Morgunblaðið - 10.09.1980, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. SEPTEMBER 1980
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
GUDLAUG MAGDALENA GUOJÓNSDÓTTIR,
Langholtsvegi 55,
andaöist 8. september.
Kristjón Ólafsson,
Jóhanna Kristjónsdóttir,
Hilmar Kristjónsson
t
Móöir mín,
SIGRÍÐUR UNNUR GUDJONSDOTTIR,
lézt aö Elliheimilinu Grund föstudaginn 5. september.
Kristjón Steinason.
t
Úttör mannsins mtns, fööur og tengdafööur,
ÞÓRIS H. BERGSTEINSSONAR,
múrarameistara,
fer fram frá Dómkirkjunni, fimmtudaginn 11. september kl. 1.30.
Blóm vinsamlegast afbeöin.
Þuríóur Sigmundsdóttir,
Svava Þórisdóttir, Norman Eatough,
Sigmundur Þórisson, Minnie Eggertsdóttir,
Örn Þórisson.
t
Maöurinn minn, faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
ELOF WESSMAN,
klæóskerameistari,
Bræöraborgarstíg 4,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni, föstudaginn 12. september
kl- 3 e h- Dagný Wessman,
Ib Wessman, Inga Wessman
Ina Patarsen, Christian Petersen,
Lis Kjærnested, Harry Kjærnested,
Wilhelm Wessman, Ólöf Wessman,
Ragnar Wessman, Alda Weasman,
Anna Wessman, Helgi Hólfdánarson
og barnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóðir og amma,
FANNEY HALLDÓRSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 65,
verður jarösungin frá Laugarneskirkju fimmtudaginn 11. septem-
ber klukkan 13.30.
Erla Hannesdóttir, Óttar Þorgilsson,
Sigrún Hannesdóttir,
Jón Gunnar Hannesson, Rósa Óskarsdóttir,
Ásgeir Bjarnason,
Ragnhildur Erla Bjarnadóttir,
Hannes Bjarnason,
Jóhannes Jóhannesson,
Lárus Jóhannesson,
Elsa Jónsdóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og
langamma,
BRYNDÍS HELGADÓTTIR,
Ljósheímum 6,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 11. sept. kl.
4.30 e.h.
Halldór Ágúst Gunnarsson,
Svavar Örn Höskuldsson,
Auóur Halldórsdóttir,
Helga Halldórsdóttir,
Hugrún Halldórsdóttir,
Halla Halldórsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir,
Gunnar Halldórsson,
Sævar Halldórsson
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum öllum þeim fjölmörgu einstaklingum og félagasamtökum,
sem á margvíslegan hátt hafa sýnt okkur samúö og vinarhug viö
andlát og jaröarför eiginmanns míns, fööur okkar, bróður, mágs
og tengdasonar,
BJÖRGVINS SÆMUNDSSONAR,
bæjarstjóra.
Sérstakar þakkir færum við Skólahljómsveit Kópavogs og
bæjaryfirvöldum Kópavogs fyrir þá viröingu er þau sýndu
minningu hans meö því aö láta útför hans fara fram á vegum
Kópavogsbæjar.
Guö blessi ykkur ölt.
Ásbjörg Guögeirsdóttir,
Hildisif Björgvinsdóttir, Kjartan Björgvinsson,
Guórún Norófjöró, Wilhelm Norófjöró,
Guörún Sigurðardóttir, Guögeir Jónsson.
Kristrún Ása Kristjénsdóttir,
Halldór Guömundsson,
Auöunn S. Hinriksson,
Andrés Garöarsson,
Óskar Valgeirsson,
Halldór Kristjénsson,
Jón Sveinn Jóns-
son — minning
Fæddur 8. september 1900.
Dáinn 29. júlí 1980.
Jón Sveinn Jónsson, bóndi að
Sæbóli í Ingjaldssandi, andaðist á
sjúkrahúsinu á ísafirði 29. júlí sl.
Hann var fæddur að Sæbóli 8.
sept. 1900 og hefði orðið áttræður
8. sept. n.k. hefði hann lifað.
Foreldrar hans voru hjónin
Sveinfríður Sigmundsdóttir, frá
Hrauni og forfaðirinn Mála-
Snæbjörn er bjó á Álfadal og
Sæbóli, en formóðir hans var
Kristín Nikulásdóttir, frá Orra-
hóli, Fellsströnd, Dalasýslu, en
varð húsfreyja í Hrauni um 1830,
þá gift Eiríki Tómassyni, frá
Hrauni á Ingjaldssandi.
