Morgunblaðið - 05.05.1984, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 05.05.1984, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. MAÍ 1984 35 Guðlaugur Gunnar Jönsson - Minning Fæddur 8. febrúar 1894. Dáinn 24. aprfl 1984. í dag verður til moldar borinn afi minn og vinur, Guðlaugur Gunnar Jónsson, en hann andaðist 24. apríl sl. níræður að aldri. hann var syrgður af stórum hópi afkom- enda en afkomendur hans og ömmu minnar, Guðlaugar Matt- hildar Jakobsdóttur, sem lést árið 1938 á fertugasta og sjötta aldurs- ári, munu vera orðnir 164 talsins. Sú sem þetta skrifar er ein úr hópi 65 barnabarna. Þegar ég kveð þennan glaðværa og góða mann í hinsta sinn er mér efst í huga þakklæti fyrir að hafa átt hann að sem kærleiksríkan afa og vin og einnig stolt yfir því að vera afkomandi slíks manns sem afi var. í mínum huga er hann verðugur fulltrúi alþýðu þessa lands, maður sem háði harða lífsbaráttu til að koma stórum barnahópi til þroska við þröngan kost en óbilandi trú á lífið. Mætti fordæmi hans og lífsviðhorf verða okkur afkomendunum leiðarljós og veganesti. Á kveðjustundinni sækja minn- ingarnar að en afi er órjúfanlega tengdur uppvaxtarárum mínum i Vík í Mýrdal. Ég er fædd í Guð- laugshúsi en svo er hús hans jafn- an nefnt. Fannst mér það hús allt- af vera mitt annað heimili og þangað sóttum við mikið börnin í fjölskyldunni. Mínar fyrstu minn- ingar eru úr því húsi. Afi vann lengstum í pakkhúsi Kaupfélags Skaftfellinga og var oftast kenndur við starf sitt og kallaður Guðlaugur pakkhúsmað- ur. Þar var hann kóngur í ríki sínu og þangað áttum við krakkarnir ófáar ferðir. Við skólakrakkarnir vorum vigtuð þar á haustin og þar keyptum við stelpurnar sippu- bönd, sem voru kaðlar af mjóstu gerð, sem þeir afi og Hákon Ein- arsson, sem einnig vann í pakk- húsinu, hnýttu, listilega á endun- um svo að úr urðu fínustu höldur. Þangað fórum við líka með masón- ítplöturnar, sem við fengum á smíðaverkstæðinu hjá Matthíasi og fengum snæri í. Þessum plötum renndum við okkur síðan á í snjónum í Þorsteinsbrekku, rétt þar hjá sem pakkhúsið stóð. Gamla pakkhúsið var okkur krökkunum ævintýraheimur með öllum sínum krókum og kimum. Mörgum var eftirsjá í því þegar það var rifið þótt annað nýtt kæmi í staðinn. Afi stendur mér ljóslif- andi fyrir hugskotssjónum eins og hann var í þá daga, hár og grann- ur, með silfurgrátt hár, oftast í gráum vinnuslopp með derhúfu og mér fannst hann alltaf svo falleg- ur. Einnig man ég hann í góðra vina hópi, stundum við skál, eða þá í útreiðartúr á einhverjum gæðingnum eða á hestamanna- mótum. Þá vorum við barnabörnin alltaf svo motin af honum enda var hann landskunnur hestamað- ur og átti margan gæðinginn um ævina. Guðlaugur Gunnar Jónsson fæddist á Suður-Fossi í Mýrdal 8. febrúar 1894. Foreldrar hans voru þau hjónin Jón Árnason frá Suð- ur-Fossi og Valgerður Bárðardótt- ir frá Ljótarstöðum í Skaftár- tungu. Annan son áttu þau einnig, Bárð, sem líka var búsettur í Vík en hann lést fyrir tuttugu árum. Afi var hjá foreldrum sínum til þriggja ára aldurs en þá urðu þau að senda hann frá sér sökum fá- tæktar. Var hann í fóstri í Suður- Vík í 7 ár. Sagði hann mér að fólk- ið þar hefði verið sér gott en aldrei gat hann gleymt sorginni við að- skilnaðinn við foreldrana og hvað hann grét sárt lengi á eftir. Tfu ára gamall fór hann aftur til for- eldra sinna sem þá bjuggu á Sól- heimum. Flutti hann síðan með þeim að Ketilsstöðum, Höfða- brekku og loks að Kerlingardal. Árið 1918 kvæntist afi ömmu minni, Guðlaugu Matthildi Jakobsdóttur frá Fagradal. Fengu þau hálfa jörðina f Kerlingardal til ábúðar á móti foreldrum afa. En í október 1918 gaus Katla og þótti þá ekki þá fýsilegt að búa f Kerlingardal. Fluttu þau afi og amma þá til Víkur þar sem þau bjuggu ávallt síðan. Áfi hafði allt- af mikla ánægju af sveitastörfum og