Morgunblaðið - 16.12.1970, Blaðsíða 22

r,
22
1 ’ ! . '-.i ■ ! . MIVI ill!./. hi'.l'H', .-.ím/l
<MOROUNBLA£X®, MIÐVIKUDAGUSR 16. DESEMBER 1970
Ha I Idór B. Þorbergsson
sjómaður — Minning
F. 27. 5. 1908. D. 10. 12. 1970.
1 DAG er tifl moldar borinn Hall-
dór B. Þorbergsson, sjómaður,
Uiíðargerði 2, Reykjavík, en
hann lézt 10. þ.m. í Landspítai-
anum eftir stutta legu.
Haðfldór var fæddtir í Reykja-
vik hinn 27. maá 1908, sonur
hjónanna Þorbergs Haflfldórsson-
ar og konu hams Sigríðar Jens-
dóttur.
Halldór þurfti snemma, svo
sem aJgengt var á þeim árum, að
sjá sér farborða og gerði sjó-
meransku að ævistarfi sánu.
t
Guðjónýa Sigtryggsdóttir,
Austurgötu 20, Keflavík,
andaðist að heimili sánu 12.
desember.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Mikael Guðmundsson.
t
Otför vinkonu minnar,
Kristínar Jónsdóttur,
verður gerð írá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 18. desem-
ber kl. 10.30.
Selma Antoníusardóttir.
t
Bróðir minn,
Björn Markússon,
Sauðhaga, Völlum,
sem lézt í Fjórðungssjúkra-
húsiínu á Akureyri 11. þm.,
verður jarðsunginn frá Akur-
eyrarkirkju fimimtudaginn 17.
desember tó. 1.30 e.h.
Gunnlaugur Markósson,
Mur.kaþverárstræti 12,
Akureyri.
t
Otför mannsins míns,
Ástþórs Matthíassonar,
hefur farið fram.
Sísí Matthiasson.
Starfaði hann í um það bil 30
ár á togurum sem háseti og neta-
maður.
Eftiriifandi konu sinni, Soffiu
ÞorHákisdóttur, kvæntflist hann
hinn 23/12. 1933 og eignuðust
þau hjón þrjá syni, Sævar, nú
starfandi ieekni í Reykjavík, Þor-
berg, sk’rifsto fumaran hjá Loft-
leiðum hf., og Steinar, flugvirkja
hjá Fluigfélagi íslands hf.
Ég ætila mér ekki með þessum
fáu Límum að rekja æviferil Hali-
dórs, enda aðrflr sjálflsagt tfl
þess færari, þar sem ég kynnt-
ist HaMdóri eklki fyrr en hann
var orðiinn fuHorðinn maður, og
þau kynmi tatanörkuðust firam-
ain af, bæði aí æsku miirani svo
og því, að tjogarasjómaiðurinn er
sjaidan heimia. En þar sem ég
var um margra ára skeið tííöur
gestiur á héiimili þeirra hjóna,
fyrst að Grettiisgötu 70 og sáðan
að Hllíðargerði 2 hér í borg, þá
urðu kynni okkar nánari með ár-
unum. Mtonist ég þeirra stunda
með þökk 1 huga fyrir gestriismi
þeirra hjóoia og vtoáittu.
Mtoníng mito um Halldór er
fyrst og fremist mtonáng um hlý-
huga og göðgjarnan mann, sem
hugsaði um fjölskyldu stoa af
þeflrri alúð, að ekkert erfiði var
svo mitað að hann legði það ekiki
á sig ti! þess að treysta öryggi
henmar, svo sem er Halldór Lagði
nótt við dag til þess að byggja
hús sitt að Hliðargerði 2 af tak-
mörkuðum efnum, en miklum
dugnaðL
Uppefldi sona hans og mennt-
un var hans aðall áhugamái, enda
hafði hann, etos og hann sagði
sj'álfiur, aMrei hafit efní á að
gamiga í skóla.
Eftir að synimir höfðu lokið
námi og höfðu stiofnað sin eigto
heimiii, urðu bamabömin eftir-
læiti Halídórs, enda var hamn
ákaflega bamgöður. Mtonlst ég
sérstakft"ga þeirrar ástúðar, sem
var á mfflli hans og elzta barma-
baurmsins, Halldóru Soffiu, sem
var augasteton afa síns.
