Morgunblaðið - 20.05.1984, Blaðsíða 1

Sunnudagur 20. maí
Ólafur Stephensen fyrir framan Sjálfstæðishúsið á Háaleitisbraut 1, en auglýsingastofa hans er þar til húsa á 3. hæð.
Morgunblaðid/KrÍ8tján Einarsson.
SEGDV MÖMMU EKKIADÉGSÉ
í AUGLÝSINGABRANSANUM
hún heldur ennþá að ég sé píanóleikari í hóruhúsi!
„Gamall kennari minn í
Miðbæjarbarnaskólanum,
frú Sigríður Guðmundsdóttir,
hafði það jafnan að máltæki
að hún vildi ekki að það gutl-
aði á okkur. Hún gerði meiri
kröfur en það. Þetta varð síð-
ar mottó margra nemenda
hennar, að sætta sig ekki við
að vera gutlarar. Sigríður
hafði lært sálfræði úti í
Þýskalandi og ætlaði sér
stóra hluti með bekkinn
okkar og ég held, satt að
segja að henni hafi tekist
nokkuð vel upp.“
Sá sem þetta mælir getur
varla talist gutlari, að
minnsta kosti ekki á sínu
sviði: Ólafur Stephensen,
heitir maðurinn, áróðursmeistari
að eigin sögn, en í augum almenn-
ings, einn mesti auglýsingafrömuð-
ur landsins, djassisti, Junior
Chamber-félagi og fyrrum sjón-
varpsstjarna. Ólafur rekur eigin
auglýsingastofu, sem hann stofnaði
fyrir fimm árum. Svo vel hefur
fyrirtaeki hans dafnað á þessum
fimm árum, að Auglýsingastofa
Ólafs Stephensen er nú óumdeilan-
lega stærsta auglýsingastofa lands-
ins. Og það er langt frá því að séð sé
fyrir endann á gífurlegri grósku
OSA og dótturfyrirtækjanna
Gamma og Gott fólk, því þrátt fyrir
það að markaðurinn innanlands sé
takmarkaður er heimurinn stór og
nú eru angar fyrirtækisins farnir
að teygja sig út fyrir landsteinana,
til Noregs og víðar. ÓSA er eina
íslenska auglýsingafyrirtækið sem
hefur beinlínis fengið verkefni frá
erlendu fyrirtæki til að markaðs-
setja vöru í öðru landi.
Blaðamaður Morgunblaðsins
hitti Ólaf að máli fyrir skömmu í
því skyni að forvitnast um litríkt
lífshlaup hans, en einnig til að fá
hann til að ljóstra upp formúlunni
að velgengni sinni og til að ræða
almennt um auglýsingastarfið. En
fyrst er það lífshlaupið:
— Hvað tók við hjá þér Ólafur,
eftir að frú Sigrlður sleppti af þér
hendinni?
„Ég fór í Verslunarskólann og á
reyndar 30 ára útskriftarafmæli
þaðan um þessar mundir. Eftir
stúdentspróf úr Versló snaraði ég
mér í lagadeild háskólans, sem þá
var mjög í tísku. Ég komst þó fljót-
lega að því að ég hafði ekki geð í
mér til að verða löggiltur rukkari
og fór að leita að einhverju öðru.“
Við nám og störf
í Bandaríkjunum
„Ég hafði alltaf haft mikinn
áhuga á því, sem heitir á fínu máli
Rætt við
Ólaf
Stephensen
auglýsinga-
mann um
lífshlaup
hans, aug-
lýsingar
og fleira
„fjölmiðlun”, hafði til dæmis verið
pínulítið viðriðinn blaðamennsku,
og dreif mig næst til Bandaríkj-
anna í slíkt nám. Það var fóstri
minn og vinur, Bjarni Guðmunds-
son, blaðafulltrúi ríkisstjórnarinn-
ar og revíuhöfundur, sem í reynd
kveikti hjá mér áhuga á að kynna
mér fjölmiðlun í Bandaríkjunum.
Ég stundaði nám við Columbia-
háskólann í New York og útskrifað-
ist með B. Sc.-gráðu árið 1962 og ári
síðar fékk ég svokallaða PRC-gráðu
frá sama skóla.
Ég fékkst við ýmis störf í Banda-
ríkjunum, bæði á skólaárunum og
nokkru eftir að námi lauk. Meðal
annars í fréttadeild Sameinuðu
þjóðanna, við útvarpsstöðina Voice
of America og kom töluvert nálægt
fréttadeild NBC-sjónvarpsstöðvar-
innar. Þá fékk ég tækifæri til að
vinna með mjög þekktum manni
innan kvikmyndasögubransans, Er-
ic Barnouw, en bækur hans eru
biblíur þeirra, sem vinna við kvik-
myndagerð.
Ástæðan til þess að mér gafst
tækifæri til að spreyta mig á þess-
um vettvangi í New York var fyrst
og fremst sú, að skólastjóri fjöl-
miðlunardeildarinnar í Columbia-
háskólanum áleit að verkmenntun
væri bráðnauðsynlegur þáttur
námsins og lagði því áherslu á að
koma nemendum sínum að hjá hin-
um ýmsu stofnunum í starfsmennt-
un. Enda vorum við eins og þeyti-
spjöld á milli fyrirtækja og stofn-
ana, til þess að það þyrfti ekki að
gutla á okkur, eins og frú Sigríður
sagði forðum."
— Þú hefur ekki hugleitt að setj-
ast að í Bandaríkjunum?
„Það er nú líkast til. Reyndar
kom ég upphaflega heim til að
kveðja, ég hafði fengið atvinnutil-
boð sem var mjög kitlandi og sá
ekki ástæðu til annars en taka því.
En eins og oft vill verða, hitti ég þá
stúlku, sem síðar varð konan mín
og hér er ég enn.“
— Svo konan hefur kitlað meira?
„Tvímælalaust. Og þar valdi ég
rétt. Hún hefur verið mér stoð og
stytta í öllu því, sem ég hef tekið
mér fyrir hendur og alið mér fjögur
börn. Hún hefur starfað á aug-
lýsingastofunni okkar frá upphafi,
aðallega við fjármál og dreifingu.
Þeir á teiknistofunni kalla hana
„hershöfðingjann í teppadeildinni“,
en það þykir mikil upphefð að vinna
á teppi í okkar starfi, því teiknistof-
an verður að vera dúklögð vegna
ýmislegra efna sem þar eru notuð.“
Heimkoman
— Hvað ferðu að sýsla þegar þú
kemur heim eftir Bandaríkjadvöl-
ina?
„Ég gerðist löggiltur dómtúlkur
og skjalaþýðandi til að byrja með.
Hluti af náminu í PR var að geta
tjáð sig þokkalega bæði í rituðu og
töluðu máli og á þeirri forsendu
fékk ég heimild til að starfa sem
slíkur. En reyndar fékkst ég mest
við þetta í aukavinnu, því árið 1964
gerist ég framkvæmdastjóri Rauða
kross fslands og var það til ársins
1969. í tengslum við starf mitt hjá
Rauða krossinum starfaði ég í
nefnd til undirbúnings aðstoðar fs-
lands við þróunarlöndin og árið 1%8
var ég blaðafulltrúi ráðherrafundar
NATO. En það er sem sagt ekki fyrr
en árið 1%9 að ég fer að hasla mér
SJÁ BLS. 52