Morgunblaðið - 08.01.1983, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 1983
27
félk í
fréttum
W
Cardin
færír út
kvíarnar
+ Pierre Cardin er heimsfrægur
fyrir hönnun sína á vönduðum
tískufatnaði. Hann hefur nú f*rt
út kvíarnar á öðrum sviðum og
hefur keypt hinn heimsfr*ga
skemmtistað Maxim í París. Og
hann hyggst ekki sitja auðum
höndum, heldur hefur hann uppi
ráðagerðir um að stofna
skemmtistað í sama stil og með
sama nafni um allt Frakkland.
„Ég ætla að láta gera hundr-
uð skemmtistaða sem líkjast
Maxim um allt Frakkland,
fyrir fólk sem hefur minna en
milljón krónur i árslaun hefur
efni á að sækja,“ segir Card-
in...
Hussein
smeykur
við skíða-
íþróttina
+ Hussein Jórdaníukonungur
tekur lífinu með ró á stundum og
um jólin var hann i Austurríki
ásamt eiginkonu sinni, Noor
drottningu, og börnum. Börnin
munu hafa eytt löngum stundum
við skíðagöngu, en þau hjón stóðu
hjá þar sem konungi leist ekki
meira en svo á leikni sina i þeim
efnum og sagði: „Það er víst n*g-
ar hættur í heiminum eins og hann
er, þó maður bjóði þeim ekki
heirn."
Liz í friðarferð
+ Leikkonan Elísabet Taylor er um þessar mundir í einkaheimsókn í
Líbanon og reynir að beita sér á þann hátt fyrir friði í Miðausturlönd-
um. Hér sést hún ásamt libönskum drenghnokka á sjúkrahúsi í Tel
Aviv, þar sem hún hafði viðkomu til að heims*kja stríðshrjáð börn.
Nú, svo mun mexíkanski vinurinn hafa verið með í ferðum ...
Fjölskyldu-
fagnaður
+ Omri Sharon f*r hér hamingju-
óskir frá foreldrum sínum, varnar-
málaráðherra ísraels, Ariel Sharon
og eiginkonu hans, Lily. Tilefnið var
innganga sonarins í nýja sveit fall-
hlífahermanna, í síðastliðinni viku,
þar í landi.
Hallgrímur Indriða-
son — Minning
F*ddur 7. september 1907
Dáinn 23. desember 1982
í fögru umhverfi við norðaust-
anvert Langholtsfjall í Hruna-
mannahreppi stendur býlið Ásat-
ún. Þar hafa búið síðan árið 1940
systkinin Hallgrímur, Óskar og
Laufey. Foreldrar þeirra voru
hjónin Gróa Magnúsdóttir frá
Bryðjuholti og Indriði Grímsson
frá Éfra-Langholti, sem bjuggu í
Ásatúni sem reyndar hét þá
Snússá um áratugaskeið. Hall-
grímur var fæddur 7. september
árið 1907 og var þriðji í röð 11
barna þeirra Ásatúnshjóna. Hið
elsta dó nýlega fætt, tvö af syst-
kinunum ólust upp hjá afa sinum
og ömmu í Bryðjuholti.
Hallgrímur naut ekki langrar
skólagöngu, fremur en títt var um
börn fátækra bændahjóna á þeim
dögum, aðeins tilsögn fáa vetur í
farskóla, sem hafður var til skipt-
is á bæjunum. En skóli lífsins
hófst snemma og þann skóla
kunni Hallgrímur að hagnýta sér
vel. Hann vann að búi foreldra
sinna strax og getan leyfði og
einnig réri hann nokkrar vertíðir
frá Keflavík á sínum yngri árum,
var um skamman tíma á togurum
og eitt sumar kaupamaður í Eyja-
firði. Indriði bóndi lést árið 1928,
en þá herjuðu berklarnir víða hér
á landi og Ásatúnsheimilið fór
ekki varhluta af þeim. Hallgrímur
smitaðist og varð um tíma að leita
lækninga á hressingarhæli, hann
var því heilsulítill og mun vart
hafa borið þess fullar bætur síðar.
Þegar Gróa Magnúsdóttir lést árið
1939, tóku þau Hallgrímur, óskar
og Laufey við búinu.
Með dugnaði sínum og hagsýni,
ásamt tækni síðari tíma, tókst
þessum systkinum að gera Ása-
túnið að glæsilegu býli. Allar
byggingar voru byggðar upp, tún-
rækt margfölduð, svo og bústofn-
inn. Þar sem lönd Syðra-Lang-
holts og Ásatúns liggja saman og
allmikill samgangur á milli bæj-
anna, hef ég fylgst með fram-
kvæmdum og búsýslu í Ásatúni í
meira en 30 ár. Þar hefur snyrti-
mennskan setið í öndvegi úti sem
inni, búféð verið fallegt og hirt um
það af natni og reglusemi, enda
hefur það skilað miklum afurðum.
Þegar aldur og vanheilsa færðist
yfir ábúendur voru seglin dregin
saman og bústofninn minnkaður.