Svo sem er aðaE margra sjó-
manna var Halldór ekfci marg-
málil og fjasaði ilítt út aí smá-
munuim. Þó bjó hamm y.fir híjóð-
látri kímnigáfiu, sem oíli þvi, að
ávailLt var jafn þægilegt og
skemmtilleigt að vera i návist
hans.
Mér er mtonisstæð sú sérstaka
efitirvæntíng og tiHilökkum, sem
t
Hjartanlegar þakkir faerum
við ölflum þeim, sem vottuðu
Okkur samúð og heiðruðu
minn'togu eiginmamns míns,
föður, tengdaföður og aía,
Jakobs Elíassonar,
skipst.jóra frá Bolungavik.
Halidóra Jónsdóttir,
Elísa .Takobsdóttír,
Ragnar Sveinbjörnsson
og börn.
ríkti á heimiii Halildórs, ávafflt
er hans var von úr sjófierð, og
ekki þá sizt er hans var von fyr-
ir jólto. Þau jól vonu þó mörg,
sem hann varð að vera að heim-
an og jafnvel að fara út á sjó
skömmu fyrir jóL Því rifjast
þetta upp, er ég rita þessi
kveðjuorð, að Haillldór fár í sfaa
síðustu ferð nú skömmu fyrir
jóflto. 1 þeirri bjargföstu tirú, að
hann hafii sigit tflfl bjartari og
hlýrri landa, votta ég efitirlifandi
konu hans, vtafl mitoum Sævari
og bræðrum fcans, fcengdadætr-
um og bamabörnum mtoa inni-
iégustu samúð og vona að þeim
veitiist styrkur til að mega þrátt
fyrir sorg sína, eflga gteðileg jóL
Þorsteinn Júlíusson.
EKKT verður dregið í efa að ís-
lenzka þjóðin stendur í þakkar-
slkuid við þá mienn, sem mannað
hafa fiskiiskip hennar árattiigum
sarnan og eytt lönigum starfs-
degi við erfiið störf á hafi úti,
fjarri fjölskyldu og ástvinum,
ofit við hættur og tvísýnu, hvorf
sem er á fitamm firiðar eða ófrið-
ar.
Þá hlýfiur það erm að aiuika
skuíld okkar við þessa menn
hvern áramgur erfiSi þeirra og
áhætta hefur borið. Aflir viðiur-
kenna að f iiskveiðar hafa framar
öðru verið undinsitaða þeirra
framfara, sem orðið hafa á Is-
iamdi undanifama áratugi og
Ilengi héiduist í hendur við aulkna
sókn á miðin.
Umdirstaða aflils þesisa eru störf
íslenzka sjómaTmsins, sem vakflð
hafa aiðdáun og viirðingu utan
lamds sem tonan.
í dag verður tii moldar borinn
í Fossvogskirkjugaröi einn þess-
ara manna, Haflidór Þcwrbergsson,
til heflmilis að Hilíðargerði 2 í
Reykjavík. Hallldór fæddist í
Reykjavík þann 27. maí árið
1908, sonur hjónanna Siigríðar
Jemsdóttur og Þorbergs Hallldórs-
sona.r. Hann var næst eflztur 6
systídna og ólst upp hér í
Reykjavík. Sextán ára gamall
hóf Haillidór sjómennsku og
stumdaði sjó samfilieytt í þrjá ára-
fcugi, lemgst af á togunum útgerð-
arfyrirtækisims Allflance.
