Morgunblaðið - 16.05.1970, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. MAÍ 1970
23
Guðjón Eiríksson
— Minningarorð
GUÐJÓN á Póstih'úisimiu er dámn.
Hainm. lézt á Borgarsj'úfcriaíhjúsiinu
í Reyfcjiarvík 11. þ.tm. Þó að jþalð
sé ólh jáfcivæimiiliegit laglmál, alð allt,
isam lifir, verði að dieyjia, bragð-
ur miamind þó óruotalega við, þeg-
ar saimif'erðarmjeinimrnir kveðja,
etoki sízt, þegar maður hefur ný-
lega hitt þá glaða olg reifia í fullu
fjöri. Þaið hefur mymidiazit tóm,
sem efcfci verðiur fyllt. Maðiur
lítur til baka yfir faritnn veg og
rifjar upp möniniinigar um liðmiar
géðiar stumidir. Hrelkfciur stökiu
simmiuim vilð, þeigar miaðiur miam
eftir einihiverju, sem láðiiist að
igiera, gredða, sem gleymzt hafði
(að þafctaa, hlýju, sem láðst hafðd
að emidiurgjaldia, í ömm líðamidi
stundar. Allt í eóiniu er þetta orð-
ið um seimam. Það verður ekkii
glert á miorgiun eðia hinm diaigiimm.
AldreL
Guðjón Eiríkstsom var fæddur
alö Gýgjajrhóli í Bistoupstumigium
29. júlí 1889. Poreldrar hams
voru EirSkur, óður bórnidi í Bala-
kloti í Biskiupsituragum, Jánissom
bándia á Setbergi vdð Hafmar-
fjörð, Guiðimunjdjsigonar, og kona
hiainis, Kristín Guðmumdsdóttir,
bánda í Kjiarmlholtum í Bisfciuips-
tumigum, Diðrikssomar. Guðján
átti hedma á Gýgjiarfhóli til 9 ára
aldiurs, em fór þá í fóstiur til
Egils á Kjóaistöðom í Biskups-
tumigum. Þar átti hiamm heámia til
18 ára aldurs. Þá flutitist hamm
til Reykjiarvífcur og var þar í tvö
ár. Haiusitið 1909 fór hamm á al-
þýðuisfcólanm á Hví-tárbakkla í
Borgarfirði og var þar ruæistu
tvo vetur, en síðan eimm vetiur á
Hvarnnieyri og varð búfræðimigur
þaðiain 1912. Arfð ÍO'U fór banm
til Danmierbur og drvaldiist þax
.töl ársámis 1919. Vetunitnm 1914—
1916 var hairvn á lýðlháiskióiainium
í Astoov og vorið 1916 var hann
á toenmlaramiámistaeiði við sama
sfcióla. Anmiars miun Guðjón eimk-
um hafa stundiað landbúiniaðar-
sitörf á Dammertourárum símum.
Eftir að hamm kom aftur heim
til Islamdis var hamm um sfceið í
þjóniustu Búmaðarfélagls íslamdis,
en síðiain var toamm toeminiari við
Hvítárbafcfcjajsfcóiainin 11920—1927
Á suimrin var hiamm þá í kaiupa-
vinmiu í Þinignieisi í Bæjiarsveit,
em þar kymmtiist hamrn eigimfciomiu
sinmi, Málfríði Eiiniarsdóbtiur
bóinidia í Mumiaðamieisi, Hjóims-
sornar hreppstjóra í Þimigmieisá.
Þaiu giftust 4. maí 1928 og sett-
'Uist að í Reykjiavífc, þar sem þaiu
ihlaáa átt heimia síðam. Samia vor-
ið gerðáist Guðjión starfsmaðiur á
Póslihúsiniu í Reyfcjavifc og við þá
stofniun starfiaði hanm siíðam til
ævilofca, lenigst af sem hiúsvörð-
ur. Þaiu Guðjón og Málfríðiur
eigniuiðust einm som, Þorsteiin.
Þorsteinm varð stúdient 1949, em
stumdaði síðam miám bæði við
hásklólamm hér og háskólamm í
Qsló. Harnn er niú búsiettiur í
Reytajavík, to\'iæmtur Steámigerði
Þorsteimisdóttiur frá Úlfisistöðum í
Hálsasveiit og eiiga þau þrjá
syni.
