Morgunblaðið - 25.03.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. MARZ 1977
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Fyrir nokkrum dögum rabbaði
ég hér um nauðsyn varnarspilara
á ímyndunarafli og trú á því, að
hægt væri að hnekkja spili, aðeins
þyrfti að finna rétta spilið til
þess.
í dag skulum við nota ráð þetta
og finna rétta spilið í vörn gegn 4
hjörtum, spiluðum í suður en við
erum með spil austurs.
A—V á hættu gjafari austur.
Norður
S. K4
II. DG63
T. ÁKGIO
LKD8 Austur
S. Á1097632
H. —
T. 432
L. ÁG3
Vestur spilar út spaðadrottn-
ingu eftir þessar sagnir:
Austur Surtur Vestur Norður
Vinur þinn úr Majorkaferðinni, sem þú hittir á barnum í fyrra,
og bauðst að koma til íslands með alla fjölskylduna, er kominn!
Drifdu þig í
fjallaferdir
Undir ofangreindri fyrir-
sögn skrifar Unnur Marinósdóttir
um fjallaferðir og það er ekki úr
vegi að birta þessa hvatningu sem
hún veitir hér þar sem veður hef-
ur svo sannarlega gefið tilefni til
útiveru:
„Þegar fólk heyrir talað um
fjallaferðir eða fjallgöngur halda
margir að þarna sé á ferðinni
eitthvað sem fáir útvaldir geti
notið. Nei, fjalla- og alls konar
útivistarferðir eru fyrir alla, það
er bara að drífa sig af stað. Margir
halda að þeir þurfi að vera félag-
ar í útivistarfélögum til að geta
verið með, en það er ekki þannig,
því allir geta komið með.
Farðu ekki að hugsa um að þú
eigir ekki útbúnað i gönguferðir,
hvort sem um væri að ræða fjalla-
eða láglendisgöngur. Flestir eiga
úlpi eða stormjakka, gúmmistig-
vél, ullarsokka, lopapeysu, húfu
og vettlinga, en sennilega eiga
færri hlý nærför, sem eru þó hvað
nauðsynlegust. íslenzk veðrátta
er ætíð söm við sig, en hættu
aldrei við ferð vegna veðurs.
Klæddu þig bara vel. Margar
skemmtilegustu gönguferðirnar
hef ég farið í slæmu veðri.
Hér allt i kring um Reykjavik
eru ótrúlega skemmtilegar göngu-
leiðir sem fólk almennt gerir sér
alls ekki grein fyrir. Hér koma
útivistarflögin að tilætluðum not-
um. Á sunnudögum rétt fyrir kl.
13.00 geturðu mætt við Umferðar-
miðstöðina og stigið upp i rútu.
Fólkanu er ekið á áfangastað og
flestum hópum er skipt þannig að
hægt er að velja um fjallgöngu
eða láglendisgöngu. Rútan sækir
svo hópinn aftur.
Allt sumarið er líka haldið uppi
helgarferðum inn á hálendið, ör-
æfin eða jafnvel á jöklana. Alls
staðar eru fjöll og fagrir staðir,
sem allir geta notið. Það er séð
um að þú njótir ferðarinnar og að
allir fái eitthvað við sitt hæfi. Þá
er farið á föstudagskvöldi kl.
20.00 og komið til baka á sunnu-
dagskvöldi. í þessar ferðir þarftu
að panta fyrirfram.
Þegar þú ert kominn á fjöll er
eins og opnist þér nýr heimur, ný
dásamleg veröld. Okkar undur-
fagra stórbrotna land býr yfir sér-
stæðum ólýsanlegum töfrum. Það
gefur manni ótrúlegan innri unað
að ganga um islenzk öræfi, fjöll
og dali og skynja kyrrðina, feg-
urðina og þennan geislandi mikil-
leik. Ósjálfrátt opnast nýr skiln-
ingur á lifinu og allt verður svo
einfalt i mikilleik sínum. Náttúr-
an bókstaflega umvefur okkur
kærleika. Því segi ég alltaf, það er
ekjci nema gott fólk sem stundar
fjallgöngur og sé það ekki gott
áður þá verður það gott. Svo ég
tali nú ekki um vinnuafköstin alla
vikuna á eftir.
Á fjöllum er ekkert kynslóða-
bil, allir eru vinir og félagar. Ég
skora á þig að koma og sannreyna.
Unnur Marinósdóttir,
Sólheimum 25.“
Síðan er hér sending frá Ragn-
ari Tómassyni þar sem hann
greinir frá för sinni til Kanada er
hann heimsótti rannsóknarstofn-
un á sviði áfengis- og fikniefna-
mála og spurði sérfræðinga álits
m.a. um bjórmál:
1 spadi pass 2 spaðar dobl
3spaðar 4 hjörtu allirpass
Sagnhafi lætur kónginn frá
blindum og við tökum á ásinn.
Hvaða spili á síðan að spila?
Við sjáum strax, að engin von
er til að hnekkja spilinu nema
vestur eigi hjartaás eða kóng.
Spaðaás, laufás og einn slagur á
hjarta eru aðeins þrir — hvar er
fjórði slagurinn? Hann er greini-
lega aðeins hugsanlegur á lauf.
Og við verðum að ráðast sgrax á
garðinn og spilum laufþrist. Allt
spilið þarf að vera þessu líkt.