sagði hann mér að helst hefði hann viljað búa en ýmislegt kom í veg fyrir að svo yrði. Var sagt um hann að hann hefði verið glöggur bæði á fé og hross. Eins og margir sömu kynslóðar naut afi lítillar skólagöngu, var aðeins stutt f barnaskóla hjá Stef- áni Hannessyni í Litla-Hvammi. Reyndist honum þó sá lærdómur notadrjúgur og enginn skyldi heldur vanmeta þá þekkingu sem honum áskotnaðist í hörðum og margbreytilegum skóla lífsins. Eftir flutninginn til Víkur vann afi ýmis störf, var í vegavinnu, í póstflutningum o.fl. Snemma hóf hann störf hjá Kaupfélagi Skaft- fellinga og var fastráðinn þar 1935 sem pakkhúsmaður. Vann hann eftir það hjá kaupfélaginu allt fram á áttræðisaldur. Pakkhús- mannsstarfið var erilsamt starf en hann sá um allar sendingar og pantanir fyrir bændur. Var ein- hvern tíma sagt að þar væri réttur maður á réttum stað vegna þess að hann hefði þekkt vel þarfir bænda og því orðið vinsæll í starfi. Til gamans má geta þess að hann var með eindæmum árrisull maður og alltaf mættur í pakkhúsið fyrir allar aldir enda var hann ekki að telja eftir sér vinnustundirnar fyrir samvinnuhreyfinguna. Frá 1942 til 1971 var hann verk- stjóri í sláturtíð hjá Sláturfélagi Suðurlands í Vík. Einnig sá hann um sandgræðsluna í Vík frá því að hún hófst og þar til nokkrum mánuðum áður en hann Iést. Sagði hann eitt sinn við mig að þar sæist þó a.m.k. einhver árangur af ævistarfinu: Þar sem áður voru svartir sandar eru nú grónar grundir. Sem barn og unglingur vann ég undir hans stjórn í siáturhúsinu og við melskurð og hafði mikla ánægju af. Sum barnabarnabörn- in urðu einnig þeirrar ánægju að- njótandi að skera mel í vinnu hjá langafa sínum og voru synir mínir tveir meðal þeirra. Afi starfaði einnig mikið að fé- lagsmálum. Hann var mikill fram- sóknarmaður alla tíð og sat lengi í hreppsnefnd Hvammshrepps fyrir Framsóknarflokkinn. Hann var einn af stofnendum Hestamanna- félagsins Sindra og jafnan virkur félagi og formaður þess um árabil. Þeim afa og ömmu varð fimm- tán barna auðið. Þau eru þessi: Jakob, f. 1917, býr að Skaftafelli í Öræfum, kvæntur Guðveigu Bjarnadóttur. Valgerður, f. 1918, Vík, gift Magnúsi Þórðarsyni. Jón, f. 1919, Reykjavík, kvæntur Mar- gréti Ögmundsdóttur. Anton, f. 1920, Vík, kvæntur Charlottu, fædd Tilsner. Guðrún, f. 1922, Reykjavík, gift Sigursveini Jó- hannessyni. Guðfinna, f. 1923, Reykjavík, gift Björgvini ólafs- syni. Sólveig, f. 1924, Reykavík, gift Guðjóni Eggertssyni. Guðlaug Sigurlaug, Vfk, gift Einari Bárð- arsyni. Einar, f. 1927, Reykjavík, kvæntur Guðlaugu Höllu Jóns- ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minningargreinar verða að berast blaöinu með góð- um fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á 1 miðviku- dagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á mánudag og hlið- stætt með greinar aðra daga. f minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess skal einnig getið, af marggefnu til- efni, að frumort Ijóð um hinn látna eru ekki birt á minningar- orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og með góðu línubili. dóttur. Guðbjörg, f. 1929, Vík, gift ólafi Ögmundssyni. Ester, f. 1931, Vík, gift Guðmundi Sigfússyni, sem lést 1978. Erna, f. 1932, Reykjavík, var gift Birni óskars- syni. Þorsteinn, f. 1933, Reykjavík, kvæntur Ingibjörgu Ágústsdóttur. Svavar, f. 1936, Reykjavík, kvænt- ur Steinunni Auði Guðmundsdótt- ur. Guðlaug Matthildur, f. 1938, Sólheimum í Mýrdal, gift Þor- steini Einarssyni. Amma lést árið 1938. Hún var manni sinum og börnum mikill harmdauði. Hefur það verið þungt hlutskipti að standa einn uppi með þennan stóra barnahóp. Afa tókst þó að mestu að halda heimilinu saman með dyggilegri aðstoð tveggja elstu dætra sinna, þeirra Valgerðar móður minnar og Guð- rúnar, sem þá voru nítján og sex- tán ára gamlar. Lögðu þær oft nótt við