Morgunblaðið - 21.07.1974, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. ÍULI 1974
Guðbrandur Magnús-
son fyrrv. forstjóri
Guðbrandur Magnússon var
einn af höfuðsmönnum Lions-
manna, einn af tólf stofnendum
hreyfingarinnar á Islandi árið
1951, og annar maðurinn, sem
gegndi embætti umdæmisstjóra
hér á landi. Hann var ávallt
áhugasamur félagsmaður, fjör-
mikill og fús til þess að hjálpa,
þar sem hjálpar var þörf.
Guðbrandur líkti stundum
Lionshreyfingunni við Ung-
menna félagsskapinn, sem lét
mikið til sín taka í byrjun aldar-
innar, en þar var hann einnig
framarlega í flokki. Hann var
jafnan framarlega í flokki meðal
forystumanna, þar sem hann lét á
annað borð til sín taka.
Lengst ævinnar var Guðbrand-
ur forstjóri Áfengisverslunar rík-
isins. en hafði áður verið ritstjóri
Tímans stutta stund.
Guðbrandur var um eitt skeið
prentariog vann nokkur árí tsa-
fold. Eitt sinn gætti hann húss í
Austurstræti 8 fyrir Elísabetu og
Björn Jónsson ritstjóra. Guð-
brandur hafði gaman af að segja
frá þvf, að hann teldi sig eiga sinn
þátt í því að velja nafnið á Morg-
unblaðið. Um það leyti, sem
fyrsta tölublað Morgunblaðsins
var í undirbúningi, var mönnum
tilrætt um það f Isafoldarprent-
smiðju, hvað nýja blaðið ætti að
heita. Hann segist þá hafa kallað
upp af garðanum, þar sem hann
vann í prentsmiðjunni: „Auðvitað
á að kalla blaðið Morgunblaðið"
— og Morgunblaðið varð það.
Þessar lfnur eru skrifaðar af
Lionsmanni um Lionsmann, góð-
an vin. Um leið skulu fluttar hlýj-
ar kveðjur frá Lionsklúbbi
Reykjavíkur til frú Matthildar og
fjölskyldu hennar, en við klúbb-
félagar lítum á frú Matthildi sem
óskráðan félagsmann okkar, svo
oft hefur hún verið með okkur f
starfi.
Pétur Ólafsson.
„Það smásaxast á limina hans
Björns míns“ datt mér í hug, þeg-
ar ég frétti lát Guðbrands. Hann
var um margt hinn mesti merkis-
maður og svo greiðvikinn og
hjálpfús, að engan hefi ég slfkan
þekkt. — Einhverntíma, þegar
við hittumst „Tímaklíkumenn",
en það gerðum við a.m.k. viku-
lega, varð mér að orði, að ef Guð-
brandur héldi að skaparann ætti í
einhverjum erfiðleikum með að
stjórna heiminum, þá mundi Guð-
brandur umsvifalaust koma til
hjálpar. Ég held að ég láti þessi
kveðjuorð duga — og þó verð ég
að bæta því við, að það var Guð-
brandur, sem ,,uppgötvaði“ lista-
manninn Jóhannes Kjarval og
gekkst fyrir því að „aurað var
saman handa honum til missiris
eða árs dvalar erlendis. Hann
fékk lfka Tryggva Þórhallsson,
sem þá var prestur á Hesti, til að
taka að sér ritstjórn Tfmans, en
+
Bálför mannsins míns,
ÞORVALDAR EINARSSONAR,
bakara.
Laugamesvegi 56.
verður gerð frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 24 júlí kl. 1 3.30. Blóm
og kransar afbeðin. Þeim sem vildu minnast hans, er bent á sjóð
Matthildar Þorkelsdóttur Ijósmóður. Spjöldin fást í síma 50709. Fyrir
hönd sona hans og annarra vandamanna, ,, .
3 Gunnhildur Gestsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð, við andlát og jarðarför föður okkar
tengdaföður afa og langafa
BENEDIKTS BENJAMÍNSSONAR
fyrrv. strandapósts,
Sogaveg 170
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabamabörn.
+
Af heilum hug þökkum við þeim, sem sýndu okkur samúð við andlát
TÓMASAR ÓSKARS ARNASONAR,
prentara,
Bergþórugötu 6B.
Dætur, tengdasynir og barnabörn.
+
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir og amma
ELÍSABET KARÓLÍNA BERNDSEN,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju, þriðjudaginn 23. júlf n.k. kl. 1.30.
