Morgunblaðið - 18.09.1982, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1982
35
Minning:
Kristín Ingunn
Pétursdóttir
Fædd 12. október 1895
Dáin 11. september 1982
Föðursystir mín Kristín Ingunn
Pétursdóttir, eins og hún hét fullu
nafni, andaðist að heimili sínu í
Stigahlíð 26, laugardaginn 11.
september sl. og vantaði þá mánuð
og dag upp á 87. aldursárið, en hún
fæddist að Löngumýri í Skagafirði
þann 12. október 1895.
Barn að aldri fluttist hún með
foreldrum sínum og systkinum að
Stóra-Vatnsskarði og þar átti hún
eftir að búa og starfa að mestu
leyti alla ævi. ~
Kristín var yngst 6 systkina
sem upp komust. Hálfsystkinin
Guðjón Bjarna-
son — Minning
Að kvöldi 8. þ.m. lést á Elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund í
Reykjavík, gamall maður austan
úr Árnessýslu, Guðjón Bjarnason,
kenndur við Hruna. Þar sem við
systkinin áttum því láni að fagna
að alast upp með þessum heið-
ursmanni, viljum við nú minnast
hans með nokkrum orðum.
Guðjón fæddist að Vatnsleysu í
Biskupstungum fyrir tæpri öld eða
2. júní 1889 og var því 93ja ára
þegar hann lést. Foreldrar Guð-
jóns voru Steinunn Jónsdóttir frá
Drumboddsstöðum og Bjarni Run-
ólfsson frá Miðhúsum. Tvö systk-
ini átti Guðjón, Tómas og Krist-
ínu, sem bæði eru látin, auk þeirra
eina uppeldissystur, Guðrúnu Sig-
urðardóttur; sem búsett er í
Reykjavík. I Tungunum ólst hann
upp hjá foreldrum sínum, en flutt-
ist 1911 austur yfir Hvítá, í
Hrunamannahrepp.
Þegar Guðjón kom í Hreppinn
réðst hann í vinnumennsku til
Guðmundar stórbónda í Skipholti.
Virðist honum hafa líkað vel í
þessari vist og var oft létt yfir
honum þegar hann minntist þess-
ara daga sinna í Skipholti, en hon-
um var einkar lagið að segja vel og
skilmerkilega frá. Minntist hann
þess t.d. þegar Guðmundur í
Skipholti, einhvern tímann seint
um haust í byrjun fyrrastríðs,
sendi Guðjón vinnumann sinn af
stað með nesti og nýja skó til þess
að leita hrossa, sem tapast höfðu.
Var vinnumanni sagt að hann
skyldi vera svo lengi í burtu sem
hann þyrfti, en koma ekki heim
aftur, eins og segir í ævintýrinu,
nema með hrossin öll. Er nú ekki
að orðlengja það, að Guðjón geng-
ur sem leið liggur niður Árnes-
sýslu og yfir í Rangárþing, alla
leið austur að Rauðafelli undir
Eyjafjöllum, og finnur á þessari
leið sinni og til baka, hrossin öll.
Segir sagan að bóndinn í Skipholti
hafi orðið léttbrýnn þegar hann
hafi litið í suðurátt og séð hvar
vinnumaður sinn kom með hrossa-
hóp á undan sér eftir viku ferða-
lag. Þessi saga er látin fylgja hér
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort ljóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
með því að okkur finnst hún lýsa
tveimur eiginleikum Guðjóns vel,
samviskusemi og þrautseigjunni.
Frostaveturinn mikla 1918 er
Guðjón vinnumaður á Grafar-
bakka en byrjar fljótlega eftir það
búskap í Jötu í félagi við Stein-
unni móður sína. í Jötu bjó Guð-
jón í 12 ár en flutti þá að Hruna
þar sem hann átti heima til ævi-
loka. Síðustu 6 árin dvaldi hann á
Grund eða Hælinu eins og hann
orðaði það af sinni sérstæðu
kímni Viljum við færa öllum sem
önnuðust hann þar sérstakar
þakkir.