Guðjóm hóf búrekstur í Þinig-
niesd árið 1931 og rak þar bú um
áratulga sfcleið. Það rniun hafa
verið ætlum hemis að smúa sér að
búskiapmiuim eingÖnigu, em aitvitoiin
höiguðlu því þaminiig, að úr þvi
varð aldnei. Stóð Hjáimiur Ein-
airsson mágiur hamis lienigst af
fyrir búimiu, Gufðj'ón hafði alltaf
mikiið ynidi af búsfclap og land-
búniaði. Að jafniaðá eydidi hamm
suimiarleyfi síniu í Þimignieisi og
geblk þá að heysfcapnium af
mifclu kiappi. Hvergi held óg að
hanm bafi kiummiað betur við siig
en í Þmgnesi.
Vilhelm O. J.
Ellefsen —
Fæddur 22. apríl 1904.
Dáinn 10. maí 1970.
LÍFIÐ er vafalaiust samtvinjniað
ýmisum þáttum, misjafnlega
steríkum, o.g yfiæleitt gerum við
ókkur elkki ljósa styrkleika ein
stakra þátta fyrr em þeir bresta
og verðuir þá tonykkurimm hvað
miestur þegar mest er stoarð fyr-
ir iskildi. Þammi'g varð mér imm-
am brjósts er vitour mimn og sam
starfsmaður Viihelm EOilefsen
lézt í Lamdspítalamum 10. maí
sl. eftir stutta em erfiða legu.
Leiðir okkar Villa — eims og
hanm var kaflilaður meðal vima —
lágu fyirsit saimam haulstið 1968 er
hamn 'hóf starf við Nýja bíó í
Keflavílk. Áður hafði hanm aðal
lega fengizt við bifreiðastjórm,
en var fairimn að lýjast á því, og
sótti því um léttara starf.
Ekki ætla ég að rekja ætt Viila
það .miumu sj álísagt eimlhverjir
alðrir geira, en vil minmast manms
imis sjálfe. Strax í upphafi sam-
starfs okkar tóik ég eftir hvemsu
miklulm hæfileikum og kostum
Villi var búinn. Allt virtist leifka
í hönduim hamis, og ef eitthvað fór
aflaiga leið ekki á löngu þar til
gert hafði verið við það. Bezt
verður horuum lýst með þeim orð
lulm, að athiafna- og iðjuleywi var
honium ekfci í brjóst borið held-
ur dugur og <148.
Vili var miifcill áhugamaður
fyriir tónlist, enda mikill fagur
keri. (Hann var orgamiisti við
Hvalsm.eskirfcj u, og þar sem amm
ars staðar gat hamm sér vinisælda,
Hvar sem hann fór, famm rn.aður
strax hver9u mikill inmri friður
virtist rikj.a í sál h.anis og heið-
ríkja í hjarta hams, þasr fór góð
ur miaWur.
Þó aið þú sért mú horfimm úr
mammlegu lífi, kæri virnur, mum
minmimg þím alltaf lifa hjá okfk-
Minning
ur. Er við sjáuim nú hina sérstak
lega f-allegu og stílhreLmi rit-
hö'nid þímia fyrir cWkur, sfciljum
við að þú hefur efcki rist rúmiLr
á visið blað, heldur rist djúpar
rúmir í hjarta ok'kar, sem munu
ekki hverfa.
Bigittikomu, dóttur o.g ölHum
ættiragjum vottum við oklklar ionni
iegustu saimúðarkveðjur, og vil ég
að lokum miimmast þím með orðum
Jóniasar Hallgrknissonar:
Sízt vil ég tafla um svefn við þig
þreyttuim arnda er þægt að blunda
og þarnmig bíða Sælli fiunda —
það toemur ékki mál við mig.
Flýt þér, viinur, i fegra heim
krjúptu að fótum friðarboðamis
og fljúgðu á vænigjum m.origun-
roðams
meira að stairfa guðs um geim.
Á. S.
Í3g hef þekkt Guðjón Eiríks-
som síðan óg var bairn að aldri.
Með oktour tókst traiust vimátta,
sem aldirei bar skugga á. Ég var
tíðiur igeistur á faedmiM hainis, eiinfc
um á slkólaárum mimjuim, og
aldrei leið svo lamigur tímd, áð
við efcki hittumist eSa töiuðlumist
við í síma. Á fyrri órtum vorum
við jiafiniam samtímiiis í Þimgmieisi á
hvðrju sumri, em síðar fórum
við oft samiam þamgaið, m.ia. til
að veiða silumig, en af þvi hafði
Guðjón mikið ymdi og stumdaði
þáð talsvert rnieð félögium stímiuim,
eintoum him síðlari ár.
