Morgunblaðið - 05.12.1982, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1982
sleppti hann þeim, hrækti á gólfið
fyrir framan mig og arkaði leiðar
sinnar.
„En indælt," hugsaði ég með
mér. Ég hafði lent í því að „gert
var“ í vasann hjá mér þar sem ég
stóð í „The Kop“ og fylgdist með
leik, en þar var a.m.k. beðist af-
sökunar. „Fyrirgefðu ... ég var al-
veg í spreng."
Liverpool liðið átti að koma til
borgarinnar á þriðjudegi, og þetta
var á sunnudegi. Ég ákvað því að
eyða tíma mínum í það að skoða
hinn risastóra leikvang San Siro.
Ég komst að því að þar var verið
að leika og keypti mér því miða
inn á völlinn."
Síðan segir hann frá því, að þeg-
ar leiknum lauk hafi nánast
dimmt yfir vellinum, því þúsund-
um lítilla bréfmiða hafi verið hent
ofan af þaki stúkunnar. Hirti
blaðasnápurinn einn þar sem
hann hélt hann vera auglýsingu
frá einhverjum skemmtistaðnum í
borginni. En annað kom á daginn.
Einn af aðdáendaklúbbum Inter
Milan hafði látið prenta þessa
miða og á þeim var því haldið
fram að liðið sem von væri á til
borgarinnar samanstæði af mönn-
um sem ofurseldir væru eit-
urlyfjum. „Leikmennirnir nota
eiturlyf og áhangendur liðsins
verða svo drukknir að þá þarf að
bera frá leikvelli á börum."
Þessar ásakanir voru svo alvar-
legar að ég fékk málaprófessor til
að þýða þetta orðrétt.
Síðan er liðið kom til borgarinn-
ar var gerður aðsúgur að leik-
mönnum, Iýðurinn hrækti á lang-
ferðabifreiðina sem liðið var í og
veifaði fánum með áletrunum eins
og „Eiturlyfjaneytendur" og „Liv-
erpool — eiturlyfjaliðið". Þannig
var mestallur tíminn sem dvalið
var á Ítalíu og allt var brjálað á
vellinum er leikurinn fór fram. ít-
alirnir komust áfram í keppninni
Oft hefur gengið mikið á í leikjum erkifjendanna Liverpool og Everton í
gegnum árin. A myndinni er Emlyn Hughes að skora gegn Everton á
Goddison Park árið 1969, og er varla hægt annað en að vorkenna Everton-
leikmanninum sem Hughes riðlast á.
liðið fyrir heldur óskemmtilegri
reynslu. Fyrri leikinn vann enska
liðið á heimavelli sínum með
þremur mörkum gegn engu, en
tapaði síðari leiknum 0:3. I bók-
inni sem áður var vitnað í, „Liv-
erpool — Champions of Europe",
segir Leslie Poole, blaðamaður
Daily Express, frá dapurlegri
reynslu sinni frá ferðinni til
Ítalíu. Gefum honum orðið:
„Ég flaug frá London ... beint
til móts við það mesta hatur á
einu knattspyrnuliði sem ég hef
kynnst á ævinni.
Strax á flugvellinum gerði ég
mér ljóst að baráttan var þegar
hafin. (Þess má geta að Poole kom
til borgarinnar nokkrum dögum á
undan liðinu og áhangendum
þess.) Burðarmaður tók töskur
mínar en um leið og ég sagði hon-
um að ég væri frá Liverpool
en leikmenn Liverpool sátu eftir
með sárt ennið, en mikla reynslu í
því hvernig ferðir til annarra
landa geta verið.
Síðan þetta var hefur Liverpool
farið ótal ferðir til þátttöku í Evr-
ópuleikjum enda liðið leikið í ein-
hverri Evrópukeppnanna stans-
laust síðan 1964, eða í 18 ár sem
telst að sjálfsögðu frábær árang-
ur. Hægt væri að skrifa heilmikið
til viðbótar um þetta sigursælasta
lið allra tíma á Bretlandseyjum,
en sennilega er brátt mál að linni.
Sigurganga þessa félags hefur
verið með ólíkindum undanfarinn
áratug og rúmlega það og ekkert
virðist benda til þess að lát verði á
þeirri sigurgöngu í náinni framtíð.
Eða eins og Shankly sagði: „Liver-
pool var byggt til að standa að
eilífll. endursagt og samantvkiA og
(>uA má vita hvað: — SH.
Þessi mynd er tekin í leik vid Burnley í apríl 1950. Er hún merkileg fyrir það að Bob Paisley — núverandi
framkvæmdastjóri félagsins er á henni. Er hann annar frá vinstri í hvítri skyrtu.
hafði náð í Róm árið áður. Og því-
líkt mark. Einn blaðamaðurinn
líkti afreki Dalglish er hann skor-
aði markið við það ef golfleikari
setti niður pútt af 40 feta færi.
Ekki slæm samlíking.
Hann fékk góða sendingu frá
Graeme Souness — sem einnig var
á sinu fyrsta tímabili hjá Liver-
pool — og í stað þess að skjóta
strax á markið eins og margur
hefði gert, beið hann sallarólegur
eftir því að markvörðurinn Jensen
væri kominn úr jafnvægi, og sendi
knöttinn síðan snilldarlega yfir
hann í fjærhorn marksins.