Guðjón var félagslyndur og tók
virkan þátt í málefnum hreppsins.
Sat m.a. í hreppsnefnd og var
lengi fulltrúi í Sláturfélagi Suður-
lands fyrir sveit sína.
Áhugamál Guðjóns voru mörg,
en án efa má segja að fjallaferðir
og hestamennska hafi borið hæst,
enda átti hann alltaf góða hesta
og tamdi bæði fyrir sig og aðra.
Eitt var áberandi í fari Guðjóns
en það var hversu gott minni hann
hafði og voru frásagnarhæfileikar
hans sérstæðir. Ögleymanlegar
eru okkur systkinunum þær kvöld-
stundir þegar Guðjón sat á rúm-
stokknum hjá okkur og ýmist
sagði okkur sögur eða las úr bók
og urðu þá Þjóðsögur Jóns Árna-
sonar býsna oft fyrir valinu. Ekki
þótti Guðjóni það tiltökumál þó
hann yrði að lesa sömu söguna
aftur og aftur, heldur kímdi
gjarnan út í annað og hélt áfram.
Eftirtektarvert var hversu Guð-
jón hélt minni sínu og andlegri
reisn fram á síðasta dag og fylgd-
ist vel með öllu sem gerðist í
heimabyggð sinni. Og sérstök var
umhyggja hans og áhugi á velferð
barnanna okkar.
Að lokum viljum við þakka Guð-
jóni samfylgdina og munum við
ætíð minnast hans sem afa í fjöl-
skyldunni.
Hvíli hann í friði.
Systkinin Hnina
„íslenzka ríkið44
í 2. útgáfu AB
frá fyrra hjónabandi ömmu minn-
ar og afa, þeirra Guðrúnar Þor-
valdsdóttur og Árna Jónssonar,
voru Ingibjörg, Jón, faðir minn, og
Árni, en alsystkinin frá síðara
hjónabandi ömmu og Péturs
Gunnarssonar, sem hún giftist
eftir lát Árna, voru Benedikt,
Þorvaldur og svo Kristín, og eru
þau nú öll látin. Vatnsskarðsheim-
ilinu helgaði Kristín mestan hluta
starfsævi sinnar, sem var bæði
löng og afkastamikil. Hún var
hamhleypa til vinnu og verklagin,
sérstaklega við umhirðu dýra.
Sveitakonur hér á landi hafa
alltaf þurft að sinna hinum fjöl-
breyttustu störfum, t.d. sá Kristín
að miklu leyti um rafmagnsstöð-
ina, meðan hún var enn í bæjar-
læknum. Ég man reyndar varla
eftir henni öðruvísi en við vinnu
og langur var vinnudagurinn, en
samt hafði hún alltaf tíma.
Þegar Kristín fór að reskjast
nokkuð breytti hún til um hagi
sína og fór að búa meir og meir
með Ingibjörgu systur sinni og
fósturdóttur hennar, Guðrúnu
Þorvaldsdóttur, í Reykjavík, en
ávallt fóru þær norður að
Vatnsskarði á sumrin, og reyndar
hvenær sem færi gafst. Eftir að
Kristín veiktist hastarlega fyrir
rúmum tveim árum og þar til yfir
lauk, annaðist Guðrún hana af
einstakri alúð, eins og reyndar
Ingibjörgu áður, og verður henni
það aldrei fullþakkað. Ekki ætla
ég að fara nánar út í lífshlaup
Kristínar í þessum kveðjuorðum,
aðeins lýsa henni lítillega eins og
hún kom mér fyrir sjónir. Ég hefi
áður nefnt dugnað hennar og elju-
semi, en samfara því var einkar
ljúf lund sem best kom fram í því
hve börn löðuðust fyrirhafnar-
laust og náttúrulega að henni.
Hún gat stundum virst þurr á
manninn, en ekki risti það djúpt.