Mér leilð ávallt viel í náviist
Guðjónis. Hanm var fróður um
hin ótrúiegiustu efná og fcummi þá
list að segja frá þamniiig, að bæði
gaign og ánaagja var á a@ falýða.
Hanin hafði lika létta og staemmiti
iega kíiminiigáÆu, laiuisia við ill-
fcvittrui. Hainm var eiinhver orð-
varasti miaður, sem ég hef
kymnizt og ég main efcki til, að
ég hieiyrðd hamm tala illa um
poktaurm mamin. Að sjiálfsöigðu
var miat hamis á miöminum más-
jaifmt, em félli hoinum ekki vilð
eimlhveirm, ræddi hainm eklki uim
það. Guðjón var miaður hógvær
og hlédrægiur. Hamin ruddi sér
ekfci til rúmis, en faainm skipaði
sinin sess betur miörgium þeiim,
sem mieira láta á sér bera. Hamm
var samwizkuisamiur svo af bar,
sfcyldurEetoinm og nátovæmur í
starfi. Guðjión var frjálslyndur
og víðlsýnm í stoöðiunium, hleypi-
dómiailauis og hieilsteyptur, emida
var hanm bráðvel gefiinin og víð-
ieisiimn. Eg hitti hanm tveimiur
döiguim áðiur em toarun dó og eftir
að við höfðium spjiallað saman
stuinidiarfcom fcvödidumst v?ð.
Hamn var .glalður í bragði og óg
var eirus og vainit var léttari í
lumd, er ég gefck af flumidi hamis.
Þainmig vil ég geytrma síðustu
miimininigumia um toarnn.
Að lofcum semdi ég eigintoonu,
gyrni, temigdadóttur, isomarsomuim,
systur hans cig öðruim vaoda-
möimnium ininiilegiar samúðar-
kveðjur.
Bjöm Sveinbjörnjsson.
ÞAÐ var mér miifcil gæfia að
toynnast slítoum nraammi sem Guð-
jém Eirikssom var þegar ég hóf
störf á Pósitlhúsiinu uinlgur að ár-
um. Aldrei hef éig kynmzt mammi
mér ðskyldum, sem miér hetfur
geðjiazt jiafin vel að, og metið
jiafin málkils. Hanm var öðrum
miöinimum Skiarpskyggniari og
skyldiurætoniari. Murnu fáir póst-
mienrn fyrr eðia síðlar hafia verið
starfi símu betur vaxmiir. Em liedtt
er til þeiss að vita að störf toainis
voru því miður ektoi mietim sem
sfcyldi.
Guðjóm starfaðá uim árabil sem
keininlari við hiinm kuininia Hvítár-
bafctoastoóla, ern þaðam hafia fcom-
ið mlörg igóð miam'nisefni, sem hiafa
orðið landskiummir miemm. Hafði
hanm otft orð é því við máig hvað
þau ár hietfðu verið hoiraum mimmáis
sitæð. Enigam mainm hef ég beyrt
fyrr eða síðar hailmjæla Guð-
jóni Eiritossynii. Hamn var virtiur
og dáður af öllum saimistarfls-
miöminium símium þá rúmia fjóra
áratuigi, sem faainm starfaðd við
Pósthúsið í Reykjavík. Mun það
vera frernur fágætt.
Guðjón var fjölfaæfur gáfu-
maðuir og var uiniun að hlusta á
faamm rseða um mienm og mtál-
efni. Á ég í því samibamdi marg-
ar góðar minmimigar frá lilðnum
árium.
Máiamiaður var Guðjón með
ágætuim en flíkaði því lítt. Að
ieáðariotoum vil óg þakfca Guð-
jómij Eiríklssyni laPgt samistarf
og vim'áttu. Eigimfconu hamis, syni,
temigdiadóttur, bamiabörmum og
systur eemdi ég mímar inmiilieg-
uistu samúðarkveðjur.
Reynir Armannsson.
í DAG fer fram frá fcapellunini
í Fossvogi bálför eámis elzta og
vimsælaista starfsmammis Pósthiúss-
imis hér í Reytojaivíík, Guðjións
Eiríkssoniar h'úisvarðar Pósthúsis-
ims, sem amidaðist himm 9. maí sl.
eftir situtta leigu.
