Morgunblaðið - 13.02.1971, Blaðsíða 18

i 18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1971
Sigurður Sigurðsson
kennari frá Kálfafelli
Fæddur 28. júlí 1884
Dáinn 7. febr. 1970
MÉR finmst tilhlýða að ég minn-
ist þessa ágæta svila míns með
mokkrum orðum þó að fátæk-
5eg verði. Sigurður er fæddur
að Kálfafelli í Suðursveit, A-
Skaftafelissýslu, sonur Sigurðar
Sigurðssonar bónda að Kálfa-
íelii og oddvita í Borgarhreppi,
og konu hans Bergþóru Einars-
dóttur frá Horni í Nesjum.
Hann var íþróttamaður góður,
tinn af beztu glímumönnum
sýsluhnar og fáir ungir menn
munu hafa getað hlaupið hrað-
ar en hann. Enda vaT hann
göngugarpur mikill, sem hann
eýndi meðal annars með því að
ganga frá Hoffelli, þegar hann
átti þar heima, ofan að Höfn í
Hornafirði, um 20 km leið, þeg-
ar hann sótti sjó þar.
Hjartkær fósturmóðir mín og
systir,
Þorbjörg Guttormsdóttir,
ÖTdugötu 51,
Reykjavík,
andaðist i Borgarsj úkrah ús-
inu aðfaranótt 12. febrúar.
Halldóra Haraldsdóttir,
Guðmundina Gnttormsdóttir.
17-18 ára brá hann'sér snögga
ferð til Noregs, sem ekki var
nú svo auðvelt í þá daga. Sýnir
þetta kjark hins unga manns.
Hann fór nokkuð ungur að
heiman til vinnu og fór meðal
annars til Reykjavíkur. Þar
notaði hann tækifærið til að
afla sér menntunar jafnframt
og sótti kvöldnámskeið í Verzl-
unarskóla fslands og námskeið
í Kennaraskóla íslands. Gerðist
hann síðan kennari í Suður-
sveit, Mýrum, Nesjum og var
tvo vetur kennari í Papey.
1916—1918 stundaði hann nám í
Askov í Danmörku og í Aarhus
við Den Jyske Handelshþjskole
og kynnti sér jafnframt sam-
vinnumál.
Til þess að afla sér frekari
menntunar fór hann til Englands
og kynnti sér þar samvinnu-
fræði, en til þess hafði hann
hlotið nokkurn þingstyrk. Gekk
hann nú fram fyrir skjöldu og
gerðist áróðursmaður mikill
fyrir stofnun kaupsfélags á Höfn
í Homafirði. Talaði hann við
hændur og hélt ræður á fund-
um og ieizt bændum vel á hug-
mynd hans, enda mun hann
Ástkasr eigin-kona min og
móðir okkar,
Guðlaug Magnúsdóttir,
Atistiirbrún 39,
andaðist föstudag, 12. febrúar.
Karl Óskarsson
og börn.
Jarðarför
Sigríðar Ágústu
Gísladóttur,
Kirkjutorgi 6,
sem andaðisit í Borgarspítal-
anurn 5. þ.m., hefur farið
fram i kyrrþei eftir ósk hinn-
ar látnu.
Einar B. Þórarinsson.
Faðir okkar,
Jón Bjarnason,
Skólavörðustíg 41,
andaðist að kvöldi 11. febrúar.
Svava Jónsdóttir,
Aðalsteinn Jónsson,
Hörður Jónsson
og Sigurður Jónsson.
Eiginmaður minn, íaðir og
sonur,
Sigurður Kristján
Sveinsson,
stýrimaður,
Kaplaskjólsvegi 62,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 15.
febrúar k3. 1.30.
