Morgunblaðið - 25.07.1970, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 1970
Aðalbjörn T ryggvason
kaupmaður - Minning
EKKERT er dýrmætara em að
eiga góðain og tryggam vin, og
■þegar fregn um lát slíilas vínar
berst miamini, þá er eims og mað-
ur trái ekki raumrveruleiikianum
og sætti siig ekká viS hatnn. Þann-
ig var akikur farið hér á ísafir'ði,
þegar amdlát vimar okikar, Aðal-
bjamiar Trygg vasonar, var kunn-
gert rðfaramótt 21. þ.m. Það kiom
vissuleiga á óvart og allir urðu
hiarmi siegnir.
Við, seim urðurn svo haminigju-
söm að eiigniast Aðaibjöm að vini,
eigum svo óteliandi margt að
þafcka og endu rrr m n imgar um
svo góðan og traiuatan vin miunu
aldrei gleymast.
Aðalbjöm bafði óvenjulega
igóða hæfileika til að blanda geði
við fólk, enida þarf svo að vera,
þegar í umfanigsimiki.u daglegu
starfi er staðið eins og hann
hafðd með hiöndum.
Hann rak Húsgagwaverzlun
ísafjarðar, Gamla baikaríið eftir
lát föður síns 1956, var kennari
við Gagnfraeðaskióla ísafjarðar
um tíu ára sfceið, formiaður Norr-
aenia félagsinis hér, forrnáður
Sjálfstæðiisfélags Ísfirðinga 1966,
vararæðismaður Dana frá 1968
og stjónniarmaðiur í Tónlistar-
félaigi ísafjarðar. Öll þessi störf
, rækti hann af slíkri alúð og sam-
vizikusemi, að til fyrirmynidar
var.
Hann fór með nieimjendum sín-
um í útilegur og lék fyrir þá á
hiarm'ón,ikku og sá margsinnis
um að allt færi skipulega fram,
þegar skólaskiemmtun var hald-
in.
Aðalbjöm var mikill tónlistar-
umniaindi og lék mieð afbrigðum
létt og leikamda á harmónikku og
píamió og hleypti gleði og söng
í öll samnikvæmi, sem hann var
mieð í, og miuniu allir sakna hans
úr siíhuim hópi.
Hann var ekki penmalatur,
heldur var harm sísfcrifamdi til
vina og ættinigja heima og erlend
is, og eins til að gera öðrum
greiða.
Aðalbjöm var svo gjiafmildur
og hjálpsamur að óvenjuliegt er
og aldrei gekk hann að þeirn, sem
sfkiuldoðu haruumn, heldur var
hiarnis upplag að hjálpa þekn og
margir em þeir, sem voru vel-
kiomnnir á heimili þeirra hjóna,
þegar amdstreymi ag ýmsir erfið-
leikar höfðu náð yfirtökunium.
Aðalbjöm var fæddiur hér á
ísafirði þann 13. júní 1925, son-
ur hjónianma Mangarethe og
Tryggva Jóaikimnssomiar, kaup-
miamms og vararæðismianns Breta.
Hainm varð sitúdierit fró Mennta-
dkóla Abureyrtar og fór svo til
Ka/upmiammahafniar til undirbún-
inigs framtíðarstarfi. Þar kynnt-
ist hamm konu sinni Rutb f.
Hedieagier Pediersen, seim fylgdi
Eiginmnaður minm, sonur, bróð
ir og mágur,
horuum ótnaiuð hinigað til ísafjarð
ar til uppbygigdmgiar heimilisins
að Brumnigötu 7, þar sem þau
eigniuðust þrjú miammivæmleig böm
sem eru Tryggvi 19 ára, Árni 17
ára og María 8 ára.
Heimilið í Brunmigötu 7 er nú
í djúpri sorg.
Kæra vihfcoma Ruth og böm
— við erum þátttakendur í sorg
ykkiar og vcttum okkar dýpstu
samúð og hlutteibnimigu svo og
ættimigj'um og vinum.
Kæri vimur Aðalbjöm — mú,
þegar skiiniaðairsitundin er koimin,
allt of fljótt, viljum við hjónin
og fjölskylda okkiar þakka þér
og koanu þimni fyrir allar þœr
ániaegju- og hamnimigjuistundir, sem
við höfum átt siaman og þá kosti,
sem þú bafðir í svo ríkum mæli
— viniáttumia og kærleibamn.
Biðjum þér og eftirlifandi
fjölskyldu guðB vemdar.
Við munium aldrei gleyma þér.
Blessuð sé minmimig þín.
Ragnhildur og Samúel Jónsson.