Mér brá mjög er ég frétti
.'amdiláit þessa góðvimiar míms og
saiirusta rfsmanns um fjölda mörg
ár, því 'þó að ég vissá. að hamm
gefck ekki beill tíl staógar hin
síðari ár, bar hiamm hánm háa
aldiur siinm svo vel, að umidrum
sætti, og ég vomiatðli að fá að
mijóta samvistar hams emm um
simrt, og það er óg viiss um að
aðrir samstarfsmjenm hams og
vimiir hafa einniig gjört.
Guðj'ón var faeddur að Gýgj-
arhóli í Biskupstuinigum 29. júlí
1889 og voru foreldirar hams
Eirítour Jónssom og Kristín Guð-
muimds'dóttir.
Þegar Guðjón var 9 árna var
honium toomið fyrir hjá Aigii
Þórðarsyrá að Kjóaistföðum í
Bilstoupstuinigum og dvaidist hamn
þar fram undir tvítugsaldur að
hamm fiuttist til Reytojarvíkur,
þar sem hamm dvaldást um skeið
og vanin fyrir sér við ýmáis störf.
Árim 1999—11912 stumdaðá Guð-
jóm mám, við Hvainmieyirar- og
Hvítárbaklkiasitoóla í B'orgarfirði
og árið 1913 fór hanm til Dan-
mierkur og vamm fyrir sér við
ýirnis lamdbúnaðiarstörf, em árin
1914—1916 stuinjdaði hamm mám
við lýðháskólamm í Aistoov. Vamm
toaimn sfðan að lamidlbúniaðarstörf-
um þar í lamdi, þanigað til harnn
fluittist alf'arinn heirn til íslamids
árið 1919.
Guðjón vamm alð mæM'mgastörf-
um á vegum Búmiaðarfélaigs ís-
iainids 'eftir heimtoomiuinia, þanlgað
til hanm varð kemruari við Hvitár
balktoastoólamm í Biorgairfirði árið
1920 og geignidi hamm því staxfi
til ársimis 1927, em fluittisit þá tíl
Reyfcjiavítour.
Þegar Guðjóm fcom í Borgiar-
fjörðimm árið 1920, kom hamm
'eiinu sámini að bænium Þimgnieai,
og þar slá hainin þremmit, sem hom-
um iedzt haria vel á. í fyrsta
laigi umlga stúlfcu, mieð mikið ljóst
hár, í öðru laigd jörðraa isýálAa og
í þrilðjia laigi rauðlam hesit ag eign
aðist hamm þetta allt' að miestu
leyti, því aðalfceppitoeflið, unigia
stúltaam, Málfríður Emarsidóittir
'skláldkioinia, frá Muniaðarwesi varð
síðar eigámfcioMa hanis og tovæmt-
ist bamm hamlnd faiintn 4. maí 1928.
Eigniuðust þau hjión eimn som,
Þorsteim, sem stundað faefir há-
skólanám á íslanidi og í Noreigi.
Þorsteámm er krvæmtur Steim-
gerði Þorsteinigdóttur frá Úlfs-
srböðum í Borgarfirðd, og eiiga þau
fajónflm 3 syrai, sem voru auiga-
steimiar afa sínis.
Hinm 1. miaí árið 1928 urðu
þáttaslkil í lífá Gulðijónis, er faanm
'gjörðliist starfsmiaður póstbússámis
í Reyfcjiaivík.
Fyrstu árim vanm faanm að al-
miemmum póistsitörfluim, var mieðal
ammaris bitfreiðaistjóri, sá fyrsti,
sem pósthúsið eigniaðáist.
Árið 1936 varð Guðjóm hús-
vörður póisthúsiins, em vamm jiafm
framt að almeninium póststörfiuim
sem fyrr og því starfi geigmdi
faanin til dauðadaigs.
Guðjón rœklti öll störf sín af
frábærri igamwiztouBemi og sfcyldu
rætoná, og er nú sk'arð fyrir
skildi, er þeissd viniur oiklkar og
samstarfsmiaðiur er faoi'fiinn yfir
móðunia miiidu.
Samstarfsimienin hanis á póst-
húsinu og fjöimiattigir aðrir munu
áreiðaniieiga safcnia ihanis, því að
framtaoimia hamis öll hlaiut að afla
homium trausts oig vinsæida.
