Morgunblaðið - 16.07.1982, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 1982
27
var mætur maður og vel liðinn. En
erfiðir tímar áttu eftir að hafa sín
áhrif á athafnalífið þar og
skömmu fyrir 1930 voru sölumögu-
leikar fyrir saltfisk mjög slæmar.
Þá urðu margir til þess að hætta
útgerð og jafnvel einnig verzlun.
Þannig fór þá fyrir Jónasi, sem
um það leyti missti heilsuna. Guð-
ný bjó þó enn búi á Bakka í nokkur
ár eftir 1930 með aðstoð Bjarna,
sem tók síðar við búsforráðum, en
1938 brá hann búi og tóku systir
hans Guðný og Elías eiginmaður
hennar við búsforráðum. Bjarni
fluttist til Hafnarfjarðar, þar sem
hann hóf störf við Raftækjaverk-
smiðju Hafnarfjarðar, sem þá var
nýstofnuð. Vann hann síðan þar í
nokkur ár, en fór að fást við eigin
heildverzlun yið lok síðari heims-
styrjaldar. Árið 1962 hóf hann
störf hjá Skattstofu Reykjanes-
umdæmis og vann þar, þar til
hann þurfti að láta af þeim störf-
um fyrir aldurs sakir, árið 1972,
þá 72 ára að aldri.
Árið 1947 giftist Bjarni Svövu
Haraldsdóttur, Þórarinssonar,
prests í Mjóafirði og konu hans
Margrétar Jakobsdóttur. Svava
átti tvo bræður, Eggert Eggerts-
son, aðalbókara, sem var hálfbróð-
ir hennar, nú látinn, og Sverri
Haraldsson, sem er albróðir henn-
ar. Sverrir er nú prestur á Borgar-
firði eystra.
Svava er lærð hjúkrunarkona og
starfar við Borgarspítalann í
Reykjavík. Þau eignuðust fjóra
syni og misstu þau elzta drenginn
aðeins fárra mánaða gamlan.
Hann hét Bjarni Svavar. Næstur
er Haraldur, plötusmiður og vinn-
ur hjá Björgun hf., þá Bjarni,
húsasmiður og yngstur er Jónas,
hann býr með móður sinni. Lengst
af bjuggu þau í Hafnarfirði og síð-
ar í Garðabæ, en síðustu árin í
Reykjavík.
Bjarni var hár maður, vel vax-
inn, andlitsfríður og bauð af sér
góðan þokka. Á yngri árum var
hann mikið fyrir útiveru, þó eink-
um skíðaferðir, sem hann hafði
mikinn áhuga á. Átti hann stóran
þátt í hönnun og framleiðslu
skíðabindinga, sem hann stóð að á
árum síðari heimstyrjaldarinnar
og næstu ár þar á eftir. Bindingar
þessar voru seldar undir vöru-
merkinu Vatnajökull og þóttu góð-
ar göngubindingar.
Bjarni var mikill og góður heim-
ilisfaðir, sem tók virkan þátt í
heimilisstörfum með eiginkonu
sinni. Minningin um góðan eigin-
mann og föður mun áreiðanlega
verða styrkur Svövu, eiginkonu
hans, nú þegar hann er horfinn
sjónum okkar. Blessuð sé minning
hans.
Bjarni Bjarnason.
Lengst af ævinni bjuggu þau
Rannveig og Ólafur að Strandgötu
33 og reistu þar stórglæsilegt
heimili. Fram eftir árum var
margmennt á heimili þeirra, því
auk sonanna tveggja dvöldu for-
eldrar Ólafs þar í umönnun til
hárrar elli. Þá var það og til siðs
að smíðanemar voru í fæði og
þjónustu hjá meistara sínum,
oftast einn og stundum fleiri. I
heimilisstörfum var því í nógu að
snúast, auk ofurlítils búskapar-
umstangs sem var yndi Rannveig-
ar. Af þessum ástæðum þurfti hún
á aðstoðarstúlku að halda. Það
hefur ekki verið borið á torg, en
þeir vita sem þekkja, að þessar
stúlkur voru aldrei neinar horn-
rekur á því heimili, heldur ávallt
litið á þær sem hluta af fjölskyld-
unni. Óg ef þær seinna á lífsleið-
inni þurftu á einhverri aðstoð að
halda, áttu þær alltaf hauk í horni
þar sem voru þau Rannveig og
Ólafur.
Marga vinsemdina sýndu þau
hjón mér í æsku, en mesta og
besta þegar ég þurfti verulega á að
halda. Þá buðu þau mér að dvelja
á heimili sínu í tvo vetur á meðan
ég var við skólanám. Þá var ég
orðinn gestur í fæðingarbænum
og átti ekki í mörg hús að venda.