Oft hef ég hugsað um hve þau
börn og unglingar, sem dvalið
hafa þar á sumrin hafa verið lán-
söm að komast á slíkt myndar-
heimili sem er í Ásatúni. Fengið
að kynnast þar rótgrónu sveitalífi,
þeirri ást og virðingu systkinanna
fyrir öllu því er lifir og grær. Ég
ætla að dvölin þar hafi verið þeim
mikilsverður tími, góður skóli lífs-
ins. Þau syrgja nú Hallgrím
frænda sinn og vin sem var þeim
svo mikið.
Hallgrímur var vel gefinn og
minnugur, talaði fagurt mál og
sagði vel frá. Stundum fór hann
með orðréttar setningar sem hann
heyrði sagðar fyrir áratugum og
voru frásagnir hans oft gæddar
glettni og gamansemi. Framkoma
hans öll einkenndist af prúð-
mennsku og hógværð, hann var og
sérstakur snyrtimaður. Hann átti
við mikla vanheilsu að stríða síð-
ustu æviárin og varð þá stundum
að dvelja langdvölum á sjúkrahús-
um. Síðast er ég kom til Hallgríms
var hann orðinn mikið veikur.
Báðir gerðum við okkur ljóst að
hann átti ekki afturkvæmt heim í
sveitina okkar fögru í þessu lífi,
án þess að ræða um slíkt.
Við ræddum um hesta eins og
svo oft áður, en þó einkum um
hvítan skagfirskan gæðing sem
hann eignaðist á fyrstu búskapar-
árum sínum. Það var honum
einkar kært umræðuefni og það
komu æskublik í augu þessa sjúka
og þjáða nágranna míns.
Hann andaðist í Landakotsspít-
ala aðfaranótt Þorláksmessu.
Við vitum lítið hvað bíður hand-
an við gröf og dauða, en við trúum,
vonum og biðjum. Máske bíður
Hallgríms þar hvítur fákur í
varpa. Þá verður eins og oft áður
stigið á bak, sprett úr spori og
sungið við raust „Ég vitja þín
æska“. Megi minning hans lifa
björt og hlý.
Laufeyju, Óskari og öðrum að-
standendum votta ég hluttekn-
ingu.
Sigurður Sigmundsson
Bærinn Ásatún í Hrunamanna-
hreppi stendur í túnfætinum und-
ir lágum ási, með útsýni til Mið-
fells og Hólahnúka. í suðaustri er
jöklasýn.
Á þessum fallega stað í þeirri
sveit er eitt sinn voru kallaðir
„Gull-hreppar“, væntanlega vegna
fegurðar og búsældar, fæddist
Hallgrímur Indriðason, þriðja
elzta barn þeirra Indriða Gríms-
sonar og Gróu Magnúsdóttur.
í þá tíð er Hallgrímur var að
alast upp, var hart barizt til að
hafa til hnífs og skeiðar. Ekki sízt
þar sem ómegð var mikil eins og í
Ásatúni þar sem 10 hraust og
tápmikil börn voru að alast upp.
Halli mun því snemma hafa far-
ið að létta undir með foreldrum
sínum. Ungur hleypti hann heim-
draganum og fór til sjós, sem títt
var um unga og hrausta sveita-
drengi í þá daga. Ég man hann
hafa nefnt togarana James Long,
Júpiter og Sviða, sem hann var á.
Ekki ílentist Halli við sjávarsíð-
una heldur sneri heim og tók við
búinu í Ásatúni ásamt Óskari
bróður sínum og Laufeyju systur
þeirra.
í höndum þeirra systkina
breyttist jörðin úr koti í stórbýli.
Á stofuveggnum í Ásatúni er verð-
launaskjal fyrir „álitlegustu kúa-
jörð í Árnessýslu" og segir það
sína sögu.
Ekki kvæntist Halli, en miðlaði
börnum þeim, sem í Ásatún komu
til sumardvalar af brunni þekk-
ingar sinnar og manngæzku, sem
út frá honum stafaði. Það voru
ekki aðeins mannabörnin, sem
ekki máttu af honum sjá — jafn-
vel kálfarnir eltu hann.
Mér er í barnsminni mynd
Halla frá mínum Ásatúnsdögum,
á smávaxna en trausta hestinum
sínum, honum Fálka. Ég man að
Fálki bar óskorað traust til hús-
bónda síns, en var lítt hrifinn af
öðrum er vildu nálgast hann.
Marga söguna sagði Halli mér af
Fálka sínum og í Fálka rættist sú
ósk sveitadrengsins, sem kaupir
sér von í litlu folaldi.
Eldri sonur minn hefur nú dval-
ið undir handarjaðri Halla og
þeirra Ásatúnssystkina í 6 sumur
og hefur honum hlotnazt það
veganesti, sem við seint fáum full-
þakkað.
Að leiðarlokum þökkum við fjöl-
skyldan í Blönduhlíðinni sam-
fylgdina, þá samfylgd sem við
hefðum ekki viljað vera án.
Þórður