Mörgum verður efiaiust huigls-
að til áistvinia hanis, sem hafa
miisst elstouleg.am eigimmamm, föð-
ur, tetngdaföður, afa og hróður,
og seinda þeim hlýjiar samúðar-
kveðjur og ex ég eimm þeárra.
Elskuleigi vimur og saimstarfs-
maður. Við félaigar þínir í póst-
miammiaistéttinnii þöktoum þér öll
hin góðu kynni, sem vilð höfð-
um af þér og þá fyrinmynd sem
þú varsit okkur öllum ag biðj-
um þann sem öllu ræðiur að
hugga og styrfcja ástvini þínia
alla í sorg þeirra og sökmuði.
Blessuð sé minmiiinig þín.
Bjarni Þóroddsson.
KVEÐJA
EINN góðviðrisdaginn snemmia í
apríl, er leiðir okkar Guðjóns
Eirikssomar lágu sem oftar sam-
am við störf í pósthúsinu, sló
hanrn upp á því, léttur í bragði
að vamda, aið við létum nú verða
af því í suimiar að Skreppa
upp að Þingmesi í BorgarfirðL
— Þó gæti þetta eklki orðið al-
veig strax. — Harnm þyrfti fyrst
að igamiga imdir Skurðaðgerð, en
eftir það yrði honurn ekkert að
vainlbúniaði. — En eniginn ræður
sínium næturstað. Guðjón varð
bráðtovaddur á Borgiarsjúkra-
húsinu sl. laugardag eftir að hafa
ganigið umdir erfiða aðgerð.
Guðjón Eiríkssion átti að baki
mueira en 40 ára þjíóniulstu hjá
páststofuinmd í Reyfcjavilk og
laigðli igjörfa hönd á fjöimörg
störf fyrir þá stofimun. — ÖIl
þessi störf rækti hamn af stakri
trúmienmisfcu og myndarskap.
Guðjón afla'ði sér á ymgri árum
staðgóðrar mienmtumar, bæði
heáimia og erlemdis. — Harun varð
sniemmna mikill stærðfræðinigur,
erada leituðu rraargir tilsagnar
haras í þeirri greim. Vinur hans
frá skólaárum þeirra á Askov-
lýðlhásfcólanum í Danimönku betf-
ur sagt að stærðfrœðiþekfcmg
Guðjóras á þeim árum hafi vak-
ið mikla athygli læriirraeáístara
hams.
Háimn var mia'ðuir víðflesimin og
sögufróður ag fylgdist vel mieð,
þrátt fyrir bá'an aldur. — Guð-
j'ón var mikill ferðaigarpur og
igjörtounmuguir flestum lands-
hlutum oig fcuinni stoil á ölluim
bæjiarnöfinium og fjöldia ömiefiraa,
hvar sem baran flor. — Hanm var
þess vegraa eftirsóttuir sam-
flerðarmiaður og fararstjóri, þeg-
ar ieiðin lá út um byggðir lamdis-
inls. Við vininutfélagar Guðjóns
Eiríkssoiraar söikiraum góðs sam-
starfsimiamins og ráðh-olls viiraar.
Væntanleg ferð til Borgar-
fjarðiar breyttist á laugardagiran
var í 'amiraað fierðalaig og leragra
út yfir móðuraa miklu.
Ég siendd eftirMíamdi eiiginikiomu
faaras oig öðrum aðstamdenidum
iiraniilegustu saimiúðarkveðjur.
Sigurður Ingasou
— Minning
Framhald af bls. 22
ég vitnaði í, eru sannleikur: „líf-
ið stefnir á æðri leiðir.“
Við, sem eigum þér á bak að
sjá, finnum þunga og sársauka
skilnaðarins þrengja að, en við
lilfum í trú ag von um að við eig
um eftir að mætast aftur, þar sem
„upphiminn fegri en augað sér,
mót öllum oss faðminn breiðir.“
Við vinkonur þínar, Svana og
ég, kveðjum þig og þökkum þér
öll brosin, alla gleðina, sem þú
gafst okkur.
Ég vil votta manni þínum og
dætrum, svo og öllum ættingj-
um, mína innilegustu samúð. Og
að endingu bið ég að guð vors-
ins, — guð vonarinnar og guð
kærleikans vaki yfir þér.
Útför hennar fer fram þriðju-
daginn 19. maí.
Sigríður Þ. Þorvaldsdóttir.