Og við mig var breytt eins og ég
væri þriðji sonurinn. Svo miklar
mannkostamanneskjur voru þau
hjón.
Á þessari stundu ríkir því gleði í
huga mínum yfir bjartri minningu
um þessi góðu hjón og ég kveð þau
ekki með sorg í hjarta, slíkt væri
ekki að skapi Rannveigar. Hún
gerði sér fulla grein fyrir að þau
Ólafur voru komin á þann aldur og
stundin stóra nálgaðist. Og síðast
þegar ég ræddi við hana fann ég
það á henni að hún þráði raunar
þá stund. Ef trú hennar reyndist
rétt hefur hún nú endurheimt
kæran eiginmanninn og soninn
sem hún tregaði alla tíð sem og
aðra ástvini sem hugur hennar
var ávallt bundinn við í lifandi lífi.
Rannveigu Þórarinsdóttur og
Ólaf Ágústsson kveð ég með þökk
og virðingu.
Ágústi syni þeirra, Lilju konu
hans, börnum og barnabörnum
þeirra votta ég samúð mína og
minna.
Akureyri á útfarardegi
Rannveigar 2. júlí 1982.
Eiríkur Eiríksson.
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast i síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu linubiii.
Gísli Þorsteinsson
Geirshlíð - Minning
Fæddur 6. ágúst 1896
Dáinn 8. júli 1982
Á morgun, laugardaginn 17.
júlí, verður til moldar borinn vin-
ur minn, Gísli Þorsteinsson, bóndi
Geirshlíð, Miðdölum, fyrrum
oddviti Miðdalahrepps. Hann var
86 ára að aldri. Með honum er
genginn mikill sæmdarmaður og
ógleymanlegur persónuleiki. Við
þessi þáttaskil, langar mig að
skrifa r.okkrar línur til minningar
um þennan vin eða afa eins og ég
kallaði hann, alveg frá því ég fyrst
Leiðrétting
í minningargrein um Maríu Sól-
veigu Helgadóttur, hér í blaðinu á
miðvikudaginn, misritaðist ártal.
Þar stóð að hún hefði árið 1976
gifst Ágústi Elissyni. Hér átti að
standa ártalið 1946. Þetta leiðrétt-
ist hér með.
kynntist honum þá ég giftist Gísla
Eiríkssyni, dóttursyni hans. Þessi
gamli maður vann hug minn og
hjarta frá því við fyrstu kynni.
Hlýjan, vináttan og tryggðin skein
úr hverju hans brosi. Hann var
ævinlega svo hress og ánægður
með lífið og tilveruna, og það litla
sem við hjónin gátum fyrir hann
gert. Honum þótti svo gaman að
fá heimsókn, þá var hann fyrst í
essinu sínu, helst vildi hann hafa
fullt hús af fólki, móttökurnar og
hlýjan var alltaf sú sama hjá hon-
um afa, sem okkur þótti svo síung-
ur. Stúlkurnar okkar sakna stóru
hlýju handanna, sem klöppuðu á
kollana þeirra, hans afa í sveit-
inni, eins og þær kölluðu hann.
Gísli var veikur í mánuð og lá á
sjúkrahúsinu á Akranesi. Þar lést
hann 8. júlí.
Þegar hann er horfinn af sjón-
arsviði þessa heims, söknum við
hans, en minnumst jafnframt
þeirrar gæfu að fá tækifæri til að
kynnast slíkum sómamanni. í
hugum okkar lifir hann. Slíkir
menn gleymast aldrei, þeir lifa í
hugum okkar, sem vorum svo rík
að fá að kynnast þeim.
Við þökkum Gísla Þorsteinssyni
allt það sem hann var okkur, já,
umhyggjuna, tryggðina frá hlýju
hjarta. En lífsins starfið launar
Drottinn honum. Legstað signir
vorið fagra og bjarta.
Fari vinur minn í Guðs friði.
Dýrleif Frímannsdóttir.
- . e=. - ^
Við erum í sumarskapi og bjóðum glænýjar og eldri vörur á stórlækkuðu verði
næstu daga með
allfc afr 65% afisloefcfci.
Hér býðst óvenjulegt tækifæri til að kaupa splunkunýjar vörur; fatnað, búsáhöld, húsgögn,
myndavélar, sportvörur, leikföng og margt margt fleira af hinu fjölbreytta vöruúrvali okkar
a BKlKflL€Gfl vcré'í/
Allir fá ókeypis TAB-Cola og nú er líf í tuskunum. Verið velkomin.