Þann 23. desember árið 1933
kvæntist Hailtíór eftirlifamdi eig-
infeonu stani, Soffvu Þorláíksdótt-
ur, og varð þeim þriggja sona
auðið. Þótt Halldór hafi ekki
borið tilfimnimgar sfaar á torg,
fær engurn, er hamn þekktu, dul-
ízt, að hjá fjötekyfldu hams hefur
huigur hams dvalið óskiptur lanig-
t
Minningara'thöfn um
Guðmund Þorkelsson,
fyrrv. hjúkrunarmann,
Vesturgötu 22,
verður hafldin i Fossvogskirkj-
uaind fimmitudagtan 17. þ.m.
kL 10.30 f.h. En hamn verður
jarðsungton firá Hraumgerði,
FlraungerðLtoreppL Flóa,
sama dag.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þormóður Ögmundsson.
t
Þökkurn samúð og vtoarhug
við andlát og jarðarför eigin-
bonu mtonar, móöur okkar
og tengdamóður,
Jónínu Jónsdóttur
frá Grunnavík.
Sérstakar þakkir tíi Magmús-
ar Ólafissonar, læknis, og
hjú krunarfóöís sjúkradeildar
Hrafnistu.
Hans Bjamason,
böm og tengdabörn.
t
Innfflegustu þakkir fæirum við
öfluim þeim, fjær og nær, sem
sýndu okkur samúð og vtaar-
hug vegna hims sviplega frá-
fafls eigtomanns míns, föður,
temgdaföður og afa,
Halldórs G. Halldórssonar,
skipstjóra.
Rann\eig Magnúsdóttír,
Björgvin HaJldórsson,
Guðmundur Halldórsson,
Kristín Haildórsdóttir,
Þorgeir V<ir Halldórsson,
Óskar Halldórsson,
Hulda Árnadóttir,
Agnes Elva Guðmundsdóttir.
ar stundir, sem hann var fjar-
vistum við hana, meðan synir
harns voru ungir. En vissan um
örugga Æonsjá eiginkonumnar hef-
ur vafialaust gert homum þær
stumdir létitbæraifl en efla, og í
sameinitogu bjuggu þau Haflldór
og Soffiía sornum sfaum það
heimili, er af bar fyrir snyrti-
mennsku og reglusemi, samfara
hlýju og góðvild. Þannig heim-
ili er vissulega tii þess falflið að
skapa þá festu og öryggi, sem
ursgum mönnuim er svo fairsælt
vegamesti.
Synir Hafldórs og Soffíu eru
Sævar, læknir í Rvik, Þorbergur,
s'TÍ'fisfcofum. hjá Loftteiðum og
Stetoar, flugvirki hjá Fiugfélagi
fsiands. Þeir eru aflir kvæntir
menn og búsettir í Reykjaivík.
Svo bamgóðum manni sem
Hafldóri hafa bamabomdn verið
sannur IjósgeisK á ævilkvöMtou.
Ekki fer hjá þvi, að hver mað-
ur mótist af þeirri umgjörð, sem
flfíð býr þeim. Og ævistarf Haffl-
dóns á hafinu hefitur efilaust átt
rikan þátt í að síkapa það æðru-
teysi, sem var svo snar þáttur í
fari hans. En undir bjó rflk kímni
og hæfileiki tál að sjá hina skop-
legu hliö hlutanna.
Ég vil svo að lokiuim votta
Soffíu frænku mtoni, sonum
hennar, tengdadætrum og
barnabömum mina dýpstu sam-
úð. Um há'tíðir þæi', sem í hönd
fara, mun ég mtonast með þakk-
liæti þeirra sfcunda, sem ég og
fjöls/kyida mfa höfum átt á
heimilfl þeirra Haildórs.
Sverrir Sveinsson.
Áskell Snorrason
tónskáld — Minning
FRÁ TÓNSKÁLDAFÉLAGI
fSLANDS
í dag er til moldar borinn Ás-
kell Snorrason, tónskáld.
Hann var eiinn af elztu félög-
um Tónskáldafélagsfas og
gegncti margháfcbuðum störfum í
þágu þess, en vanheillsa hamflaði
að nokkru þátttöku hans síðari
árin.
Með ÁskeH er gengfan sér-
stæður persónuileiki og fuffltrúi
þeinrar kynslóðar, er leitaði
fiegunðar í kyrrtátri orgeltónlist.
Eföir hann liggja bfeehreinar
orgeltónsmáðar og söngverk, sem
bera viitni góðum manni, er tirúðí
á fiegurð í flst og mannlifi.