dag að halda heimilinu gangandi. Oft var erfitt um vik sökum fátæktar og þröngbýlis. Einnig var mjög gestkvæmt og hefur móðir mín sagt mér að nærri daglega hafi afi tekið með sér gesti heim í mat eða kaffi. Oftast voru það bændur úr nær- liggjandi sveitum sem áttu erindi til Víkur. En einhvern veginn tókst þetta nú allt saman og börn- in komust öll til manns. Held ég að bjartsýnin og létta lundin hans afa hafi átt stóran þátt í því. Hann hafði þann hæfileika í rík- um mæli að sjá það jákvæða í til- verunni. Einnig voru systkinin ákaflega samrýnd og samhent. Sambandið milli afa og barna hans var einstaklega hlýtt og gott og var hann umvafinn ástúð þeirra í ellinni. Dóttir hans Ester og maður hennar Guðmundur Sig- fússon bjuggu í Guðlaugshúsi all- an sinn búskap eða þar til Guð- mundur lést fyrir fáum árum. Þau voru honum stoð og stytta í ell- inni. Afi naut þess að geta verið á heimili sínu þar til aðeins nokkr- um mánuðum áður en hann lést. Var það m.a. að þakka ástúð og umhyggju Esterar og barna henn- ar að slíkt var mögulegt. Má segja að hann hafi uppskorið eins og hann sáði, einnig í samskiptum við aðra en sína nánustu. Bænd- urnir og aðrir, sem hann vann svo vel fyrir á langri ævi, endurguldu honum það með því að sækja hann heim í ellinni. Ég held að vart hafi liðið sá dagur að ekki hafi einhver litið inn og stytt honum stundir. Sama gilti þegar hann var kominn á sjúkrahús í Reykjavík og síðast á Selfossi. Ótrúlegur fjöldi fólks kom og fór allan daginn til að heilsa upp á heiðursmanninn Guð- laug Jónsson. Hann lifði það að halda níræðisafmæli sitt á sjúkra- húsinu, umkringdur börnum sín- um og vinum. Þegar hann svo lést aðfaranótt 24. apríl sl. á sjúkra- húsinu á Selfossi voru þrjú barna hans hjá honum. Hvíli hann í friði. Guðlaug Magnúsdóttir Lágt fersk- fiskverð TOGARINN Vigri RE seldi afla sinn í Bremerhaven síðastliðinn mánudag og fékk óvenjulágt verð fyrir hann, aðeins 14,03 krónur að meðaltali á hvert kfló. Vigri var alls með 360,9 lestir, mest karfa. Heildarverð var 5.062.300 krónur, meðalverð 14,03. 72 lestir af aflanum seldust ekki á markaðnum og fóru því til mjöl- vinnslu. Skýring þessa felst aðallega í því, að mikill hiti er nú í Þýzka- landi og því vandkvæði á geymslu fiskjarins. Vegna þessa er markað- urinn bæði takmarkaður og verð á honum lágt. Saga Dalvík- ur skráð Dalvlk, 27. aprfl. Á SÍÐUSTU árum hefur verið unnið að skrásetningu sögu Dalvfkur og hafa tvö bindi þegar komið út. Nú ■ haust er 3. bindi væntanlegt og var ráðgert að Ijúka verkinu með því. Það er Krist- mundur Bjarnason, fræðimaður á Sjáv- arborg í Skagaflrði, sem skráð hefur soguna. Ritverk þetta spannar tímabil- ið frá upphafl byggðar á Böggvisstaða- sandi til ársins 1946 en þá skiptist Svarfaðardalshreppur í tvö sveitarfél- ög, Dalvíkurhrepp og Svarfaðardals- hrepp. Á fundi bæjarstjórnar Dalvíkur þann 12. aprfl sl. var samþykkt samhljóða að í tilefní 10 ára afmælis kaupstaðarins yrði kannaður möguleiki á framhaldi þessa verks og þá skráð sagan eftir 1946. Ritverk þetta hefur þegar hlotið góð- ar viðtökur fræðimanna og annarra, ekki síst heimamanna, enda höfundur enginn aukvisi á þessum sviðum og hefur fyrir löngu hlotið viðurkenningu fyrir ritstörf sín. VIÐ ERUM FUITT ÍSfÐUMÚlAT Eftirtalin verkfræði- og ráðgjafarfyrirtæki, sem starfað hafa undanfarin ár að Höfðabakka 9 og Suðurlandsbraut 6, hafa flutt starfsemina í nýtt, eigið húsnæði að Síðumúla 1 (á horni Ármúla og Síðumúla). Með því gefst okkur kostur á að bæta enn þjónustuna. Símar: VIRKIR HF 687 311 Þ- oo CD 316 RAFAGNATÆKNI SF 687 555 VERKFRÆÐISTOFA BALDURS LINDAL-FRV 687 311 r- co co 318 VERKFRÆÐIST. JÓH. INDRIÐASONAR HF-FRV 687 311 /687 319 VERMIR HF-FRV 687 311 /687 320 viðflyuumA NÆSTUNNI HÖNNUN HF-FRV TÖLVAR HF HANNARR SF-FRV

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.