Morgunblaðið - 24.10.1970, Blaðsíða 10

10
MORGUNÐLAÐH), LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1970
Hefi opnað lögfræðistofu að Austurstræti 6, Reykjavík,
Sími 35800.
J6n Abraham Ólafsson.
Sölumaður óshust strox
Þarf að hafa bíl til umráða.
Þeir sem hafa áhuga sendi nafn og símanúmer til afgr. Mbl.
merkt: „Iðnaður — 6203".
Óskum eftir
að ráða ungan mann til almennra skrifstofustarfa.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf,
sendist blaðinu fyrir 27. þ.m. merktar: „Skrifstofustarf 6007"j
Sendibílastöð Kópavogs hf.
Sími 42222
Talstöðvarbílar um alla borg.
Störtum og drögum bíla. Höfum stóra og litla bíla
til allra flutninga.
W'
Oskum eftir
að ráða stúlku, sem er vön vélritun.
Umsækjendur yngri en 20 ára koma ekki til greina.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf,
sendist blaðinu fyrir 27. þ.m. merktar: „Vélritun — 6201“.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 41., 43. og 44. tbl. Lögbirtingablaðs 1970
á hluta í Hæðargarði 26, talinni eign Júllusar Magga Magnús,
fer fram eftir kröfu Þorvaldar Þórarinssonar hrl., á eigninni
sjálfri, miðvikudaginn 28. október n.k. kl. 11.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
NÝJUHG
f RÚSKINNSHREINSUN
Höfum fengið nýtt efni við rúskinnshreinsun, sem mýkir
skinnið og hrindir frá sér vatni og gerir flíkina sem nýja.
Fagmaður sér um vinnuna. — Opið í hádeginu.
EFNALAUG VESTURBÆJAR H/F.,
Vesturgötu 53, sími 18353.
Fermingagjafir
Mikið úrval af lestrarlömpum (Luxor) fyrir
dömur og herra, ennfremur mikið úrval af
loftlömpum, vegglömpum, borðlömpum og
standlömpum.
Opið í dag til kl. 4.00.
Raftækjaverzlunin H. G. GUÐJÓNSSON
Stigahlíð 45—47, Suðurveri, sími 37637.
EFTIR GÍSLA SIGURÐSSON
Sú ákvörðun sjónvarpsins að sýna eitt
Lslenzkt leikrit í miámuiði hverjum, er
mjög góðira gjalda vierð. Leilkritiin telj-
aist með því sjónivarpsefni, siem eiinina
bezt er þegið og eiiníkum og sér í iaigi
á það við um ininilend verk. Sjónivarpið
hefur skyld.ur við ininieinida leikritaihöf-
unda og er rtaiunar búið alð viðurikeinina
iþað með þesisari áfcvörðiuin. Ein sú skylda
er ekiki eimíhiiða; nú rteymir á ininLemida
ieikriitiuin meira ein áður og 'þess verðiuir
krafisít, að leiikriibaihöfuindar iáti af hienidi
raiknia verk, s>em sérstaiklega eru samin
fyrir sjónivarp og niýta kosti þeiss til
fullniuisitu. Morðunibiaðið fLytuir sérstatoa
‘gagnrýnd um íslenzk ieilkniit í sjónrvarpi
og því get óg verið stuttorðiur um
Stoeggjaðam enigil Magniúsar Jórussonar.
Hvalð vaikir fyrir höÆundiinium? Ef til vill
hefur honium efciki verið það nægiLega
ljóst sjáLfium, eða þá að einihiverra hLuta
vegnia hiefur ekki tekizt nægilega vel að
fcoma því á framfæri. Verkið virðdst
öllu firemur hiaÆa verið hiuigisað fyrir
leiksvið en sjámvarp; mymidræn tœikni
sjónvarpsins var eklki nýtt á niokkum
hátt fram yfir það, sem verður, þegar
leikrit er kvikmynidiað á sviiði. í upphafi
Leilksiins máitti íimymdia sér, að Baldvin
hefði stórkostlegam glæp á eamvizkunni;
svo þrúigaiðiur var hann og niðurbrotinn.