Hún hafði til að bera ágæta
kímnigáfu og kostulegan frásagn-
armáta, sem hún flíkaði þó lítið,
en ef maður kom henni af stað var
unun að heyra hana segja frá. Ég
held hún hafi verið mjög greind,
harðger var hún og þoldi ekki víl
eða vol. Hún var ekki fríð í venju-
legum skilningi þess orðs, en það
ljómaði af henni lífsþróttur og
innra jafnvægi.
Hún verður jörðuð að Víðimýri í
dag, laugardag 18. september, og
fylgja henni eingöngu góðar minn-
ingar- og saknaðarkveðjur.
Árni Jónsson
ALMENNA bókafélagið hefur sent
frá sér „íslenska ríkið“ eftir Hjálm-
ar W. llannesson i 2. útgáfu og er
hún allmikið breytt frá fyrstu útgáfu
ritsins.
íslenska rikið er samin sem
kennslubók fyrir framhaldsskóla
og er stuttorð lýsing á formlegri
skipan íslenska ríkisins eins og
hún er, „en ekki eins og hún ætti
að vera samkvæmt mismundandi
hugmyndakerfum," eins og segir í
formála ritsins. Bókin hefur verið
notuð við kennslu í þjóðfélags-
fræðum í mörgum framhaldsskól-
um landsins og er einnig þægileg
til notkunar hverjum þeim sem
fræðast vilja kennaralaust um
skipan þjóðfélagsins.
Taflfélag
Seltjarnar-
ness efnir
til afmælis-
móts félagsins
Vetrarstarfsemi Taflfélags
Seltjarnarness er hafin, að því
er frá er skýrt í fréttatilkynn-
ingu, sem Morgunblaðinu hefur
borizt, en félagið verður 5 ára
síðar á þessu ári. Er ætlunin að
halda upp á afmælið með
skákmóti 25 stigahæstu félag-
anna og verða veitt 5 peninga-
verðlaun.
I vetur verða æfingar fyrir
fullorðna á fimmtudögum frá
klukkan 20 til 23, æfingar
fyrir unglinga eru á laugar-
dögum frá klukkan 13 til 15 og
fyrir 14 ára og yngri. Leiðbein-
andi er Gylfi Gylfason. Hin
árlega firmakeppni félagsins
hófst þriðjudaginn 14. sept-
ember.
Breytingarnar sem gerðar hafa
verið í þessari annarri útgáfu rits-
ins eru allmiklar, nokkur atriði
felld brott, en þó einkum nýjum
upplýsingum bætt við. Margar
myndir eru í ritinu. Það er 94 bls._
að stærð og unnið í Prentsmiðju
Árna Valdimarssonar.
Leiðbeindi jass-
balletkennurum
í Kaupmannahöfn
SÓLEY Jóhannsdóttir jassballett-
kennari er nýkomin heim frá Kaup-
mannahöfn, þar sem hún ásamt
danskennurum frá Miinchen og
New York leiðbeindi á stóru nám-
skeiði fyrir jassballettkennara. Voru
þátttakendur á námskeiðinu allir
fremstu jassballettkennarar Norður-
landanna, alls 60 manns.
Sóley rekur eigin jassballett-
skóla hér á landi, Dansstúdíó, og
vinnur hún nú að undirbúningi
þriðja starfsárs hans. Verður í
vetur boðið upp á 12 vikna nám-
skeið, jafnt fyrir byrjendur og þá
sem lengra eru komnir. Kennslu-
húsnæði er í Brautarholti 6.
Húseign Verzlunarmannafélags Reykjavíkur að Hagamel 4, Reykjavík er til sölu. Eignin er
aö grunnfleti 137 m2, kjallari og tvær hæöir. í risi er salur ca. 100 m2. Eigninni hefur ætíö
veriö haldiö vel viö og er í mjög góöu ásigkomulagi.
Eignin er til sýnis á venjulegum skrifstofutíma frá kl. 09:00—17:00, eöa utan skrifstofu-
tíma eftir nánara samkomulagi.
Tilboðum í eignina skal skiiaö á skrifstofu undirritaðs fyrir kl. 12:00 þann 30. september nk.
Örn Clausen, hrl.,
Barónsstíg 21, 101 Reykjavík. S. 12994 — 18499.