Morgunblaðið - 23.10.1977, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1977
5IMAK
28810
24460
bilaleigan
GEYSIR
BORGARTUNI 24
iR
car rental
FERÐABÍLAR hf.
Bilaleiga, simi 81260.
Fólksbilar. slationbílar, sendibíl-
ar, hópferðabilar og jeppar
LOFTLEIDIR
-C- 2 1190 2 11 38
„Hvergi verði
hvikað frá endur-
skoðunarréttinum ’ ’
Á mjög fjölmennum fundi í
Starfsmannafélagi ríkisstofnana,
sem haldinn var á Hótel Esju í
dag, 21, október 1977, var svo-
hljóðandi tillaga samþykkt sam-
htjóða: „Fundur Starfsmanna-
félags ríkisstofnana haldinn á
Hótel Esju 21.10. 1977 áréttar
áður framkomna afstöðu um að í
yfirstandandi samningum verði
hvergi hvikaö frá kröfu BSRB um
endurskoðunarrétt á samnings-
tímabilinu meö verkfallsrétti, og
lýsir yfir eindregnum stuðningi
og samstöðu með forystunni í bar-
áttunni fyrir þessu úrslitaatriði
samninganna."
(Fréttatilkynning frá BSRB).
/
Israelskur
skáksigur
Vestur-Berlín, 21. okt.
Reuter.
ISRAELSKI stórmeistarinn Aila
Kushnir-Stein sigraði Elena
Fatalibekova frá Sovétríkjunum í
einvígi þeirra í undanúrslitum
heimsmeistaramóts kvenna í skák
með 6‘/2 vinningi gegn 3‘/i.
Frú Kushnir-Stein vann 10. og
síðustu skákina og tryggði sér þar
með sigurinn í einvíginu. Hún
keppir við sigurvegarann úr öðru
einvígi sem fram fer í Sovétríkj-
unum um réttinn til að skora á
heimsmeistara kvenna í skák,
Nona Gaprindachvili.
Kona Husaks
fórst í
þyrluslysi
Prag 21. okl. K«*ulc»r
VIERA Husak, eiginkona Gustavs
Husaks, flokksleiðtoga Tékkó-
slóvakíu, fórust f þyrluslysi í
Suður-Tékkóslóvakíu í fyrrakvöld.
að því er Ceteka, fréttastofa
landsins, sagði frá í dag. Þrír
flugliðar og ótiltekinn fjöldi far-
þe^a létust einnig.
Áreiðanlegar heimildir höfðu
fyrir satt að Viera Husak hefði
verið á leið til heimilis síns i
Bratislava úr heimsókn í Barde-
jov í austurhluta Slóvakiú. Þyrlan
tók tólf manns í sæti og var í eigu
stjórnarinnar. Ceteka sagði að
rannsókn á orsökum slyssins væri
hafin.
Viera Ilusak er lítið þekkt í
Tékkóslóvakíu, en talið er aö hún
hafi verið leikkona og einnig hafi
hún skrifað í timarit í Slóvakíu
áður en hún giftist flokksleiðtog-
anum. Hún mun hafa verið um
fimmtugt. Ekki var vitað hvar
Husak var staddur þegar slysið
var, en hann tók nokkru áður á
móti fulltrúum kok
slódum
Ferdafélagsins
Föstudaginn 9. september s.l.
lagði af stað frá Reykjavik leið-
angur með harla einkennilegan
flutning. Á palli tíu lesta vörubif-
reiðar hafði verið komið fyrir
skála, 40 fm að flatarmáli, inn-
réttuðum með svéfnplássi fyrir20
manns. Þetta var „gönguskáli",
sem Ferðafélag Islands hafði látið
smíða og ætlunin var að segja
niður austan undir Hrafntinnu-
skeri. Á annarri vörubifreið var
vélskófla, sem grafa átti fyrir hús-
inu og átti raunar eftir að verða
nytsamleg á annan hátt til að
koma skálanum á áfangastað.