ÞEGAR sorgartíðindin um svip-
legt og óvæht andlát góðs vinar,
Aðalbjörns Tryggvasonar, bár-
ust til Bolungarvíkur, fylltist
hugur ökkar hjóna hryggð.
Samúðarríkir hugir okkar
beindust ósjálfrátt til eigin-
konu hans og barnanna þriggja.
Á hugann leituðu ótaldar minn-
ingar um bugljúfar samvistir
með þeim á liðnum árum.
Þetta ár hefur verið okkur
gjöfult að ytri gæðum, en þó-á
ýmsan hátt erfitt í skauti. Góðir
vinir hafa horfið af sjónarsvið-
inu, sumir um aldur fram, og
ógróin sár svo víða.
Það sýnist eðlilegur gangur
lísins, að gamalt og göngulúið
samferðafólk leggi frá sér staf-
inn að loknu lífsstarfi. En þegar
mannkostamenn á góðu ævi-
skeiði eru kallaðir burtu úr
þessu jarðlífi svo óvænt, eins og
hér hefur gerzt, þá nær skilning-
urinn ekki lengra.
Með Aðalbirni Tryggvasyni er
af sjónarsviðinu horfinn vænn
maður og vandaður, drengur góð
ur í þess orðs beztu merkingu
Hann var maður fríður sýnum,
einstakt ljúfmenn og prúður í
viðmóti. Hæfileilkamaður á ýmsa
lund, enda góðum gáfum gæddur
og menntaðist hæði hér heima og
erlendis til síns lífsstarfs.
Hann haslaði sér völl í fæð-
ingarbæ sínum, ísafirði, og þar
voru vinnudagar hans löngum
æði langir.
Hann hafði sérstakt yndi af að
leika á hljóðfæri, og lét létt að
leika á píanó og harmoniku.
Ég minnist fyrst unga fríða
piltsins, sem lék svo fallega á
harmionikuna sína fyrir fullu
húsi dansgesta.
Siðar, er leiðir lágu saman og
kynni urðu nánari, áttum við
hjónin margar hugljúfar stundir
á heimili þeirra hjóna og í sum-
arbústað þeirra í skóginum. Þar
skipaði öndvegi: gestrisnl, hlýja
og glaðværð. Húsfreyjan síglöð
og húsbóndinn ljúfi tók fram
hljóðfæri sín og sameinazt var í
söng.
Minningar um slíkar samvistir
er gott að eiga, og fyrir það skal
hér þakkað heilum huga.
Nú hefur ský dregið snögglega
fyrir sólu á glaðværa heimilinu
þeirra og hljóðfærin þögnuð.
Eftir sitja sorgbitin börn og eig-
inkona, Kaupmannahafnarstúlk-
an, sem ung yfirgaf ættland sitt
og fjölskyldu og fylgdi unnusta
hingað til íslands og átti svo auð
velt með að samlagast umhverf-
inu og fólkinu, sem hér býr.
Það eru margreynd sannindi,
að harmur sveigi menn til hugs-
ana. Sýnist því ekki óeðlilegt, að
hugleidd séu rök lífsins, þegar
svo erfiðir hlutir gerast og
minnzt sólslkinsstundanna, er gáf
ust. Megi þær hugsanir og minn-
ingar verða til að létta nú göng-
una fram á veginn.
Við hjónin flytjum frú Rutlh,
vinkonu okkar, og börnunum
hennar, einlægar samúðar- og
vinarkveðjur ,svo og bræðrum
og öðru nánu venzlafólki.
Við kveðjum ljúfan vin og
biðjum honum blessunar.
Benedikt Bjamason.
Magnús Pálsson
Hvalsnesi — Minning
Magnús Jensson,
Sogavegi 98,
amdaðist í Borgarspítalanum
24. júlí.
Fyrir hönd vandiamanmsL,
Gyðríður Óladóttir.
t
Eiginmaður mimn, faðir og
teogdafaðir,
Torfi Jóhannsson,
Hraunteigi 19,
lézt í Lamdspítalanium föstu-
dagiinn 24. júlL
Hrefna Geirsdóttir,
Geir Torfason,
Ingveldur Ingólfsdóttir.