Áframihaidið leiddi þó ekkert slíifct í
ljós; diuisilmenniilð Baldvin Ihafði að því
er virtist framið eiina dáð, er hann raeit-
aði að taifca í hönidina á yfirböðlinium.
Geðveiki Stórólfs var vægast sagt lítið
saninfærandi og niðurstaðlan, fijótt á lit-
ið, verður sú, að Baldvin er óskiljamleg
rola, konan harLa venijuleg og niæstum
ekki raeditt neitt, en Stérólfur dálítið
klilkkaður Lhaldskiuæfur, heftur vilð for-
tíðinia og fomar dyiggðir Laxárættar.
Boðskapurinn, ef einhver er, eða það
sem kalla mœtti merg málsinis, er þó
í fljótu bragðd huiin ráðgáta. Og flestar
yfirlýsinigar Stórólfs voru miedra í ætt
við hrotka en geðveiki: „Þið diansið, hrist-
ið yktour og sfcafcið." „Hverja gietur malð-
ur haft sambamd við, ef bulLur ag fas-
istar eru umidianiskildir.“ „Við verðum að
hafa stjóm á hlutunum og byrja á Is-
lanidi, á Laxárættimini. ‘1 „Persámufrelsi er
mumiaðiur, sem ekiki er fyrir alla.“ í þess-
koniar athuigasemdum felst öllu frernur
venijuleg þrönigsýnd en forviitniileig geð-
veifci.
★
Sænska söngkonan Lill Lindfors nær
miklu magniaðri töQsium á áheyrendum
en verujuilegir dægiurlagadiúllarar. En það
er 'þó ekki vegna þess, að hún syngi eins
og næturlgali. Aftiur á mióti hefur hún
eitthivað, sem niaiuðlsiynlega þarf tdl að
halda atihygliinmi óskiptri og þalð er sann-
arlega erfitt, þegar einn á í hlut í lanigan
tírna. Það, sem máli skiptir, er það að
sjiálfslögðu að kiunmia sitt fag. Og Lill
Limdfors var auðlsjáanlega enigimm við-
vaniingiur; hún befur persónuleika, blæ-
brigðaríka rödd, andlit, sem myndast
vel og umfram allt er hún „sexy“. Húin
hefur sem sé kymtöfra eims og það beit-
ir á íslenzkiu. Kannski gerir það einmitt
muninn, sem úrsliitum ræður.
★
Þátturinn ,4 leikhúsinu“ er nauðsynleg
ur og sjónvairpinu ber skylda til að kynnia
rækilega, það sem gerist í leiikhúsunum.
Fraiman af voru leilkhúsmemn svartsýnir
á saimkeppninia við sjónvarpið, en nú
mon bafa komiið í Ijós, að sá ótti var
ástæðudaus og ef rótt er á baldið, getur
sjónvarpið stuðlað að aukinni leikíhúsað-
sókn. Hins vegar hefur fyrr og síðar
viljað brenma við, að kymmiimgim verði
móð þeim bæitti, að maður seigir við
sjálfan sig: „Nú já, þetta er srvorna; lík-
lega er ekfci ástæða til að sjá þetta.“
Þetta er sú álhætta, sem leikhúsið te'kur
með kynnimgiu af þessu tagi. Þanmig virt-
iist mér, að þátturinn gæfi frernur óhag-
stæða hugmynd um umgverska leikritið
„Það er kominn gestur“. Það var tæpaat
góð aiuig’lýsinig. Ef til vill er þetta gott
verlk, en það kom ekki í ljós þairmia, og
efniið sýnist efcki tooma mannd mikið við.
