Morgunblaðið - 07.04.1977, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. APRÍL M77

ósV-öP'0
S'9U
vðoí
,\r\a°oe
ssoo
Undrandi að sjá
börnin lifandi
„I húsgrunninum og við hann
lágu börnin innan um brakið.
Risu þau á fætur og forðuðu sér í
ofsahræðslu burtu frá rústunum.
— Litil telpa sat eins og lömuð á
hálfbrotnu gólfi skólastofunnar.
Hafði hún hlotið mikinn áverka á
andliti og hljóðaði þegar ég ætlaði
að bera hana burtu. Skólastjór-
inn, Kristján Jónsson, lá meðvit-
undarlaus við skólagrunninn.
Hafði hann kastast út úr húsinu
um leið og það fauk. Ég var undr-
andi að sjá börnin risa lifandi úr
brakinu eftir það, sem á undan
hafði gengið."
Þá er í blaðinu viðtal við Ingi-
mar Finnbjörnsson, útgerðar-
mann í Hnífsdal, og kvað hann
alla þorpsbúa hafa komið á vett-
vang þegar vart varð við hvað
gerst hafði. Var fólkið sem steini
lostið er það sá barnaskólann, sem
kennsla stóð yfir i, í einu vetfangi
í rústum.
Ingimar, sem býr mjög nálægt
skólanum, lét það verða sitt fyrsta
verk að hringja til Ísafjarðar eftir
læknum og komu þeir Ragnar Ás-
geirsson og Kjartan Jóhannsson á
staðinn 10 — 15 minútum eftir að
slysið varð. Finnig kom sjúkrabif-
reið og hjálparsveit skáta frá ísa-
firði.
Ingimar Finnbjörnsson kvað
það vera álit allra, sem séð hefðu
vegsummerki á staðnum, að það
væri hrein mildi að ekki skyldu
verða þar stórslys og liftjón. Megi
það beinínis undursamlegt heita
að ekki skyldi ennþá verr til tak-
ast, er skólahúsið hófst af grunni
og splundraðist svo að ségja á
örfáum sekúndum.
Eins og áður sagði voru 35 — 40
börn í skólanum er þetta gerðist
og hlutu 5 þeirra verulega áverka,
svo og skólastjórinn. Þá hlutu
mörg önnur börn smáskrámur og
urðu fyrir hnjaski og flest börnin,
sem í slysinu lentu urðu fyrir
meira cða minna taugaáfalli.
Mikið tjón
Þennan morgun hvessti nokkuð
af suðvestri og náði hvassviðrið
hámarki um ellefu leytið. Komu
þá þrjár til fjórar hviður, líkastar
hvirfilvindi, og þá var- það sem
skólinn fauk. Töluverðar
skemmdir urðu einnig á öðrum
húsum íHnífsdal, fimm eða sex
urðu fyrir járnplötum úr skóla-
húsinu, símalinur slitnuðu og
voru aðeins tvö til þrjú símanúm-
er i sambandi eftir veðrið. Þá
slitnaði rafmagnslínan frá Isa-
firði til Hnífsdals og var kauptún-
ið um skeið rafmagnslaust.
Barnaskólinn stóð ofarlega í
þorpinu og var hann byggður
1909 og endurbyggður 40 árum
síðar. Voru í húsinu tvær rúmgóð-
ar kennslustofur og vel búnar,
auk þeirra breiður gangur og
áhaldaherbergi. Bókasafn Hnifs-
dælinga var þar geymt og bóka-
safn lestrarfélags skólabarna og
eyðilögðust þau er þau fuku út í
veður og vind, einnig skólaáhöld
og kirkjugripir, en guðsþjónustur
hafa verið fluttar þar. Það ^em
eftir stendur er aðeins lítil for-
stofa og í Mbl. daginn eftir slysið
er sagt óvíst hvernig kennslu
verði hagað, e.t.v. kennt i sam-
komuhúsi kauptúnsins.

ntUn«'
«0

„a
Föstudaginn 27. febrúar 1953 gerðist
sá einstæði atburður í Hnífsdal við ísa-
fjarðardjúp, að barnaskólahúsið í kaup-
túninu fauk af grunni sínum. Gerðist þetta
í stórvirði sem gekk yfir af suðvestri og í
einni vindhviðunni brotnuðu gluggar og
húsið sviptist upp og fauk nokkur hundruð
metra, eða með öðrum orðum kurlaðist á
örfáum sekúndum. í Morgunblaðinu er
greint frá þessum atburði og talað er við
nokkra nemendur, sem meiðst höfðu, svo
og sjónarvotta að slysinu.
Atburður þessi gerðist um kl. 11:00
íyrir hádegi og stóð þá yfir kennsla í
húsinu. Var Kristján Jónsson skólastjóri
þar við kennslu ásamt einum kennaranna,
Jónu Jónsdóttur. Kristján slasaðist nokk-
uð, fékk m.a. heilahristing, en aðeins 5 af
35 — 40 nemendum skólans meiddust og
voru fjögur þeirra flutt á sjúkrahúsið á
ísafirði.
Skólinn horfinn
Elías Bjarnason, rafvirki á Isa-
firði, var einn af sjónarvottunum
og f Mbl. laugardaginn 28. febr.
var samtal við hann þar sem hann
rakti atburðinn:
„Ég var að vinna í nýju verka-
mannabústöðunum f Hnífsdal,
Frá rústum barnaskólans.
sem eru næsta hús við barnaskól-
ann, þegar hvirfilvindur gekk yf-
ir. Stóð ég þá við glugga og horfði
út að skólanum. Sá ég þá að húsið
lyftist af grunninum, fyrst þak
þess, síðan önnur hliðin og loks
svo að segja allt húsið, nema suð-
urgaflinn. Hófst húshliðin á háa-
loft og fauk niður að innstu hús-
um kauptúnsins, niður við sjó,
300 — 400 metra vegalengd. Borð
og bekkir úr skólanum þeyttust
einnig hátt í loft upp. — Fauk
brakið úr skólahúsinu yfir og á
milli húsanna, sem stóðu fyrir
neðan það. Þetta gerðist á örfáum
sekúndum.
Ég hljóp strax út úr húsinu og
að skólanum, sem þá var í raun og
veru horfinn."