Norður
S. K4
H. DG63
T. ÁKG10
L. KD8
Austur
S. Á1097632
H. —
T. 432
L. ÁG3
Suður
S. 8
H. K109852
T. D75
L.975
Nú er aðséð, að vestur verður
að eiga lauftíuna, annars lætur
sagnhafi laufgjafaslag sinn í
tigulinn. Tían pínir út annað
hjónanna og þegar vestur fær á
trompásinn spilar hann aftur
laufi og gosinn verður fjórði
slagurinn.
Vestur
S. DG5
H. Á74
T. 986
L. 10642
R0SIR - K0SSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttíf
þýddi
64
fréttir nógu snemma og þegar
við komum loksins á áfanga-
stað var skollið á níðamyrkur
og það rigndi svo mjög að við
vorum öll eins og hundar af
sundi.
Á herragarðinum voru allir á
fótum og biðu eftir okkur, en
þar sem ég og Einar hröðuðum
okkur beint til herbergis okkar
til að hafa fataskipti sáum við
þvf miður ekki hver viðbrögð
þeirra voru þegar þeim voru
sagðar þessar óhugnanlegu og
ömurlegu fréttir.
Þegar við komum niður aft-
ur, var okkur boðið sjóðandi
heitt te og mörg hluttekningar-
orð látin falla. Áuk þess var
okkur sagt að sfmalfnan frá
Rauðhólum hefði slitnað,
sennilega hefði eldingu lostið
niður og þvf væri ókleift f
augnablikinu að ná sambandi
víð Anders Löving eða aðra.
Einar bauðst þegar til að fara
akandi til Skóga, en allir voru á
einu máli um að hann yrði að
minnsta kosti að fresta þvf unz
mesta óveðrinu hefði slotað. Og
þegar ég mætti augnaráði
Christers skynjaði ég allt f einu
að það skipti engu máli hvað
við reyndum að gera. Ánders
Löving hafði ekki minnsta
möguleika á þvf að koma f tæka
tfð og fylgjast með þvf endan-
lega uppgjöri sem óhjákvæmi-
lega hlaut að fara fram innan
veggja herragarðsins.
Ef mér skjátlaðist ekki um
svipinn á Christer Wijk, sem
var bæði hvass og vakandi var
hann ekki f nokkrum mínnsta
vafa um það að morðinginn var
mitt á meðal okkar — og það
sem meira var: HANN VISSI
LlKA HVER HANH VAR.
Eg varp öndinni af undrun og
vantrú. Sjálf fannst mér ég
fálma mig áfram f myrkri, eina
stund grunaði ég hvern þann
sem ég talaði við, næstu mfnútu
gat ég ekki annað en komist að
þeirri niðurstöðu að það væri
óhugsandi að nokkur við-
staddra væri sekur. En þó vissf
ég að Chríster var búinn að
leysa gátuna á einhvern yfir-
náttúrulegan hátt. Og þó... var
nokkuð yfirnáttúrulegt við
það? Ég fór að hugsa um að
hann vissi töluvert sem ég vissi
ekki. Hann vissi hver það var
sem hafði gert tilraun til að
drepa hann niðri f námunni...
En fyrir nokkrum klukkutfm-
um hafði okkur virzt sem hann
væði f villu og svima. Þetta kom
ekki alls kostar heim og saman
við það sem hann hafði sagt...
Ég gat ekki fengið botn f hvað
hafði gerzt nú, en á þvf lék
enginn vafi að honum hafði
loks tekizt að láta þetta flókna
dæmi ganga upp... _____________
— Það var hrollur f mér þrátt
/yrir heitt teið og hlýja þurra
peysu sem ég hafði farið f og
Einar sem sat við hlið mér f
sófanum lagði höndina á öxl
mér. Ég virti fyrir mér aðra
viðstadda og fann bæði til
blygðunar, forvitni og hræðslu.
Daniel Severin hafði skipað
Piu að fara f rúmið og Mina
frænka sem taldi að hún ætti
ekki að vera ein, eftir það
alvarlega taugaáfall sem hún
hafði fengið, hafði fylgt henni
til herbergis sfns. Christer
hafði ekki haft neitt við það að
athuga: sem sagt, hugsaði ég,
telur hann ekki að Mina
frænka sé sökudóigurinn ...
Nei, það hafði ég reyndar ekki
haldið ... að minnst kosti ekki f
neinni alvöru.
Sex af þeim sem við sögu
komu voru þó enn hér f setu-
stofunni. Þarna var Fanny
frænka með hvfta snjakahvfta
kniplingakragann og upptekin
að hekla að þvf er bezt varð séð.
Daniel Severin lét fara
makindalega um sig í stórum
hægindastól, Helene Malmer
var ókyrr og hvimandi. Otto
Malmer sat við gluggann sem
öðru hverju lýstist upp af eld-
ingu sem brá fyrir á
himninum.
Gabriella var klædd f sfðan
grænan innislopp og Björn
Udgren hafði einhverra hluta
vegna lent við hlið hennar f
rósrauða sófanum og það lá við
mér fyndist hann einhvern
veginn ekki eiga heima f þess-
um félagsskap — með stfgvélin
á fótunum og f brúnum flauels-
jakka.
Einhver af þessum sex var