Birna og Fredric Mann,
Steinunn og Ingvar Pálsson,
Björg og Benedikt Ólafsson,
Ásta og Fritz Hendrik Berndsen
og barnabörn.
+ Utför eiginmanns mins
LOFTS BJARNASONAR
útgerðarmanns, fer fram þriðjudaginn 23 þ. m., og minningarathöfn I Fríkirkjunni I Hafnarfirði kl. 11. f.h Jarðsungið verður sama dag frá Hallgrlmskirkju 1 Hvalfjarðarströnd kl 3. s.d Vinsamlegast sendið ekki blóm. hefst með Sa urbæ á
Solveig Sveinbjarnardóttir

Skarphéðinn Njáls-
son - Minningarorð
það reyndist Framsóknarflokkn-
um ómetanlega gagnlegt. — Sjálf-
ur var Guðbrandur ritstjóri blaðs-
ins, en lét það ekki aftra sér frá
að útvega afburðamann til blað-
stjórnarinnar. — Þannig var Guð-
brandur ætíð, um sjálfan sig og
sinn hag hirti hann minna.
Jón Arnason.
Hann var alltaf hress og glaður,
hugþekk fmynd frjálsra manna,
hann var „aldamótamaður",
merkisberi hugsjónanna.
A. D.
Lítil stúlka hefur misst bezta
vin sinn. Þótt litla stúlkan væri að
stíga sín fyrstu spor á lífsbraut-
inni, en vinurinn góði sín síðustu
og ríflega áttatfu ár skildu á milli
þeirra, voru samrýndari félagar
vandfundnir og hins margum-
talaða kynslóðabils varð hvergi
vart. Vinurinn góði var Skarphéð-
inn Njálsson langafi litlu stúlk-
unnar og stúlkan er dóttir mfn.
Strax frá fæðingu barnsins tók
langafinn miklu ástfóstri við það
og barnið laðaðist fljótt að gamla
manninum og endurgalt ást hans.
Milli þeirra tókust óvenjunáin
tengsl umhyggju og ástar, sem nú
hafa rofnað.
Skarphéðinn Njálsson lézt á
Landspítalanum hinn 14. þessa
mánaðar eftir stutta legu. Hann
fæddist á Stokkseyri 23. septem-
ber 1889 og var því á 85. aldurs-
ári, er hann lézt. Foreldrar hans
voru hjónin Vilborg Magnúsdóttir
og Njáll Símonarson. Skarphéð-
inn var næstelztur 6 systkina. Af
þeim er Símon sá eini eftirlifandi.
Skarphéðinn fluttist til Reykja-
víkur árið 1913 og kvæntist Val-
gerði Sigurðardóttur frá
Reynisholti í Mýrdal 14.
marz það sama ár. Eignuðust
þau 3 börn: Sigrúnu, Vilberg og
Njál, en Njáll dó í bernsku.
Skarphéðinn missti eiginkonu
sína árið 1956 og bjó upp frá því
hjá Sigrúnu dóttur sinni að
Meðalholti 13, ásamt Sigríði dótt-
ur Sigrúnar og Svanhvíti Vatns-
dal, sem eftir fráfall Valgerðar
hefur séð um heimili þeirra.
Skarphéðinn starfaði hjá Kol og
salt til sjötugsaldurs og sfðan hjá
Garðrækt Reykjavíkurborgar þar
til hann varð áttræður. Eftir það
fór heilsu hans smám saman
hrakandi. Það var eins og lfkami
þessa heilsuhrausta manns þyldi
ekki aðgerðarleysið. Að vísu
reyndi hann að finna sér ýmislegt
til afþreyingar, en það var honum
greinilega ekki nóg. Starfslöngun
hans hafði verið heft. Hann varð
svartsýnn og honum fannst starfs-
degi sínum vera lokið. En um
þetta leyti kom litla stúlkan inn í
líf hans. Og það var sem líf hans
öðlaðist nýjan tilgang. Upp frá
þessu má segja, að hann helgaði
barninu líf sitt.