F. 2. ágúst 1892. D 17. júlí 1970.
ÞESSAR fáiu lírnir veiriða ekfci
niaiítt æviláigirlip ■ Magniústar Ptál®-
sontair, ég veliit að það Skrifa aðriir
már fæmani, helditur á þeltta að
veina kveiðju- ag þakkairorð. Með
Maigniúsi' er homfiiinin 'atf sjóniar-
sviðimu miaðuir, isem 'Uim ánaituigi
hélit urppi iSömglífli þessa by'ggðair.
lags. Hamm var sönigstj!óirli og ong-
atniisbi við Hvalaniesíkliiikj'u í 44 áir
og í sókmanniefind um fjölda mörig
áir og allt tlil daiuðadiags. Öll þassi
störf vanin Maignús mieð sæmd og
prýðí, og otft válð rnijög erfið sikál-
ynði ©iinB og þagair hantti varð ofit
og mörtgum igimintum að glaniga firá
Hvalsniesli til Sandgeirðis til !a@
ætfia sönigfólkiið, því það átitli þá
allt heíimia í Samdgerði. Það taldli
Magnús aldmei efltiir sér, þó lauinfiin
væinu ekkii aniniuir en áraælgjian við
að vinmia þetíta fyrir kirkjiuinia
sínia. Hvalsmieakirkjia var homium
alitíaf hjanttfólgin, hún vair hans
ó.sfealbarm. og fyrliir hama flómniaðli
■hanin mlilkl.u, Hvalgniesgöfinoiðiuir
stendiuir í nmikíillli þakifearsk'uld
við Magniús hefiitlimin, skiuld aem
aldnei varður greddd, en mlinm-
iinigiin um banin miuin lienigi Ma
mie@ial_ flóllfes í þagsiu byiggðair-
lagi. Ég tel að aöfmuðiuirimin gertli
bezit hiéiðnað mlihniimigu Magmúigar
Pálsrs/omiar rnieð því lað húa vel að
fcirkjuimm’ hans, það' vefit ég iað
honium líkiair vel. Ég vil íyniir
hönid gólfeniainnieifindiair Hvalsnieis-
feirfcj.u þakfca Maigmúsli Pálssyni
fyrir allt sam hainm Ihiefiur gleirt
fyrlir þamnan ’SÖflnluð, bæðli flymr
og sfilðar.
Að lokum Vil óg fynir miímla
hönd og feaniu mfiimraar flærn
Magniúsii' iranlilagt þafcklæti fyrir
alia vinéttu ofckur veöftitia bæði
fynr og isdðar og við bfiðljium
honlum Guðls bieislsumiar.
Blessuð sé mlilnmlilnlg hams.
G. G.
Sigríður Biarnadóttir
- Minning
Fædd 3. september 1883
Dáin 16. júlí 1970
KVEÐJA
SIGRÍÐUR andaðist 16. þ.m.
þrotin af lífeamskröftum, eftir
mikið og gott lífsstarf.
Þessi fáu fcveðjuorð eiga að
vera smá þakklætisvottur oifekar
hjóna, en Sigríður var móður-
systir konu minnar, EMnar.
Sigriður var fædd að Hraun-
bæ í Álftaveri í V-Sfcaftafells-
sýslu. Foreldrar hennar voru
hjónin Margrét Bárðardóttir og
Bjarni Þorsteinsson bóndi. Á
þeim tímum gat Hraunbær ekki
taiizt nein sérstök hlunninda-
jörð, hafði hvorki reka af fjör-
um eða neina veiði. Þau hjón
eignuðust fiimim börn, er öll
náðu háum aldri. Þau voru: Guð
rún, Kristín og Sigríður, og eru
þær allar látnar, og Sigríður nú
síðust. Þá voru og tveir bræður,
Sæmundur látinn og Þorsteinn
bóndi í Garðakoti í Mýrdal og er
nú einn lifandi þessara systkina.
Öll urðu þessi systkini nýtir og
góðir þegnar okfcar þjóðar á sín-
um manndómsárum, við otft erf-
iðar ástæður að þeirra tima
hætti.
Bjarni faðir þeirra andaðist
ungur. Varð þá móðir þeirra að
hætta búslkap, svo að fjölskyld-
an gat ekki verið lengur saman
og tvístraðist á ýmsa staði í
Skaftafellssýslu. Á þeim tímum
var efeki tii neitt, er heita trygg-
ingar til aðstoðar þeim, er misstu
fyrirvrnnu, svo sem ekkjubætur
eða barnalífeyrir svo eittíhvað sé
nefnt, er nú gerist.
Svo dvöl Sigríðar varð stutt
að Hraunbæ. Þá fór hún til
frændtfólks síns að Þykkvabæjar
klaustri og dvaldist þar í tvö til
þrjú ár.
Þá var hún tefcin í fóstur að
Eystri-Sólheimum í Mýrdal af
þeim hjónum, Sigríði Þorsteins-
dóttur frá Hvoli og Ólafi Jóns-
syni bónda. Þar á því heimili
dvaldist Sigríður til 18 ára ald-
urs. Því heiimili tengdist hún
vináttu- og tryggðarböndum og
héldust þau bönd hjá Sigríði og
manni hennar fram á efstu ár
ævi þeirra.