Friða Elíasdóttir
og böm,
Sigriðttr Kjartansdóttir.
hafa verið frændmargur í hér-
aðinu og málafylgjumaður mik-
ill. Lauk þessu mikla áhugamáli
hans með því að hann stofnaði
K.A.S.K. á Höfn í Homafirði
1919. Þar var þá aðal atorku-
maður Þórhallur Daníelsson,
Samdist nú svo með Kaupfélags
mönnum og Þórhalli að hann
seldi kaupfélaginu sveitaverzl-
un héraðsins með öllu sem
henni tilheyrði. „Einn dag eftir
stríðslokin, voru allir Skaftfell-
ingar kaupmannasinnar og
verzluðu við eina kaupmanninn
sem til var í sýslunni. Næsta
dag voru allir þessir sömu
menn orðnir kaupfélagssinnar
og skiptu við einu verzlunina,
sem til var í sýslunni, það var
kaupfélagið á Höfn í Horna-
forði. Hvergi á landinu hafði
breytingin frá kaupmennsku í
samvinnufélagsskap verið jafn
hraðfara og í Austur-Skafta-
fellssýslu. Hún minnir á kristni-
tökuna árið 1000.“ „Landslýður-
inn skipti um trú af skynsam-
legri politík, til þess að forðast
borgarastyrjöld í landinu.“ Svo
segir í bók Thorsten Odhin
„Samvinnan á íslandi“.
Nú skyldi maður ætla að Sig-
urði hefði verið falin stjórn á
félagi því, sem hann hafði lagt
svo mikið á sig að stofna. Það
varð nú samt ekki og munu þar
innanhéraðsmál hafa ráðið.
Fluttist nú Sigurður til Reykja
víkur. Ferðaðist hann nokkrum
sinnum til Danmerkur og sótti
námskeið samvinnumanna þar.
Hann hóf kennslu við Miðhæjar
skóla 1922 og var þar til 1930
að hann hóf kennslu við Austur
bæjarskólann til 1954. Kenndi
við Iðnskólann 1925 til 1946.
Bauð sig fram til þings fyrir
Borgaraflokkinn 1923 og fyrir
Sjálfstæðisflokkinn 1931 í A,-
Skaftafellssýslu.
Hinn 8. nóv. 1925 kvæntist
hann eftirlifandi eiginkonu sinni
Auði Víðis Jónsdóttur, Þveræ-
ings Jónssonar frá Þverá í
Laxárdal. Móðir hennar var
Halldóra Sigurðardóttir frá
Kolstaðagerði í Fljótsdal. Þeim
varð þriggja barna auðið.
Eru þau. Sigurður Haukur,
kennari, f. 24. júli 1926, kvænt-
ur Guðrúnu Kristinsdóttur, hús-
mæðrakennara, Bergþóra lækn-
ir, f. 13. okt. 1931, fyrir
skömmu komin heim frá Amer-
íku frá framhaldsnámi og viranu
á sjúkrahúsum þar, og Halldóra
f. 28. júlí 1933, gift Alfreð Ol-
sen flugvélstjóra.
Það hefux fallið í hlut Auðar
að stunda eiginmaran sinn sjúk-
an í nokkur ár. Hefur haran
notið þar mikillar hlýju og um-
hugsiunar. Þar hefir hið hlýja
hjarta heranar bezt sýnt hvaða
mann hún geymi.r. Með þökk
fyrir að þjáningunum er lokið,
bíður hún nú vonglöð endur-
fundanna.
Að lokum vil ég kveðja þig
með þínum eigin orðum, sem
þú sendir mér við andlát mág-
konu þinnar, Þómýjar konu
minnar:
„Nú þökkum við Guði fyrir
að hún hefur losnað við kval-
imar og biðjum hann að styrkja
vin okkar Hálfdán og bömin
hans. Ég veit að hann er það
þroskaður að hann sér að þetta
var það bezta eins og komið var
og þótt óskahallir hrynji, þá
á vonin og trúin að hjálpa okk-
ur til þess að byggja brú, er
tengi þetta líf og hið tilkom-
andi.“
Við bíðum endurfundarana, ég
bið að heilsa. „Ég lifi og þér
murauð lifa."
Hálfdán Eiríksson.
„Hainin kemur mér æ í hug,
er ég heyri góðis mamnis getið,
hanin reynidi ég svo að öilluim
hlutuim."
