Morgunblaðið - 17.04.1971, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1971
Magnús Jónsson
húsasmíðameistari
Fæddur 18. febrúar 1893.
Dáinn 8. apríl 1971.
Magnús Jónsson, húsasmíða
meistari, Lindargðtu 52, lézt 8.
þ.m. á sjúkradeild Sólvangs I
Hafnarfirði.
Magnús Jónsson var fæddur á
Litlu-Heiði í Mýrdal 18. febrú-
ar 1893, og varð því fullra 78
ára gamall. Foreldrar Magnúsar
voru merkishjónin Rannveig Ein
arsdóttir, hreppstjóra á Strönd
í Meðallandi og Jón Erynjólfs-
son, sem var einn af hinum
kunnu Heiðar-systkinum, en for
eldrar þeirra voru Þorgerður
Jónsdóttir yfirsetukona og
Brynjólfur Guðmundsson. Þau
bjuggu allan sinn búskap að
Litlu-Heiði í Mýrdal og voru
þau hjón mikilsmetin að verð-
leikum.
Að Magnúsi stóðu því eins þó
lengra sé leitað, skaftfellskar
kjamaættir. Árið 1893 flytja for
eldrar Magnúsar, með
soninn unga, að höfuðbólinu
Höfðabrekku, í sömu sveit, sem
þá var tvibýli. Með sérstökum
dugnaði frumbýlinganna farnast
heimilinu vel, enda jörðin góð,
og mörg matarholan, gnægð af
fíl í hömrunum og fjaran oft
fengsæl. En ekki nýttist þetta
án erfiðis. Höfðabrekkubærinn
stóð þá uppi á háu fjalli, er þvi
fagurt um að litast i góðu veðri,
fagur viður fjallahringur, en
dökkur sandur til suðurs og aust
urs, sem báran, ýmist léttstíg og
leikandi kyssir við svarta strönd
ina eða hún veltur ógnandi og
ögrandi með ægisogum yfir hana.
Þetta var fyrsti sjónarhóll litla
drengsins á Höfðabrekku, enda
brást honum aldrei viðsýni og
fegurðarskyn.
Þarna lifir og starfar Magnús
með foreldrum og systkinum,
sem bætast i hópinn, til ársins
t
3ystir min,
Sveinfríður Pálsdóttir,
lézt að Elliheimiiinu Grund
þann 16. þ. m.
Helgi Pálsson.
t
Hjartans þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug
við andlát og jarðarför
Edvins Jóelssonar.
Guð blessi ykkur öll.
Vilhelmína Tómasdóttir,
Oktavía Hrönn Edvinsdóttir,
Kristinn Edvinsson,
systkin og aðrir vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við fráfall og jarðar-
fðr
Ingibjargar
Benediktsdóttur.
Vaidls Signrðardóttir,
Benedikt Guðmundsson,
Oddný Sigtryggsdóttir,
Guðmtindur Kr.
Guðmundsson,
Þórunn Guðmundsdóttir,
Karvel Ögmundsson,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
1907. Jón flytur þá með fjöl-
skyldu sína til Víkur, sem þá
var að byggjast. Búskapurinn
hefur verið Jóni erfiður, þvi
hann var bagaður i fæti, en dugn
aðurinn var óvenjulegur. Þá er
Magnús orðinn 15 ára gamall,
bráðþroska til líkama og sálar.
Ekki er Magnús lengi látinn
troða sandinn í Vik, hann ræðst
aftur að Höfðabrekku, og þá til
Lofts Jónssonar, sem þá var orð
inn bóndi þar. Hjá Lofti er
Magnús að mestu til 17 ára ald-
urs, nema hvað hann mun hafa
stundað nám í Vik í unglinga-
skóla tvo vetur.
Þegar Magnús er 18 ára er
hann kominn til Víkur aftur, allt
leikur í lyndi, hinn bráðþroska
og glæsilegi maður unir við
margháttuð störf. En nú syrti í
álinn. Magnús verður fyrir því
óhappi að kviðslitna, þar sem
hann var að störfum, litlu mun-
aði að það yrði honum að bana.
Guðmundur Guðfinnsson læknir
á Stórólfshvoli gerði á honum
uppskurð, með aðstoð Stefáns
Gislasonar læknis 1 Vík, heima í
stofu foreldra Magnúsar. Við
þessar óvenjulegu aðstæður
tókst að bjarga lífi hans. Ekki
voru þjáningarnar þó á enda.
Sjúkrabílar yoru þá ekki komn
ir til sögunnar, og jafnvel engir
bílar. Varð þvi að ráði að fá fjór
hjóla hestvagn, sem Guðmundur
Þorbjarnarson á Stóra-Hofi átti,
þar var búið um Magnús, mun
hann hafa verið fluttur þannig
á Landakotsspítala.