Þeir þrír framherjar sem hér er
getið eru allir frábærir leikmenn
— hver á sinn hátt, og margreynd-
ir landsliðsmenn. I herbúðum Liv-
erpool eru nú fjölmargir lands-
liðsmenn, og hafa verið á undan-
förnum árum, en engu að síður
hefur margoft verið hamrað á því
að engar „stjörnur" séu hjá félag-
inu. A.m.k. ekki í þeirri merkingu
að það séu leikmenn sem vinni
leiki upp á eindæmi, heldur felist
styrkleiki liðsins fyrst og fremst á
sterkri liðsheild, „Liver-
pool-véIinni“ svokölluðu. Þegar
vélin sú fer almennilega í gang er
hún illviðráðanleg og oft nánast
óviðráðanleg.
vélarinnar. „Það er kviknað í!“
hrópaði ég upp yfir mig. Fólk
mændi í ofvæni út um glugga vél-
arinnar til að sjá hve mikill eldur-
inn væri og ég fullyrði að hjartað í
mér stöðvaðist í nokkrar sekúndur
— þar til einhver gáfaðri en ég —
og minna drukkinn — gerði sér
ljóst að alls ekki var kviknað í
heldur var hér um að ræða reyk
frá gosinu.
Þegar við vorum lentir þurfti ég
nauðsynlega að bregða mér á af-
vikinn stað, en þar sem hótelið var
nálægt flugvellinum og ekkert
stoppað á leiðinni varð ég að bíða.
Ér á hótelið kom flýtti ég mér
að næla í lykilinn að herbergi
mínu og gerði þarfir mínar. En þá
lenti ég í meiriháttar vandræðum:
hvernig átti að sturta niður á ís-
lensku klósetti? Ég sá þrjá hnappa
fyrir framan mig — en engin
keðja eða handfang. Ég ýtti á einn
þessara hnappa, og viti menn, ís-
kalt vatn gusaðist úr sturtunni
fyrir ofan mig. Bað hefði að vísu
verið vel við hæfi á þessum tíma
— en þar sem ég var alklæddur og
auk þess með ferðatösku í hend-
inni var þetta ekki mjög heppilegt.
I annað sinn á örfáum klukku-
stundum gerði ég mig svo að fífli
þegar ég hljóp sem fætur toguðu
Billy Liddell, framherjinn frábæri sem lék með Liverpool á sama tíma og
Bob Paisley lék tvisvar fyrir lið Bretlands gegn liði skipuðu mönnum frá
öðrum löndum Evrópu. Hann heilsar hér hinum fræga Puskas, sem var
fyrirliði andstæðinganna.
„Eiturlyfjaneytendur“
Er Liverpool lék gegn Inter Mil-
an frá Ítalíu vorið 1965 í undan-
úrslitum keppni meistaraliða varð
ísland
Liverpool hefur marga hildi háð
í Evrópukeppninni og hafa þar
skipst á skin og skúrir eins og
verða vill. Eins og áður kom fram
hófst Evrópuævintýri félagsins í
Reykjavík gegn KR. Við skulum
grípa niður í bókina „Liverpool —
Champions of Europe" þar sem
Mike Ellis, blaðamaður The Sun,
segir frá þessari fyrstu ferð Liv-
erpool í Evrópukeppninni. „Mikið
vatn hefur runnið til sjávar síðan
þá. Borið saman við ferðina til
Rómar, sem farin var í beinu þotu-
flugi frá Liverpool, var ferðin til
Islands næsta frumstæð. Frá
Rimgway héldum við til Prest-
wich-flugvallar í Skotlandi — það-
an var flogið til Renfrew þar sem
vélin til Reyjkavikur (!) var tekin.
Það kemur sjálfsagt mörgum á
óvart, en blaðamenn eru stundum
gjarnir á að fá sér aðeins neðan í
því til að slaka á og róa taugarnar
— og í þessu flugi til íslands var
engin undantekning gerð. En ég
var óvanur að fljúga á þessum ár-
um — og það ásamt áfenginu gerði
ferðina lítt skemmtilega fyrir mig.
Mér var ekki kunnugt um að
fyrir sunnan ísland var eldgos í
fullum gangi á þeim tíma sem við
fórum þangað og hafði flugstjóri
vélarinnar tilkynnt að hann flygi
yfir gosið þannig að fólk gæti virt
það fyrir sér. Ég hafði misst af
þessari tilkynningu hans og varð
því meira en lítið hverft við er við
flugum yfir eyna, sem seinna var
nefnd Sertsey (!), því mér datt
fyrst í hug að kviknað væri í væng
„Hvað er það sem hefur fjóra fætur og skorar mörk?“ Hér fagna Keegan og
Toshack innilega eftir að enn eitl markið var orðið að veruleika.
niður í anddyri, í öllum fötunum
og rennandi blautur, til að vara
hina við hættunni sem því fylgdi
að fara á klósettið á Islandi."
Úrslit leikjanna urðu svo eins
og við var búist — íslensku áhuga-
mennirnir höfðu ekki mikið erindi
í Englendingana og þeir unnu
stórt í báðum leikjunum — 5:0 í
Reykjavík og síðan 6:1 á Anfield.