Með þessi orð í huga kveð ég
í dag kæran tengdaföður minn,
Sigurð Sigurðsson, kennara,
hinztu kveðju. Hér verður eng-
in ævisaga skráð, heldur aðeins
færðar þakkir fyrir mikla um-
hyggj u í minn garð og dregnar
fram örfáar minningar um
mann, sem var mér ómetanlega
kær þau ár, sem við þekktumst.
En 10 fyrstu búskaparár mín
bjó ég í nánu sambýli við
Bróðir okkar og mágur
GUÐBRANDUR THORLACIUS
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 28. janúar 1971.
Eftir ósk hins látna hefur útför hans farið fram í kyrrþey,
Rósa Th. Einarsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Sigrður Thorlacius, Þóra Thorlacius,
Guðlaug Thoriacius, Anna Thorlacius,
Jóhanna og Magnús Thorlacius.
Okkar innilegustu þakkir sendum við öllum, sem sýndu
okkar samúð og vináttu við andiát og jarðarför
SIGRÍÐAR SIGURÐARDÓTTUR
Gesthúsum, Álftanesi.
Sérstakar þakkir færum við Jósep Ólafssyni lækni og öðru
hjúkrunarliði St. Jósefsspítala Hafnarfirði fyrir mjög góða
hjálp og aðhlynningu í veikindum hennar.
Einar Ólafsson, Asta Guðlaugsdóttir,
Guðfinna Ólafsdóttir, Karl Þorsteinsson,
Fjóla Ketilsdóttir, Þórarinn Guðmundsson,
og barnaböm.
Alúðarþakkir sendum við öil-
um þeim, er sýndiu O'kkur
samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför mannsins míns,
föður okkar, tengdaföður og
afa,
Þorleifs V.
Sigurbrandssonar,
verkstjóra.
Einniig innilegar þakkir til
allra þeirra, er hjúkruðu
horaum í veikindum hans.
Halla Einarsdóttir,
dætur, tengdasohur
og dætrabörn.
Jón Arnbj
Stóra-Ósi
JÓN Annbj ann'anson frá Stóra-
Ósi er látinin. Hairan lézt á sjúkra
húsknu á Hvamimstainig? 30. des.
sfl, tveiimur döguim fyrir nýárs-
dag. Á sjúkraihúsiniu hediur hainin
dvalið raokkur síðuistu árira. Ég
main, að ég kymntiisit Jóni fyrst í
Miðfjarðairrétt. Þá var ég dreng-
ur en haran ful'lorðinm maður að
draga féð sitt og það lá vel á
horaum. Haran var mikill bóradi
og átti margt fé og þótti væint
um það. Stumduim kom ég að
Ósi og hitti Jón þar og kymnitist
honom heima. Þar var allt rraeð
svo miklum myndarskap. Þar
var gott að koma. Em sérstaik-
lega fór ég að kyniraaislt honum
á elliiáruim er við vorum báðir á
sjúkrahúsinu á Hvammriistainga.
Þá töluðum við oft mikið sam-
an og hann var að segja mér frá
Mósa og fleiiri hestum. Áreiðain-
lega hefur Jóni þótt værast um
Mósa af hestiUim síinum. Hainin var
svo hýr á svipimin, þegar bainm
var að rifja upp mimmimigarmar
um hamm og gömiu dagaina, eimk-
aralega gömgur og réttir, réttirn-
ar við Réttarvatn þegar svo miamg
ir komu saman þair úr ýmsum
áttum. Heyrraarmissir bagaði
hanm svo að maður varð að sitja
mjög nærori homurn tii þess að
halda uppi samræðumum um
gömlu dagama. Jón var skapmik-
ill maður, hreimn og beimm eims
og gamia Ósfólkið vair. Nú er
Þökkum samúð sýnda okkur og öðrum vandamönnum
vegna andláts föður okkar,
GUÐMUNDAR KR. GUÐMUNDSSONAR
frá Vegamótum.
Ragnheiður Guðmundsdóttir, Guðmundur P. Guðmundsson,
Steinar Guðmundsson, Anrta G. Beck.
tengdaforeldra mina, sem sköp-
uðu traust og góð kynni.