Guðmundur Magnússon, hinn
kunni læknir, tók nú við
Magnúsi, en 9 mánuði tók að út-
skrifa hann. Oft minntist
Magnús þessa ágæta læknis með
virðingu. Næstu árin dvaldist
Magnús í Vik, störfin voru fjöl-
breytileg, sjósókn, bjargsig, hey
vinna o.fl.
Á þessum árum kemur ung
stúlka í Víkina austan úr Öræfa
sveit, ungum mönnum varð star-
sýnt á hana, hún var frjálsleg í
framkomu og fögur, enda stund
t
Otför eiginkonu minnar, móð-
ur, tengdamóður og ömmu,
Málfríðar Einarsdóttur,
Leifsgötu 8,
fer fram frá FossvogSkirkju
mánudaginn 19. apríl kl. 15.
Þeir, semv ildu minnast henn-
ar, iáti líknarstofnanir njóta
þess.
Gunnar Kristófersson,
börn, tengdabörn
_______og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför ástríkrar
eiginkonu minnar,
Guðrúnar Jónsdóttur,
Berghólum, Keflavík.
Einnig til hjúkrunarfólks á
sjúkrahúsinu í Keflavik.
Guð blessi ykkur öll.
Matthías Karlsson,
börn og ættingjar.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og útför mannsins míns,
sonar, föður og tengdaföður,
Inga Guðmundssonar,
Hólmgarði 9.
Gyða Guðmundsdóttir,
Júlíana Guðmundsdóttir,
börn og tengdabörn.
um kölluð ÖræfaguUið, en hét
réttu nafni Halldóra Ásmunds-
dóttir. Fljótt tóku nú hugir
þeirra Magnúsar og Halldóru að
hneigjast saman, þau voru gefin
saman í hjónaband 20 nóv. 1919.
Talið var jafnræði með þeim
hjónum, þau voru bæði stórglæsi
leg. Frú Halldóra ólst upp hjá
foreldrum sínum í Öræfasveit
en þau eru af hinni kunnu Hlíð-
arætt i Skaftártungu og Heiðar-
ætt á Síðu. Þau hjónin bjuggu
í Vík i 7 ár. Magnús vann þar
við verzlunarstörf, smíðar, sjó-
sókn o.fl. Árið 1926 flytja þau
til Reykjavíkur og hafa átt hér
heimili siðan. Aðalstarf Magnús
ar, eftir að hann flutti hingað
hafa verið húsasmíðar, hann var
ágætur smiður, útsjónarsamur og
vandvirkur, vann hann sér því
traust viðskiptamanna sem starfs
félaga. Magnús þáði í vöggu-
gjöf fjölhæfar gáfur.
Hann var ágætlega hagmælt-
ur, mörg kvæða hans eru með
snilldarbrag. Menntunar aflaði
Magnús sér lengi fram eftir ævi,
hann var ótrúlega vel að sér í
tungumálum og auðgaði anda
sinn á mörgum sviðum. Félagi
var hann einn sá bezti, og á
gleðistundum hrókur alls fagnað
ar, en var þó undir niðri alvöru
maður
Þau Magnús og Halldóra eign
uðust 4 börn, fyrsta barnið, sem
var stúlka lézt á fyrsta ári, en
3 synir eru á lifi, allir eru þeir
óvenju efnilegir menn. Elztur er
Ásgeir lögfræðingur, forstjóri
Samvinnutrygginga, hann er
kvæntur Guðfinnu Ingvarsdótt-
ur. Karl vélstjóri, verkstjóri hjá
Isal, kvæntur Jóninu Jónsdóttur,
og Jón Reynir, matvælafræðing
ur, tæknilegur framkvæmda-
stjóri Síldarverksmiðja ríkisins,
kvæntur Guðrúnu Björnsdóttur.
Hin siðari ár átti Magnús við
vanheilsu að stríða. Hann varð
að ganga undir erfiða uppskurði
og var langdvölum á sjúkrahús-
um, allt bar hann þetta með karl
mennsku, unz yfir lauk.
Ætið var Halldóra manni sín
um sama styrka stoðin, kom þá
fram sem fyrr, að gullið sem
ungu mennirnir í Vík sáu forð-
um, var ekki aðeins á yfirborð-
inu.
Ég þakka þér frændi minn fyr
ir hinar mörgu ánægjustundir
sem við áttum saman, þú varst
ávallt veitandi. Ég votta ekkju
Magnúsar, sonum þeirra og öllu
venzlafólki samúð mína.