ÁsfeeM kyimtist ég fynst fyrir
nökkrum árum á fiumdi í Tón-
skáfldafélagtou og er mér minn-
isstætt M'ýtt víðmót hans og hóg-
vaerð.
Aðstandenduim votta ég mína
inniilegustu samúð.
Jón Ásgeirsson.
KVEÐJA FRÁ
KARLAKÓR AKIJREVRAR
Við aaidlátsfiregn Áskelis
Snorrasonar tónskálds, sefcti okk-
ur gömllu félaga hans úr Karla-
kór Akureyrar hljóða. Mlnntog-
air koana firam i huigann hver af
annarri frá samverustundum
okkar á fyrsbu árum karlakórs-
ins, en Áskefl var stofnandi kórs-
tos ásamt nokkrum áhugasöm-
um ungum mönnum og varð
fyrstí sönigstjóri hans. Ósflökkv-
andi áhiugi hams og fómartund
fyrir miáflefinum kórstos unnu
bug á öflum erfiðteikum. Hann
hafði einstalkt lag á að laða fram
það fegursta og bezta í rödd
hvars einaista marais, sem harm
hafði fiengið tfl að leggja kóm-
um lið. Framikoma hans öll ein-
kenndist af svo sérstatafl hjarta-
hlýjiu oig góðvild, að sjaldgæfit
er. Ætíð stóð ofekur heknifli hans
opið tfl æfitoga eða funda, ef á
þuirfti að haflda, og bjó hann þó
þröngt á þeim árum, en þar var
jaifnan nóg rúm fyrir gesti og
margar og ógleymanlegar eru
þær srfundir, sem við áttum á
heimfli þeirra hjóna Áskeis og
frú Guðrúnar Kristjánsdóttur,
en hún er nú látto, aðetos nokkr-
um víkum á undan manni sSn-
um. Yfir því hvíldi sérstakuir
menningarblær, sem eimkenndist
af ilistfengi húsráðenda í smáu
sem stóru. Efitir að Ásikefll varð
að hætta söngstjóm af heiflsu-
farsásitæðum fylgdist hann af
áhuga með störfum kórsins og
bair hag hans ætíð mjög fyrir
brjóstí. 1 vírðingar- og þakkfeet-
isskyni fyrir störf hans í þágu
kórsfas var hann kjörinn heið-
ursfélagi hams. Þó að Áskeifl
flytti tii Reykjavikur fyrir all-
mörgum árum, silitnuðu temgsl
ökkar við hann ekki að fulllu, því
þó ekki væri um persónufegt
saimiband aö ræða, heyrðuim við
hann öðru hvoru í úitvarpinu
feika á kirkjuorgel sín sérkenni-
fega fögru tónverk, en okkur
finnast þau lýsa öðru frernur >góð
vild hans og hjartaínlýju. Hann
ávann sér virðingu alflra, sem
kynntust honum og er hans nú
sárt saknað aí samtferðamönn'un-
uim, en þó mest: af þeim, sem
mæstir honurn stóðu.
Far þú í firiði,
friður guðs þig blessi.
Haifðu þökk,
fiyrir allt og aflt.
— Einar í Mýnesi
Framhald af bls. 14.
að reyna að ná samvinnu við
fyrri kollega sína í vinstri
stjórninni, þá Lúðvík Jósefsson
og Hannibal Valdemarsson, sem
sennilega eru hræddir um sina
pólitísku framtið og mega vera
það. Þeir eru því aðeins að
reyna að sameina sjálfa sig, en
ætla í leiðinni að reyna að ná
áframhafldandi tangarhaldi á
Vérkalýðshreyfingunni til að
áform þeirra heppnist. En hætt
er við að sú tilraun mistakist
vegna þess, að Alþýðusamtökin
þurfa nú annars með en forsjár
slíkra manna.
St. Rvík. 14.12.
t
Þökkum innilega sarnúð og vinarhug við fráfall og útför
ERLIIMGS ELLINGSEN
Guðrún Agústa Ellingsen, Marie EHingsen,
Haraldur Ellingsen. Asbjörg Ellingsen,
Erling Ellingsen, Maria Ellingsen,
Elín Ellingsen.