Þessir tveir bílar höfðu farið af
stð um fimmleytið en jeppi fór af
stað um sjöleytið og var ég far-
þegi í honum því mér lék forvitni
á að sjá hvernig svona flutningar
færu fram yfir regin fjöll og veg-
leysur og einnig fýsti mig að
kynnast landslagi þarna nánar.
Ætlunin var, að við næðum vöru-
bílunum einhvers staðar í ná-
mund við Heklu, áður en haldið
væri inn á hálendið.
Skal nú getið hverjir voru leið-
angursmennirnir 10 talsins. Guð-
jón B. Jónsson, bílstjóri, marg-
reyndur í öræfaferðum í erindum
Ferðafélgsins og var hann oddviti
þeirra, sem tekið höfðu að sér að
flytja húsið, Gunnar Jónsson, Eg-
ill Pálsson, Gísli Jönsson og Pétur
Þorleifsson. Þá voru fjórir úr
sæluhúsanefnd Ferðafélagsins,
þeir Grétar Eiríksson, formaður
nefndarinnar, Jón E. Isdal, sem
teiknað hafði húsið og einnig hús-
ið, sem reist var á Emstrum í
fyrra, Kristinn B. Zóphoniasson
og Þorvaldur B. Gröndal, en
nefndarmennirnir vildu auðvitað
vera öruggir um, að húsið kæmist
á sinn rétta stað. Loks var svo
undirritaður, sem slóst í förina
fyrir forvitni sakir.
Það var auðheyrt á tali manna í
jeppanum á leiðinni austur, að
margt var hugsað um það hvort
leiðangrinum tækist verkefni sitt,
því ýmsar erfiðar torfærur værú
á leiðinni en ávallt lauk þeim
umræðum á þann veg, að Guðjóni
og mönnum hans myndi takst að
ljúka verkinu.
Farið var að skyggja þegar við
ókum fram á vorubílana á vegin-
um austan við Valahnúka og allt
hafði gengið að óskum fram að
því. Er þetta á gamla veginum til
Landmannalauga. Þegar við yfir-
gáfum þann veg skammt austan
Rauðufossakvíslar, en þar voru
merkt vegamót, var komið myrk-
ur og þurfti nú mikla glögg-
skyggni og kunnugleika á stað-
háttum til að rata örugglega rétta
leið, því vegurinn gerðist óglögg-
ur í náttfnyrkrinu. Þegar svo
landið hækkaði smám saman í 900
m, tók að snjóa og enda þótt það
væri ekki mikið jók það enn á
erfiðleikana. Skálabílinn fór oft-
ast fyrir og mikil list var að sjá
hvernig sá, sem þar ók, komst
klakklaust upp og niður snar-
brattar brekkur, eftir sneiðing-
um, þar sem manni fannst að allt
mundi fara um koll eða yfir gil,
sem voru svo þröng, að engu var
líkara en skálinn mundi tilla sér á
brekkubrún og sitja þar. Var auð-
séð, að vel hafði verið gengið frá
skálanum á bílapallinum. Ætlun-
in var að gista í Reykjadölum, við
efstu upptakakvíslar Markar-
fljöts, i námunda við Hrafntinnu-
hraun og þangað var komið að
líðandi miðnætti. Ekki var vanda-
mál með gististað með húsið með
okkur eins og snigillinn sem flyt-
ur hús sitt á bakinu og eftir að
menn höfðu matast af nesti sínu
var lagst til svefns.
Veður var þannig um nóttina,
að austan vindur var á og dálítill
snjóhraglandi annað slagið.
Vindurinn vaggaði húsinu á bíl-
pallinum og var það lfk tilfinning
og að vera um borð í skipi við
bryggju, sem undiraldan hreyfði
Grunnurinn undirbúinn og undirstöðurnar. 1 baksýn er húsið á
bílnum. (LjósmyndirGrétar Eiríksson)
Húsið látið renna aftur af bflpallinum niður á undirstöðurnar.
Steinarnir, sem sjást á myndinni eru að mestu hrafntinna.
breiður. Þegar húsbíllinn var
horfinn yfir hæðina fór ég að
hugsa til hreyfings að skoða mig
um og helzt langaði mig að ganga
þann stutta spöl, sem eftir væri.