Vilhjálmur Hallgrímsson.
Fundum okkar Magnúsar Jóns
sonar bar ekki að ráði saman
fyrr en hér i Rvík. Hann hafði
verið hvatamaður að stofnun
Skaftfellingafél. hér í borg. Einn
af stofnendum þess og í stjóm
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og hlýhug við
andlát og jarðarför,
Þorkels Þorkelssonar,
Brekkustig 11, Sandgerði.
Guð blessi ykkur 511.
Börn og barnabörn.
um fjölda ára, eða allt til þess
er heilsa hans bilaði. Þar stðrf-
uðum við saman, eftir að ég kom
þar við sögu, sem var að vísu
löngu síðar. Ég á aðeins ljúfar
minningar um samstarf okkar
þar. Hann var áhugasamur, sí-
virkur félagi. Enginn málskrafs
maður, en fylgdi með þunga
þeim málum er hann taldi til
heilla horfa fyrir félagið.
Ég minnist með þakklæti og
gleði, hve hann í orði og verki
studdi að framkvæmd þess verks
sem lengst mun minnzt af því
sem félagið hefur komið i verk.
Heimildarkvikmyndarinnar „1
jöklanna skjóli“. Við það verk
bjástruðum við löngum, ásamt
öðrum.
Hann var t.d. þátttakandi í
tveimur myndum. Bóndi í bað-
stofuþætti og formaður í sjó-
vinnuþætti í Vík. Þessi hlut-
verk leysti hann af hendi af
mikilli nærfærni og skilningi.
Enda held ég, að mjög heitur
strengur i brjósti Magnúsar hafi
átt rót í átthögunum. Hafinu,
jörðinni, fjöllunum og fólkinu.
Mun ekki sjónhringurinn frá
Höfðabrekku og tviræð björgin
við túnfótinn hafa markað sin
spor? Eða þá þrotlaust gnauð
brimöldunnar við svartan sand-
inn I Vík, og þó oftar þungt og
ógnandi. Uggir mig, sá tónn
muni óma þeim, er elst upp við
hann í æsku, lengur eða skemur,
líklega alla leið til grafar. Mun
sá sem við kveðjum i dag, ekki
hafa meðtekið, að öðrum þræði
víðsýni og glaðværðina a Höfða
brekkuhlaðinu? Kjark og karl-
mannslund í nábýli við svim-
andi björgin? Og alvöruþrungann
af vábóðans volduga nið við Vík
ursand?
Vel man ég og margan glett-
inn brag og gáskafulla stöku er
flaug um sveitina í þann tíð er
Magnús var ungur maður í Vík.
Víst var að hann átti í fórum sín
um ríka kimnigáfu. Og skáld-
hneigð var honum í blóð borin.
Á hátíðafundum Skaftfellinga-
félagsins orti Magnús oft kvæði.
Þessum orðum vil ég ljúka
með tveimur erindum úr ágætu
kvæði, er hann orti, og flutt var
á Skaftfellingamóti 20. febrúar
1936.
„Hvar getur fegri fjallasýn?
Frjógróðri skreyttar gullnar
sveitir.
Auga hvarvetna unað veitir,
broshýra fagra byggðin min.
Á milli berra svartra sanda,
— sjáum vér jafnt til beggja
handa’
grænlituð engi, gráin tún,
glitofna hlíð að efstu brún.
Bernskuminningin blíðust er
bundin og okkar fögru draumar,
þar sem að elfu striðir straumar
líða um byggðir, leika sér.
Þar sem að æskan átti vorið,
elskað og virt er sérhvert
sporið.
Þaðan er fegurst mótuð mynd
í minni. — Okkar gleðilind. —
Svo þakka ég frænda mínum
samveruna, samvinnuna og marg
ar glaðar stundir. Ég veit líka
að heitar þakkir fylgja honum
frá því fólki, yngra og eldra,
sem var honum samferða í Skaft
fellingafélaginu.
Hans trausta lífsförunaut Hall
döru Ásmundsdóttur, votta ég
samúð, svo og sonum þeirra og
venzlafólki. Blessuð sé hans
minning.
J.P.
í DAG verður til moldar borinn
Magnús Jónsson, húsasmíða-
meistari, sem andaðist í sjúkra-
húsi eftir langvarandi vanheilsu
og baráttu við það vald, sem all-
ir verða að lokum að lúta. I
þeirri raun átti hann til að bera
fádæma hetjulund og kjark, því
að meðan hann var ferðafær við
erfiðar aðstæður, þá heyrðist
hann aldrei kvarta og var ljúf-
ara að ræða um annað en sjálf-
an sig. Það var honum fjær
skapi að æðrast jafn stórbrotinn
í lund sem hann var.
