Eirikur mér upp að
hliði og mælti að skilnaði: „Þú
lætur efcki líða á löngu áður en
við sjáum þig aftur, Onda mán“.
Og innan skarrans kom ég að máli
við Helga yfirfækni og bað um
næturleyfi. „Heldur þú að við
ættum að vera að því Helga
mín“, svaraði hann og leit á mig
sínurn góðlátlegu rannsóknaraug
um. „Það var annað meðan
fóstra þin lifði. En getur ekki
verið að ungu hjónunum þyki
orðið nóg um átroðning? Gestir
héðan eru venjulega efcki vel
séðir á heimilum“. Ég svaraði
með því að sýna honwn húslyk-
iL sem Helga hafði fengið mér
að sfcilnaði með þeim ummæl-
t
HjartanB þafckir til allra er
sýradiu samúð og vináttu i
sombairadi við veikindi og út-
för
GuSrúnar Ragnheiðar
Guðbrandsdóttur.
Dætur, tengdasynir og
barnaböm.
t
Alúðair'þakkir fæirum við öll-
um þeim er sýndu vináttu og
tryggö í veikimdiuim og viS
amidteit og jarðarför bróðw-
dóttiur okkar
Jónínu Jafetsdóttur
Kleppsveg 8.
Kristín Ólafsdóttir
Guðrún Ólafsdóttir
Ólína Ólafsdóttir
Siffa Ólafsdóttir
Ámý Ólafsdóttir
Gunnar Ólafsson
Egill Ólafsson
og fjölskyldur þeirra.
um, að nú 'kynni ég að koma
einlhvctrm tíma að húsiimiu laestu,
er ekfci þyrfti lengur að stunda
gömlu konuna. Þá mælti gamli
vinurinn minn: „Svona lagaðri
ræktarsemi hef ég tæplega
kynnzt gegn vistmönnum mín-
um hjá óakyidu fólki, og alltof
sjaldan hjá vandafólfci þess,
nema um sé að ræða náraustu
á9tvini“. Og nú stóð efcki á leyf
irau. Bróðir og systir. Þannig lít
ég á þau, Eiríik heit. og konu
hans. Bróðurnuim sendi ég ást
ríka kveðju yfir landamærin
mieð þöfck og fyrirbæmium. Og syst
urinni og bömum hennar sendi
ég mínar dýpstu kveðjur með
innilegri ósk um að bömán og
barnabörnin, er tvö heita í höf
uð hins látna, megi bæta henni
naássiiran sem meist og giera
hemni ellina milda og hugljúfa.
Og gamla staðinn á Laufásvegi
74 bið ég guð að blessa. Ég bið
guð að leggja blessun sína yfir
hvert hús, er þar kann að rísa,
hvert ver!k, er þar verður unnið,
hverja hugsun, er þar verður
hugsuð, hvert fræ, er þar fellur
tiL moldar. Láta aldrei verða
starfað þar nema til blessunar.
Því að þessi mold er vígð verk-
um góðra manna og þar eru guðs
vegir, er góðir memm fara.
Helga Jónasardóttir
frá Hólabaki.
„Hanm Bifltó í G t-öðrarstöðinni
er teitirai . . .“ — Eitthvað með
þesswn haetti barst mér fnegmin
um andiát vinar míns og koilega
Eirífcs Einarssonar arkitekts, —
en æskurvinir hains, sfcólabræður
og fjöfldi branningja þefckitu
hanm bezt sem BiWa í Gróðrar-
3töðimni.
Eiríkur var sornur hins merka
garðyrfc justfj óna og ræktumiar-
frömuðar Einams Heligasomar og
feonu hans KriBtínar Guðmumds-
dóttur. Eiraar Helgasom þefcfctu
eldri borgarbúar veL em hiiriir
yngri njóta árangurs af braut-
ryðjandastarfi hans í garðrækt
og trjágræðslu. Gróðramstöðin
við Lawfásveg, Einarsgarður, —
æsfcuheimiíi Eirífcs, — er talandi
tákn þess brautryðjandastarfs.
í andrúmslofti þeirrar fegrunar
og yndisauka, sem garðrækt, liit
rík blóm og trjágróður skapar,
óx Eirikur Einarsson úr grasi.
Hamn fæddist hinn 10. apríl
1907, en andlát hans bar að 20.
október s.l.
Allt frá bernskuáruim vorum
við Eiríkur kunnugir vel. Stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1‘aufc hann árið 1927,
og hélt síðan til náms í húsa-
gerðarlist tii Þýzkalands. Nokkr
um árum síðar lágu leiðir okfcar
saman í sömu námagrein á sömu
sLóðum, og tókst þá með ok.kur
viraátta. Við háskólanámið í
Darmstadt og Dresden voru á
þeim árum all margir íslerazkir
námsmenn í verkfræði og húsa-
gerðarlist. í hópi þeirra var Ei-
ríkur aetíð himn góði, glaðværi
og hreinskilini félagi, og þannig
var hann alltt sitt líf. Á góðra
vina fundum var hann hrókur
alilis fagmaöar, og raám si'tt stund-
aði hantn með kostgætfni, emda
laufc hamn þvi rraeð á'gætiseiink-
unn fra Tæknálbáskól'ainium í
Dresden árið 1936.
Hinn góði námsórangur Eiríks
kom engum á óvart, sem til
þekkti. Honmm var í blóð borin
virðing og áhugi á fögrum list-
um, — næmur á eðli og tilgang
þeirrar raámsgreinar, er hann
hafði valið sér að ævistarfi.
Uppeldi hans og uppruni hafði
átt rífcan þátt í því að beina hon
Framhald i bls. 24
t
Þöfebum iirnnilega satmúð við
airadláit og jarðairför
Jóhönnu Lauru Hafstein
Þónmn Þórarinsdóttir
Marinó Hafstein
og aðrir aðstandendur.