Þegar Sigríður fór fyrst að
heiman, lá leiðin til Reyfejavíkur
og vistaðist hjá þeim mætu hjón
um Stefaníu Guðmundsdóttur
leifckonu og Borgþóri Jóseps-
syni bæjargjaldlkera. Heimili
þeirra hjóna var eitt myndarleg-
asta og það listfengnasta í
Reykjavífc þeirra tíma. Á því
heimili gátu allir aukið vizku
sína og þá efcki sízt ást á leik-
list. Á þeim árum var leiklist í
frumbernsku hér á landi. Allir
á þeim árum dáðu leifcfeonuna
Stefaníu Guðmundsdóttur, og
fremst varð á þeirri braut dótt-
ir hennar, Anna Borg, er bar
hróður lands síns erlendis og þá
lengst í Danmörfcu. Þá kom
Anna oft fram hér á landi og þá
með manni sínum Paul Raumert,
er talinn var einn fremsti leikari
Dana.
A heknili þeirra Stefaníu og
Borgþórs dvaldist Sigríður
næstu árin. Á þeim árum bund
ust þær Anna Borg þeim vin-
áttuböndum, sem aldrei hrugð-
ust á meðan að báðar lifðu, svo
sem með árlegum jólagjöfum,
heknsólknum og bréfasamgkipt-
um. Fyrir þessa vináttu var Sig-
ríður mjög þakklát. Og ekki
hvað sízt, er árin liðu og aldur-
inn hæfekaði.
Á æskuárum sínum í Mýrdal
kynntist Sigriður mannsefni
sínu, Jóni Hafliðasyni. Er hann
fæddur að Fjósum í Mýrdal. Um
8 ára aldur fór Jón í fóstur til
þeirra hjóna Þorsteins Árnason-
ar hreppstjóra og feonu hans,
Matthild^r Guðmundurdóttur,
ljósmóður, er þá áttu heima að
Dyrhólum í Mýrdal. Þetta voxu
milkil öndvegishjón, er voru Jóni
sem foreldrar.
Með þeim hjónum fluttist Jón
til Vestmannaeyja, og varð at-
vinna Jóns sjósókn. Um fátt ann
að var að ræða á þekri árum.
Þau Sigríður og Jón giftust
hér í Reykjavífc þann 13. sept.
1910. Séra Ólafur Ólafsson frí-
kirfcjuprestur gifti þau. Hefur
því hjónaband þeirra varað í tæp
60 ár. Þau voru samvalin hjón, er
hvort annað studdu allt til síð-
asta.
Strax við upplhaf búskapar
síns íluttu þau til Vestmannaéyja
og áttu þar heima í 30 ár, í húsi
þvi, er nefnist Bergsstaðir.
Á þeim bæ var ávallt opið hús,
þar var gott að feoma mikil gest-
risni, hjálpsemi og hlýja.
Þess nutu fyrst og frernst ung
systkinabörn Sigríðar, sem ung
urðu að leita sér atvinnu utan
heimahaga og vil ég þá fyrst
þafcka fyrir hönd konu minnar,
Elínar, og mágs míns.
Til Reykjavíkur fluttu þau
Sigríður og Jón 1940. Á heimili
þeirra í Reyfcjavík minnumst
við margra gleðistunda við ótal
tsdkifæri, sem við nú þöfckum
af affiiug.
Þau Sigríður og Jón eignuðust
þrjú börn, sem öll eru á lífi.
Þau eru: Stefán verzlunarmaður,
kvæntur Gyðu Gríimsdóttur,
Margrét gift Bjarna Jónssyni
hamfciaifiulltnúia og Bongþór vöð-
urfræðingur, kvæntur Rann-
veigu Ámadóttur.
Hér er kvödd góð kona og
rnenk, er var svo vinaföst og
vandlát að vinfesti, að til ein-
dæma má telja, en tryggðiii
órjúfanleg. Hún er kvödd með
virðingu og þafeklæti af öllum
sínum vinum.
Við biðjum öldruðum eigin-
manni Sigríðar allrar blessunar á
ævikvöldinu.
Þá er komið að kveðjustundu,
vinlkona og fræníka. Við fcveðj-
um þig af ástúð og þötokuim fyrir
allt. Við biðjum þér guðs bless-
unar í nýjum heimkynnum, við
sjáum þig taka land á landi ení-
urfundanna.
Friður sé með þér.
Elín og
Ólafur Guðmundsson.
Stiigalhlíð 6.
Skríistofumaður óskust
Heildverzluns vill ráða mann sem getur annazt bréfaskriftir
á ensku, verð- og tollútreikninga, bókfærslu og fleira.
Þeir sem áhuga hafa á þessu sendi tilboð tíl afgr. blaðsins
fyrir 29. júlí merkt: „Reglusamur — 5465".