Eftirlifandi kona Magnúsar er
Halldóra Ásmundsdóttir. Hefur
hún verið honum frábær lífs-
förunautur, glæsileg kona og
mikil húsmóðir, sem virðist búa
yfir fágætu starfsþreki.
Barnalán hefur fylgt þeim
hjónum, Magnúsi og Halldóru,
og eiga þau þrjá efnilega syni,
Ásgeir, forstjóra, Karl, vélstjóra,
og Reynir, efnaverkfræðing. Af
þessu má sjá, að allir eru þeir
vel menntaðir og gegna ábyrgð-
arstöðum í þjóðfélaginu. Allir
eru þeir vel kvæntir og þeim
hefur auðnazt að viðhalda og
auka þá sterku stofna, sem þeir
eru komnir af.
Ég, sem þessi fáu kveðjuorð
rita, hef átt þvi láni að fagna að
Magnús og f jölskylda hans flutt-
ust að Lindargötu 52 fyrir rúm-
um tveimur og hálfum áratug.
Það hefur verið ómetanlegt fyrir
mitt heimili að kynnast jafn
ágætum nágrönnum, sem allt
heimilisfólk Magnúsar og Hall-
dóru hefur verið. Magnús var
einn þeirra manna, sem flíkaði
ekki hugsunum sínum né skoð-
unum um of, en það duldist eng-
um, sem þekkti hann, að skoð-
anir hans væru fastmótaðar og
yfirvegaðar. Þar fór saman að
hann var þéttur á velli og þétt-
ur í lund og eftir því var hand-
takið. Ég kynntist þeirri ein-
lægni og vináttu, sem því fylgdi,
eftir því sem árin liðu. Magnús
var mjög hæfur í sinni iðngrein
og var vandvirkni hans við-
brugðið og hugsunin var ekki
síður þroskuð og fullmótuð en
höndin sterk og lagvirk. Ekki
duldist mér það, að Magnús
hafði þráð langskólanám, en
þess áttu of fáir hæfileikamenn
kost á á uppvaxtarárum hans.
Eitt er víst að ekki skorti hæfi-
leikana. Á seinni árum, meðan
heilsan leyfði, fékkst hann við
fasteignamöt og var þar unnið
af sömu vandvirkni sem ein-
kenndi störf hans öll.
Á heimili Magnúsar og Hall-
dóru, sem er einstaklega hlýlegt,
heíur ávallt rikt sérstakur and-
blær, sem einkennir það bezta í
fari aldamótakynslóðarinnar.
Þar hefur ávallt verið gest-
kvæmt, frændur og vinir margir,
gestrisni og viðmót húsráðenda
því aðlaðandi.
Ánægjulegt var að njóta gleði-
stunda með Magnúsi; hann naut
sín vel i góðra vina hópi, fróður
og skemmtilegur, hagmæltur vel,
en fór dult með, höfðinglegur
og minnti á fornar kempur með
glæsileikann sér við hlið, sem
ávallt hefur borið áskapaðan
virðuleik. Slíkar minningar er
gott að eiga. Því kveð ég með
söknuði minn góða nágranna
með einar saman Ijúfar myndir
í huga.
Að lokum sendum við hjónin
frú Halldóru, sonum þeirra og
öllum ástvinum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Björgvin Frederiksen.
Ný stafsetning-
arorðabók
ÚT ER komin hjá Ríkisútgáfu
námsbóka þriðja útgáfa af
Stafsetningarorðabók eftir Áma
Þórðarson og Gunnar Guð-
mundsson, aukin og endurskoð-
uð. Bókin, sem er 208 blfl., er
einkum ætluð barnaskólum,
gagnfræðaskólum ^ og öðrum
framhaldsskólum. í henni eru
allmörg beygingardæmi, það eru
orð, sem notuð eru sem dæmi
um fjölmörg önnur orð, er
beygjast á líkan hátt. í bók-
inni er oft vísað til beygingar-
dæmanna. Höfundar skýra sér-
staklega í formála, hvernig
nota skuli beygingardæmin.
Flestar algengar sagnir í mið-
mynd eru í bókinni og beygðar
þannig, að fram koma beyging-
armyndir, sem ritaðar eru með
Z, og aðrar vandritaðar ending-
ar.
í bókinni eru milli 6 og 700
mannanöfn og sýndar af þeim
ósamhljóða fallmyndir. Einnig
eru þar yfir 900 vandrituð
bæja- og staðanöfn. Alls munu
vera í orðabók þessari um
12.000 orð auk beyginga þeirra.
Prentun annaðist Litbrá hf.