Eftir um hálftima göngu upp
hjarnið og áfram yfir grýtt land
hafði ég enn ekki komið auga á
húsið og skyggni var slæmf vegna
fjúks og þoku í fjöllum enda vor-
um við nú i um 1100 m. hæð. Ég
snéri því við og ætlaði að bílunum
aftur en á leiðinni hitti ég Krist-
inn, sem taldi sig vita nokkurn
veginn í hvaða átt hússins væri að
leita. Reyndist það rétt, og eftir
að hafa gengið nokkurn spöl sáum
við hrauntungu austan undir
Hrafntinnuskerinu, bílinn með
húsið. Þar töldu menn sig hafa
fundið hinn rétta stað, og hér
skyldi húsið standa. Skammt þar
frá, undir fjallshlíðinni, er allstór
hver og sést gufan úr honum vel
og er þannig gott kennileiti fyrir
þá, sem þarna eru á ferð.
Var nú tekið til óspilltra mál-
anna og vélskóflan rótaði upp fyr-
ir grunninum og grafnar voru hol-
ur fyrir stálstöpla, sem áttu að
vera undirstöðurnar. Gekk nú
hver að sínu verki. Það var grafið,
til og fá. Held ég að þetta hefi
ekki haft áhrif á svefn manna
nema til hins betra.
Klukkan 6 um morguninn vor-
um við vaktir og var þá komin
skíma enda allt hvítt úti. Var nú
ekki til setunnar boðið, þó ekki
væri löng leið eftir, því ekki var
vitað hversu sá kafli leiðarinnar
væri yfirferðar og auk þess þurfti
að setja húsið á undirstöðurnar og
ganga frá því vel fyrir myrkur.
Á meðan verið var að ganga frá
til lokaáfanga ferðarinnar
skoðuðum við okkur nokkrir um
þarna í kring og sáum þar m.a.
íshelli einn fagran þar sem ein af
upptakakvíslum Markarfljóts
rann fram. Var hellirinn vel
manngengur eina 30—40 m. inn
og margar fagrar myndir mátti
sjá þar.
Um sjöleytið var svo lagt af
stað, sem leið liggur suður með
Hrafntinnuhrauni að austan þar
til komið var að Hrafntinnuskeri
að norðanverðu. Þar varð á vegi
okkar eina alvarlaga torfæran á
allri leiðinni. Jökull er þarna í
hlíðinni og þar hafði myndast all-
djúpur og stór snjóskafl við rætur
hliðarinnar. Nú var lika orðið all-
hvasst á móti og var það reyndar
þessi vindur, sem hafði hlaðið
skaflinn, sem var þétt laminn
saman. Húsbíllinn Iagði nú i
skaflinn og kom brátt í ljós, að
það myndi verða erfitt, en áfram
varð að halda. Var nú brotist um í
skaflinum og undaðist maður
hvort tveggja þrautseigju mann-
anna, sem í þessu stóðu og styrk-
leika tækjanna, sem þarna brut-
ust um í ófærðinni. Það var loks-
ins þegar vélskóflunni tókst að
moka braut og komast niður á
jökulinn :ð hægt var að koma
húsbílnum yfir skaflinn. Létti öll-
um mjög þegar þessi erfiði hjalli
var yfirunninn því nú var
skammt eftir í áfangastað og ekki
gert ráð fyrir neinum torfærum á
þeirri leið. Erfiðlega ætlaði þó að
ganga að koma seinni vörubílnum
yfir skaflinn því snjórinn hafði
skeflt jafnóðum í brautina. Það
tókst þó, en jeppinn var skilinn
eftir, þar sem talið var vonlítið að
koma honum yfir. Þegar báðir
vörubílarnir voru komnir yfir
skaflinn voru liðnar 6 klst. frá því
við komum að honum og þó var
hann ekki nema svo sem 50 m.
Húsið komið á sinn stað.
Með „göngu-
hús" í Hrafn-
tinnusker