Sigurður var hnigiran á efri
ár, er ég tengdist honum. Heilsa
hans var þá allgóð og gat hann
því notið þess að sjá bamaböm
sín vaxa úr grasi, og hans mikla
gleði var ávallt að gleðja þau á
þaran veg, sem hann megnaði.
Þau em ótalin sporin, sem hann
leiddi litlu drengina, sonarsyni
síraa, sér við hönd, á þeirra
fyrstu gönguferðum um ná-
grenni heimilisins. Fyrir þær
stundir og ótal margar aðrar
hjá afa þakka þeir nú að leið-
arlokum.
Sigurður var jafnan hress í
lund og með spaugsyrði á vör-
um og kom því öllum í gott
skap, er í kringum hann voru.
Var því gott að vera í návist
hans. Hann var ákaflega reglu-
samur og mátti aldrei sjá neitt
fara úr skorðum án þess að
reyna að bæra það til betri veg-
ar. Þótt elli færi að þjaka hann
hin síðari ár og heilsan að bila,
æðraðist hann aldrei. Hann
kunni ekki að kvarta.
Sigurður var mikið snyrti-
menni og kom það glöggt fram
í öllu hans dagfari fram til þess
síðasta, þótt hann vart gæti orð-
ið hreyft sig um híbýli sín eftir
þungt áfall, er hann hlaut fyrir
nokkrum árum. Hann var ham-
imgjuimaður og átti trausbara,
góðan lífsförunaut, sem aldrei
brást og varla vék frá honum
nokkra stund, enda var hawn
ávallt ömggur, ef hann vissi um
nálægð heranar. Þannig var það
síðustu stundimar, sem hawn
lifði. Ef hún hélt um hönd hans
var friður yfir honum. Þannig
hvarf hann af þessum heimi.
En skömmu áður dreymdi hann,
að hann væri að fljúga út i
geiminn og væri kominn til Sig-
urðar eldri bróður síns, sem
látiran er fyrir allmörgum ár-
um. Með vissu um góða heim-
komu kveðjum við öll látinn
vin, föður, afa og tengdaföður
og biðjum Guð að blessa minn-
ingu hans.
Tengdadóttirin.
arnarson
— Minning
það allt horfið og Jón kveðiur
síðastur 97 ára gamalfl. Allt var
þetta Ósfófk mjög myndarlegt og
stórgáfað eiinis og margir vita,
sem komiu oft að Stóra-Ósi
og raufcu þar sivo mikiilar gest-
risni. Falls er von á fonmu tré
og raú er Jón farinn héðara. Hamra
var h-arðger maður og kvartaðd
ekki yfir líkaimlegium meiðslum
og ég þakka horaum fyrir sam-
veruraa á sjúkrahúsinu. — Ég
vona að nýárið talka vel á móti
þér eiras og öiluim, sem farimir
eru á undain okkur og þér líði
vel, kæri vinuir.
Far þú í friði. Miminiingin góða
geymist um þig og GuS blessd
þig, virouir minin.
Sig. M. J.
— Opið bréf
Framhald af bls. 17
hærumiklar gærur. Samt er það
látið viðgangast ár eftir ár að
refsa þeim bændum, sem fylgja
ræktunarstefnu.
Svo er það ullin. Hvernig
stendur á því að Samvinnufélög
in geta eða vilja ekki greiða
sama verð fyrir ullina og einka-
fyrirtæki? Telur þú ekki sem
formaður Stéttarsambands
bænda að kaupfélögunum sé
skylt að hugsa meir um hag fé-
lagsmanna sinna og kaupa ull-
ina af bændum á þvi verði,
sem fæst fyrir hana á frjálsum
markaði? Séu ullarverksmiðj-
urnar hjálparþurfi þá á að gera
það á annan hátt en þennan.
Hér læt ég staðar numið, þó
margs mætti ennþá spyrja, en
einhvers staðar verður að setja
punktinn. Ég óska þér svo árs
og friðar.
Með fyrirfram þökk fyrir skil
merkileg svör.
Sveinn Guðnmndsson.