Aftur á móti var rnifclu attoyglisiver'ð-
ari toaflimin úr „Maleolm litla" og gaf
sanmarlega alLt aðra huigmynd um þetta
verk en aniniar smiáþáttiur, sem sjónvarp-
ið brá upp úr þassiu verki, líklega í
fréttatíma. Malcokn er lifca miaðiur nú-
timanis í huiglsumarhæitti og útliti. Hug-
sjónir harns eru uppreisn, valdlbeitirug
og manmrán. Er það eklki í fullu sam-
ræmi við þœr hiugsijóndr, sam mest ber
á í heimimium í diag?
★
1 stórborgum heimsins standa menn á
öndiimi, þagar mamguiniin toemist á aivar-
legt stig. En eklki móg með það: Þortstour-
irnn í Eystrasalti stendur á öndinmii lífea,
og siuimar tagumdir toiafa með öllu hrokk-
ið uipp af klakknium og orisiöfcin er af
Völdium tæknirnletniniimgarinnar. Danir
tala uim, að nú þuirfi aðeims eimn skip-
stoaða á borð við Torrey Oamyon til að
öllu lífi i Eystrasalti verði útrýmt.
Memgumarh’ættain, sem alls ekfci var á
diagskrá fyrir fláedmium árum, er nú orð-
in mitaið áihygigjnjiefnii víðá um toieim. En
meðan hjalað er um hættuma fram og
aftur, halda eiturefnin áfram að renrna
til sjávar, því framleiðslan verður að
haldia áfraim, framiLeáðniin verðiur að aiuik-
ast og afraksturiimi að vaxa. Menn tala
uim þessia voðalegu hættu, sem miarnn-
kyninu sé búim, en ekki hefur etrunþá
spurzt, að hin iðnvaeddu stórveldi hiafi
ihiugisað sér að fórna mifeki til að stöðva
þessa þróuin.
★
Fasteignamat er víst ekki mjög skáld-
legt efni, en enigu að síður eitt af því,
sem kemur við líf okkiar flestra og þátt-
uriinm um nýja fasteigmamatið var þesa
vegma þarflur og einfcar fróðlegur.
Stjórmamdinn, Eiður Gulðnaison, stóð sig
vel og spurði edms og góðum blaða-
marmi sæmir. Hitt var þó ektoi siíðiur
þýðinigairmitoilð, að þremeininiwgaimir
gerðu prýðilega girein fyrir sínu máli.
Eitt toom þó eklkii fram, sem sfcyldi:
Hveris vegrna var nýja faisteiigmmiatið
mauðsynlegt? Hveris vegna viar mauðsyn-
legt að verjia 88 milljónium torónia til
þesisara hluita? Hefur það raiumveruilegt
giildi, sem kemiur þeignium þesea lainds
til gó'ða á einhvem hátt, eða er það að-
einis partur af hiinmi óendanlegu sfcrif-
finimsfcu hins opinbera, s/am aEt er að
drepa í dróma?
★
Rússnestoa myndin, sem sýnd var á mið-
vikudagskvöld er ekki memia á férmimg-
araldri; þó mæititi halda, að hún væri
frá blómaskiedlði rómantístau stefniunnar;
freyðandi tilfönminigasemi, hvítliðar og
rauðliðar, branmiamdi hiuigsjónir og bama-
leg slagorð. HvítLiðastrétourinn var þó
búirun að sjá í gegrnum þeitta allt; betur
ef fleiri hiefðu reynzt aðrir eins spá-
menn og hann. En í umgu sitúltounni
krisitallaðist hinn óemdamlegi bamaistoap-
ur, sem eintoemnidi myndina: í ást 'henm-
ar á hvítliðamium, slagorðgiblaðrimu, og
ekk’i sízt í hirnum melódramatdska end.i,
þegar hún barnar strákmum á igrumnisœv-
iruu. En þegar ödlu er á botndnm hvolft:
rómamtíkin og barniastoapurimn eru
toannstoi etoki hótiniu Xakiara en allur
kyruferðiisivaðallinm, sem leitastjiórar og
kvikmyndiafraimleiiðemdiur sumra annarra
lan/da legtgja nú megin áherzlu á.