Jón var einn af elstu og bestu
bændum á Ingjaldssandi um 40
ára skeið á þessari öld, og virkur
starfsmaður og félagi allra þeirra
góðu mála, sem litu dagsins ljós, á
þeim nýbreytinga tímum þessarar
framfaraaldar, sem aldamótasyn-
ir íslensku þjóðarinnar mótuðu
með hugsjónum sínum og áhuga,
að vilja „Islandi allt“. Menn vildu
láta „verkin tala“.
Jón var einn af þessum vor-
mönnum, enda fæddur aldamóta-
árið. Sæból er ysta býli við
sunnanverðan Önundarfjörð, og
þaðan má líta alla umferð skipa
um fjörðinn og langt út til hafs.
Þarna úr bæjardyrum húss for-
eldra hans, leit hann fyrstu togara ^
landsins flýta för sinni út fjörðinn
til úthafsmiða, að leit að meiri
fiskiafla en árabátar gátu aflað,
frá Sæbólsvörinni hans heima.
Utlendu seglskipin, frönsku og
dönsku, virti hann fyrir sér og
þekkti íslensku kútterana og
skonnorturnar er um fjörðinn
sigldu, í það minnsta þau sem
faðir hans var stýrimaður á. Jón
átti alla tíð heima á Sæbóli, utan 2
ár á Brekku, í sama dal, og nokkur
síðustu ár sín á Flateyri, við
Önundarfjörð.
Skal nú minnst nokkurra atriða
er skýra lífsstefnu hans og mótun,
er fylgdu honum giftusamlega alla
tíð. Árið 1911 veikist kennarinn
við barnaskólann okkar um miðj-
an vetur. Síðla vetrar kom Björn
Guðmundsson kennari og síðar
skólastjóri að Núpi, og kenndi
okkur nokkurn tíma, einnig söng-
lög t.d. lag og texta, Ég vil elska
mitt land, o.s.frv. Hann vildi
kenna okkur sumum bassa lags-
ins, þetta var nýjung í okkar hópi.
Leiðin heim úr skólanum lá yfir
trébrú á á dalsins. Á brúnni mælti
Jón, þennan fyrsta söngdag okkar
hjá Birni: „Nú skulum við öll
reyna að syngja lagið, sem Björn
kenndi okkur áðan.“ Það var gert
og fórst honum best. Þá stund
fann ég, að hann var stjórnandinn
í þessari námsgrein okkar í skól-
anum, og eflaust í framtíðinni. Já,
hann söng á brúnni, brú tímans,
öll sín æviár. Hvar sem hann kom
því við í hópi félaga og félags-
manna sveitarinnar, eða á hest-
baki á heiði uppi, og einnig við
stýri á bát sínum Ingjaldi um
fjörðinn í verslunarferðum með
okkur nágrannana, sem hann
gerði í mörg til að létta okkur
róðurinn í verslunarstað að Flat-
eyri. Sem formaður á bát sínum
var hann ötull og gætinn í sjó-
sókninni, og gæfa fylgdi hverri för
hans að landi, þó bryti oft úr
bárubaldi að skut Ingjalds.
Um sterkustu og mestu þætti í
lífi hans má segja í fáum áföng-
um. Hann var söngelskur, félags-
hyggjumaður, oddhagur, hagleiks-
maður, smiður ágætur, þó ólærð-
ur, mjög hjálpsamur, þegar ná-
búabændur hans voru í byggingar-
framkvæmdum, einnig í öðrum
byggðalögum. Þá lagði hann
gjörva hönd að verki. Kom hann
oft óbeðinn og vann af alúð og
iðjusemi. Get ég vel um þetta
dæmt, því einna mest mun ég.hafa
notið þessa eiginleika hans á
landnámsárum mínum um 1930.
Ýmis verk í húsum mínum minna
á handverk hans hjá mér, nú 50
ára gömul. Honum sé ævarandi
þökk.
Ungmennafélagshreyfingunni
unni hann og skildi vel, þann
manndóm og þroska, er hún bauð
hverjum, sem hennar vildi njóta.
— Á hverjum fundi U.M.F. Vor-
blóms stjórnaði hann söng félags-
Gunnlaugur Jóhannesson
þingvörður - Minning
Kall dauðans kemur oftast á
óvart, kalt og miskunnarlaust.
Fyrir fáeinum dögum hafði ég
hitt Gunnlaug í þinginu, handtak-
ið hlýtt og traust sem jafnan,
framkoman sem ætíð áður einlæg
og í engu varð séð að neitt amaði
að. Þó vissi ég, að Gunnlaugur
hafði verið sjúkur í sumar og eins
hitt, að skæður sjúkdómur hafði
nær lagt hann að velli, áður en
hann kom til starfa í Alþingi.
Og svo kom helfregnin, óvægin
en sönn. Gunnlaug sæi ég ekki
aftur.