Ég kynntist Skarphéðni fyrst,
er ég kvæntist Sigrúnu sonardótt-
ur hans. Við h.iónin unnum bæði
Sumarliði Jakobsson
Borgarnesi - Minning
Hinn 12. júlf lézt Sumarliði
Jakobsson verkamaður í Borgar-
nesi. Hann fæddist á Hreðavatni
21. október 1898. Foreldrar hans
voru Jakob Þorsteinsson frá
Húsafelli, bróðir Kristleifs á
Stóra-Kroppi. Móðir hans var
Halla Jónsdóttir, Jónssonar,
Þorvaldssonar bónda í Deildar
tungu. Móðir Höllu var Helga
Jónsdóttir Árnasonar á Leirá.
Á æskuárum sfnum dvaldist
Sumarliði um skeið í fóstri hjá
föðurbróður sínum, Birni
Þorsteinssyni í Bæ, en þar dvöldu
foreldrar hans um hríð eftir að
Jakob brá búi á Hreðavatni.
Víða lágu leiðir Sumarliða á
ævinni um byggðir Borgarfjarðar
og var hann eftirsóttur starfs-
maður og heimilismaður, enda
hlýr bæði mönnum og mál-
leysingjum. Og ekki gleymdi
hann börnunum, sem hann sýndi
í senn hlýju og virðingu. Þau sáu
líka góðvildina í brosleitum
augum hans, þótt umgerðin væri
+
Þökkum vottaða samúð við and-
lát og útför,
DANÍELS F.
TEITSSONAR
frá Grímarsstöðum.
Vandamenn.
víst nokkrum rúnum rist. Nú eru
sumir þessara unglinga orðnir
fullorðið fólk og minnast þessa
manns þakklátum huga, vita að
vinakynni Sumarliða rofnuðu
aldrei af hans hálfu.
Hann sá einungis gott eitt í fari
fólks, enda féll honum aldrei last-
mæli af vörum um samferðamenn
sína. Sumum þótti Sumarliði á
stundum nokkuð forn í háttum.
Má rétt vera. En ef það er að vera
forneskjulegur að temja sér ró-
semi og heiðríkju hugans, taka
öllu með æðruleysi og leita ávallt
hins sanna, megi þá fleiri taka
upp slíka háttu. Þeim mun þá vel
farnast.
Hugrekki er fögur manndáð. Sú
dáð er stundum talin augljósust
hjá þeim, sem vaða eld og brenni-
stein. Hitt er síður lofsungið, sem
unnið er f þögn og æðruleysi.
Sumarliði dansaði ekki ætíð á
rósum, en hann tók öllu sem að
höndum bar með jafnaðargeði og
hugsaði fremur um aðra en
sjálfan sig. Hann átti þvf andans
hugrekki og iðkaði það af lítillæti,
en þannig kemur sú dyggð
ósvikin — og reyndar fegurst —
fram.
Sumarliði var fróðleiksmaður,
las mikið og spurði þá, sem hann
taldi vita sannfræði. Minnið var
með ólíkindum og er það trúlega
ættarfylgja margra Húsfellinga.
Þessi fróðleikssjóður var ætíð til-
tækur öðrum til fræðslu og
skemmtunar.
Vinir Sumarliða og frændur
voru margir. Þeim var hann
tryggur, sem öðrum, enda ætt-
rækinn vel og vinfastur. Þetta
+
Öllum þeim, sem sýndu
ÖNNU HELGADÓTTUR,
Munkaþverárstræti 33, Akureyri
umönnun og vinarhug í veikindum hennar, þökkum við af alhug,
einnig alla samúð við andlát hennar.
Júlíus Davíðsson,
Valdls Þorkelsdóttir og fjölskylda,
Sigrún Júllusdóttir og fjölskylda.
+
Útför mannsins mlns
ARONS I. GUÐMUNDSSONAR
skipstjóra
verður gerð frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 23. júlí kl 13.30. Fyrir
hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Ingveldur Pálsdóttir.
fólk heimsótti hann tiðum og
spurðist fyrir um líðan og feril
manna. Alls staðar var hann
auðfúsugestur. Síðustu árin
dvaldi hann í Borgarnesi. Senni-
lega hafa þau ár verið honum góð.
Hann bjó í eigin íbúð, sá um sig
sjálfur meðan hann megnaði,
veitti gestum beina og hýsti suma.
Þegar máttur dvínaði, átti hann
hauka í horni, ekki sfzt hús-
freyjuna á efri hæðinni.
Hann hvarf úr þessum heimi
sáttur við Guð og menn.
Vinur.
VALE
kraft-
talíur
lyfta
qrettis-
taki
VALD POULSEN HF
verzlun
Suðurlandsbraut 10
simi 38520