Ekki var viðkynning okkar löng,
en hún var einstaklega góð. Fáein
Móöir mín,
t
KLARA GUDJÓNSDÓTTIR,
Neshaga 5,
sem lést 30. ágúst, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 11. september kl. 10.30.
Sverrir Sveinsson.
t
Viö þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför bróöur okkar og
fósturbróöur,
KRISTINS SVEINBJÖRNSSONAR.
Systkini og fóstursystir.
Innilegar þakkir fyrir alla hjálp, auösýnda samúö og vinarhug viö
andlát og jaröarför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og
afa,
SNORRA E. GÍSLASONAR,
Torfastööum, Grafningi.
Guö blessi ykkur.
Valgeröur Hannesdóttir,
Elín Snorradóttir, Sveinn Kristinsson,
Björg Snorradóttir, Guðmundur Hjartarson
og barnabörn.
N
manna, svo vel að lífskraftur þess
varð meiri aflgjafi en ella, meðan
hans naut við. — Eflaust njóta
félagsmenn enn þess söngþróttar
hans, þó hann sé nú allur.
Á jólatrésskemmtunum fyrir
börnin, sem Vorblómsfélagar
höfðu (og hafa) árlega, þá var
hann hrókur fagnaðar, við söng og
dansleiki fyrir börnin, og jafn-
framt vökull um nýja texta í anda
barnanna. — Slík aðstoð við ung-
mennin er ómetanleg í litlu af-
skekktu byggðarlagi. — Yfir 40 ár
hafði hann á hendi ritarastörf
fyrir U.M.F. Vorblóm og í 20 ár
fyrir bændafélagið Einingu. —
Fyrir margæfð ritarastörf skrif-
aði hann góðar fundargerðir, sem
sýna rithæfni hans og málfar. í
fundargerðabókum hans má finna
mörg góð skil ýmissa athafna og
starfa nefndra félaga.
Eftir að Sæbólssókn varð kirkj-
ulaus, eftir að kirkjan fauk í
ofviðri árið 1924, — og 1929, þegar
áhugi manna í kirkjusókninni, var
vaxandi fyrir nýrri kirkju, var Jón
ötull og mjög fylgjandi þeirri
tillögu að byggja nýja kirkju, sem
varð samsumars, og var hún vígð
29. sept. 1929.
Jón unni kirkjumálum og krist-
indómi. Hann var lengi í sóknar-
nefnd og formaður í áratugi. —
Lagði hendi og vilja að bygg-
ingarmálum hennar, t.d. að hafa
smiði hennar í mat og húsnæði,
ásamt hinni góðu konu sinni,
Halldóru Guðmundsdóttur frá
Brekku. — Fylgdist Jón glöggt
með því, hversu miðaði áfram
smíðinni, hjá kirkjusmiðnum
fátækleg kveðju- og þakkarorð
skulu því flutt nú að leiðarlokum.
Gunnlaugur hafði ekki starfað
lengi í þinginu, þegar ljóst var að
þar fór mannkostamaður, fasið
var hæglátt, en lipurðin frábær.
Aukvisi var hann enginn, augljóst
var það, greind og gamansöm
íhygli fóru saman og gerðu Gunn-
laug að hinum bezta viðmælanda,
sem ævinlega var jafngott að
hitta. Lífssögu hans þekkti ég
aðeins af fáeinum brotum úr
frásögn hans af liðinni tíð. Ungur
hafði hann tekið til hendi og
lífsbaráttan ekki leikur, en aðal-
starf hans mun hafa verið við
fiskmat og þar veit ég að hvergi
hefur verið kastað til hendi og
ósviknir hafa allir verið af starfi
hans, slíkur sem hann var að
skapferli og samvizkusemi. Hann
var hinn góði verkmaður, traustur
og áreiðanlegur í hvívetna, maður
sem í engu brást.
Nú þegar Gunnlaugur er allur,
er margt sem þakka ber: hlýtt
viðmótið, einlægnina, sem ein-
kenndi þennan prúða og grand-
vara þegn og síðast en ekki sízt
marga góða stund, þegar greint
var frá atburðum og tilvikum
ýmsum með ívafi þess góðlátlega
gamans, sem honum var svo eigin-
legt. Þar fór drengur góður í
raunsannri merkingu þeirra orða.
Minningin um þennan mæta
góðkunningja minn snertir hjá
mér viðkvæman streng, því slíkum
er gott að hafa mátt kynnast. Það
verður tómlegra á göngum þings-
ins nú þegar Gunnlaugur er allur.
Undir það munu margir taka.
Eiginkonu hans og öllum ástvin-
um sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Góð minning er gulli betri.
Sú góða minning sé blessuð.
Helgi Seljan.